Το 'χουμε παραγαμήσει μου φαίνεται. Ο Peter Hook, λέει, θα έρθει με μια μπάντα και θα παίξουνε ολόκληρο το ''Unknown Pleasures''. Ε λοιπόν αν η μπάλα είναι πουτάνα -αυτό αποδείχθηκε πάλι και στο προχθεσινό ντέρμπι - η νοσταλγία είναι δυό φορές πουτάνα. Τι άλλο εκτός από νοσταλγία μπορεί να στείλει ένα μάτσο νοματαίους να δούνε αυτό το πράμα; Και βάζω στοίχημα τα ακίνητα του Πάγκαλου ότι οι περισσότεροι από δαύτους δε θα είχανε μάθει να σκουπίζουνε τον κώλο τους ακόμα - αν είχανε γεννηθεί - όταν βγήκε το ''Unknown Pleasures'' το '79. Σαν τους σουρουκλεμέδες που δεν είχανε προλάβει τους Ramones και τρέχανε να δούνε το Marky μαζί με κάποιους τυπάδες να κάνουνε τους Ramones. Βγάλτε με τρελό, αλλά εγώ πιστεύω ότι αυτό το τεράστιο άλμπουμ με την πρωτοποριακή παραγωγή του επίσης μακαρίτη Martin Hannett που επηρέασε κόσμο και κοσμάκη είναι τόσο προσωπικό, τόσο ιδιωτικό, τόσο πολύ να τ' ακούς στο σπίτι σου, που η προσπάθεια να το ''παρουσιάσεις'' ολόκληρο στο κοινό 32 χρόνια αργότερα είναι τουλάχιστον ηλίθια. EIΔΙΚΑ ΟΤΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΕ ΚΑΙ ΕΓΡΑΨΕ ΤΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΑΡΙΤΗΣ ΕΔΩ ΚΑΙ 31 ΧΡΟΝΙΑ ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΠΟΥΤΑΝΑ ΤΗ ΜΠΑΛΑ!
Πώς ρε λακαμά Πετράν να δουλέψει αυτό το πράμα χωρίς να φανεί καρικατούρα; Εντάξει, είσαι γαμώ τους μπασίστες, με μπασογραμμές που σκοτώνουνε γάιδαρο στα πεντακόσα μέτρα, έχεις προσωπικό στιλ, ήσουνα το ένα τέταρτο αυτού του δημιουργήματος, αλλά ως εκεί. Ποιος θα τραγουδάει; Ποιος θα χτυπιέται σαν επιληπτικός στη σκηνή; Δηλαδή η μπάντα που μάζεψες θα μιμείται το παίξιμο των υπόλοιπων; Κaraoke δηλαδή σε τιμή συναυλίας; Και σε τελική ανάλυση, δε με ρώταγες πριν το ξεκινήσεις, να σου γνωρίσω το φίλο μου το Μητσάρα που φέρνει πολύ σε Ian Curtis και γουστάρει Division, να του κοτσάραμε ένα αδιάβροχο και να τον βγάζαμε να κάνει τα βόκαλς, έτσι για να έχουμε και οπτική παραμύθα; Πιο πειστικό θα ήτανε.
