Σε δυο ημέρες θα γιορτάζουμε την αλλαγή του χρόνου. Το 2011 μας έδωσε πολλές καλές κυκλοφορίες και κάποιες που θα ακούμε για πολλά χρόνια ακόμα. Εδώ σας παρουσιάζουμε τους δίσκους που οι συντάκτες μας ψήφισαν ως τους καλύτερους του 2011.
1. PJ Harvey - Let England shake
Εθιστικός, μεθυστικός, απολαυστικός, χαοτικός, εκκεντρικός, παθιασμένος, επαναστατικός, πολεμικός είναι μόνο μερικά από τα επίθετα που θα μπορούσαν να χαρακτηρίσουν τον καινούριο δίσκο της PJ Harvey "Let England Shake". Αποτελεί το όγδοο κατά σειρά album της, έπειτα από το White Chalk το 2007, αλλά με λίγη υπομονή νομίζω τα χρόνια θα το αναδείξουν ως το καλύτερο της. Δίσκος λοιπόν με άξονα και γραμμή πλεύσης. Αυτό αποτελεί και έναν από τους βασικούς παράγοντες για τον οποίο δεν πρέπει και δεν αξίζει άλλωστε να τον ακούει κάποιος αποσπασματικά. Όλα τα κομμάτια είναι τόσο αρμονικά δεμένα μεταξύ τους και τόσο προσεκτικά τοποθετημένα στη σειρά, που είναι άδικο να απομονωθούν. Αξίζει κιόλας; Με το που πατάς το play και ξεκινά το Let England Shake ρουφάς κάθε δευτερόλεπτο σαν το πρώτο ποτό έπειτα από μια κουραστική μέρα. Δεν αντιλαμβάνεσαι πότε περνά η ώρα και πώς το ένα τραγούδι διαδέχεται το άλλο. Δεν μπορείς να ξεκολλήσεις, αν δεν ακούσεις και το The Colour Of The Earth. Μολονότι αποτελείται από κάμποσα ετερόκλητα στοιχεία, τα οποία κατά το πρώτο άκουσμα ξενίζουν και προκαλούν κάποιου είδους ενόχληση, όλα αυτά σε συνδυασμό προσδίδουν μίαν άλλη οπτική, καθοριστική που εν τέλει σου γίνεται απαραίτητη. – indiego
Ακούστε τα: The words that maketh murder, The Glorious Land, The Last Living Rose, Let England Shake.
2. The Black Keys - El Camino
Με το εξαιρετικό Lonely Βoy,που είναι απ' τα κορυφαία της χρονιάς, να έχει κυκλοφορήσει νωρίτερα, οι Black Keys προετοίμασαν κατάλληλα το έδαφος για άλλο ένα αυθεντικό άλμπουμ στην παραγωγή του οποίου είναι ο Danger Mouse.Με την άτυπη πια σύγκριση με τους White Stripes να κρατάει ακόμα, στο Εl Camino παρατηρεί κανείς το αμερικάνικο blues rock στα καλύτερα του.Ο ήχος τους λείος και ακανθώδης εκεί που πρέπει σε ηρεμεί και σε διαταράσσει σαν φουρτουνιασμένη θάλασσα. – mwmos
Ακούστε τα: Lonely Boy, Gold On The Ceiling, Dead and Gone, Run Right Back
3. Arctic Monkeys - Suck It And See
Ο Alex Turner είχε δηλώσει πριν την κυκλοφορία του Suck it and see ότι πηγή έμπνευσής τους γι’ αυτό ήταν οι Smiths. Επίσης ότι αυτό το album τους θα ήταν πιο vintage από το Humbug, στο οποίο ο Josh Homme άφησε το στίγμα του. Στην παραγωγή αυτού του cd των Arctic Monkeys βρίσκεται για άλλη μια φορά ο James Ford και η αλήθεια είναι ότι έχουν αφήσει τον ήχο του Humbug πίσω τους αφού το Suck it and see είναι πιο κοντά στα δύο πρώτα albums του συγκροτήματος. Γι’ άλλη μια φορά δεν μας απογοητεύουν και ακούγονται πιο ώριμοι συνδυάζοντας την κιθάρα με τις μελωδίες. Ξεχωρίζουν τα Don’t sit down cause I’ve moved your chair, The hellcat spangled shalalala και She’s Thunderstorms – Leonidas From Caravel
