Τρεις συντάκτες του mix grill, ο gbal, ο MikeMous και ο Stepas, συνεχίζουν την αναφορά τους στο νέο δίσκο του Αλκίνοου Ιωαννίδη με τίτλο "Νεροποντή". Στο παρόν άρθρο θα διαβάσετε τις απόψεις μας για το κάθε κομμάτι του δίσκου.
Ο καλλιτέχνης: Αλκίνοος Ιωαννίδης (Μουσική, Στίχοι, Ερμηνεία, Ενορχήστρωση)
Ο δίσκος: "Νεροποντή" (03/2009)
Είδος μουσικής: Έντεχνο
01 - Ο δρόμος σου εσύ
gbal: Μοιάζει
με τον "Προσκυνητή", έχει μια γλυκιά μελωδία και θεωρώ ότι το πιο
δυνατό του σημείο είναι οι εναλλαγές της φωνής του Αλκίνοου στο ρεφρέν
και κυρίως στο τέλος του τραγουδιού, οι οποίες μου φέρνουν στο μυαλό
τον αγαπημένο μου Thom Yorke - (****)
MikeMous: Η "επανίδρυση" της "Ιθάκης" του Κ.Π.Καβάφη δια χειρός Α. Ιωαννίδη. Μία από τις καλύτερες στιχουργικές στιγμές στην καριέρα του. Η ενορχήστρωση αριστοτεχνική και οι μελωδίες πανέμορφες. - (*****)
Stepas: Υπέροχο πανανθρώπινο θέμα. Η πορεία του ανθρώπου στη ζωή, η σφυρηλάτηση του χαρακτήρα του μέσα από το ταξίδι του στο χρόνο, η συνείδησή του. Όμορφες μελωδίες, η ενορχήστρωση υπηρετεί άψογα το τραγούδι. Από τα καλύτερα του δίσκου. - (****)
02. Πατρίδα
gbal : Ένα από τα διαφορετικά τραγούδια του δίσκου, το οποίο θα έλεγα ότι είναι περισσότερο θεατρικό, μιας και στα περισσότερα σημεία ο Αλκίνοος αφηγείται και η μουσική είναι ένα συνοθύλευμα ήχων, που ακούς σε θέατρο. Ενδιαφέρουσες μουσικές, αλλά το βασικό στοιχείο του τραγουδιού είναι οι στίχοι του (***,*)
MikeMous: Ξετυλίγονται μπροστά μας με τρόπο άμεσο, ωμό, ειρωνικό, θεατρικό, όλα τα βιώματα του καλλιτέχνη που σχετίζονται με την νεώτερη ιστορία του Ελληνισμού (όχι μόνο της πολύπαθης Κύπρου), την απανταχού βία, το πολιτικο-θρησκευτικό-κοινωνικό κατεστημένο, την ματαιοδοξία, το σημερινό γίγνεσθαι. Όλες οι αλήθειες λέγονται έξω απ' τα δόντια και η συνειδητοποίηση της οργής, της θλίψης και της σύγχυσης του ανθρώπου εκφράζονται σαν πολυβόλο που φτύνει πικρές αλήθειες στο πρόσωπό μας, γιατί ναί, είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας. "Δεν θέλω ο εαυτός μου να είναι τόπος δικός μου, ξέρω πως όλα αν μου μοιάζαν, θα ήταν αγέννητη γη. Δεν με τρομάζει το τέρας, ούτε κι ο άγγελός μου, ούτε το τέλος του κόσμου, με τρομάζεις ΕΣΥ...". Αξιοσημείωτη και η ειρωνική μουσική παρένθεση ελληνικού πολεμικού εμβατηρίου κατά την περιγραφή της πτώσης των τούρκων αλεξιπτωτιστών - (*****)
Stepas: Σαφής κοινωνικοπολιτικός, καταγγελτικός, αλλά και αυτοκριτικός στίχος. Με αφετηρία τις προσωπικές του εμπειρίες, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης ξετυλίγει μπροστά στα μάτια μας μια μικρή κινηματογραφική ιστορία με τη δική της πλοκή μέσα στα 3,5 λεπτά ενός τραγουδιού! Ο εύκολος δρόμος θα ήταν να κάνει το κομμάτι ηλεκτρικό, με σκληρό ροκ ήχο. Εκείνος διάλεξε έναν τρόπο αφηγηματικό, με την συμφωνική ορχήστρα να "μιλάει" και αυτή με τον δικό της τρόπο σε αυτό το μουσικό "παραμύθι". Η πληγωμένη γωνιά της Νοτιανατολικής Ευρώπης και οι αμαρτίες της! Κύπρος, Ελλάδα, Τουρκία, Μικρασία, Σερβία. Ο Ιωαννίδης λέει τα πράγματα με το όνομά τους, μιλάει για τις ευθύνες της κάθε πλευράς και δεν αφήνει και τον εαυτό του απ'έξω. Όσο κι αν μπορεί να διαφωνεί ή να συμφωνεί κανείς με την ιδεολογία των στίχων του, δεν μπορεί παρά να παραδεχτεί ότι το τραγούδι αυτό είναι από κάθε άποψη ένα τραγούδι που μιλάει τη γλώσσα της αλήθειας.(Προς το τέλος του τραγουδιού είναι η πρώτη φορά στο δίσκο που μου ήρθε αυτομάτως στο νου ο Διον. Σαββόπουλος) - (****,*)
