Ο δίσκος: Εισιτήρια διπλά
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Ερμηνεία: Νατάσσα Μποφίλιου
Κυκλοφόρησε: 17/3/2010 (LYRA)
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Ερμηνεία: Νατάσσα Μποφίλιου
Κυκλοφόρησε: 17/3/2010 (LYRA)
Ο δίσκος ξεκινά με τις Ομπρέλες του Demy, ένα συγκλονιστικό τραγούδι, με εξαίρετη κινηματογραφική μελωδία που ρέει όμορφα, τη Νατάσσα Μποφίλιου σε υψηλές πτήσεις ερμηνευτικά από κάθε άποψη και στίχους-ωδή στα συναισθήματα που μπορεί να μας γεμίσει μια ταινία, ένα τραγούδι, η Τέχνη γενικώς... Ανοίγουμε τις ομπρέλες λοιπόν με το "καλημέρα" και πέφτουμε στο κενό περιμένοντας ένα ηχητικό ταξίδι που θα μας φέρει με ασφάλεια στη γη μόνο μετά και την τελευταία νότα του δίσκου...
Το ταξίδι έγινε, ήταν απολαυστικό κατά διαστήματα, αλλά είχε και τις αναταραχές του... Ο Θέμης Καραμουρατίδης κάνει βήμα, παίρνοντας λίγη ακόμα απόσταση από τις αναφορές και τις επιρροές του και φτάνοντας πιο κοντά στη δική του γραφή. Στα "έντεχνα" (ας δεχτούμε τον όρο, απλά για να συνεννοηθούμε) και "κλασικά" μέρη του δίσκου είναι εξαιρετικός. Μελωδός που μπορεί να σε σηκώσει ψηλά με τα κύματα των δημιουργιών του. Πολλές οι μαεστρικές ενορχηστρωτικές επιλογές του. Το φαγκότο και το κλαρινέτο, μαζί με βιολιά, βιόλες και τσέλο, πάντα δίπλα στο πιάνο του, έφεραν συναισθηματισμό, ευαισθησία και άφθονη συγκίνηση. Όπου όμως πήγε να "φορτωθεί" το πράγμα (Ο λύκος, Σε ξεχώρισα), χάθηκε το μέτρο, χάθηκε και η συγκίνηση...
Η Νατάσσα Μποφίλιου είναι συγκλονιστική για ακόμη μια φορά. Ανταποκρίθηκε με άνεση σε διαφορετικούς ρόλους. Θεατρικές, ψιθυριστές, ρομαντικές, δυναμικές ερμηνείες από την σπουδαιότερη γυναικεία φωνή της νεότερης γενιάς. Ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος έδωσε έναν κύκλο τραγουδιών με κεντρικό θέμα τον έρωτα και τις σχέσεις, αλλά ταυτόχρονα επέβαλε με τους στίχους του την ελαφρώς ρετρό, νοσταλγική κατεύθυνση του δίσκου, με αναφορές στον Jacques Demy, τη Σοφία Βέμπο, τη Nina Simone...
Τα "Εισιτήρια διπλά" μιλούν για τη μνήμη, για τις διαδρομές (στο χρόνο και το χώρο), τα πρόσωπα που πέρασαν, τις αυλαίες που έπεσαν. Το κάνουν με τρόπο άλλοτε κινηματογραφικό (Οι Ομπρέλες του Demy), άλλοτε θεατρικό (Το Ραντεβού), άλλοτε σαν μέσα από γραμμόφωνο (Μεγάλες αγάπες). Θα βρεις τραγούδια ισάξια ή και καλύτερα του ραδιοφωνικού σουξέ Το μέτρημα, αλλά και κάποια αδιάφορα (Το τέλος στο σαλόνι, Σε ξεχώρισα). Το bonus track Belle Rêve, με αγγλικό στίχο, είναι από τα ωραιότερα τραγούδια που άκουσα τελευταία...
Δίσκος που αξίζει να είναι στη δισκοθήκη μας. Δίσκος που καθιερώνει οριστικά τη σπουδαία αυτή τριάδα. Δίσκος που δεν μπόρεσε όμως να ξεπεράσει το Μέχρι το τέλος, αν αυτό έχει καμία σημασία... Από τους αξιόλογους της χρονιάς, όπως και να’χει.
Το ταξίδι έγινε, ήταν απολαυστικό κατά διαστήματα, αλλά είχε και τις αναταραχές του... Ο Θέμης Καραμουρατίδης κάνει βήμα, παίρνοντας λίγη ακόμα απόσταση από τις αναφορές και τις επιρροές του και φτάνοντας πιο κοντά στη δική του γραφή. Στα "έντεχνα" (ας δεχτούμε τον όρο, απλά για να συνεννοηθούμε) και "κλασικά" μέρη του δίσκου είναι εξαιρετικός. Μελωδός που μπορεί να σε σηκώσει ψηλά με τα κύματα των δημιουργιών του. Πολλές οι μαεστρικές ενορχηστρωτικές επιλογές του. Το φαγκότο και το κλαρινέτο, μαζί με βιολιά, βιόλες και τσέλο, πάντα δίπλα στο πιάνο του, έφεραν συναισθηματισμό, ευαισθησία και άφθονη συγκίνηση. Όπου όμως πήγε να "φορτωθεί" το πράγμα (Ο λύκος, Σε ξεχώρισα), χάθηκε το μέτρο, χάθηκε και η συγκίνηση...Η Νατάσσα Μποφίλιου είναι συγκλονιστική για ακόμη μια φορά. Ανταποκρίθηκε με άνεση σε διαφορετικούς ρόλους. Θεατρικές, ψιθυριστές, ρομαντικές, δυναμικές ερμηνείες από την σπουδαιότερη γυναικεία φωνή της νεότερης γενιάς. Ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος έδωσε έναν κύκλο τραγουδιών με κεντρικό θέμα τον έρωτα και τις σχέσεις, αλλά ταυτόχρονα επέβαλε με τους στίχους του την ελαφρώς ρετρό, νοσταλγική κατεύθυνση του δίσκου, με αναφορές στον Jacques Demy, τη Σοφία Βέμπο, τη Nina Simone...
Τα "Εισιτήρια διπλά" μιλούν για τη μνήμη, για τις διαδρομές (στο χρόνο και το χώρο), τα πρόσωπα που πέρασαν, τις αυλαίες που έπεσαν. Το κάνουν με τρόπο άλλοτε κινηματογραφικό (Οι Ομπρέλες του Demy), άλλοτε θεατρικό (Το Ραντεβού), άλλοτε σαν μέσα από γραμμόφωνο (Μεγάλες αγάπες). Θα βρεις τραγούδια ισάξια ή και καλύτερα του ραδιοφωνικού σουξέ Το μέτρημα, αλλά και κάποια αδιάφορα (Το τέλος στο σαλόνι, Σε ξεχώρισα). Το bonus track Belle Rêve, με αγγλικό στίχο, είναι από τα ωραιότερα τραγούδια που άκουσα τελευταία...
Δίσκος που αξίζει να είναι στη δισκοθήκη μας. Δίσκος που καθιερώνει οριστικά τη σπουδαία αυτή τριάδα. Δίσκος που δεν μπόρεσε όμως να ξεπεράσει το Μέχρι το τέλος, αν αυτό έχει καμία σημασία... Από τους αξιόλογους της χρονιάς, όπως και να’χει.