Συγκρότημα: Iron Maiden
Τίτλος δίσκου: The Book Of Souls
Χωρά: Αγγλία
Είδος: Heavy Metal
Track List
1. If Eternity Should Fail
2. Speed Of Light
3. The Great Unknown
4. The Red And The Black
5. When The River Runs Deep
6. The Book Of Souls
7. Death Or Glory
8. Shadows Of The Valley
9. Tears Of A Clown
10. The Man Of Sorrows
11. Empire Of The Clouds
Το 2010 ήταν η χρονιά που ξεκίνησα να συνεργάζομαι με το mixgrill. Θα μου πείτε και τι μας νοιάζει; Σωστό. Το πρώτο μου άρθρο στο site αφορούσε την τότε νέα κυκλοφορία των Iron Maiden “The Final Frontier”. Μετά από αυτή τη μετριότατη δουλειά, τον Αύγουστο του 2010 και μετά από συνεχή live και μάλιστα την αναβίωση του Maiden England (Seventh Son Tour), αλλά και την ασθένεια του Bruce, ήρθε η ώρα του studio.
Ο νέος δίσκος των Βρετανών ισοδυναμεί με ένα μουσικό γεγονός της χρόνιας, ό,τι και να είναι αυτός. Απλά, όταν έχεις μεγαλώσει με αυτό το συγκρότημα και ο τελευταίος καλός δίσκος είναι δεκαπέντε χρόνια πίσω (το Brave New World), είναι εύλογο να γίνεσαι επιφυλακτικός.
Η επιφυλακτικότητα βέβαια άρχισε λίγο να σπάει με την ακρόαση του πρώτου single Speed Of Light (παραμονή του Δεκαπενταύγουστου), κάτι που το είχαμε αναλύσει σε προηγούμενο άρθρο.
Μετά το πέρας της πρώτης ακρόασης, η συγκρατημένη αισιοδοξία από το single, μετατράπηκε σε χαμόγελο και μετά τη δεύτερη, σε συγκρατημένο ενθουσιασμό. Μετά από αρκετες ακροάσεις μπορώ να πω με μεγάλη βεβαιότητα ότι οι Iron Maiden ξαναγεννήθηκαν δισκογραφικά. Δεν θα βρείτε το νέο ντεμπούτο τους, ή τα νέα Number Of The Beast, Powerslave, Seventh Son Of A Seventh Son κλπ. Το The Book Of Souls είναι ίσως η ιδανική κυκλοφορία μετά το Brave New World. Είναι του ίδιου, ίσως και καλυτέρου επιπέδου. Τα “Dance Of Death”, “ A Matter Of Life And Death” και “The Final Frontier” και να μην είχαν κυκλοφορήσει δεν θα χάναμε και τίποτα σημαντικό.
Το The Book Of Souls απαρτίζεται από μια ισχυρή εντεκάδα και σαν σε αγώνα ποδοσφαίρου στα 92 λεπτά που διαρκεί (δυο τα λεπτά των καθυστερήσεων, μια χαρά), έχει πολύ καλή και σταθερή απόδοση. Πιο αναλυτικά:
Η έναρξη με το If Eternity Should Fail είναι εξαιρετική και το συγκαταλέγω στις κορυφαίες στιγμές του δίσκου. Το χαοτικό intro και το τελικό σβήσιμο με την παραμόρφωση στα φωνητικά του Bruce σε στέλνουν λίγο αδιάβαστο.
Για το Speed Of Light τα αναλύσαμε προ ημερών. Κάλο κομμάτι είναι, αλλά δεν σκίζεις και τα ρούχα σου στο άκουσμα του.
