Ο Δημήτρης Ζερβουδάκης έχει κάτι από αυτήν την περιβόητη αύρα της Θεσσαλονίκης. Ο ίδιος μπορεί να αυτοσαρκάστηκε αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της βραδιάς σχετικά με μύθους και πραγματικότητες της πόλης του, αλλά η αλήθεια είναι ότι οι κάθοδοί του στην Αθήνα έχουν κάτι το ιδιαίτερο και μοιάζουν με ραντεβού για τους φίλους των τραγουδιών του, οι οποίοι γέμισαν το Ρυθμός Stage (και) το περασμένο Σάββατο. Όσοι μάλιστα από αυτούς στριμώχνονταν στους χώρους των ορθίων, ήξεραν κάθε στίχο και συμμετείχαν με ενθουσιασμό στο live, κάτι που μου έδωσε να καταλάβω ότι ο Θεσσαλονικιός τραγουδοποιός έχει σταθερό πυρήνα ακροατών στην Αθήνα.
Ήταν μόλις η δεύτερη φορά που τον έβλεπα ζωντανά, παρότι λατρεύω πολλά απ'τα τραγούδια του. Η πρώτη δεν με είχε ενθουσιάσει, ωστόσο τώρα, με μια πολύ καλή ορχήστρα να τον συνοδεύει (λύρα, μπουζούκι, πλήκτρα, κιθάρες, μπάσο, τύμπανα), απόλαυσα τις περισσότερες στιγμές της βραδιάς. Δεν θα πρωτοτυπήσω ως προς το τι ξεχώρισα. Τραγούδια γνωστά και αγαπημένα, όπως τα Θεωρία και πράξη, Το πέταγμά σου, Άραγε να'μαι κάποιος άλλος, Σεντόνια δίχτυα, Άνοιξη, Νεράιδες, Βαριά ποτά, Πλατεία Ναβαρίνου, Γράμμα σε έναν ποιητή ήταν μερικές από τις στιγμές που ο καλλιτέχνης με πήρε μαζί του στο ταξίδι.
Ας μου επιτραπεί όμως και μια ειδική αναφορά στον μπουζουκιστή Παναγιώτη Κουτσούρα. Μορφή αναγνωρίσιμη από τις συνεργασίες του με τον αξέχαστο Νίκο Παπάζογλου, μουσικός αγαπημένος και δεξιοτέχνης από τους λίγους. Με τη συνδρομή του πολλά απ'τα τραγούδια χρωματίστηκαν τόσο, ώστε να δικαιολογείται ο όρος "ζωντανή εκτέλεση" (πχ στο Τα μεγάλα μυστικά ). Ειδικά μετά το διάλειμμα, κάπου εκεί στην καρδιά του β' μέρους, ο Ζερβουδάκης μάς προσέφερε το, κατά τη γνώμη μου, κορυφαίο σημείο της συναυλίας με αρκετά από τα λαϊκά του κομμάτια όμορφα πλεγμένα μεταξύ τους. Με τον Κουτσούρα να... δίνει ρέστα και να ρουφάει την προσοχή μου με τα απίστευτα ταξίμια του, ακούσαμε ένα εξαιρετικό πέρασμα από την Αράχνη στον Αμερικάνο, όπως και τα Όχι και να κλαίμε, Στο Σουμιτζού, Παρ'τα βήματά σου, Κανείς εδώ δεν τραγουδά και την ίσως καλύτερη στιγμή της βραδιάς, το εξαιρετικό Τα ανείπωτα.
Στα αρνητικά της βραδιάς θα βάλω το ότι η Σοφία Γεωργαντζή, που συνοδεύει φωνητικά τον Ζερβουδάκη, επέλεξε να μας πει πολλά από τα δικά της τραγούδια, που προσωπικά δεν με ενθουσίασαν και έκοβαν τις κορυφώσεις της βραδιάς, όπως και το ότι ο Ζερβουδάκης άφησε και για το τέλος τραγούδια από την δισκογραφική δουλειά που ετοιμάζει. Αντιθέτως, παλμό και χρώμα έδωσε η έκτακτη συμμετοχή του Θοδωρή Κοτονιά από τα Μακρινά Ξαδέρφια ο οποίος μας είπε δύο απ'τα τραγούδια τους.
