Σε όλους πρέπει να εχει τύχει να θες να δεις ένα συγκρότημα που έρχεται στα μέρη σου και κάθε φορα κάτι να στραβώνει και να το χάνεις. Οι Primordial είναι ένα από αυτά τα σχήματα που μέχρι προχθές (Παρασκευή) άνηκαν σε αυτήν την κατηγορία.
Η Παρασκευή και 13 του 2015 τουλάχιστον για μένα και για όλους αυτούς που βρέθηκαν στο An δεν ήταν γρουσούζικη. Παρόλο που από το πρωί μέχρι και λίγο πριν μπούμε μέσα στο χώρο λύσσαξε στην βροχή, η εμφάνιση των Ιρλανδών άλλα και των Mahakala και Battleroar ήταν πραγματικά απίστευτη.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από το μηδέν. Ή μάλλον από τις 21:00 που φτάσαμε στο An και μόλις να εχει σταματήσει η ακράτεια που είχε πιάσει τον ουρανό από το πρωί. Πολύς κόσμος απ' έξω που επιβεβαίωνε τα διάφορα δημοσιεύματα στους κοινωνικούς τόπους δικτύωσης για την ταχυτάτη προπώληση εισιτήριων ειδικά τις τελευταίες μέρες. Γύρω στις 21:40 που βγήκαν οι Mahakala το An είχε ήδη αρκετό κόσμο χωρίς να ειναι ακόμα γεμάτο.
Οι δικοί μας Mahakala έμειναν για περίπου τριάντα πέντε λεπτά στη σκηνή παρουσιάζοντας παλαιότερα κομμάτια τους καθώς και αν δεν κάνω λάθος και δυο καινούρια που θα βρισκονται στο νέο τους δίσκο που είναι στα σκαριά. Κλασσικές heavy γραμμές, όμορφα αρμονικά σόλο, καθαρά φωνητικά. Πολύ καλό σύνολο που έκανε μια καλή προθέρμανση στο κοινό για τη συνέχεια.
Μια συνέχεια που έφερε στη σκηνή τους επίσης δικούς μας Battleroar. Σαν πιο έμπειρο συγκρότημα από τους Mahakala, άλλα και σε πιο κοντινό ύφος με τους Primordial (στο θέμα του επικού) πραγματοποίησαν μια εξαιρετική εμφάνιση με το κοινό να ανταποκρίνεται πλήρως και να συμμετέχει αρκετα ενεργά. Παράλληλα δε, συνεχιζόταν η προσέλευση κόσμου και το AN γέμιζε, αλλά όχι σε κατάσταση ασφυξίας. Η ύπαρξη του βιολιού σε πάρα πολλά κομμάτια έδωσε άλλο τόνο στο power/epic ύφος τους οπού ζωντανά ακούγονταν καλύτερα από ότι στο studio. Τo Valkyries Above αλλά και το Battleroar με το οποίο έκλεισαν ήταν οι κορυφαίες στιγμές τους.
Και μπαίνουμε στο κυρίως πιάτο. Εδώ τα πράγματα σοβάρεψαν αρκετα. Γύρω στις 23:45 και ενώ τα φωτά είχαν σβήσει, ακούγεται από τα ηχεία του χώρου το Dark Horse On The Wind των Ιρλανδών που βρίσκεται στη συλλογή του 2014 One and all together for home – Seasons Of The Mist. Και μετά από αυτά ορμούν κανονικά στην σκηνή με τρελή ορεξη και με τον Alan να ανακοινώνει ότι είναι οι Primordial και να ερωτάει αν ξέρουμε από πού έρχονται και αλλά τέτοια όμορφα για να ξεσηκωθεί ο κόσμος και… Where Greater Men Have Fallen, από την τελευταία ομώνυμη δουλειά τους. Πανικός κανονικός.
Το συγκρότημα τα έσπαγε. Ο Alan, όσο και αν σας φαίνεται περίεργο, δε σταμάτησε να γυρνάει σε αυτά τα λίγα τετραγωνικά σκηνής, για πενταμελές ειδικά συγκρότημα και να πηγαίνει παντού. Άψογη εκτέλεση και πολύ καλή επιλογή κομματιών έτσι ώστε να προωθήσoυν το Where Greater Men Have Fallen αλλά και να μας θυμίσουν και παλιότερες δουλειές τους.