Το The Great Unknown ανεβάζει το επίπεδο ένα κλικ, αλλά εκεί που γίνεται το πρώτο μπαμ είναι στο τέταρτο κατά σειρά τραγούδι, το The Red And The Black. Λίγο feeling από The Rime Of The Ancient Mariner, όπου με αρκετά ooohh φαντάζει ιδανικό για να ξεσηκώνει τον κόσμο και να τραγούδα σε μια συναυλία. Και όχι μόνο. Πολύ καλή, στιβαρή σύνθεση και καθόλου κουραστικό κομμάτι, ακόμη κι αν διαρκεί 13:33 λεπτά.
Επόμενη στάση το “When The River Runs Deep”. Κάλο, γρήγορο, αλλά κάτι του λείπει για να γίνει μεγάλη επιτυχία. Τι του λείπει; Πραγματικά δεν ξέρω να απαντήσω. Ίσως το ότι μπαίνει μετά από μια κομματάρα.
Και μπαίνουμε στα μισά. Το The Book Of Souls αποτελεί και αυτό μια από τις κορυφαίες στιγμές του δίσκου. Είναι επίσης μεγάλης διαρκείας σύνθεση
(10:29) και καταφέρνει να βγάλει μια ωριμότητα, αλλά παράλληλα και μια δυναμική, η οποία εκφράζεται από το έκτο λεπτό και μετά. Masterpiece!
Το Death Or Glory που ακολουθεί έχει τα κατάλληλα συστατικά για να ακουστεί live και να γίνεται χαμός: Θυμίζει Maiden των 80’s και έχει πιασάρικο τίτλο για χορωδιακό ρεφρέν.
Το Shadow Of The Valley είναι αυτό που λέμε unfinished business από το Somewhere In Time. Πολύ ιδιαίτερο κομμάτι. Δεν μπορείς να το κρίνεις με την πρώτη.
Φτάνουμε και στην πιο rock στιγμή του δίσκου με το Tears Of A Clown. Γραμμένο για τον ηθοποιό Robin Williams (R.I.P.) και μιλά για το πρόβλημα της κατάθλιψης.
Όταν μετά μπήκε το Man Of Sorrows, για τα πρώτα δεκαπέντε δευτερόλεπτα νόμιζα ότι άκουγα μια παραλλαγή της εισαγωγής του At The Gallows End των επίσης αγαπημένων μου Candlemass. Μετά, μου φαινόταν σαν hit power μπαλάντα. Τίποτα από όλα αυτά δεν συμβαίνει τελικά. Αργό κομμάτι, ατμοσφαιρικό, με πολλές progressive ανησυχίες. Δίνει πόνο πάντως!
Και φτάνουμε στο τέλος. Empire Of The Clouds. Το μεγαλύτερο σε διάρκεια κομμάτι που έχουν γράψει ποτέ (18:02)! Και με μεγάλη χαρά σάς λέω πως δεν είναι μόνο μεγάλο σε διάρκεια, αλλά είναι και ποιοτικό. Η εισαγωγή γίνεται με πλήκτρα και ειλικρινά δεν έχουν φτιάξει όμοια της! Σε καθηλώνει στο δευτερόλεπτο. Η σύνθεση έχει μεγάλα «βαρίδια» (για να μην γράψω το άλλο και μας κόψουν) και αποτελεί και αυτό μια εκ των κορυφαίων στιγμών του δίσκου. Έτσι, το φινάλε του The Book Of Souls είναι ισάξιο της μεγαλειώδους έναρξης του.
Αυτή η εξάδα (ο Bruce, ο Steve, o Adrian, o Dave, ο Janick και ο Nicko) έδωσε τον καλύτερο εαυτό της σε όλους τους τομείς (συνθετικά, ερμηνευτικά, απόδοση παιξίματος) και το αποτέλεσμα ήταν άκρως απολαυστικό.
Με δυο λόγια: Η αναγέννηση των Iron Maiden με το The Book Of Souls ήταν κάτι που χρωστούσαν στους οπαδούς τους εδώ και πολλά χρόνια. Ίσως το χρωστούσαν και οι ίδιοι στον εαυτό τους. Οι Βασιλιάδες μπορούν να εδραιωθούν στο θρόνο τους.