03. Μια νύχτα
gbal : Για
μένα είναι ίσως το κορυφαίο τραγούδι του δίσκου. Εξαιρετική μουσική -
τα όργανα εναλλάσονται το ένα με το άλλο - πάρα πολύ γλυκιά η φωνή του
Αλκίνοου (****,*)
MikeMous: Όμορφο, λαϊκό, απλό, χορευτικό. Άψογη ενορχήστρωση και ερμηνεία. - (****)
Stepas: Ένα τραγούδι που μυρίζει Βαλκάνια ως προς τη μελωδία και την ενορχήστρωση. Το μπαγιάν του Ηρακλή Βαβάτσικα και τα πνευστά δίνουν την αίσθηση σέρβικου πανηγυριού. Στιχουργικά είναι τραγούδι εσωτερικών αναζητήσεων, με αρκετά καλό στίχο. Μου άρεσε πολύ. - (****)
04. Μη με κλειδώνεις
gbal : Μια από τις μπαλάντες της "Νεροποντής" - Ένα από τα κομμάτια που θυμίζουν τα προηγούμενα albums του (****)
MikeMous: Μπαλάντα σε μελαγχολικές γραμμές και μελωδικά μονοπάτια. Ωστόσο, όχι κάτι το εξαιρετικό. (***)
Stepas: Ήρεμη μπαλάντα που δεν ξεχωρίζει ιδιαίτερα από τον "μέσο όρο" ανάλογων έντεχνων τραγουδιών. Βέβαια έχει την ποιότητα του Αλκίνοου σε μουσική και στίχο, αλλά γενικά δεν με έπεισε. - (***)
05. Απόψε
gbal : Από τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου. 7 λεπτά - ήρεμη αρχή - δυνατή συνέχεια - μουσική ως επί το πλείστον συμφωνική... Οι στίχοι απίστευτοί (****,*)
MikeMous: Η ορχήστρα σε απόλυτη αρμονία. Το ξεδίπλωμα και η συνάντηση με το κρεσέντο γίνεται σαν την παλίρροια, αργά στην αρχή και ολοκληρωτικό ξέσπασμα στο τέλος. Εξαιρετική ερμηνεία και όμορφοι στίχοι συνοδεύουν τον ακροατή μέχρι την τελευταία νότα. - (****,*)
Stepas: Δεν ξέρω αν έχω επηρεαστεί από το γεγονός ότι το συγκεκριμένο τραγούδι το έχω ακούσει live από τον Αλκίνοο πολύ καιρό πριν βγει ο δίσκος (ήδη από το 2007 το έπαιζε ζωντανά), αλλά μπορώ να πω ότι με συγκινεί αρκετά. Υπέροχη εκτέλεση από τη Συμφωνική Ορχήστρα, εξαιρετική ερμηνεία από τον Αλκίνοο και στίχοι που αναφέρονται ακροθιγώς στο χρόνο που περνά, χωρίς να λείπουν και απο εδώ κοινωνικά σχόλια ("Πατώ το κουμπί / γιορτή στην τηλεόραση πάλι / σικέ εκπομπή να μας φτιάξει κεφάλι / Χορεύουν γελούν και μισιούνται στον τρύπιο φακό / το κακό ταξιδεύει ως εδώ"). Εξαιρετική η ενορχήστρωση και η "εξέλιξη" του τραγουδιού που ξεκινά ήρεμα για να έρθει η ένταση προς το τέλος. - (****)
06. Ήταν ανάγκη
gbal : Άλλο
ένα θεατρικό τραγούδι στο ύφος των χαρούμενων τραγουδιών του Διονύση
Σαββόπουλου. Σίγουρα κάτι ξεχωριστό σε σχέση με όσα έχουμε ακούσει στα
προηγούμενα albums του (***,*)
MikeMous: "Μαλακωδώς εφησυχασθής επί μακρόν, ο καλλιτέχνης επανεξετάζει την κατάσταση πριν ξεχαστεί εκ νέου". Θεατρικός, αυτοσαρκαστικός αλλά όχι μελαγχολικός, ο καλλιτέχνης αντιμετωπίζει το αιώνιο δέος της αδυσώπητης επίδρασης του Χρόνου στον Άνθρωπο. Ο φόβος του Θανάτου γίνεται ένα μικρό πανηγύρι και η απόλυτη συνειδητοποίηση της ματαιότητας των πάντων, άρα και της μουσικής, περνά μέσα από ένα πραγματικά χαρούμενο μονοπάτι. - (****)