Τείνω να θεωρήσω τον Δημήτρη Ζερβουδάκη έως και ελαφρώς αδικημένο τραγουδοποιό. Μία επίσκεψη στο Ρυθμός Stage θα σε πείσει για το πόσα πολλά όμορφα τραγούδια, διχασμένα ανάμεσα στην ηλεκτρική ή ακουστική μπαλάντα και το καθαρά λαϊκό, έχει γράψει αυτός ο άνθρωπος με τη ζεστή χροιά και το λυγμό στη φωνή.
info
Δημήτρης Ζερβουδάκης - Σοφία Γεωργαντζή @ Ρυθμός Stage κάθε Σάββατο (περισσότερα στην Ατζέντα μας)
Ήταν μόλις η δεύτερη φορά που τον έβλεπα ζωντανά, παρότι λατρεύω πολλά απ'τα τραγούδια του. Η πρώτη δεν με είχε ενθουσιάσει, ωστόσο τώρα, με μια πολύ καλή ορχήστρα να τον συνοδεύει (λύρα, μπουζούκι, πλήκτρα, κιθάρες, μπάσο, τύμπανα), απόλαυσα τις περισσότερες στιγμές της βραδιάς. Δεν θα πρωτοτυπήσω ως προς το τι ξεχώρισα. Τραγούδια γνωστά και αγαπημένα, όπως τα Θεωρία και πράξη, Το πέταγμά σου, Άραγε να'μαι κάποιος άλλος, Σεντόνια δίχτυα, Άνοιξη, Νεράιδες, Βαριά ποτά, Πλατεία Ναβαρίνου, Γράμμα σε έναν ποιητή ήταν μερικές από τις στιγμές που ο καλλιτέχνης με πήρε μαζί του στο ταξίδι.
Ας μου επιτραπεί όμως και μια ειδική αναφορά στον μπουζουκιστή Παναγιώτη Κουτσούρα. Μορφή αναγνωρίσιμη από τις συνεργασίες του με τον αξέχαστο Νίκο Παπάζογλου, μουσικός αγαπημένος και δεξιοτέχνης από τους λίγους. Με τη συνδρομή του πολλά απ'τα τραγούδια χρωματίστηκαν τόσο, ώστε να δικαιολογείται ο όρος "ζωντανή εκτέλεση" (πχ στο Τα μεγάλα μυστικά ). Ειδικά μετά το διάλειμμα, κάπου εκεί στην καρδιά του β' μέρους, ο Ζερβουδάκης μάς προσέφερε το, κατά τη γνώμη μου, κορυφαίο σημείο της συναυλίας με αρκετά από τα λαϊκά του κομμάτια όμορφα πλεγμένα μεταξύ τους. Με τον Κουτσούρα να... δίνει ρέστα και να ρουφάει την προσοχή μου με τα απίστευτα ταξίμια του, ακούσαμε ένα εξαιρετικό πέρασμα από την Αράχνη στον Αμερικάνο, όπως και τα Όχι και να κλαίμε, Στο Σουμιτζού, Παρ'τα βήματά σου, Κανείς εδώ δεν τραγουδά και την ίσως καλύτερη στιγμή της βραδιάς, το εξαιρετικό Τα ανείπωτα.Στα αρνητικά της βραδιάς θα βάλω το ότι η Σοφία Γεωργαντζή, που συνοδεύει φωνητικά τον Ζερβουδάκη, επέλεξε να μας πει πολλά από τα δικά της τραγούδια, που προσωπικά δεν με ενθουσίασαν και έκοβαν τις κορυφώσεις της βραδιάς, όπως και το ότι ο Ζερβουδάκης άφησε και για το τέλος τραγούδια από την δισκογραφική δουλειά που ετοιμάζει. Αντιθέτως, παλμό και χρώμα έδωσε η έκτακτη συμμετοχή του Θοδωρή Κοτονιά από τα Μακρινά Ξαδέρφια ο οποίος μας είπε δύο απ'τα τραγούδια τους.
Τείνω να θεωρήσω τον Δημήτρη Ζερβουδάκη έως και ελαφρώς αδικημένο τραγουδοποιό. Μία επίσκεψη στο Ρυθμός Stage θα σε πείσει για το πόσα πολλά όμορφα τραγούδια, διχασμένα ανάμεσα στην ηλεκτρική ή ακουστική μπαλάντα και το καθαρά λαϊκό, έχει γράψει αυτός ο άνθρωπος με τη ζεστή χροιά και το λυγμό στη φωνή.
info
Δημήτρης Ζερβουδάκης - Σοφία Γεωργαντζή @ Ρυθμός Stage κάθε Σάββατο (περισσότερα στην Ατζέντα μας)