Μεσάνυχτα Πέμπτης 7 Ιουνίου. Βγαίνουμε από το Gagarin μετά από μια ισοπεδωτική συναυλία των Sacred Reich και στα αυτιά μας να ακούγεται ακόμα το Surf Nicaragua. Και ποιά είναι η πρώτη σκέψη που μου πέρασε από το μυαλό. Τι θα γίνει στους Overkill μετά απο πέντε μέρες στον ίδιο χώρο;
Οι μέρες πέρασαν και έφτασε αυτή η μεγάλη βραδιά. Αφού φάγαμε την πίκρα μας στην μπάλα από τους Τσέχους, φύγαμε για Gagarin. Ώρα 21:30 και o χώρος ήταν σχετικά άδειος. Κάτι πολύ λογικό, αφού 21:00 κλείνουν τα μαγαζιά και λίγο πριν τις 21:00 τελείωσε και η μπάλα.
Ο κόσμος σιγά σιγά γέμιζε το Gagarin. Μπορεί να είχε αναγγελθεί ότι οι Overkill θα βγούν στις 22:00 αλλά καθώς περνούσε η ώρα, όλοι καταλάβαμε ότι το πιο πιθανό ήταν να βγουν στις 22:30 (θυμίζω ότι δεν υπήρχε opening act ).
Έτσι και έγινε. 22:30 τα φώτα έσβησαν και Come And Get It από τον ολοκαίνουριο δίσκο τους The Electric Age. O ήχος ήταν γεμάτος, και ακόμη πιο επιθετικός από αυτόν που είχαν οι Sacred Reich (για όποιον ήταν σαν μέτρο σύγκρισης). Λίγο προβληματικός στα φωνητικά.
Πάντως όπως και να χει το πρώτο circle pit στήθηκε και το γλέντι άρχισε. Επόμενο χτύπημα Bring me the Night απότο Ironbound. Οι Overkill έχουν μπει δυναμικά. Είναι παλιές καραβάνες και ξέρουν πως να ξεσηκώσουν τον κόσμο. Το τρίτο χτύπημα ήταν από τα παλιά και με το υπερκομμάτι Elimination (The Years Of Decay). O Bobby Elsworth πραγματικά επιβεβαιώνει το ψευδώνυμο “Blitz” που του έχει αποδώσει ο μπασίστας D.D. Verni. Υπερκινητικός , νευρωτικός και ταυτόχρονα να βγάζει και μια επιθετικότητα, και να συνθέτει τον απόλυτο Thrasher frontman.
Τώρα οσόν αφορά την επιλογή των κομματιών ήταν πλέον λογικό να δώσουν κάποιο βάρος στην προώθηση του The Electric Age ( 16ος studio δισκος και εκπληκτικός, αξίζει η επένδυση) . Electric Rattlesnake, Save Yourself από το Electric , Ironbound απο το ομώνυμο, η κομματαρα Hello From The Gutter (από το Under The Influence), μια εκπληκτική εκτέλεση του Necroshine από τον ομώνυμο δίσκο κλπ. Μεγάλος ενθουσιασμός από τον κόσμο που δεν έχει σταματήσει να mosh-αρει και να κάνει stage diving.
To Gagarin ήταν ένα πεδίο μάχης, η πολεμική μηχανή λεγόταν Overkill και εμείς οι πιστοί στρατιώτες του Thrash περιμέναμε το μεγάλο σύνθημα για την τελική επίθεση. Ο Bobby μας ανακοινώνει πως: “It’s time to drink some beers and brake some heads…” οπότε κυρίες και κύριοι : Old School (από το RelixIV) και οι punk καταβολες του συγκροτήματος ξεδιπλώνονται μπροστά μας. Η επίθεση, όμως, συνεχίζεται με ένα από τα κομμάτια ύμνους του speed/thrash : In Union We Stand (από το Taking Over). Ο κόσμος τραγούδαγε με λύσσα και πάθος το τετράστιχο ρεφρέν του In Union κάνοντας τους Overkill να υποκλιθούν μπροστά μας. Καπάκια, και με πληγωμένα λαρύγγια η επίθεση συνεχίζεται από τον ίδιο δίσκο με Wrecking Crew. Χαμός και πανικός. Με το που τελειώνει το Wrecking Crew οι Overkill αποσύρονται. Φυσικά για ανάσες , γιατί πρέπει να γίνει η ανασύνταξη δυνάμεων για την τελευτάια και πιο σφοδρή επίθεση. Εκεί που θα κριθεί και όλη η βραδιά.
Επιστροφή με Deny The Cross (πάλι απο το Τaking Over). Αυτό λέγεται βόμβα Napalm. Ξανά τα ίδια, με circle pit και stage diving ( και για μας της δεύτερης γραμμής και λιγο πιο μεγάλους έκσταση και η μπύρα να ρέει άφθονη).
Περιμένετε, όμως, δεν τελειώσαμε. Rotten To The Core (απο το Feel The Fire). To συγκεκριμένο κομμάτι ειναι καταπληκτικό και τρελά συναυλιακό για να φωνάξει ο κόσμος, αλλά εγώ θα ήθελα ένα Feel The Fire, αλλά ας μην είμαι αχάρηστος.