4. Anna Calvi -Anna Calvi
Δεν χρειάστηκε και πολύ ψάξιμο για να βρεθεί το πρώτο σπουδαίο ντεμπούτο της χρονιάς που δεν είναι άλλο από το ομώνυμο άλμπουμ της Anna Calvi για την Domino. Εκτός από όπερα, τα πρώτα ακούσματα της Anna Calvi χάρις το μουσικόφιλο πατέρα της, περιλάμβαναν από Captain Beefheart, Stones και Hendrix μέχρι τα blues του Robert Johnson και τη jazz κιθάρα του Django Reinhardt. Προσθέστε στην ασυνήθιστη αυτή εξίσωση και μαθήματα βιολιού, αγάπη για την κλασσική μουσική συνθετών όπως ο Ravel και ο Debussy, αλλά και επιρροές από το πάθος των χορευτών του flamenco και αρχίζετε να καταλαβαίνετε από πού πηγάζει αυτός ο τόσο ιδιαίτερος ήχος που ακούμε στο πρώτο της άλμπουμ.. Στην παραγωγή του η Calvi συνεργάστηκε με τον τακτικό συνεργάτη της PJ Harvey, τον Rob Ellis με τον οποίο μοιράζεται την ίδια αγάπη για την κλασική μουσική αλλά και το κλασσικό rock’n’roll. Έτσι πολλές φορές αυτό που ακούμε στις δέκα χορταστικές συνθέσεις που αποτελούν το δίσκο είναι η προσπάθεια της Calvi και των συνεργατών της να κάνουν την κιθάρα να ακούγεται σαν μια ορχήστρα ή σαν τα έγχορδα από ένα soundtrack ταινίας του Hitchcock. – ody
Ακούστε τα: Jezebel, Blackout, Desire, I'll be your man, Love won't be leaving
5. Danger Mouse & Danielle Luppi -Rome
Το μεγαλύτερο επίτευγμα αυτού του δίσκου/soundtrack ανύπαρκτου spaghetti, είναι πως δεν περιορίζεται στο να ξορκίζει έτσι απλά τη νοσταλγία του, αλλά ότι ενσωματώνει όλες τις σπουδαίες ρετρό αναφορές του σε σύγχρονες εμπνεύσεις. Από την άλλη, η μεγαλύτερη απογοήτευση είναι πως δεν υπάρχει και η αντίστοιχη κινηματογραφική ταινία να το συνοδεύει. – littlefluffyclouds
Ακούστε τα: Two Against One, Rome
6. Raphael Saadiq - Stone Rollin'
Το ολόφρεσκο “Stone Rollin” είναι ένα φιλόδοξο εγχείρημα που επιχειρεί να διευρύνει περαιτέρω το ηχητικό πλαίσιο στο οποίο κινείται ο Raphael Saadiq, με απώτερο σκοπό να ισχυροποιήσει ακόμα περισσότερο τα εκφραστικά του όπλα. Οι στιλιστικές αναφορές στο εξώφυλλο και το artwork παραπέμπουν δεδομένα μεν, γοητευτικά δε, στο ένδοξο παρελθόν. Δεν θα περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό από έναν κομψό, «σοφιστικέ» και υποψιασμένο τύπο, με μεγάλη δισκοθήκη και αυθόρμητη αγάπη για τις ρίζες του. Το σπουδαίο όμως της υπόθεσης είναι ότι, ο διοπτροφόρος καλλιτέχνης συνεχίζει να προσεγγίζει την Αφρο-αμερικάνικη κληρονομιά, τόσο με ειλικρινή, όσο και με ανανεωτική διάθεση. Δεν μένει λοιπόν στην επιφάνεια, αλλά παρουσιάζει ένα album στο οποίο παραμονεύουν βάθος, προοπτική και συναισθήματα. Προτερήματα που εμφανίζονται σε γενναίες δόσεις και έχουν κατακτηθεί με κόπο και προσπάθεια… Κόντρα λοιπόν στις λούπες και τα samples που κατακλύζουν τους r&b καταλόγους επιτυχιών, τo “Stone Rollin’” αποθεώνει το feeling της live μουσικής. «Βγάζει» μάτια, ότι ο Saadiq απολαμβάνει να τζαμάρει με τη μπάντα του, σκορπώντας διαβολεμένα κιθαριστικά riffs, που λες ότι ξεπήδησαν από τα πιο «καπνισμένα» καταγώγια του Memphis. – dimkats