Stepas: Το πρώτο αυτοσαρκαστικό τραγούδι του δίσκου. Ο αυτοσαρκασμός ούτως ή άλλως είναι ένα εξαιρετικό προσόν και ο Αλκίνοος δείχνει να το έχει. Χαρούμενο κομμάτι, παρότι αναφέρεται σε ένα στενάχωρο μάλλον θέμα (τα σημάδια που αφήνει ο χρόνος πάνω μας). Κοινωνικά σχόλια και πάλι.Μου ήρθε και πάλι στο νου Σαββόπουλος σε κάποια σημεία. Το ξεκίνημα παραπέμπει αυτομάτως στον "Αχαρνή", αλλά το τραγούδι έχει τη σφραγίδα του Αλκίνοου. - (***,*)
07. Παιδί
gbal : Ένα γρήγορο πέρασμα 2 λεπτών αφιερωμένο (μάλλον) στο παιδί του, που απέκτησε πρόσφατα... (***)
MikeMous: "Άξιζε να ζήσω για να σε δώ". Η γέννηση του 2ου παιδιού του αποτέλεσε την έμπνευση γι' αυτό το όμορφο μελωδικό κομμάτι. - (***)
Stepas: Ο Αλκίνοος με την ακουστική του κιθάρα μόνο και ένα πολύ μικρής διάρκειας τραγουδάκι αφιερωμένο στο παιδί του. Τρυφερή στιγμή, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να σταθεί σαν τραγούδι, ειδικά αν κάποιος δεν γνωρίζει τον λόγο δημιουργίας του (**,*)
08. Πέρασμα (με τη Σόνια Θεοδωρίδου)
gbal : Ένας περίεργος συνδύασμος της κλασσικής φωνής της Σόνιας Θεοδωρίσου με τον Αλκίνοο και μια χορωδία, που συμμετέχει στο τραγούδι (***)
MikeMous: "Σπουδή στην αρμονία και στην ορθοφωνία" θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αυτό το εκπληκτικό λαϊκό τραγούδι με την σοπράνο Σ. Θεοδωρίδου και την χορωδία να στολίζουν ένα πανέμορφο κομμάτι που θυμίζει Μ. Χατζηδάκι στις μεγάλες του στιγμές. (****,*)
Stepas: Πανέμορφο κομμάτι με τη Σόνια Θεοδωρίδου και τη χορωδία. Η σύνθεση έχει λαϊκά στοιχεία (απλά φανταστείτε αυτό το τραγούδι με σολαρίσματα από μπουζούκι), ενώ το μαντολίνο παραπέμπει σε Δύση! Νομίζω υπέροχες ιδέες από τον Αλκίνοο σε αυτό το κομμάτι τόσο συνθετικά, όσο και στην ενορχήστρωση. Στιχουργικά για ακόμη μια φορά το θέμα του Χρόνου σε σχέση με τον Άνθρωπο. - (****)
09. Επιτυχία!
gbal : Είναι
γνωστή η αγάπη του στη βυζαντινή μουσική. Πάντως, ακόμη κι αν είναι
περίεργο που είναι στο δίσκο, λόγω της μικρής του διάρκειας, μάλλον
αποτελεί ένα καλό πέρασμα στο επόμενο τραγούδι.
MikeMous: Η κορυφαία στιγμή ( 47'' ) του δίσκου. Ένας εκπληκτικός βυζαντινός ψαλμός (γράφτηκε το '95 όπως λέει ο ίδιος) απόλυτης ειρωνίας προς τη λαϊκή μουσική του "σκυλάδικου". Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να εκφράσεις τα συναισθήματα σου προς την ευτέλεια που μας κατακλύζει, από αυτόν που επέλεξε ο Αλκίνοος και βάπτισε τόσο εύστοχα ως "Επιτυχία!" (ναι, με θαυμαστικό). "Πανελλήνιος σουξεδιάρης και ισοβίως ευτυχής, αν ορκιστείς πως θα με πάρεις, θα γίνω σκύλος περιωπής". - (***** + + +)
Stepas: Απίστευτη σύλληψη! Τα είπε όλα ο MikeMous! Μιλάμε για έναν ξεκάθαρο Βυζαντινό ύμνο, με μόλις 4 στίχους, που μιλά για το κατάντημα των ευτελών τραγουδιών που μας κατακλύζουν και για τους καλλιτέχνες που ρέπουν προς αυτό. "Έγραψα αυτό το τραγούδι για την πιθανότητα μεταστροφής μου - ή και συναδέρφων - προς το εμπορικότερο" σημειώνει, αυτοσατυρικά και πάλι, ο Αλκίνοος στο βιβλιαράκι του cd. (*****)
10. Έλα κοντά
gbal : Χαρακτηριστικό τραγούδι Αλκίνοου με funky ρυθμό και καλό ρεφρέν (***,*)