Μαζι με τον πολύ καλό ήχο και την ορθή εκτέλεση των κομματιών από το group, η συναυλία αυτή ήταν επιτυχημένη και για τον παρακάτω λόγο. Η διάθεση του κόσμου και η αγάπη προς τους Primordial δρούσε αμφίδρομα λεπτο με λεπτο.
Επίσης, θα ήθελα να επισημάνω ότι η δισκογραφία τους δεν είναι και η πιο εύκολη στο να κάτσεις σπίτι να την ακούσεις. Και πολλές φορές μπορεί να κρίνεις ένα δίσκο τους λανθασμένα. Η ζωντανή τους εμφάνιση σπάει όλα αυτά τα περίεργα εμπόδια που σας περιέγραψα.
Κατά τα άλλα, τα κομμάτια που ακουστήκαν από το νέο δίσκο (πλην του ομώνυμου) ήταν τα Babel’s Tower, Ghost Of The Charnel House, The Alchemist’s Head, Wield Lightning To Split The Sun. Το υπόλοιπο set βασίστηκε αρκετα στο δίσκο του 2007, To The Nameless Dead και τις υπόλοιπες κυκλοφοριες τους με εξαιρεση την πρωτη, το Imrama. Συνολικα έπαιξαν δεκαπέντε κομμάτια κλείνοντας ένα γεμάτο δίωρο επί σκηνής.
Επί προσωπικού, θα ξεχωρίσω την αρχή με το ομώνυμο του νέου δίσκου, το God To Godless από το Spirit The Earth Aflame, το As Rome Burns, το The Coffin Ships και το τελείωμα με το Sons Of Morigan.
Δεν γνωρίζω πως ήταν οι προηγούμενες εμφανίσεις τους , αλλά αν ήταν σαν και αυτή της Παρασκευής τότε μιλάμε για συγκρότημα που ξέρει τι κάνει στη σκηνή και τιμάει τον κόσμο που έρχεται να το τιμήσει.
Μέχρι το επόμενο live…. Stay Heavy!
Η Παρασκευή και 13 του 2015 τουλάχιστον για μένα και για όλους αυτούς που βρέθηκαν στο An δεν ήταν γρουσούζικη. Παρόλο που από το πρωί μέχρι και λίγο πριν μπούμε μέσα στο χώρο λύσσαξε στην βροχή, η εμφάνιση των Ιρλανδών άλλα και των Mahakala και Battleroar ήταν πραγματικά απίστευτη.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από το μηδέν. Ή μάλλον από τις 21:00 που φτάσαμε στο An και μόλις να εχει σταματήσει η ακράτεια που είχε πιάσει τον ουρανό από το πρωί. Πολύς κόσμος απ' έξω που επιβεβαίωνε τα διάφορα δημοσιεύματα στους κοινωνικούς τόπους δικτύωσης για την ταχυτάτη προπώληση εισιτήριων ειδικά τις τελευταίες μέρες. Γύρω στις 21:40 που βγήκαν οι Mahakala το An είχε ήδη αρκετό κόσμο χωρίς να ειναι ακόμα γεμάτο.
Οι δικοί μας Mahakala έμειναν για περίπου τριάντα πέντε λεπτά στη σκηνή παρουσιάζοντας παλαιότερα κομμάτια τους καθώς και αν δεν κάνω λάθος και δυο καινούρια που θα βρισκονται στο νέο τους δίσκο που είναι στα σκαριά. Κλασσικές heavy γραμμές, όμορφα αρμονικά σόλο, καθαρά φωνητικά. Πολύ καλό σύνολο που έκανε μια καλή προθέρμανση στο κοινό για τη συνέχεια.