Ακούστε τα: Good Man, Stone Rollin, Movin’ Down The Line
7. Lykke Li - Wounded Rhymes
Στο debut cd της Youth Novels μου είχε τραβήξει την προσοχή το 2008, και πολύ φοβάμαι ότι τώρα θα πρέπει να το ξανακούσω, μήπως και το είχα αδικήσει στη βιασύνη. Αλλά το θέμα μας είναι το Wounded Rhymes, το οποίο τελικά είναι ένα concept cd, τα τραγούδια φέρνουν μια μυρωδιά από τα 60’s, αλλά είναι ταυτόχρονα και μοντέρνα. Σχεδόν μοιρασμένα τα τραγούδια στη διάρκεια του, μισά φωτεινά, τα υπόλοιπα στο σκοτάδι, διονυσιακοί ρυθμοί και αμερικανό-indie πινελιές, μυστήριο, μελαγχολία, αλλά και σχεδόν ηλιόλουστες βόλτες στο Λος Άντζελες, το μέρος που γράφτηκε το cd, σε παραγωγή του Bjorn, από τους Peter Bjorn and John. Η Lykke Li, ντυμένη τη μελαγχολική φορεσιά του Ευρωπαϊκού Βορρά, τραβήχτηκε» στις ανηφοριές-κατηφοριές της πόλης της California και «έφτιαξε» το Wounded Rhymes με τέτοιο τρόπο που περιμένουμε πολύ το επόμενο δισκογραφικό της βήμα. - pepe
Ακούστε τα: I Follow Rivers, Youth knows no pain, Jerome, Rich Kids Blues
8. Kasabian – Velociraptor!
Οι Kasabian μόλις μας παρουσίασαν το 4ο cd τους και δείχνουν για μία φορά ακόμα να τα πηγαίνουν περίφημα. Γνωρίζετε πολλά συγκροτήματα της γενιάς τους που να είναι τόσο σταθερά και κάθε δουλειά τους να αξίζει να την ακούσεις; Τα τραγούδια έχουν όλα εκείνα τα συστατικά που έκαναν γνωστούς τους Kasabian, indie-electro-ανατολίτικα στοιχεία, είναι όλα εδώ και μάλιστα σε πολύ καλές αναλογίες. Σίγουρα μιλάμε για το πιο «βρετανικό» cd της χρονιάς!!! – pepe
Ακούστε τα: Days are forgotten, Velociraptor!, Switchblade Smiles
9. Radiohead - The King Of Limbs
10. Florence and the Machine - Ceremonials
11. Wild beasts - Smother
12. Dum Dum Girls - Only In Dreams
13. Cults - Cults
14. James Blake - James Blake
15. The Horrors - Skying
16. Beirut - The Rip Tide
17. Girls - Father Son and Holy Ghost
18. The Vaccines - What Did You Expect From The Vaccines?
19. Wild Flag - Wild Flag
20. Kate Bush - 50 Words For Snow
21. Wilco - The Whole Love
22. Death Cab for Cutie - Codes and Keys
23. The Kills - Blood Pressures
24. Metronomy - English Riviera
25. Dirty Beaches – Badlands
26. M83 - Hurry up, We're Dreaming
27. Tom Waits - Bad As Me
28. Fleet Foxes - Helplessness Blues
-. Still Corners - Creatures Of An Hour
30. Washed Out - Within & Without
31. Charles Bradley - No Time For Dreaming
32. The Haunted – Unseen
33. TV on the Radio - Nine Types Of Light
34. Adele – 21
35. EMA - Past Life Martyred Saints
36. Foo Fighters - Wasting Light
37. Veronica Falls - Veronica Falls
38. White Lies – The Ritual
39. Tori Amos - Night Of The Hunters
40. The Rapture - In The Grace Of Your Love
Δείτε αναλυτικά τις θέσεις 9-16, 17-24, 25-32, 33-40.
Κάνοντας κλικ εδώ μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικές δισκοκριτικές από τους συντάκτες μας.