MikeMous: H "Νεροποντή της λύτρωσης", κατά τον ίδιο τον Αλκίνοο (αναφέρεται και στους στίχους, άλλωστε). Ουσιαστικά είναι το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου, έχει καλό ρυθμό (funk) και δυτικότροπο παίξιμο από την εξαιρετική μπάντα. Από τις "κεφάτες" στιγμές που θα μπορούσαν να κάνουν το τραγούδι "ραδιοφωνική επιτυχία". - (***)
Stepas: Όμορφο τραγουδι που φτιάχνει τη διάθεση. Ωραίος funky ρυθμός, για πρώτη φορά ξεκάθαρα jazz στοιχεία. - (***,*)
11. Εις μνήμην
gbal : Από τον τίτλο μπορείς να καταλάβεις ότι πρόκειται για μπαλάντα. Ήρεμα ψελλίσματα του Αλκίνοου σε υπόβαθρο κλασσικής μουσικής (***)
MikeMous: Τα μαθήματα στην Αγ. Πετρούπολη έπαιξαν καθοριστικό ρόλο. Εξαιρετική η ορχήστρα, πολύ συγκινητικός ο στίχος. Αριστούργημα (*****)
Stepas: Συγκινητικό τραγούδι με μελαγχολική μελωδία και πολλά κλασσικά στοιχεία. Αρκετά καλοί οι στίχοι. (***,*)
12. Σπορά
gbal : Η Σπορά είναι ένας συνδυασμός βυζαντινής και παραδοσιακής μουσικής. Πραγματικά ενδιαφέρουσες αυτές οι συνθέσεις (***,*)
MikeMous: Εκπληκτικό πάντρεμα ανατολικής και δυτικής μουσικής σε ένα μουσικό αριστούργημα που συνοδεύει ένα ποίημα κι όχι απλά στίχο. (***** +)
Stepas: Εδώ έχουμε ξεκάθαρα παραδοσιακά, ανατολίτικα στοιχεία. Υπέροχοι οι στίχοι. - (****)
13. Είπα να ζήσω
gbal : Από τα πολύ δυνατά κομμάτια της "Νεροποντής" με super ρεφρεν, τελείωμα και μια έντονη θεατρική ατμόσφαιρα να σε συνεπαίρνει (****)
MikeMous: Ένα ζωντανό, ρυθμικό και χορευτικό τραγούδι σε μουσικές γραμμές και στίχους που θυμίζουν έντονα την λαϊκή παράδοση. - (****)
Stepas: Άλλο ένα τραγούδι με αναφορά στη μουσική μας παράδοση. Το κλαρίνο πραγματικά συνεπαίρνει. Υπέροχος ρυθμός και καλό επίπεδο στίχων. - (****)
14. Αύριο
gbal : Μέτρια μπαλάντα (**,*)
MikeMous: Με αναγγενησιακό στυλ μουσικής στο υπόβαθρο, ο καλλιτέχνης αποτυπώνει την αγωνία του να προσφέρει ό,τι καλύτερο έχει προς το πλάσμα που περιμένει να έλθει στον κόσμο την επόμενη μέρα: το παιδί του. (****,*)
Stepas: Εκπληκτική δυτικότροπη μουσική, με τον συνδυασμό άρπα-φλογέρα, παραπέμπει σε Σκωτία-Ιρλανδία και - δεν ξέρω γιατί - αλλά μου θύμισε πολύ κάποιες στιγμές από το δίσκο "Της αγάπης γερακάρης" του Θαν. Παπακωνσταντίνου. Τρυφερή ιστορία οι στίχοι, προφανώς αναφορά στο παιδί του. Υπέροχο! (****,*)
15. Σαν Μιχάλης
gbal : Η τρομπέτα στην αρχή μας βάζει σε μια ταινία των 70s, οι ήχοι που ακούγονται και οι μουσικές μοιάζουν να είναι μια σύνθεση όλων των διαφορετικών σταδίων της ζωής του Αλκίνοου τα τελευταία 6 χρόνια (δεν είναι τυχαίο ίσως το μωρό που ακούγεται) (***)
MikeMous: Μουσική δε σημαίνει μόνο φόρμες, νότες και αυστηρή τήρηση του μέτρου. Είναι και ο αυτοσχεδιασμός. Είναι οι ήχοι που γεννούν τα πάντα γύρω μας: Τα μουσικά όργανα, οι ψάλτες, ένα μωρό, οι θαμώνες σε κάποιο δημόσιο χώρο, περαστικοί στο δρόμο. Κι όλα αυτά μπορούν να ηχογραφηθούν κι ανάποδα. Το συγκεκριμένο λοιπόν συνοθύλευμα ήχων και μουσικών αποσπασμάτων (στο οποίο έχει βάλει σίγουρα το χεράκι του ο Μιχάλης Καπηλίδης, αν κρίνουμε κι απο τον τίτλο), είναι η έμπνευση και η δημιουργία που αποτυπώνεται στο πέρας του δίσκου. Δεν θεωρώ ότι πρέπει ή ότι μπορεί να "βαθμολογηθεί". Είναι πέρα από αυτήν την διαδικασία.
