Την περασμένη Πέμπτη, ξεκίνησε για μένα το τριήμερο καλών συναυλιών (βλ. dEUS, Bokomolech & Electric Litany). Το menu της ημέρας είχε τους Electric Litany και τους Tango with Lions. Ας ξεκινήσουμε με τους τελευταίους, που εμφανίστηκαν στην αρχή.
Μου άρεσαν αρκετά οι Tango with Lions. Αξιοπρεπέστατη η παρουσία της Κατερίνας Παπαχρήστου (Kat) και των υπόλοιπων "λιονταριών". Οι folk-rock αναζητήσεις τους θα έλεγα ότι συμβαδίζουν με τα συναισθήματα της εποχής. Η ερμηνεία ήταν άριστη από την Kat και τα γεμίσματα που προσέφερε το τρομπόνι ήταν κάτι το ιδιαίτερο στον καλά στημένο ήχο, που έβγαζαν οι υπόλοιποι. Το "In a bar" και το "House of fire" ξεχώρισαν βέβαια από τη συναυλία. Η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι το μόνο που χρειάζονται τα παιδιά είναι μια ή περισσότερες συνθέσεις, οι οποίες με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να καταφέρουν να φτάσουν σε περισσότερα αυτιά... Για να γίνει αυτό, χρειάζεται είτε κάτι πιο "εύπεπτο" ή κάτι ιδιαίτερα ξεχωριστό. Προς Θεού όμως, αυτό δε σημαίνει ότι η μουσική των Tango with Lions είναι άσχημη. Ίσα, ίσα είναι πολύ καλή!
Η Κατερίνα κατεβαίνει από τη σκηνή και όλα ετοιμάζονται για την εμφάνιση των Electric Litany. Είχα καιρό να δώ σε συναυλία τον Αλέξανδρο Μιάρη και τους υπόλοιπους Litany. Η τελευταία φορά ήταν στην εμφάνιση τους με τους 2L8 στο An Club.
Έχω δει άλλες 3 φορές τα παιδιά και μπορώ να σας πω με βεβαιότητα ότι η συναυλία τους στο Gagarin ήταν πολύ διαφορετική από τις προηγούμενες! Κατ' αρχάς, σε αυτήν υπήρχε ο παράγοντας "νέος δίσκος" και ξέρετε πολύ καλά πόσο σημαντική είναι η κυκλοφορία του δεύτερου δίσκου για ένα συγκρότημα.
Θα συνεχίσει την ανοδική πορεία; Θα κάνει ακόμη μεγαλύτερα βήματα προς τα εμπρός; Θα διατηρήσει τα κεκτημένα ή θα αποδείξει ότι ήταν άλλη μια μπάντα ενός album;
Όλα αυτά ήταν στο μυαλό μου λίγο πριν βγουν στη σκηνή οι Electric Litany. Η απάντηση ήταν ξεκάθαρη, μετά το πέρας της συναυλίας τους.
Γιατί λοιπόν ήταν τόσο διαφορετική η εμφάνιση των Electric Litany στο Gagarin; Ήταν σίγουρα πιο δυναμική, πιο rock συναυλία, χωρίς να χάσει το προσωπικό ύφος και τη "μουσική ταυτότητα" του συγκροτήματος.
Από το πρώτο τραγούδι, το νέο τους single "Enemy", φάνηκε ότι ο νέος ήχος των Litany δεν έχανε μεν την ατμοσφαιρικότητα και λυρικότητα του, αλλά ήταν σαφώς πιο δυναμικός. Ακούγοντας για πρώτη φορά πολλά από τα νέα τραγούδια του συγκροτήματος, θα έλεγα ότι η μετάβαση από το "How to be a Child and Win the War" στο καινούργιο album θυμίζει σε κάποιο βαθμό την αντίστοιχη αλλαγή που έκαναν στον ήχο τους οι Editors από το "An End has a start" στο "In this light and on this evening". Οι εκτελέσεις των νέων κομματιών (αλλά και κάποιων παλιών) διαθέτουν περισσότερα στοιχεία από τον αγαπημένο ήχο των Joy Division, δηλαδή περισσότερα πλήκτρα, τύμπανα, αλλά και μπόλικα προηχογραφημένα κομμάτια.
Βέβαια, ο γνώριμος ήχος της κιθάρας του Αλέξανδρου και η ιδιαίτερη φωνή του παραμένουν στο προσκήνιο και συνεχίζουν να χαρακτηρίζουν τους Electric Litany. Θα έλεγα όμως ότι τα παιδιά προσπάθησαν πολύ για το κάτι παραπάνω από το ντεμπούτο album τους. Προσπάθησαν να πάνε τη μουσική τους λίγο παρακάτω... Με ένα πρώτο άκουσμα πιστεύω ότι το καταφέρνουν. Περισσότερα βέβαια, θα έχουμε να γράψουμε όταν ακούσουμε τις studio εκτελέσεις του νέου δίσκου.
Τελειώνοντας, θα έλεγα ότι ήταν εμφανές ότι οι Electric Litany είχαν δουλέψει αρκετά για αυτή τη συναυλία. Όλα ήταν καλοκουρδισμένα και άρτια εκτελεσμένα. Αν μη τι άλλο, είναι μια από τις μπάντες, για τις οποίες μπορούμε να υπερηφανευόμαστε...