Οι συντάκτες του MixGrill σας εύχονται από καρδιάς υγεία και ευτυχία το νέο χρόνο, με πολλή και καλή μουσική!
1. PJ Harvey - Let England shake Εθιστικός, μεθυστικός, απολαυστικός, χαοτικός, εκκεντρικός, παθιασμένος, επαναστατικός, πολεμικός είναι μόνο μερικά από τα επίθετα που θα μπορούσαν να χαρακτηρίσουν τον καινούριο δίσκο της PJ Harvey "Let England Shake". Αποτελεί το όγδοο κατά σειρά album της, έπειτα από το White Chalk το 2007, αλλά με λίγη υπομονή νομίζω τα χρόνια θα το αναδείξουν ως το καλύτερο της. Δίσκος λοιπόν με άξονα και γραμμή πλεύσης. Αυτό αποτελεί και έναν από τους βασικούς παράγοντες για τον οποίο δεν πρέπει και δεν αξίζει άλλωστε να τον ακούει κάποιος αποσπασματικά. Όλα τα κομμάτια είναι τόσο αρμονικά δεμένα μεταξύ τους και τόσο προσεκτικά τοποθετημένα στη σειρά, που είναι άδικο να απομονωθούν. Αξίζει κιόλας; Με το που πατάς το play και ξεκινά το Let England Shake ρουφάς κάθε δευτερόλεπτο σαν το πρώτο ποτό έπειτα από μια κουραστική μέρα. Δεν αντιλαμβάνεσαι πότε περνά η ώρα και πώς το ένα τραγούδι διαδέχεται το άλλο. Δεν μπορείς να ξεκολλήσεις, αν δεν ακούσεις και το The Colour Of The Earth. Μολονότι αποτελείται από κάμποσα ετερόκλητα στοιχεία, τα οποία κατά το πρώτο άκουσμα ξενίζουν και προκαλούν κάποιου είδους ενόχληση, όλα αυτά σε συνδυασμό προσδίδουν μίαν άλλη οπτική, καθοριστική που εν τέλει σου γίνεται απαραίτητη. – indiego
Ακούστε τα: The words that maketh murder, The Glorious Land, The Last Living Rose, Let England Shake.
2. The Black Keys - El Camino
Με το εξαιρετικό Lonely Βoy,που είναι απ' τα κορυφαία της χρονιάς, να έχει κυκλοφορήσει νωρίτερα, οι Black Keys προετοίμασαν κατάλληλα το έδαφος για άλλο ένα αυθεντικό άλμπουμ στην παραγωγή του οποίου είναι ο Danger Mouse.Με την άτυπη πια σύγκριση με τους White Stripes να κρατάει ακόμα, στο Εl Camino παρατηρεί κανείς το αμερικάνικο blues rock στα καλύτερα του.Ο ήχος τους λείος και ακανθώδης εκεί που πρέπει σε ηρεμεί και σε διαταράσσει σαν φουρτουνιασμένη θάλασσα. – mwmos
Ακούστε τα: Lonely Boy, Gold On The Ceiling, Dead and Gone, Run Right Back
3. Arctic Monkeys - Suck It And See Ο Alex Turner είχε δηλώσει πριν την κυκλοφορία του Suck it and see ότι πηγή έμπνευσής τους γι’ αυτό ήταν οι Smiths. Επίσης ότι αυτό το album τους θα ήταν πιο vintage από το Humbug, στο οποίο ο Josh Homme άφησε το στίγμα του. Στην παραγωγή αυτού του cd των Arctic Monkeys βρίσκεται για άλλη μια φορά ο James Ford και η αλήθεια είναι ότι έχουν αφήσει τον ήχο του Humbug πίσω τους αφού το Suck it and see είναι πιο κοντά στα δύο πρώτα albums του συγκροτήματος. Γι’ άλλη μια φορά δεν μας απογοητεύουν και ακούγονται πιο ώριμοι συνδυάζοντας την κιθάρα με τις μελωδίες. Ξεχωρίζουν τα Don’t sit down cause I’ve moved your chair, The hellcat spangled shalalala και She’s Thunderstorms – Leonidas From Caravel
4. Anna Calvi -Anna Calvi
