Είδαμε και σας παρουσιάζουμε την παράσταση του σαιξπηρικού δράματος “Μακμπέθ” σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου που παρουσιάζεται στην κεντρική σκηνή της “Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών” επί της Λεωφόρου Συγγρού.
Το πρωτότυπο κείμενο προσφέρεται στους θεατές με υπέρτιτλους, ενώ οι ηθοποιοί ερμηνεύουν. Η μετάφραση είναι αρκετά καλή και αποδίδει το ρυθμό του πρωτοτύπου, δίχως να γίνεται στρυφνή, για τα μέτρα πάντα του σαιξπηρικού έργου. Το κλασικό έργο είναι ίσως το κείμενο με το οποίο όλοι οι ηθοποιοί, ιδίως όσοι έχουν μια προτίμηση στο θέατρο ως μορφή έκφρασης της υποκριτικής τους τέχνης, θέλουν να “αναμετρηθούν” κάποια στιγμή στην καριέρα τους.
Στην αναμέτρηση αυτή δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι. Υπάρχει μόνο η γεύση που σου αφήνει η απόδοση ενός κλασικού έργου. Ο θίασος που απαρτίζεται από ηθοποιούς με πορεία στο θέατρο, ανταποκρίνεται ικανοποιητικά στο ρόλο του και το αποτέλεσμα είναι αντίστοιχο του προσδοκώμενου. Ίσως να μπορούσε να γίνει ακόμα πιο σπουδαίο.
Εξαιρετική Ξένια Καλογεροπούλου, δυναμικός Αργύρης Ξάφης, εκφραστική Άννα Μάσχα, γενικώς καλή προσπάθεια από τους ηθοποιούς. Ίσως κάποιες κακές επιλογές στα κοστούμια να τους εμπόδισαν από το να προχωρήσουν στο βάθος του δράματος και να τους στέρησαν την άνεση στην έκφραση και στην κίνηση. Κάποιοι βασανίζονταν κυριολεκτικά μέσα στα ρούχα τους. Σκηνοθετική άποψη ή αστοχία;
Η σκηνοθεσία χαρακτηρίζεται από τους συμβολισμούς και τη σύνδεση με κεντρικά νοήματα που κυριαρχούν διαχρονικά και δοκιμάζουν τόσο τους χαρακτήρες το δράματος όσο και τον θεατή. Τα βίντεο-προβολές συνδέουν το κλασικό κείμενο με τις σύγχρονες εμμονές με αρκετές δόσεις νεωτερισμού που σε κάποιες στιγμές είναι ευρηματικά ενώ σε άλλες κινούνται επικίνδυνα στα όρια του πρωτοποριακού.
Σημαντική παράσταση της φετινής θεατρικής περιόδου σε έναν ωραίο χώρο που σέβεται το θεατή. Αν σας ελκύουν τα κλασικά κείμενα, μην τη χάσετε.
Το πρωτότυπο κείμενο προσφέρεται στους θεατές με υπέρτιτλους, ενώ οι ηθοποιοί ερμηνεύουν. Η μετάφραση είναι αρκετά καλή και αποδίδει το ρυθμό του πρωτοτύπου, δίχως να γίνεται στρυφνή, για τα μέτρα πάντα του σαιξπηρικού έργου. Το κλασικό έργο είναι ίσως το κείμενο με το οποίο όλοι οι ηθοποιοί, ιδίως όσοι έχουν μια προτίμηση στο θέατρο ως μορφή έκφρασης της υποκριτικής τους τέχνης, θέλουν να “αναμετρηθούν” κάποια στιγμή στην καριέρα τους.
Στην αναμέτρηση αυτή δεν υπάρχουν νικητές και ηττημένοι. Υπάρχει μόνο η γεύση που σου αφήνει η απόδοση ενός κλασικού έργου. Ο θίασος που απαρτίζεται από ηθοποιούς με πορεία στο θέατρο, ανταποκρίνεται ικανοποιητικά στο ρόλο του και το αποτέλεσμα είναι αντίστοιχο του προσδοκώμενου. Ίσως να μπορούσε να γίνει ακόμα πιο σπουδαίο. Εξαιρετική Ξένια Καλογεροπούλου, δυναμικός Αργύρης Ξάφης, εκφραστική Άννα Μάσχα, γενικώς καλή προσπάθεια από τους ηθοποιούς. Ίσως κάποιες κακές επιλογές στα κοστούμια να τους εμπόδισαν από το να προχωρήσουν στο βάθος του δράματος και να τους στέρησαν την άνεση στην έκφραση και στην κίνηση. Κάποιοι βασανίζονταν κυριολεκτικά μέσα στα ρούχα τους. Σκηνοθετική άποψη ή αστοχία;
Η σκηνοθεσία χαρακτηρίζεται από τους συμβολισμούς και τη σύνδεση με κεντρικά νοήματα που κυριαρχούν διαχρονικά και δοκιμάζουν τόσο τους χαρακτήρες το δράματος όσο και τον θεατή. Τα βίντεο-προβολές συνδέουν το κλασικό κείμενο με τις σύγχρονες εμμονές με αρκετές δόσεις νεωτερισμού που σε κάποιες στιγμές είναι ευρηματικά ενώ σε άλλες κινούνται επικίνδυνα στα όρια του πρωτοποριακού.
Σημαντική παράσταση της φετινής θεατρικής περιόδου σε έναν ωραίο χώρο που σέβεται το θεατή. Αν σας ελκύουν τα κλασικά κείμενα, μην τη χάσετε.