Ο Γιάννης Σταθόπουλος είναι ένας νέος τραγουδοποιός που κινείται στο ευρύτερο φάσμα της ελληνόφωνης ροκ και έντεχνης μουσικής. Συστήθηκε στο ευρύ κοινό με τον δίσκο Ασκήσεις Ισορροπίας που κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 2010 από τις εκδόσεις Παρουσία. Ο δίσκος περιέχει 10 τραγούδια σε στίχους και μουσική του ιδίου καθώς και μια μελοποίηση του ποιήματος Τείχη του Κ.Π. Καβάφη. Εσχάτως, χρησιμοποιώντας πειραγμένα κιθαριστικά live loops, παρουσιάζει το υλικό του σε μουσικές σκηνές της Αθήνας. Την ερχόμενη Πέμπτη, 20 Οκτωβρίου, θα τον βρείτε στον μουσικό χώρο Πυρήνας (Διοχάρους 11, πίσω από το ξενοδοχείο Hilton), παρέα με τον Νίκο Χαλβατζή.Θυμάμαι όταν ήμουν 18 και έκανα τις πρώτες ατελείωτες βόλτες με το αμάξι. Διαδρομές χωρίς λόγο ή προορισμό. Βραδινούς κύκλους με χειρόφρενα γύρω από το άδειο λύκειο ή αυθημερόν ταξίδια μέχρι το Ναύπλιο για ένα ποτό και πάλι πίσω. Απλή, ανόθευτη ευτυχία, ένα τιμόνι και ο κόσμος όλος δικός μου, το πρώτο βήμα σε μια επιταχυνόμενη ενηλικίωση. Πάει καιρός που δεν αντλώ καμία ικανοποίηση από την οδήγηση. Πια δεν είμαι καν κάτοχος αυτοκινήτου και τις λίγες φορές που χρειάζεται να οδηγήσω, μόνο διεκπεραιώτικα μπορώ να τις χειριστώ. Προσμένω μόνο τις σπάνιες βραδινές αυτοκινητάδες στην έρημη Αθήνα ή στην εθνική, που η μουσική φτιάχνει ένα ταξίδι μέσα στο ταξίδι και με κάνει να κυλάω σαν αίμα στη φλέβα τις ασφάλτου, άδειος από σκέψεις, ένα με τον δρόμο. Για μια τέτοια διαδρομή θέλω να διαλέξω λοιπόν τα τραγούδια… και μετά ας με διαλέξει η διαδρομή.
1. Ένα Παράξενο Τραγούδι - Τα Ξύλινα Σπαθιά
(Παύλος Παυλίδης-Βασίλης Γκουνταρούλης-Χρήστος Τσαπράζης-Πάνος Τόλιος)
Θέλω να ακούσω ένα τραγούδι για ένα αυτοκίνητο ανοιχτό στην παραλία και μια βόλτα με μια παρέα που δεν χρειάζεται κανείς τους να μιλάει, μονάχα ο καθένας να κοιτάει όπου γουστάρει, ένα σκυλί, ένα ζευγάρι, τις μηχανές που ξεκινάνε πριν ανάψει το φανάρι. ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΜΩΣ.
2. Lights - Archive
(Pollard Berrier-Danny Griffiths-Darius Keeler)
Ατέλειωτο και σπειροειδές, σε ρουφάει δίχως να το καταλάβεις, για να σε αδειάσει σε άγνωστους προορισμούς μίλια μακριά.
3. Palestine - Yann Tiersen
(Yann Tiersen)
Από τα κομμάτια που σε εκβιάζουν να αφεθείς στο γκάζι τους και χωρίς να το καταλάβεις πηγαίνεις με δυο φορές το όριο.
4. Απόψε - Αλκίνοος Ιωαννίδης (Αλκίνοος Ιωαννίδης)
Θυμάμαι την Αθήνα να με υποδέχεται με τούτο εδώ λίγο μετά τα διόδια και να απαλύνει την θλίψη της επιστροφής.
5. The Fountain - Clint Mansell/Kronos Quartet/Mogwai (2006)
Ο δίσκος ακούγεται μόνο ολόκληρος. Δημιουργεί έναν κόσμο και μετά τον αφήνει να καταρρεύσει εντός του.
6. Χώμα Και Νερό - Γιάννης Αγγελάκας/Γιώργος Χριστιανάκης/Ασκληπιός Ζαμπέτας
(Γιάννης Αγγελάκας-Γιώργος Χριστιανάκης-Ασκληπιός Ζαμπέτας)
Χώρες που απλώνονται γαλήνιες δίχως σύνορα, διάφανες πόλεις κρυμμένες μες στο φως.
7. Sara - Θανασης Παπακωσταντίνου
(Θανάσης Παπακωνσταντίνου)
Στο αυτοκίνητο λειτουργεί σαν σιγαστήρας . Ντιμάρει όλους τους εξωτερικούς ήχους και αφήνει μονό την μουσική του.
8. Society - Eddie Vedder
(Jerry Hannan)
Τραγούδι αναχωρητισμού, σα να λες "παμε να φύγουμε από αυτή την πόλη".
9. The Messenger - Daniel Lanois
(Daniel Lanois)
Πρωτόλεια τραγουδοποιία . Ένας φίλος μού είπε πως τον δίσκο αυτό (For The Beauty Of Wynona), τον ακούς και γίνεσαι καλά. Το έψαξα. Είναι όπως τα λέει.
10. The Final Cut - Pink Floyd
(Roger Waters)
Νομίζω καμιά φορά παίζει σαν soundtrack πίσω από τα όνειρά μου. Δεν διαλέγω εύκολα τραγούδι από αυτά που έγραψαν οι Pink Floyd αλλά αυτό είναι από εκείνα που τα νιώθω δικά μου.
Σχετικό θέμα