Stepas: Δεν πρόκειται για τραγούδι, αλλά για διάφορους ήχους από όλη την μπάντα και όχι μόνο. Δείχνει τη δημιουργική ανησυχία του δημιουργού και τη βαθιά, ειλικρινή σχέση του με τη μουσική.
Ο καλλιτέχνης: Αλκίνοος Ιωαννίδης (Μουσική, Στίχοι, Ερμηνεία, Ενορχήστρωση)
Ο δίσκος: "Νεροποντή" (03/2009)
Είδος μουσικής: Έντεχνο
01 - Ο δρόμος σου εσύ
gbal: Μοιάζει
με τον "Προσκυνητή", έχει μια γλυκιά μελωδία και θεωρώ ότι το πιο
δυνατό του σημείο είναι οι εναλλαγές της φωνής του Αλκίνοου στο ρεφρέν
και κυρίως στο τέλος του τραγουδιού, οι οποίες μου φέρνουν στο μυαλό
τον αγαπημένο μου Thom Yorke - (****)MikeMous: Η "επανίδρυση" της "Ιθάκης" του Κ.Π.Καβάφη δια χειρός Α. Ιωαννίδη. Μία από τις καλύτερες στιχουργικές στιγμές στην καριέρα του. Η ενορχήστρωση αριστοτεχνική και οι μελωδίες πανέμορφες. - (*****)
Stepas: Υπέροχο πανανθρώπινο θέμα. Η πορεία του ανθρώπου στη ζωή, η σφυρηλάτηση του χαρακτήρα του μέσα από το ταξίδι του στο χρόνο, η συνείδησή του. Όμορφες μελωδίες, η ενορχήστρωση υπηρετεί άψογα το τραγούδι. Από τα καλύτερα του δίσκου. - (****)
02. Πατρίδα
gbal : Ένα από τα διαφορετικά τραγούδια του δίσκου, το οποίο θα έλεγα ότι είναι περισσότερο θεατρικό, μιας και στα περισσότερα σημεία ο Αλκίνοος αφηγείται και η μουσική είναι ένα συνοθύλευμα ήχων, που ακούς σε θέατρο. Ενδιαφέρουσες μουσικές, αλλά το βασικό στοιχείο του τραγουδιού είναι οι στίχοι του (***,*)
MikeMous: Ξετυλίγονται μπροστά μας με τρόπο άμεσο, ωμό, ειρωνικό, θεατρικό, όλα τα βιώματα του καλλιτέχνη που σχετίζονται με την νεώτερη ιστορία του Ελληνισμού (όχι μόνο της πολύπαθης Κύπρου), την απανταχού βία, το πολιτικο-θρησκευτικό-κοινωνικό κατεστημένο, την ματαιοδοξία, το σημερινό γίγνεσθαι. Όλες οι αλήθειες λέγονται έξω απ' τα δόντια και η συνειδητοποίηση της οργής, της θλίψης και της σύγχυσης του ανθρώπου εκφράζονται σαν πολυβόλο που φτύνει πικρές αλήθειες στο πρόσωπό μας, γιατί ναί, είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας. "Δεν θέλω ο εαυτός μου να είναι τόπος δικός μου, ξέρω πως όλα αν μου μοιάζαν, θα ήταν αγέννητη γη. Δεν με τρομάζει το τέρας, ούτε κι ο άγγελός μου, ούτε το τέλος του κόσμου, με τρομάζεις ΕΣΥ...". Αξιοσημείωτη και η ειρωνική μουσική παρένθεση ελληνικού πολεμικού εμβατηρίου κατά την περιγραφή της πτώσης των τούρκων αλεξιπτωτιστών - (*****)
Stepas: Σαφής κοινωνικοπολιτικός, καταγγελτικός, αλλά και αυτοκριτικός στίχος. Με αφετηρία τις προσωπικές του εμπειρίες, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης ξετυλίγει μπροστά στα μάτια μας μια μικρή κινηματογραφική ιστορία με τη δική της πλοκή μέσα στα 3,5 λεπτά ενός τραγουδιού! Ο εύκολος δρόμος θα ήταν να κάνει το κομμάτι ηλεκτρικό, με σκληρό ροκ ήχο. Εκείνος διάλεξε έναν τρόπο αφηγηματικό, με την συμφωνική ορχήστρα να "μιλάει" και αυτή με τον δικό της τρόπο σε αυτό το μουσικό "παραμύθι". Η πληγωμένη γωνιά της Νοτιανατολικής Ευρώπης και οι αμαρτίες της! Κύπρος, Ελλάδα, Τουρκία, Μικρασία, Σερβία. Ο Ιωαννίδης λέει τα πράγματα με το όνομά τους, μιλάει για τις ευθύνες της κάθε πλευράς και δεν αφήνει και τον εαυτό του απ'έξω. Όσο κι αν μπορεί να διαφωνεί ή να συμφωνεί κανείς με την ιδεολογία των στίχων του, δεν μπορεί παρά να παραδεχτεί ότι το τραγούδι αυτό είναι από κάθε άποψη ένα τραγούδι που μιλάει τη γλώσσα της αλήθειας.(Προς το τέλος του τραγουδιού είναι η πρώτη φορά στο δίσκο που μου ήρθε αυτομάτως στο νου ο Διον. Σαββόπουλος) - (****,*)
