Η στήλη επανέρχεται με σκοπό να αποτυπώνει σκέψεις με αφορμή τη μουσική ή και χωρίς αυτήν... Κι όπου μας βγάλει!
Ήμουν πρωτοετής φοιτητής τότε. Ανοιξιάτικο Σαββατόβραδο και μια φίλη που γιόρταζε έβγαλε την παρέα έξω. Μας είχε πει ότι θα μας πήγαινε σε μια μπουάτ στην Πλάκα που λέγεται "Απανεμιά". Είχα ξανακούσει το όνομα από συμφοιτητές αλλά δεν είχα πάει ποτέ. Την έννοια της μπουάτ πάντως την ήξερα καλά. Πέρα από τα όσα είχα διαβάσει σε εφημερίδες για το ρόλο και την ιστορία των μαγαζιών αυτών στα δύσκολα χρόνια της Χούντας, είχα και τις διηγήσεις του πατέρα μου που έζησε στα νιάτα του την άνθιση αυτών των μικρών χώρων που συσπείρωναν τη νεολαία. Δεν φανταζόμουν ποτέ όμως ότι μία αυθεντική μπουάτ έχει επιβιώσει μέχρι τις μέρες μας...
Πείστηκα εκείνο το Σαββατόβραδο, όταν μετά από μια πανέμορφη διαδρομή στα σοκάκια της Πλάκας, φτάσαμε στο στενάκι της Οδού Θόλου 4 όπου βρίσκεται η "Απανεμιά". Με το που ανοίγεις την πόρτα και μπαίνεις μέσα νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε ένα μέρος ξεχωριστό. Πολύ μικρός χώρος, κανονική μπουάτ όπως την έχουμε στο μυαλό μας εμείς οι νεότεροι που δεν τις ζήσαμε. Άλλωστε η "Απανεμιά" κρατάει γερά από το 1964 (!) και δεν έχει χάσει ούτε λίγο από τη γοητεία των μπουάτ!
Μικρά τραπεζάκια σφηνωμένα ανάμεσα σε χαμηλές ψάθινες καρέκλες που είναι κολλημένες η μία δίπλα στην άλλη, δημιουργούν μια τόσο ζεστή και παρεϊστικη ατμόσφαιρα, που δεν υπάρχει περίπτωση να μην ανταλλάξεις έστω δυο κουβέντες με τον διπλανό σου. Η απόσταση του κοινού από το μικροσοπικό και στενό πάλκο είναι κυριολεκτικά μηδενική! Άλλωστε μετά από λίγη ώρα όλοι οι παρευρισκόμενοι ενώνουν τις φωνές τους με τους τραγουδιστές δημιουργώντας έτσι το αυθεντικό κλίμα μιας μπουάτ.
Τους τοίχους κοσμούν εκατοντάδες φωτογραφίες που αραδιάζουν μπροστά στα μάτια σου την ιστορία του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού. Ο Καβάφης, ο Τσιτσάνης, ο Ρίτσος, ο Θεοδωράκης, ο Καρυωτάκης, ο Χατζιδάκις, ο Βαμβακάρης και τόσες άλλες μορφές στέκονται ανάμεσα σε κάδρα του Τσε και του Δον Κιχώτη δίνοντας το στίγμα του μαγαζιού, που δεν είναι άλλο από την ολόψυχη στήριξη του καλού - και με άποψη για τα πράγματα! - ελληνικού τραγουδιού, από όποια δεκαετία και από όποιο "ρεύμα" (λαϊκό, ροκ, έντεχνο) και αν προέρχεται αυτό.
Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν σε αυτήν την προσπάθεια της "Απανεμιάς" δίνουν ό,τι έχουν και δεν έχουν για να κρατήσουν αυτή τη φιλοσοφία στο μαγαζί. Σε δύσκολες συνθήκες από τεχνικής και χωροταξικής άποψης, παρουσιάζουν ένα μαραθώνιο πρόγραμμα που πιάνει το νήμα από τα ρεμπέτικα και τα παλιά λαϊκά και το φέρνει μέχρι τη γενιά των σύγχρονων τραγουδοποιών και συνθετών. Τραγούδια του Σιδηρόπουλου, του Άσιμου, του Παυλίδη, του Μάλαμα, του Περίδη, του Κραουνάκη πλεγμένα με τον Τσιτσάνη, τον Καλδάρα, τον Ανδριόπουλο, τον Θεοδωράκη, τον Λοϊζο. Τραγούδια πολιτικά, που δεν παίζονται πλέον σχεδόν πουθενά (κατεξοχήν απολιτίκ η εποχή μας άλλωστε) γιατί θεωρούναι "γραφικά" και ξεπερασμένα, μαζί με ατόφια λαϊκά και πιο.. γλεντζέδικα κομμάτια που σε σηκώνουν απ’ την καρέκλα για να χορέψεις... Και το κυριότερο: Μεγάλο βάρος στη μελοποιημένη ποίηση, στα διαμάντια της χρυσής εποχής του έντεχνου, αλλά και στις μελοποιήσεις μεταγενέστερων τραγουδοποιών. Ο Καρυωτάκης, ο Σκαρίμπας, ο Καββαδίας, ο Σεφέρης και ο Ελύτης παίρνουν στο πρόγραμμα τη θέση που τους αξίζει!
Η "Απανεμιά" δεν είναι ούτε μουσείο, ούτε γραφικό απομεινάρι του παρελθόντος. Αντιθέτως θα μπορούσε να πει κανείς ότι κρατά ζωντανά κάποια αριστουργήματα του παρελθόντος φέρνοντάς τα κοντά στη νεολαία που είναι και ο κύριος όγκος των θαμώνων της. Η "Απανεμιά" είναι ίσως το μόνο μαγαζί που μπορείς να τραγουδήσεις όσο δυνατά θέλεις και να μην σε στραβοκοιτάξει κανείς. Αυτό άλλωστε είναι το ζητούμενο! Να ενώσεις τη φωνή σου με τους διπλανούς σου. Η "Απανεμιά" είναι ίσως το μόνο μαγαζί που κρατά το περιβόητο παλιό ωράριο, που σημαίνει ότι το πρόγραμμα τελειώνει μόνο όταν φύγει και η τελευταία παρέα! Η "Απανεμιά" είναι ίσως το μόνο μαγαζί που μπορείς να παραγγείλεις ελεύθερα όποιο τραγούδι θέλεις και να εισακουστείς. Είναι το μόνο μαγαζί που μπορείς να ανοίξεις διάλογο με τους καλλιτέχνες και με τους γύρω σου χωρίς να παρεξηγηθείς. Ακόμη και να παίξεις σκάκι μαζί τους στα υπόγεια καμαρίνια!Θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμη για όσα έχω ζήσει εκεί μέσα όλα αυτά τα χρόνια. Αλλά κάπου εδώ σταματώ γιατί το φλέγον ζήτημα, που ήταν και η αφορμή για τη μακροσκελή αναφορά μου, είναι αυτό: με λύπη μου πληροφορήθηκα ότι ένας παλιός νόμος του ΥΠΕΧΩΔΕ εμποδίζει την "Απανεμιά" να ανανεώσει την άδεια λειτουργίας της προσπαθώντας να την διώξει από το φυσικό της χώρο στην Πλάκα!!
Δεν έχω τις γνώσεις για να σας μεταφέρω την τεράστια ιστορία της μπουάτ αυτής. Θα αρκεστώ να πω ότι θεωρώ την "Απανεμιά" πραγματικά χώρο μνήμης και πολιτισμού. Είναι εντελώς απαράδεκτο να κλείνουν τέτοιου είδους μαγαζιά αντί να τα επιδοτούν και να τα αναδεικνύουν. Και αν δεν θέλουν να κάνουν αυτό, ας τα αφήνουν τουλάχιστον να ζουν από την αγάπη του κόσμου και το μεράκι των καλλιτεχνών...
Την Τετάρτη 26 Μάη τα παιδιά της μπουάτ διοργανώνουν μία έκτακτη βραδιά στο "Αισώπου Μύθος" στου Ψυρρή (Αισώπου 11 - περισσότερα εδώ). Όλοι οι καλλιτέχνες της μπουάτ, παλιοί και νέοι, θα είναι εκεί. Νομίζω ότι αξίζει τη συμπαράσταση όλων μας, γιατί όπως λέει και η ανακοίνωση των παιδιών, "ήταν ανοιχτή επί χούντας και θα την κλείσουν τώρα";
Πληροφορίες στο facebook για την μπουάτ και την προσπάθεια για ανέωση της άδειας εδώ
Σχετικό θέμα