Up The Irons!
8/10
Τίτλος δίσκου: The Book Of Souls
Χωρά: Αγγλία
Είδος: Heavy Metal
Track List
1. If Eternity Should Fail
2. Speed Of Light
3. The Great Unknown
4. The Red And The Black
5. When The River Runs Deep
6. The Book Of Souls
7. Death Or Glory
8. Shadows Of The Valley
9. Tears Of A Clown
10. The Man Of Sorrows
11. Empire Of The Clouds
Το 2010 ήταν η χρονιά που ξεκίνησα να συνεργάζομαι με το mixgrill. Θα μου πείτε και τι μας νοιάζει; Σωστό. Το πρώτο μου άρθρο στο site αφορούσε την τότε νέα κυκλοφορία των Iron Maiden “The Final Frontier”. Μετά από αυτή τη μετριότατη δουλειά, τον Αύγουστο του 2010 και μετά από συνεχή live και μάλιστα την αναβίωση του Maiden England (Seventh Son Tour), αλλά και την ασθένεια του Bruce, ήρθε η ώρα του studio.
Ο νέος δίσκος των Βρετανών ισοδυναμεί με ένα μουσικό γεγονός της χρόνιας, ό,τι και να είναι αυτός. Απλά, όταν έχεις μεγαλώσει με αυτό το συγκρότημα και ο τελευταίος καλός δίσκος είναι δεκαπέντε χρόνια πίσω (το Brave New World), είναι εύλογο να γίνεσαι επιφυλακτικός.
Η επιφυλακτικότητα βέβαια άρχισε λίγο να σπάει με την ακρόαση του πρώτου single Speed Of Light (παραμονή του Δεκαπενταύγουστου), κάτι που το είχαμε αναλύσει σε προηγούμενο άρθρο.
Μετά το πέρας της πρώτης ακρόασης, η συγκρατημένη αισιοδοξία από το single, μετατράπηκε σε χαμόγελο και μετά τη δεύτερη, σε συγκρατημένο ενθουσιασμό. Μετά από αρκετες ακροάσεις μπορώ να πω με μεγάλη βεβαιότητα ότι οι Iron Maiden ξαναγεννήθηκαν δισκογραφικά. Δεν θα βρείτε το νέο ντεμπούτο τους, ή τα νέα Number Of The Beast, Powerslave, Seventh Son Of A Seventh Son κλπ. Το The Book Of Souls είναι ίσως η ιδανική κυκλοφορία μετά το Brave New World. Είναι του ίδιου, ίσως και καλυτέρου επιπέδου. Τα “Dance Of Death”, “ A Matter Of Life And Death” και “The Final Frontier” και να μην είχαν κυκλοφορήσει δεν θα χάναμε και τίποτα σημαντικό.
Το The Book Of Souls απαρτίζεται από μια ισχυρή εντεκάδα και σαν σε αγώνα ποδοσφαίρου στα 92 λεπτά που διαρκεί (δυο τα λεπτά των καθυστερήσεων, μια χαρά), έχει πολύ καλή και σταθερή απόδοση. Πιο αναλυτικά:Η έναρξη με το If Eternity Should Fail είναι εξαιρετική και το συγκαταλέγω στις κορυφαίες στιγμές του δίσκου. Το χαοτικό intro και το τελικό σβήσιμο με την παραμόρφωση στα φωνητικά του Bruce σε στέλνουν λίγο αδιάβαστο.
Για το Speed Of Light τα αναλύσαμε προ ημερών. Κάλο κομμάτι είναι, αλλά δεν σκίζεις και τα ρούχα σου στο άκουσμα του.
Το The Great Unknown ανεβάζει το επίπεδο ένα κλικ, αλλά εκεί που γίνεται το πρώτο μπαμ είναι στο τέταρτο κατά σειρά τραγούδι, το The Red And The Black. Λίγο feeling από The Rime Of The Ancient Mariner, όπου με αρκετά ooohh φαντάζει ιδανικό για να ξεσηκώνει τον κόσμο και να τραγούδα σε μια συναυλία. Και όχι μόνο. Πολύ καλή, στιβαρή σύνθεση και καθόλου κουραστικό κομμάτι, ακόμη κι αν διαρκεί 13:33 λεπτά.