03. Μια νύχτα
gbal : Για
μένα είναι ίσως το κορυφαίο τραγούδι του δίσκου. Εξαιρετική μουσική -
τα όργανα εναλλάσονται το ένα με το άλλο - πάρα πολύ γλυκιά η φωνή του
Αλκίνοου (****,*)MikeMous: Όμορφο, λαϊκό, απλό, χορευτικό. Άψογη ενορχήστρωση και ερμηνεία. - (****)
Stepas: Ένα τραγούδι που μυρίζει Βαλκάνια ως προς τη μελωδία και την ενορχήστρωση. Το μπαγιάν του Ηρακλή Βαβάτσικα και τα πνευστά δίνουν την αίσθηση σέρβικου πανηγυριού. Στιχουργικά είναι τραγούδι εσωτερικών αναζητήσεων, με αρκετά καλό στίχο. Μου άρεσε πολύ. - (****)
04. Μη με κλειδώνεις
gbal : Μια από τις μπαλάντες της "Νεροποντής" - Ένα από τα κομμάτια που θυμίζουν τα προηγούμενα albums του (****)
MikeMous: Μπαλάντα σε μελαγχολικές γραμμές και μελωδικά μονοπάτια. Ωστόσο, όχι κάτι το εξαιρετικό. (***)
Stepas: Ήρεμη μπαλάντα που δεν ξεχωρίζει ιδιαίτερα από τον "μέσο όρο" ανάλογων έντεχνων τραγουδιών. Βέβαια έχει την ποιότητα του Αλκίνοου σε μουσική και στίχο, αλλά γενικά δεν με έπεισε. - (***)
05. Απόψε
gbal : Από τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου. 7 λεπτά - ήρεμη αρχή - δυνατή συνέχεια - μουσική ως επί το πλείστον συμφωνική... Οι στίχοι απίστευτοί (****,*)
MikeMous: Η ορχήστρα σε απόλυτη αρμονία. Το ξεδίπλωμα και η συνάντηση με το κρεσέντο γίνεται σαν την παλίρροια, αργά στην αρχή και ολοκληρωτικό ξέσπασμα στο τέλος. Εξαιρετική ερμηνεία και όμορφοι στίχοι συνοδεύουν τον ακροατή μέχρι την τελευταία νότα. - (****,*)
Stepas: Δεν ξέρω αν έχω επηρεαστεί από το γεγονός ότι το συγκεκριμένο τραγούδι το έχω ακούσει live από τον Αλκίνοο πολύ καιρό πριν βγει ο δίσκος (ήδη από το 2007 το έπαιζε ζωντανά), αλλά μπορώ να πω ότι με συγκινεί αρκετά. Υπέροχη εκτέλεση από τη Συμφωνική Ορχήστρα, εξαιρετική ερμηνεία από τον Αλκίνοο και στίχοι που αναφέρονται ακροθιγώς στο χρόνο που περνά, χωρίς να λείπουν και απο εδώ κοινωνικά σχόλια ("Πατώ το κουμπί / γιορτή στην τηλεόραση πάλι / σικέ εκπομπή να μας φτιάξει κεφάλι / Χορεύουν γελούν και μισιούνται στον τρύπιο φακό / το κακό ταξιδεύει ως εδώ"). Εξαιρετική η ενορχήστρωση και η "εξέλιξη" του τραγουδιού που ξεκινά ήρεμα για να έρθει η ένταση προς το τέλος. - (****)
06. Ήταν ανάγκη
gbal : Άλλο
ένα θεατρικό τραγούδι στο ύφος των χαρούμενων τραγουδιών του Διονύση
Σαββόπουλου. Σίγουρα κάτι ξεχωριστό σε σχέση με όσα έχουμε ακούσει στα
προηγούμενα albums του (***,*)MikeMous: "Μαλακωδώς εφησυχασθής επί μακρόν, ο καλλιτέχνης επανεξετάζει την κατάσταση πριν ξεχαστεί εκ νέου". Θεατρικός, αυτοσαρκαστικός αλλά όχι μελαγχολικός, ο καλλιτέχνης αντιμετωπίζει το αιώνιο δέος της αδυσώπητης επίδρασης του Χρόνου στον Άνθρωπο. Ο φόβος του Θανάτου γίνεται ένα μικρό πανηγύρι και η απόλυτη συνειδητοποίηση της ματαιότητας των πάντων, άρα και της μουσικής, περνά μέσα από ένα πραγματικά χαρούμενο μονοπάτι. - (****)