Μια συνέχεια που έφερε στη σκηνή τους επίσης δικούς μας Battleroar. Σαν πιο έμπειρο συγκρότημα από τους Mahakala, άλλα και σε πιο κοντινό ύφος με τους Primordial (στο θέμα του επικού) πραγματοποίησαν μια εξαιρετική εμφάνιση με το κοινό να ανταποκρίνεται πλήρως και να συμμετέχει αρκετα ενεργά. Παράλληλα δε, συνεχιζόταν η προσέλευση κόσμου και το AN γέμιζε, αλλά όχι σε κατάσταση ασφυξίας. Η ύπαρξη του βιολιού σε πάρα πολλά κομμάτια έδωσε άλλο τόνο στο power/epic ύφος τους οπού ζωντανά ακούγονταν καλύτερα από ότι στο studio. Τo Valkyries Above αλλά και το Battleroar με το οποίο έκλεισαν ήταν οι κορυφαίες στιγμές τους.
Και μπαίνουμε στο κυρίως πιάτο. Εδώ τα πράγματα σοβάρεψαν αρκετα. Γύρω στις 23:45 και ενώ τα φωτά είχαν σβήσει, ακούγεται από τα ηχεία του χώρου το Dark Horse On The Wind των Ιρλανδών που βρίσκεται στη συλλογή του 2014 One and all together for home – Seasons Of The Mist. Και μετά από αυτά ορμούν κανονικά στην σκηνή με τρελή ορεξη και με τον Alan να ανακοινώνει ότι είναι οι Primordial και να ερωτάει αν ξέρουμε από πού έρχονται και αλλά τέτοια όμορφα για να ξεσηκωθεί ο κόσμος και… Where Greater Men Have Fallen, από την τελευταία ομώνυμη δουλειά τους. Πανικός κανονικός.
Το συγκρότημα τα έσπαγε. Ο Alan, όσο και αν σας φαίνεται περίεργο, δε σταμάτησε να γυρνάει σε αυτά τα λίγα τετραγωνικά σκηνής, για πενταμελές ειδικά συγκρότημα και να πηγαίνει παντού. Άψογη εκτέλεση και πολύ καλή επιλογή κομματιών έτσι ώστε να προωθήσoυν το Where Greater Men Have Fallen αλλά και να μας θυμίσουν και παλιότερες δουλειές τους.
Μαζι με τον πολύ καλό ήχο και την ορθή εκτέλεση των κομματιών από το group, η συναυλία αυτή ήταν επιτυχημένη και για τον παρακάτω λόγο. Η διάθεση του κόσμου και η αγάπη προς τους Primordial δρούσε αμφίδρομα λεπτο με λεπτο.
Επίσης, θα ήθελα να επισημάνω ότι η δισκογραφία τους δεν είναι και η πιο εύκολη στο να κάτσεις σπίτι να την ακούσεις. Και πολλές φορές μπορεί να κρίνεις ένα δίσκο τους λανθασμένα. Η ζωντανή τους εμφάνιση σπάει όλα αυτά τα περίεργα εμπόδια που σας περιέγραψα.
Κατά τα άλλα, τα κομμάτια που ακουστήκαν από το νέο δίσκο (πλην του ομώνυμου) ήταν τα Babel’s Tower, Ghost Of The Charnel House, The Alchemist’s Head, Wield Lightning To Split The Sun. Το υπόλοιπο set βασίστηκε αρκετα στο δίσκο του 2007, To The Nameless Dead και τις υπόλοιπες κυκλοφοριες τους με εξαιρεση την πρωτη, το Imrama. Συνολικα έπαιξαν δεκαπέντε κομμάτια κλείνοντας ένα γεμάτο δίωρο επί σκηνής.
Επί προσωπικού, θα ξεχωρίσω την αρχή με το ομώνυμο του νέου δίσκου, το God To Godless από το Spirit The Earth Aflame, το As Rome Burns, το The Coffin Ships και το τελείωμα με το Sons Of Morigan.
Δεν γνωρίζω πως ήταν οι προηγούμενες εμφανίσεις τους , αλλά αν ήταν σαν και αυτή της Παρασκευής τότε μιλάμε για συγκρότημα που ξέρει τι κάνει στη σκηνή και τιμάει τον κόσμο που έρχεται να το τιμήσει.
Μέχρι το επόμενο live…. Stay Heavy!