Δεν χρειάστηκε και πολύ ψάξιμο για να βρεθεί το πρώτο σπουδαίο ντεμπούτο της χρονιάς που δεν είναι άλλο από το ομώνυμο άλμπουμ της Anna Calvi για την Domino. Εκτός από όπερα, τα πρώτα ακούσματα της Anna Calvi χάρις το μουσικόφιλο πατέρα της, περιλάμβαναν από Captain Beefheart, Stones και Hendrix μέχρι τα blues του Robert Johnson και τη jazz κιθάρα του Django Reinhardt. Προσθέστε στην ασυνήθιστη αυτή εξίσωση και μαθήματα βιολιού, αγάπη για την κλασσική μουσική συνθετών όπως ο Ravel και ο Debussy, αλλά και επιρροές από το πάθος των χορευτών του flamenco και αρχίζετε να καταλαβαίνετε από πού πηγάζει αυτός ο τόσο ιδιαίτερος ήχος που ακούμε στο πρώτο της άλμπουμ.. Στην παραγωγή του η Calvi συνεργάστηκε με τον τακτικό συνεργάτη της PJ Harvey, τον Rob Ellis με τον οποίο μοιράζεται την ίδια αγάπη για την κλασική μουσική αλλά και το κλασσικό rock’n’roll. Έτσι πολλές φορές αυτό που ακούμε στις δέκα χορταστικές συνθέσεις που αποτελούν το δίσκο είναι η προσπάθεια της Calvi και των συνεργατών της να κάνουν την κιθάρα να ακούγεται σαν μια ορχήστρα ή σαν τα έγχορδα από ένα soundtrack ταινίας του Hitchcock. – ody
Ακούστε τα: Jezebel, Blackout, Desire, I'll be your man, Love won't be leaving
5. Danger Mouse & Danielle Luppi -Rome Το μεγαλύτερο επίτευγμα αυτού του δίσκου/soundtrack ανύπαρκτου spaghetti, είναι πως δεν περιορίζεται στο να ξορκίζει έτσι απλά τη νοσταλγία του, αλλά ότι ενσωματώνει όλες τις σπουδαίες ρετρό αναφορές του σε σύγχρονες εμπνεύσεις. Από την άλλη, η μεγαλύτερη απογοήτευση είναι πως δεν υπάρχει και η αντίστοιχη κινηματογραφική ταινία να το συνοδεύει. – littlefluffyclouds
Ακούστε τα: Two Against One, Rome
6. Raphael Saadiq - Stone Rollin'
Το ολόφρεσκο “Stone Rollin” είναι ένα φιλόδοξο εγχείρημα που επιχειρεί να διευρύνει περαιτέρω το ηχητικό πλαίσιο στο οποίο κινείται ο Raphael Saadiq, με απώτερο σκοπό να ισχυροποιήσει ακόμα περισσότερο τα εκφραστικά του όπλα. Οι στιλιστικές αναφορές στο εξώφυλλο και το artwork παραπέμπουν δεδομένα μεν, γοητευτικά δε, στο ένδοξο παρελθόν. Δεν θα περίμενε κανείς κάτι διαφορετικό από έναν κομψό, «σοφιστικέ» και υποψιασμένο τύπο, με μεγάλη δισκοθήκη και αυθόρμητη αγάπη για τις ρίζες του. Το σπουδαίο όμως της υπόθεσης είναι ότι, ο διοπτροφόρος καλλιτέχνης συνεχίζει να προσεγγίζει την Αφρο-αμερικάνικη κληρονομιά, τόσο με ειλικρινή, όσο και με ανανεωτική διάθεση. Δεν μένει λοιπόν στην επιφάνεια, αλλά παρουσιάζει ένα album στο οποίο παραμονεύουν βάθος, προοπτική και συναισθήματα. Προτερήματα που εμφανίζονται σε γενναίες δόσεις και έχουν κατακτηθεί με κόπο και προσπάθεια… Κόντρα λοιπόν στις λούπες και τα samples που κατακλύζουν τους r&b καταλόγους επιτυχιών, τo “Stone Rollin’” αποθεώνει το feeling της live μουσικής. «Βγάζει» μάτια, ότι ο Saadiq απολαμβάνει να τζαμάρει με τη μπάντα του, σκορπώντας διαβολεμένα κιθαριστικά riffs, που λες ότι ξεπήδησαν από τα πιο «καπνισμένα» καταγώγια του Memphis. – dimkats
Ακούστε τα: Good Man, Stone Rollin, Movin’ Down The Line