Stepas: Το πρώτο αυτοσαρκαστικό τραγούδι του δίσκου. Ο αυτοσαρκασμός ούτως ή άλλως είναι ένα εξαιρετικό προσόν και ο Αλκίνοος δείχνει να το έχει. Χαρούμενο κομμάτι, παρότι αναφέρεται σε ένα στενάχωρο μάλλον θέμα (τα σημάδια που αφήνει ο χρόνος πάνω μας). Κοινωνικά σχόλια και πάλι.Μου ήρθε και πάλι στο νου Σαββόπουλος σε κάποια σημεία. Το ξεκίνημα παραπέμπει αυτομάτως στον "Αχαρνή", αλλά το τραγούδι έχει τη σφραγίδα του Αλκίνοου. - (***,*)
07. Παιδί
gbal : Ένα γρήγορο πέρασμα 2 λεπτών αφιερωμένο (μάλλον) στο παιδί του, που απέκτησε πρόσφατα... (***)
MikeMous: "Άξιζε να ζήσω για να σε δώ". Η γέννηση του 2ου παιδιού του αποτέλεσε την έμπνευση γι' αυτό το όμορφο μελωδικό κομμάτι. - (***)
Stepas: Ο Αλκίνοος με την ακουστική του κιθάρα μόνο και ένα πολύ μικρής διάρκειας τραγουδάκι αφιερωμένο στο παιδί του. Τρυφερή στιγμή, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να σταθεί σαν τραγούδι, ειδικά αν κάποιος δεν γνωρίζει τον λόγο δημιουργίας του (**,*)
08. Πέρασμα (με τη Σόνια Θεοδωρίδου)
gbal : Ένας περίεργος συνδύασμος της κλασσικής φωνής της Σόνιας Θεοδωρίσου με τον Αλκίνοο και μια χορωδία, που συμμετέχει στο τραγούδι (***)
MikeMous: "Σπουδή στην αρμονία και στην ορθοφωνία" θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αυτό το εκπληκτικό λαϊκό τραγούδι με την σοπράνο Σ. Θεοδωρίδου και την χορωδία να στολίζουν ένα πανέμορφο κομμάτι που θυμίζει Μ. Χατζηδάκι στις μεγάλες του στιγμές. (****,*)
Stepas: Πανέμορφο κομμάτι με τη Σόνια Θεοδωρίδου και τη χορωδία. Η σύνθεση έχει λαϊκά στοιχεία (απλά φανταστείτε αυτό το τραγούδι με σολαρίσματα από μπουζούκι), ενώ το μαντολίνο παραπέμπει σε Δύση! Νομίζω υπέροχες ιδέες από τον Αλκίνοο σε αυτό το κομμάτι τόσο συνθετικά, όσο και στην ενορχήστρωση. Στιχουργικά για ακόμη μια φορά το θέμα του Χρόνου σε σχέση με τον Άνθρωπο. - (****)
09. Επιτυχία!
gbal : Είναι
γνωστή η αγάπη του στη βυζαντινή μουσική. Πάντως, ακόμη κι αν είναι
περίεργο που είναι στο δίσκο, λόγω της μικρής του διάρκειας, μάλλον
αποτελεί ένα καλό πέρασμα στο επόμενο τραγούδι.MikeMous: Η κορυφαία στιγμή ( 47'' ) του δίσκου. Ένας εκπληκτικός βυζαντινός ψαλμός (γράφτηκε το '95 όπως λέει ο ίδιος) απόλυτης ειρωνίας προς τη λαϊκή μουσική του "σκυλάδικου". Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να εκφράσεις τα συναισθήματα σου προς την ευτέλεια που μας κατακλύζει, από αυτόν που επέλεξε ο Αλκίνοος και βάπτισε τόσο εύστοχα ως "Επιτυχία!" (ναι, με θαυμαστικό). "Πανελλήνιος σουξεδιάρης και ισοβίως ευτυχής, αν ορκιστείς πως θα με πάρεις, θα γίνω σκύλος περιωπής". - (***** + + +)
Stepas: Απίστευτη σύλληψη! Τα είπε όλα ο MikeMous! Μιλάμε για έναν ξεκάθαρο Βυζαντινό ύμνο, με μόλις 4 στίχους, που μιλά για το κατάντημα των ευτελών τραγουδιών που μας κατακλύζουν και για τους καλλιτέχνες που ρέπουν προς αυτό. "Έγραψα αυτό το τραγούδι για την πιθανότητα μεταστροφής μου - ή και συναδέρφων - προς το εμπορικότερο" σημειώνει, αυτοσατυρικά και πάλι, ο Αλκίνοος στο βιβλιαράκι του cd. (*****)
10. Έλα κοντά
gbal : Χαρακτηριστικό τραγούδι Αλκίνοου με funky ρυθμό και καλό ρεφρέν (***,*)
MikeMous: H "Νεροποντή της λύτρωσης", κατά τον ίδιο τον Αλκίνοο (αναφέρεται και στους στίχους, άλλωστε). Ουσιαστικά είναι το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου, έχει καλό ρυθμό (funk) και δυτικότροπο παίξιμο από την εξαιρετική μπάντα. Από τις "κεφάτες" στιγμές που θα μπορούσαν να κάνουν το τραγούδι "ραδιοφωνική επιτυχία". - (***)