Aς μου εξηγήσεις εσύ που θα πας, τι θα κάνεις εκεί μέσα; Θα κλείσεις τα μάτια και θα φαντάζεσαι ότι αυτοί που παίζουνε είναι οι Joy Division; Ότι σήμερα είναι 1979 και το άτιμο το 2011 δεν υπάρχει; Ότι θα νιώσεις την ατμόσφαιρα εκείνης της εποχής; Ότι θα βρεθείς για μια ώρα στο Μάντσεστερ του τότε και όχι στην Ελλαδάρα του σήμερα; Δεν τρως κανά τριπάκι καλύτερα να δεις και το Morrison και τη Joplin να κάνουνε δεύτερα φωνητικά; Ή μήπως είσαι του μεταφυσικού και περιμένεις να εμφανιστεί το φάντασμα του Curtis; Πάντως αυτό το σκηνικό θα είναι unknown. Τώρα για το αν θα είναι pleasure, αμφιβάλω. Και ρε παιδιά, τι θα γίνει μετά; Θα βγει ο Bill Wyman και θα παίξει ολόκληρο το ''Εxile on Μain Street'' λάιβ; Θα βγει η μπάντα του Dio και θα παίξει όλα τα γκρέητεστ χιτς του; Όπως κάνει ο Waters που περιφέρει αυτό το τσίρκο που λέγεται ''The Wall'' - το πιο βαρετό άλμπουμ των Floyd και με συμβολισμούς επιπέδου δημοτικού - ανά τον κόσμο για να πληρώσουνε το πανάκριβο εισιτήριο οι καλοβαλμένοι ρόκερς και να τραγουδήσουνε όλοι μαζί ''γουή ντο νηντ νο ετζουκέισον'' και μετά να πάνε σπίτια τους περήφανοι που κάνανε το καθήκον τους και δώσανε το επαναστατικό ''παρών'' - και τα φράγκα τους - σ' ένα ψόφιο πράμα; Με τον ''ιδιοφυή'' συμβολισμό του γκρεμίσματος του τείχους! Wow! Κάτι σαν σόου του Μπρόντγουεη δηλαδή. Ρε δε σας ένοιαζε πού απουσίαζαν οι υπόλοιποι συντελεστές του Wall; Μπα που να πέσει το τείχος στην κεφάλα σας! Γαμημένη νοσταλγία! Άμα δεν έχεις προλάβει το αυθεντικό, ασ' το καλύτερα. Άκου τους δίσκους και φτιάξε ό,τι εικόνες γουστάρεις εσύ για τον εαυτό σου, μην επιτρέπεις σε κανέναν πούστη να φτιάχνει εικόνες για σένα. Άντε, και αρκετά με τις τζάμπα συμβουλές.
Πριν από μερικά χρόνια, είχανε οργανώσει μια ''συναυλία'' όπου η original μπάντα του Elvis έπαιζε πίσω από το ολόγραμά του. Και γαμώ, ε; Ή το άλλο; Τότε το 2004 που μαζί με το πανηγύρι των ολυμπιακών αγώνων είχανε έρθει και οι ''Doors'' των Manzarek και ΣΙΑ με τον Ian Astbury ντυμένο Morrison σε μια άνευ προηγουμένου παντομίμα. Και θυμάμαι και κάτι χαζογκόμενες να λένε μεταξύ τους: "αχ πήγες στους ντορς, καταπληκτικοί δεν ήτανε;'' ΟΚ, είναι κρίμα που πεθάνανε αυτοί οι άνθρωποι ενώ γαμιόληδες σαν το Lenny Kravitz και τους Smashing Pumpkins - που ο θεός να τους παίρνει χρόνια και να μου δίνει δευτερόλεπτα - ζούνε ακόμα, αλλά τι να κάνουμε ρε μάγκες; Συγγνώμη κιόλας που δεν τους είχανε βαλσαμώσει όταν τα κακαρώσανε για να μπορείτε να τους βλέπετε όποτε γουστάρετε. Ακόμα κι εσύ που δεν πρόλαβες τον Cobain. Και δε θα μιλήσω καν για όσους έχουνε πεθάνει δημιουργικά εδώ και χρόνια αλλά συνεχίζουνε να περιφέρουνε τα κουφάρια τους ανά τον κόσμο.Να λοιπόν μια καταπληκτική ιδέα για τους ροκ σταρς που θα την κάνουνε προς ουρανό μεριά από δω και πέρα: βαλσάμωμα. Να τους ταριχεύουνε και να τους περιφέρουνε με τα επιζήσαντα μέλη του γκρουπ για world tours. Σαν τον Ελ Σιντ ένα πράμα. Ή να φτιάξουνε κέρινα ομοιώματα όλων των ''θρύλων'' του rock και να κάνουνε virtual συναυλίες. Είμαι σίγουρος ότι θα υπάρξουν πολλοί βλάκες που θα τα σκάνε για κάτι τέτοιο.
Ζωή σε μας!