7. Lykke Li - Wounded Rhymes Στο debut cd της Youth Novels μου είχε τραβήξει την προσοχή το 2008, και πολύ φοβάμαι ότι τώρα θα πρέπει να το ξανακούσω, μήπως και το είχα αδικήσει στη βιασύνη. Αλλά το θέμα μας είναι το Wounded Rhymes, το οποίο τελικά είναι ένα concept cd, τα τραγούδια φέρνουν μια μυρωδιά από τα 60’s, αλλά είναι ταυτόχρονα και μοντέρνα. Σχεδόν μοιρασμένα τα τραγούδια στη διάρκεια του, μισά φωτεινά, τα υπόλοιπα στο σκοτάδι, διονυσιακοί ρυθμοί και αμερικανό-indie πινελιές, μυστήριο, μελαγχολία, αλλά και σχεδόν ηλιόλουστες βόλτες στο Λος Άντζελες, το μέρος που γράφτηκε το cd, σε παραγωγή του Bjorn, από τους Peter Bjorn and John. Η Lykke Li, ντυμένη τη μελαγχολική φορεσιά του Ευρωπαϊκού Βορρά, τραβήχτηκε» στις ανηφοριές-κατηφοριές της πόλης της California και «έφτιαξε» το Wounded Rhymes με τέτοιο τρόπο που περιμένουμε πολύ το επόμενο δισκογραφικό της βήμα. - pepe
Ακούστε τα: I Follow Rivers, Youth knows no pain, Jerome, Rich Kids Blues
8. Kasabian – Velociraptor!
Οι Kasabian μόλις μας παρουσίασαν το 4ο cd τους και δείχνουν για μία φορά ακόμα να τα πηγαίνουν περίφημα. Γνωρίζετε πολλά συγκροτήματα της γενιάς τους που να είναι τόσο σταθερά και κάθε δουλειά τους να αξίζει να την ακούσεις; Τα τραγούδια έχουν όλα εκείνα τα συστατικά που έκαναν γνωστούς τους Kasabian, indie-electro-ανατολίτικα στοιχεία, είναι όλα εδώ και μάλιστα σε πολύ καλές αναλογίες. Σίγουρα μιλάμε για το πιο «βρετανικό» cd της χρονιάς!!! – pepe
Ακούστε τα: Days are forgotten, Velociraptor!, Switchblade Smiles
9. Radiohead - The King Of Limbs
10. Florence and the Machine - Ceremonials
11. Wild beasts - Smother
12. Dum Dum Girls - Only In Dreams
13. Cults - Cults
14. James Blake - James Blake
15. The Horrors - Skying
16. Beirut - The Rip Tide
17. Girls - Father Son and Holy Ghost
18. The Vaccines - What Did You Expect From The Vaccines?
19. Wild Flag - Wild Flag
20. Kate Bush - 50 Words For Snow
21. Wilco - The Whole Love
22. Death Cab for Cutie - Codes and Keys
23. The Kills - Blood Pressures
24. Metronomy - English Riviera
25. Dirty Beaches – Badlands
26. M83 - Hurry up, We're Dreaming
27. Tom Waits - Bad As Me
28. Fleet Foxes - Helplessness Blues
-. Still Corners - Creatures Of An Hour
30. Washed Out - Within & Without
31. Charles Bradley - No Time For Dreaming
32. The Haunted – Unseen
33. TV on the Radio - Nine Types Of Light
34. Adele – 21
35. EMA - Past Life Martyred Saints
36. Foo Fighters - Wasting Light
37. Veronica Falls - Veronica Falls
38. White Lies – The Ritual
39. Tori Amos - Night Of The Hunters
40. The Rapture - In The Grace Of Your Love
Δείτε αναλυτικά τις θέσεις 9-16, 17-24, 25-32, 33-40.
Κάνοντας κλικ εδώ μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικές δισκοκριτικές από τους συντάκτες μας.
Οι συντάκτες του MixGrill σας εύχονται από καρδιάς υγεία και ευτυχία το νέο χρόνο, με πολλή και καλή μουσική!