Βαθμολογία:
8
Τι θα ακούσετε:
«Μυστηριακός», «αέρινος» αλλά και «πλούσιος» ήταν οι τρεις πρώτες λέξεις που αυτόματα μου ήρθαν όταν (ξανά) άκουσα το «Κάπου Ανάμεσα», το ντεμπούτο άλμπουμ του Βαγγέλη Λαζόπουλου. Ισορροπώντας μεταξύ «ειδών» και ηχοχρωμάτων, αλλά και κοινωνικής και ρομαντικής αύρας, μέσα σε λιγότερο από είκοσι λεπτά, ο νέος τραγουδοποιός μάς ταξιδεύει σε εικόνες και συναισθήματα, που ακόμη και αν δεν τα έχεις ζήσει, τα αφουγκράζεσαι.
Το «single-προπομπός» του δίσκου, «Στην Αιώρα Του Καιρού», που ήδη μετράει ώρες στο ραδιοφωνικό airplay, συνοδευόμενο από το λιτό και συνάμα ονειρικό artwork του Ισίδωρου Πλακωτάρη, αν και δίνει μια γεύση από το δίσκο, σίγουρα δεν αρκεί να περιγράψει το μουσικό αυτό ταξίδι συνολικά.
Από το άνοιγμα του δίσκου «Μια Φωνή», με την απαγγελία της στιχουργού, μεταφράστριας και σεναριογράφου Δήμητρας Σιούκα, μέχρι και στο αντίστοιχο κλείσιμο «Μια Ανατολή Ακόμα», στους στίχους της Μένιας Κιοσσέ αυτήν την φορά όμως, το ηχητικό αυτό ταξίδι εκμαιεύει γλυκά, συναισθηματικά αποστάγματα, σα να γίνεται η φωνή που έψαχνες για να τα εκφράσεις.
Είναι άκρως αξιέπαινη και η συνολική ενορχήστρωση του δίσκου, βέβαια, όπου ο Παντελής Νικηφόρος, ως μια ομάδα από μόνος του, κεντάει με μια τεράστια φαρέτρα ήχων από κρουστά και έγχορδα, πιάνο ως και ηλεκτρονικά synth στοιχεία, με έναν όμως άκρως επαγγελματικό τρόπο που δεν φοβάται να «ντύσει» με την αφαίρεση, όπως για παράδειγμα στην αρχή του «Στην Αιώρα Του Καιρού».
Ο Βαγγέλης Λαζόπουλος συστήθηκε δυναμικά με το κοινό της ελληνικής δισκογραφίας, αφήνωντας με το προσωπικό του στίγμα μια γερή βάση για μια σπουδαία καλλιτεχνική δημιουργία και «αφήγηση».