Stepas: Όμορφο τραγουδι που φτιάχνει τη διάθεση. Ωραίος funky ρυθμός, για πρώτη φορά ξεκάθαρα jazz στοιχεία. - (***,*)
11. Εις μνήμην
gbal : Από τον τίτλο μπορείς να καταλάβεις ότι πρόκειται για μπαλάντα. Ήρεμα ψελλίσματα του Αλκίνοου σε υπόβαθρο κλασσικής μουσικής (***)
MikeMous: Τα μαθήματα στην Αγ. Πετρούπολη έπαιξαν καθοριστικό ρόλο. Εξαιρετική η ορχήστρα, πολύ συγκινητικός ο στίχος. Αριστούργημα (*****)
Stepas: Συγκινητικό τραγούδι με μελαγχολική μελωδία και πολλά κλασσικά στοιχεία. Αρκετά καλοί οι στίχοι. (***,*)
12. Σπορά
gbal : Η Σπορά είναι ένας συνδυασμός βυζαντινής και παραδοσιακής μουσικής. Πραγματικά ενδιαφέρουσες αυτές οι συνθέσεις (***,*)MikeMous: Εκπληκτικό πάντρεμα ανατολικής και δυτικής μουσικής σε ένα μουσικό αριστούργημα που συνοδεύει ένα ποίημα κι όχι απλά στίχο. (***** +)
Stepas: Εδώ έχουμε ξεκάθαρα παραδοσιακά, ανατολίτικα στοιχεία. Υπέροχοι οι στίχοι. - (****)
13. Είπα να ζήσω
gbal : Από τα πολύ δυνατά κομμάτια της "Νεροποντής" με super ρεφρεν, τελείωμα και μια έντονη θεατρική ατμόσφαιρα να σε συνεπαίρνει (****)
MikeMous: Ένα ζωντανό, ρυθμικό και χορευτικό τραγούδι σε μουσικές γραμμές και στίχους που θυμίζουν έντονα την λαϊκή παράδοση. - (****)
Stepas: Άλλο ένα τραγούδι με αναφορά στη μουσική μας παράδοση. Το κλαρίνο πραγματικά συνεπαίρνει. Υπέροχος ρυθμός και καλό επίπεδο στίχων. - (****)
14. Αύριο
gbal : Μέτρια μπαλάντα (**,*)
MikeMous: Με αναγγενησιακό στυλ μουσικής στο υπόβαθρο, ο καλλιτέχνης αποτυπώνει την αγωνία του να προσφέρει ό,τι καλύτερο έχει προς το πλάσμα που περιμένει να έλθει στον κόσμο την επόμενη μέρα: το παιδί του. (****,*)
Stepas: Εκπληκτική δυτικότροπη μουσική, με τον συνδυασμό άρπα-φλογέρα, παραπέμπει σε Σκωτία-Ιρλανδία και - δεν ξέρω γιατί - αλλά μου θύμισε πολύ κάποιες στιγμές από το δίσκο "Της αγάπης γερακάρης" του Θαν. Παπακωνσταντίνου. Τρυφερή ιστορία οι στίχοι, προφανώς αναφορά στο παιδί του. Υπέροχο! (****,*)
15. Σαν Μιχάλης
gbal : Η τρομπέτα στην αρχή μας βάζει σε μια ταινία των 70s, οι ήχοι που ακούγονται και οι μουσικές μοιάζουν να είναι μια σύνθεση όλων των διαφορετικών σταδίων της ζωής του Αλκίνοου τα τελευταία 6 χρόνια (δεν είναι τυχαίο ίσως το μωρό που ακούγεται) (***)
MikeMous: Μουσική δε σημαίνει μόνο φόρμες, νότες και αυστηρή τήρηση του μέτρου. Είναι και ο αυτοσχεδιασμός. Είναι οι ήχοι που γεννούν τα πάντα γύρω μας: Τα μουσικά όργανα, οι ψάλτες, ένα μωρό, οι θαμώνες σε κάποιο δημόσιο χώρο, περαστικοί στο δρόμο. Κι όλα αυτά μπορούν να ηχογραφηθούν κι ανάποδα. Το συγκεκριμένο λοιπόν συνοθύλευμα ήχων και μουσικών αποσπασμάτων (στο οποίο έχει βάλει σίγουρα το χεράκι του ο Μιχάλης Καπηλίδης, αν κρίνουμε κι απο τον τίτλο), είναι η έμπνευση και η δημιουργία που αποτυπώνεται στο πέρας του δίσκου. Δεν θεωρώ ότι πρέπει ή ότι μπορεί να "βαθμολογηθεί". Είναι πέρα από αυτήν την διαδικασία.
Stepas: Δεν πρόκειται για τραγούδι, αλλά για διάφορους ήχους από όλη την μπάντα και όχι μόνο. Δείχνει τη δημιουργική ανησυχία του δημιουργού και τη βαθιά, ειλικρινή σχέση του με τη μουσική.