Επόμενη στάση το “When The River Runs Deep”. Κάλο, γρήγορο, αλλά κάτι του λείπει για να γίνει μεγάλη επιτυχία. Τι του λείπει; Πραγματικά δεν ξέρω να απαντήσω. Ίσως το ότι μπαίνει μετά από μια κομματάρα.
Και μπαίνουμε στα μισά. Το The Book Of Souls αποτελεί και αυτό μια από τις κορυφαίες στιγμές του δίσκου. Είναι επίσης μεγάλης διαρκείας σύνθεση
(10:29) και καταφέρνει να βγάλει μια ωριμότητα, αλλά παράλληλα και μια δυναμική, η οποία εκφράζεται από το έκτο λεπτό και μετά. Masterpiece!
Το Death Or Glory που ακολουθεί έχει τα κατάλληλα συστατικά για να ακουστεί live και να γίνεται χαμός: Θυμίζει Maiden των 80’s και έχει πιασάρικο τίτλο για χορωδιακό ρεφρέν.
Το Shadow Of The Valley είναι αυτό που λέμε unfinished business από το Somewhere In Time. Πολύ ιδιαίτερο κομμάτι. Δεν μπορείς να το κρίνεις με την πρώτη.
Φτάνουμε και στην πιο rock στιγμή του δίσκου με το Tears Of A Clown. Γραμμένο για τον ηθοποιό Robin Williams (R.I.P.) και μιλά για το πρόβλημα της κατάθλιψης.
Όταν μετά μπήκε το Man Of Sorrows, για τα πρώτα δεκαπέντε δευτερόλεπτα νόμιζα ότι άκουγα μια παραλλαγή της εισαγωγής του At The Gallows End των επίσης αγαπημένων μου Candlemass. Μετά, μου φαινόταν σαν hit power μπαλάντα. Τίποτα από όλα αυτά δεν συμβαίνει τελικά. Αργό κομμάτι, ατμοσφαιρικό, με πολλές progressive ανησυχίες. Δίνει πόνο πάντως!
Και φτάνουμε στο τέλος. Empire Of The Clouds. Το μεγαλύτερο σε διάρκεια κομμάτι που έχουν γράψει ποτέ (18:02)! Και με μεγάλη χαρά σάς λέω πως δεν είναι μόνο μεγάλο σε διάρκεια, αλλά είναι και ποιοτικό. Η εισαγωγή γίνεται με πλήκτρα και ειλικρινά δεν έχουν φτιάξει όμοια της! Σε καθηλώνει στο δευτερόλεπτο. Η σύνθεση έχει μεγάλα «βαρίδια» (για να μην γράψω το άλλο και μας κόψουν) και αποτελεί και αυτό μια εκ των κορυφαίων στιγμών του δίσκου. Έτσι, το φινάλε του The Book Of Souls είναι ισάξιο της μεγαλειώδους έναρξης του.
Αυτή η εξάδα (ο Bruce, ο Steve, o Adrian, o Dave, ο Janick και ο Nicko) έδωσε τον καλύτερο εαυτό της σε όλους τους τομείς (συνθετικά, ερμηνευτικά, απόδοση παιξίματος) και το αποτέλεσμα ήταν άκρως απολαυστικό.
Με δυο λόγια: Η αναγέννηση των Iron Maiden με το The Book Of Souls ήταν κάτι που χρωστούσαν στους οπαδούς τους εδώ και πολλά χρόνια. Ίσως το χρωστούσαν και οι ίδιοι στον εαυτό τους. Οι Βασιλιάδες μπορούν να εδραιωθούν στο θρόνο τους.
Up The Irons!
8/10