Έχοντας αφήσει πίσω τις καλοκαιρινές συναυλίες, με την πληθώρα ήχων, εικόνων και μουσικών εμπειριών που μας προσέφεραν, το καλωσόρισμα του φθινοπώρου (που η απογευματινή μπόρα θέλησε να μας υπενθυμίσει) πραγματοποιήθηκε με τη ζωντανή εμφάνιση των Tinariwen στο Θέατρο Λυκαβηττού, υπό την αιγίδα του Plisskën Festival. Μια εμφάνιση που απέδειξε εμφατικά πως η μουσική πραγματικά δεν γνωρίζει από σύνορα.
Είκοσι λεπτά μετά τις 20:00 και ενώ ο κόσμος συνέχιζε να ανηφορίζει προς το θέατρο (σχεδόν sold out), o Bombino και οι μουσικοί του ξεκίνησαν το ζέσταμα πριν την εμφάνιση των headliners. Ο Omar "Bombino" Moctar, γεννημένος στο Νίγηρα, της φυλής Τουαρέγκ Ifogha, έχει παίξει και στο παρελθόν με τους Tinariwen. Μαθαίνοντας κιθάρα μέσα από την παρακολούθηση videoclip των Jimi Hendrix και Dire Straits μεταξύ άλλων, το στυλ παιξίματός του είναι ιδανικό για συναυλίες: ανάλαφρο, δεξιοτεχνικό, με έντονη σκηνική παρουσία. Χάρη σε αυτό, ο Bombino δεν δυσκολεύτηκε να κερδίσει το κοινό από τις πρώτες νότες του σετ του. Με επτά δίσκους στο ενεργητικό του, εκ των οποίων το "Deran" του 2018 τον έκανε ευρέως γνωστό, χάρισε αρκετές στιγμές μουσικής απόλαυσης στα 45 λεπτά που διήρκεσε η εμφάνισή του.
Λίγο πριν τις 22:00, με τις κερκίδες γεμάτες σχεδόν παντού, οι Tinariwen πήραν τη θέση τους στη σκηνή (που είναι αισθητά πιο μπροστά τώρα πια σε σχέση με το παρελθόν) υπό τις έντονες επευφημίες του κοινού.
Μια συναυλία των Tinariwen δεν είναι ακριβώς συναυλία με την παραδοσιακή έννοια. Μέσα από τα τραγούδια τους περνάει μπροστά μας η κουλτούρα των νομαδικών φυλών των Βεδουίνων, με τους Τουαρέγκ και τους Βέρβερους να είναι οι αυτόχθονοι πληθυσμοί περιοχών στην Αλγερία, την Τυνησία, το Μαρόκο και την Μαυριτανία. Το μήνυμα αδελφοσύνης και αλληλεγγύης είναι παντού στα τραγούδια τους, προσφέροντας ελπίδα στους φλογισμένους και διχαστικούς καιρούς που ζούμε (η στήριξη στο συνεχιζόμενο δράμα της Παλαιστίνης από το κοινό ήταν εμφατική σε όλη την διάρκεια της εμφάνισης τους).
«Καλώς ήρθατε στη Σαχάρα!», λέει ο Abdallah Ag Alhousseyni στο πλήθος ανάμεσα στα τραγούδια. Αυτός και τα άλλα μέλη των Tinariwen έχουν επιβλητική σκηνική παρουσία, καλυμμένοι με τουρμπάνια από λιθάμ (παραδοσιακή ενδυμασία των αντρών Τουαρέγκ και Βέρβερων) και φωτεινά υφάσματα, χρησιμοποιώντας έντεχνα το χορό και τις χειρονομίες για να μεταδώσουν την κουλτούρα τους. Αυτή η αίσθηση κουλτούρας και παράδοσης εμφυσείται στη μουσική τους. Ο χαρακτηριστικός ήχος των Tinariwen διαμορφώνεται από μια άχρονη μουσική διαδρομή, συνδυάζοντας την παράδοση των Τουαρέγκ με τα μπλουζ του Μάλι, την αραβική ποπ και τη δυτική ροκ μουσική.
Ο φωτισμός στη σκηνή είναι κυρίως μωβ, θυμίζοντας τα χρώματα ενός ηλιοβασιλέματος της Σαχάρας, ταιριαστός με το είδος του Desert Blues, του οποίου οι Tinariwen είναι οι κύριοι εκφραστές. Ηλεκτρικές κιθάρες μπλέκονται με τα απογυμνωμένα φωνητικά και το αποτέλεσμα παραπέμπει σε κάποιου είδους αρχαία λιτανεία, για μουσική και όχι μόνο ένωση. Η απόδοση όλων των μουσικών είναι άρτια, χαμηλών τόνων αλλά και γεμάτη λυρισμό, με την φιγούρα του Abdallah ag Alhousseini —ιδρυτή του σχήματος— με την άσπρη κελεμπία να οδηγεί τους υπόλοιπους. Τα "Azawad", "Kek Aghalm", "Cler Achel", "Amassakoul" σκόρπισαν ρίγη ενθουσιασμού στο κοινό, μεγάλο μέρος του οποίου από το δεύτερο τραγούδι κιόλας και ύστερα από παρότρυνση των Tinariwen άφησε τις κερκίδες και συγκεντρώθηκε μπροστά από την σκηνή.
Φτάνοντας προς το τέλος, μια ξεκάθαρη ατμόσφαιρα πάρτι απλώθηκε στον χώρο, μια ροκ συναυλία που έφτανε στην κορύφωσή της. Κατά τη διάρκεια του encore ένας ένας οι μουσικοί έπαιρναν θέση στην σκηνή, συνθέτοντας κομμάτι κομμάτι την μεγάλη εικόνα, με πολλά μέλη του κοινού να ανεβαίνουν στη σκηνή για να χορέψουν με το συγκρότημα και να εκφράσουν σωματικά όλη την εξαίσια μουσική που απολαύσαμε την προηγούμενη μιάμιση ώρα περίπου.
Merci beaucoup, Tinariwen!
Οι φωτογραφίες ανήκουν στην Ευδοξία Μπινοπούλου και στο mixgrill.gr.