Set List
Enemy
Roses
Home
Dunes
Someday
Minute
Name
Until the day breaks
Betrayal of the lamenting circles
Empty sea
January
Reaming
February
Feather of Ecstasy
encore
How
Tear
Time
Μου άρεσαν αρκετά οι Tango with Lions. Αξιοπρεπέστατη η παρουσία της Κατερίνας Παπαχρήστου (Kat) και των υπόλοιπων "λιονταριών". Οι folk-rock αναζητήσεις τους θα έλεγα ότι συμβαδίζουν με τα συναισθήματα της εποχής. Η ερμηνεία ήταν άριστη από την Kat και τα γεμίσματα που προσέφερε το τρομπόνι ήταν κάτι το ιδιαίτερο στον καλά στημένο ήχο, που έβγαζαν οι υπόλοιποι. Το "In a bar" και το "House of fire" ξεχώρισαν βέβαια από τη συναυλία. Η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι το μόνο που χρειάζονται τα παιδιά είναι μια ή περισσότερες συνθέσεις, οι οποίες με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να καταφέρουν να φτάσουν σε περισσότερα αυτιά... Για να γίνει αυτό, χρειάζεται είτε κάτι πιο "εύπεπτο" ή κάτι ιδιαίτερα ξεχωριστό. Προς Θεού όμως, αυτό δε σημαίνει ότι η μουσική των Tango with Lions είναι άσχημη. Ίσα, ίσα είναι πολύ καλή!
Η Κατερίνα κατεβαίνει από τη σκηνή και όλα ετοιμάζονται για την εμφάνιση των Electric Litany. Είχα καιρό να δώ σε συναυλία τον Αλέξανδρο Μιάρη και τους υπόλοιπους Litany. Η τελευταία φορά ήταν στην εμφάνιση τους με τους 2L8 στο An Club.
Έχω δει άλλες 3 φορές τα παιδιά και μπορώ να σας πω με βεβαιότητα ότι η συναυλία τους στο Gagarin ήταν πολύ διαφορετική από τις προηγούμενες! Κατ' αρχάς, σε αυτήν υπήρχε ο παράγοντας "νέος δίσκος" και ξέρετε πολύ καλά πόσο σημαντική είναι η κυκλοφορία του δεύτερου δίσκου για ένα συγκρότημα.
Θα συνεχίσει την ανοδική πορεία; Θα κάνει ακόμη μεγαλύτερα βήματα προς τα εμπρός; Θα διατηρήσει τα κεκτημένα ή θα αποδείξει ότι ήταν άλλη μια μπάντα ενός album;Όλα αυτά ήταν στο μυαλό μου λίγο πριν βγουν στη σκηνή οι Electric Litany. Η απάντηση ήταν ξεκάθαρη, μετά το πέρας της συναυλίας τους.
Γιατί λοιπόν ήταν τόσο διαφορετική η εμφάνιση των Electric Litany στο Gagarin; Ήταν σίγουρα πιο δυναμική, πιο rock συναυλία, χωρίς να χάσει το προσωπικό ύφος και τη "μουσική ταυτότητα" του συγκροτήματος.
Από το πρώτο τραγούδι, το νέο τους single "Enemy", φάνηκε ότι ο νέος ήχος των Litany δεν έχανε μεν την ατμοσφαιρικότητα και λυρικότητα του, αλλά ήταν σαφώς πιο δυναμικός. Ακούγοντας για πρώτη φορά πολλά από τα νέα τραγούδια του συγκροτήματος, θα έλεγα ότι η μετάβαση από το "How to be a Child and Win the War" στο καινούργιο album θυμίζει σε κάποιο βαθμό την αντίστοιχη αλλαγή που έκαναν στον ήχο τους οι Editors από το "An End has a start" στο "In this light and on this evening". Οι εκτελέσεις των νέων κομματιών (αλλά και κάποιων παλιών) διαθέτουν περισσότερα στοιχεία από τον αγαπημένο ήχο των Joy Division, δηλαδή περισσότερα πλήκτρα, τύμπανα, αλλά και μπόλικα προηχογραφημένα κομμάτια.
Βέβαια, ο γνώριμος ήχος της κιθάρας του Αλέξανδρου και η ιδιαίτερη φωνή του παραμένουν στο προσκήνιο και συνεχίζουν να χαρακτηρίζουν τους Electric Litany. Θα έλεγα όμως ότι τα παιδιά προσπάθησαν πολύ για το κάτι παραπάνω από το ντεμπούτο album τους. Προσπάθησαν να πάνε τη μουσική τους λίγο παρακάτω... Με ένα πρώτο άκουσμα πιστεύω ότι το καταφέρνουν. Περισσότερα βέβαια, θα έχουμε να γράψουμε όταν ακούσουμε τις studio εκτελέσεις του νέου δίσκου.
Τελειώνοντας, θα έλεγα ότι ήταν εμφανές ότι οι Electric Litany είχαν δουλέψει αρκετά για αυτή τη συναυλία. Όλα ήταν καλοκουρδισμένα και άρτια εκτελεσμένα. Αν μη τι άλλο, είναι μια από τις μπάντες, για τις οποίες μπορούμε να υπερηφανευόμαστε...
Set List
Enemy
Roses
Home
Dunes
Someday
Minute
Name
Until the day breaks
Betrayal of the lamenting circles
Empty sea
January
Reaming
February
Feather of Ecstasy
encore
How
Tear
Time