Ο Δημήτρης Μαραμής γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε πιάνο και σύνθεση στο Royal Welsh College Of Music & Drama, συνεχίζοντας μεταπτυχιακά με τον συνθέτη Brian Elias. Έχει γράψει μουσική για το θέατρο, τον κινηματογραφό και την τηλεόραση και έχει ήδη κυκλοφορήσει επτά προσωπικούς δίσκους, μεταξύ αυτών οι Του Σκοτεινού Έρωτα (2004), Κυριακές Μες Στο Χειμώνα (2007), Amor Oscuro/Σκοτεινός Έρωτας (2007), Σκηνές Από Βουβή Ταινία (2008), Ταγκό Για Τρεις (2012) και Ay Amor (2013). Περισσότερα για τον συνθέτη μπορείτε να βρείτε στην προσωπική του ιστοσελίδα, www.dimitrismaramis.com.Αφορμή για να φιλοξενήσουμε τον Δημήτρη Μαραμή στο Gimme 10 ήταν η κυκλοφορία του ολοκαίνουργιου άλμπουμ Αισθηματική Ηλικία, σε μια πολύ όμορφη συσκευασία (βιβλίο μαζί με το cd), σε ποίηση Νίκου-Αλέξη Ασλάνογλου, Ναπολέοντος Λαπαθιώτη, Μιχάλη Γκανά και Σωτήρη Τριβιζά και με ερμηνευτή τον Θοδωρή Βουτσικάκη. Ο ίδιος επέλεξε να γράψει για δέκα από τα αγαπημένα του τραγούδια...
1. Again - Archive
(Craig Walker-Danny Griffiths-Darius Keeler)
Σπουδή στην ηλεκτρική μελαγχολία, πάντα μία πνιγμένη κραυγή. Η οργή και η πυγμή δεν απουσιάζει ποτέ από τους Archive.
2. I'm A Fool To Want You - Billie Holiday
(Frank Sinatra-Jack Wolf-Joel Herron)
Ένα τρέμολο από τα έγχορδα κι έπειτα έρχεται η σκουριά μίας φωνής που σπάει στα σύμφωνα επάνω, που το βιμπράτο με το που πάει να ανοίξει λυποθυμάει απότομα που η βραχνάδα πνίγει το λυγμό. Το παίδεμα του έρωτα, η ζάλη του ανέφικτου, το λύγισμα του ανεπίδοτου.
3. Μέρες Του 1903 - Δημήτρης Ψαριανός
(Μάνος Χατζιδάκις-Κ.Π. Καβάφης)
Η επικινδυνότητα του ερωτοπαθή οδοιπόρου που σε κάθε βήμα του παραμονεύει ένα θανάσιμο λάγνο βλέμμα. Το άναμα του πόθου, στιγμιαίο και αμείλικτο. Η καταδίκη της απέραντης μοναξιάς από μία άγνωστης καταγωγής ματιά. Η ενοχοποίηση της παραίτησης, της αδυναμίας του θέλω. Ποίηση Κ. Π. Καβάφης.
4. Get Misunderstood - The Troublemakers
(A. Tailefer-L. Corsini)
Βύθισμα και ανάδειση των εγχόρδων, τα ντραμς ρυθμικά και πίσω κάποια αρπέτζιο παιδικά παιγμένα. Μία φωνή στον κόσμο της αδιαφορώντας για τις βουτιές των εγχόρδων. Μουσικοί κόσμοι μαζί και χώρια. Εδώ δεν έχει κουπλέ-ρεφρέν αλλά μόνο ημιτελές τραγούδισμα και φυγή.
5. Wild Is The Wind - Nina Simone
(Dimitri Tiomkin-Ned Washington)
Ένα μεγάλο τραγούδι. Μία αρχαία τραγωδία σε μονόλογο μίας φωνής. Στην αρχή αδέσποτες από το πιάνο νότες σαν να αναζητούν την τονική τους. Επαναληπτικά απεγνωσμένα ερωτηματικά από το πιάνο και τα μονολεκτικά ντραμς. Κι έρχεται η φωνή love me, love me, love me… από τί ζουν οι άνθρωποι; Από αγάπη; Εδώ σπαράζει μία γυναίκα με σιωπές. Καπνός, αποκαϊδια. Γυμνό το πάθος. Ο θρήνος του έρωτα σε μία μεθυσμένη χορογραφία.
6. Ερωτικό - Νίκος Ξυδάκης
(Νίκος Ξυδάκης-Ναπολέων Λαπαθιώτης)
Καημός η μνήμη του έρωτα. Οι θύμισες καίνε, καρφώνουν, πληγώνουν. Το φιλί δεν είναι φιλί είναι μαχαίρι. Το φιλί είναι το όνειρο. Ελληνικές λέξεις λαχτάρα και καημός, αλατισμένες από τη θάλασσα, τσουρουφλισμένες από τον ήλιο, υγρές από τον πόθο και τον έρωτα.
7. Sonate, D 959 Andantino - Franz Schubert
(Franz Schubert)
Τραγούδι χωρίς λόγια. Η μελαγχολία αποκτά υπόσταση. Ένα πένθιμο ερωτικό εμβατήριο. Στη μέση ένα θυελλώδες ξέσπασμα σαν να χάνει ο συνθέτης την πυξίδα του και να μη ξέρει που να οδηγήσει τις μανιασμένες συγχορδίες του.
8. The Crying Game - Boy George
(Geoff Stephens)
Το παιχνίδι των λυγμών. Μέσα στους ρηχούς ψεύτικους ήχουν των συνθεσάϊζερς, μία πανέμορφη μελωδία με τη γνωστή θηλυκή φωνή, ένα παιχνίδι με λυγμούς.
9. My Funny Valentine - Chet Baker
(Richard Rogers-Lorenz Hart)
Μία τόσο απλή μελωδία από ένα μοτίβο, το οποίο το εξελίσσουν οι συγχορδίες που παίζουν με έκτες κι εβδόμες. Μακρόσυρτη φωνή που τα αισθήματα παιρνούν ακόμα και στις κρατημένες νότες. Η αβάσταχτη ελαφρότητά του.
10. Street Spirit (Fade Out) - Radiohead
(Thom Yorke-Jonny Greenwood-Colin Greenwood-Phil Selway-Ed O'Brien)
Κιθάρες κολυμπούν στις ελάσσονες συγχορδίες. Ένα τραγούδι που με αγγίζει πολύ. Η φωνή αιωρείται, μένει μετέωρη...
Σχετικό θέμα