Ο Πάνος Ράπτης είναι ένας τραγουδοποιός που μοιάζει να έχει επιλέξει να κινείται με διακριτικότητα στον χώρο του ελληνικού τραγουδιού. Έχει μέχρι στιγμής κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ, τα Ξένοι Τόποι (2004) και Τα Κρυμμένα (2010), με συνεργάτη του στον στιχουργικό τομέα και στις δύο περιπτώσεις τον Γιάννη Ζαρκαδούλα.
Ως σημερινός φιλοξενούμενος της στήλης, ο Πάνος Ράπτης επέλεξε και σχολιάζει παρακάτω μερικά από τα αγαπημένα του άλμπουμ.
1. Ζεστά Ποτά - Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας (1985)
Ουσιαστικά η πρώτη σοβαρή προσέγγιση με τη μουσική. Κασετούλα που δανειζόμουν συνέχεια από τις μεγαλύτερες αδελφές μου. Κάπως έτσι καταστρέφεσαι μπαίνοντας στην εφηβεία.
2. Ο Σταυρός Του Νότου - Θάνος Μικρούτσικος (1979)
Πρώτες απόπειρες να μάθω κιθάρα. Εννοείται ότι έχω μάθει τα ποιήματα απ' έξω κι ας μην καταλαβαίνω πολλές φορές το νόημά τους.
3. Χαράτσι - Νίκος Παπάζογλου (1984)
Ο Νο1 υπαίτιος της ενασχόλησής μου με τη μουσική. Η στάση του μέσα στο τραγούδι θα 'πρεπε να είναι οδηγός για όλους όσους θέλουν να ασχοληθούν σοβαρά με την τέχνη του τραγουδιού.
4. Κύκλος - Σωκράτης Μάλαμας (1993)
Θυμάμαι την πρώτη φορά που τον άκουσα, το 1991 στο Θέατρο του Λυκαβητού, σε συναυλία του Νίκου Παπάζογλου, όταν στο διάλειμμα είπε τρία τραγούδια και ο κόσμος τον γιούχαρε. Εμένα με μάγεψε με την πρώτη και έκτοτε δεν με απογοήτευσε ποτέ.
5. Εννιά Πληρωμένα Τραγούδια - Τρύπες (1993)
Ευτυχώς εμφανίστηκε αυτή η μπάντα για να γεφυρώσει το χάσμα που δημιουργήθηκε μετά τον Παύλο Σιδηρόπουλο.
6. Βραχνός Προφήτης – Θανάσης Παπακωνσταντίνου (2000)
Αυτό είναι το αποτέλεσμα ενός χαρισματικού τραγουδοποιού που αφέθηκε στα μαγικά χέρια του κυρίου Μπάμπη Παπαδόπουλου.
7. Όπως Μυστικα Και Ήσυχα - Νικος Ζούδιαρης/Αλκίνοος Ιωαννίδης (1995)
Εάν στην πρώτη επαφή έκαναν αίσθηση, εδώ αντιλαμβάνεσαι το μεγαλείο του δημιουργού Ζούδιαρη και το απόλυτο ταίριασμα με την ερμηνεία του Αλκίνοου.
8. Μέρες Αδέσποτες - Συνήθεις Ύποπτοι (1995)
Κρίμα που δεν κράτησαν το σχήμα για μερικά δισκάκια ακόμη.
9. Από 'Δω Και Πάνω – Γιάννης Αγγελάκας Και Οι Επισκέπτες (2005)
Και εκεί που βαδίζαμε σε μια στείρα δημιουργική πορεία, να σου ο Αγγελάκας με έναν δίσκο που σε απογειώνει σε κάθε του στιγμή. Οι στίχοι του άλμπουμ,
η επιβεβαίωση της αλήθειας του Αγγελάκα. Η μπάντα που τον συνοδεύει ό,τι καλύτερο έχω ακούσει σε ελληνικό δίσκο. Εντάξει, έχω αδυναμία στον Γιάννη!
10. Επειδή δεν ανέφερα καθόλου δίσκους του εξωτερικού, το The Josua Tree (1987) των U2 και το Violator (1990) των Depeche Mode είναι αυτά που με μεγάλωσαν.
Σχετικό θέμα