Η επίθεση φτάνει στο τέλος της και έχει μείνει μια τελευταία μάχη. Και ο Bobby φωνάζει : We don’t care what you say …” και εμείς απάντάμε : ”Fuck you” . Αφού μας παίζει 2-3 φορες πάρτε και ένα Fuck You για να τελειώσει αυτός ο Thrash καταιγισμός.
Ένας καταιγισμός που κράτησε μιάμιση ώρα. Και με ένα τελικό συμπέρασμα : πέντε μέρες μετά τους Sacred Reich αν δεν περάσαμε καλύτερα, ήταν τουλάχιστον το ίδιο καλά.
Μέχρι το επόμενο live Stay Heavy!
Οι μέρες πέρασαν και έφτασε αυτή η μεγάλη βραδιά. Αφού φάγαμε την πίκρα μας στην μπάλα από τους Τσέχους, φύγαμε για Gagarin. Ώρα 21:30 και o χώρος ήταν σχετικά άδειος. Κάτι πολύ λογικό, αφού 21:00 κλείνουν τα μαγαζιά και λίγο πριν τις 21:00 τελείωσε και η μπάλα.
Ο κόσμος σιγά σιγά γέμιζε το Gagarin. Μπορεί να είχε αναγγελθεί ότι οι Overkill θα βγούν στις 22:00 αλλά καθώς περνούσε η ώρα, όλοι καταλάβαμε ότι το πιο πιθανό ήταν να βγουν στις 22:30 (θυμίζω ότι δεν υπήρχε opening act ).
Έτσι και έγινε. 22:30 τα φώτα έσβησαν και Come And Get It από τον ολοκαίνουριο δίσκο τους The Electric Age. O ήχος ήταν γεμάτος, και ακόμη πιο επιθετικός από αυτόν που είχαν οι Sacred Reich (για όποιον ήταν σαν μέτρο σύγκρισης). Λίγο προβληματικός στα φωνητικά.
Πάντως όπως και να χει το πρώτο circle pit στήθηκε και το γλέντι άρχισε. Επόμενο χτύπημα Bring me the Night απότο Ironbound. Οι Overkill έχουν μπει δυναμικά. Είναι παλιές καραβάνες και ξέρουν πως να ξεσηκώσουν τον κόσμο. Το τρίτο χτύπημα ήταν από τα παλιά και με το υπερκομμάτι Elimination (The Years Of Decay). O Bobby Elsworth πραγματικά επιβεβαιώνει το ψευδώνυμο “Blitz” που του έχει αποδώσει ο μπασίστας D.D. Verni. Υπερκινητικός , νευρωτικός και ταυτόχρονα να βγάζει και μια επιθετικότητα, και να συνθέτει τον απόλυτο Thrasher frontman.
Τώρα οσόν αφορά την επιλογή των κομματιών ήταν πλέον λογικό να δώσουν κάποιο βάρος στην προώθηση του The Electric Age ( 16ος studio δισκος και εκπληκτικός, αξίζει η επένδυση) . Electric Rattlesnake, Save Yourself από το Electric , Ironbound απο το ομώνυμο, η κομματαρα Hello From The Gutter (από το Under The Influence), μια εκπληκτική εκτέλεση του Necroshine από τον ομώνυμο δίσκο κλπ. Μεγάλος ενθουσιασμός από τον κόσμο που δεν έχει σταματήσει να mosh-αρει και να κάνει stage diving.
To Gagarin ήταν ένα πεδίο μάχης, η πολεμική μηχανή λεγόταν Overkill και εμείς οι πιστοί στρατιώτες του Thrash περιμέναμε το μεγάλο σύνθημα για την τελική επίθεση. Ο Bobby μας ανακοινώνει πως: “It’s time to drink some beers and brake some heads…” οπότε κυρίες και κύριοι : Old School (από το RelixIV) και οι punk καταβολες του συγκροτήματος ξεδιπλώνονται μπροστά μας. Η επίθεση, όμως, συνεχίζεται με ένα από τα κομμάτια ύμνους του speed/thrash : In Union We Stand (από το Taking Over). Ο κόσμος τραγούδαγε με λύσσα και πάθος το τετράστιχο ρεφρέν του In Union κάνοντας τους Overkill να υποκλιθούν μπροστά μας. Καπάκια, και με πληγωμένα λαρύγγια η επίθεση συνεχίζεται από τον ίδιο δίσκο με Wrecking Crew. Χαμός και πανικός. Με το που τελειώνει το Wrecking Crew οι Overkill αποσύρονται. Φυσικά για ανάσες , γιατί πρέπει να γίνει η ανασύνταξη δυνάμεων για την τελευτάια και πιο σφοδρή επίθεση. Εκεί που θα κριθεί και όλη η βραδιά.
Επιστροφή με Deny The Cross (πάλι απο το Τaking Over). Αυτό λέγεται βόμβα Napalm. Ξανά τα ίδια, με circle pit και stage diving ( και για μας της δεύτερης γραμμής και λιγο πιο μεγάλους έκσταση και η μπύρα να ρέει άφθονη).
Περιμένετε, όμως, δεν τελειώσαμε. Rotten To The Core (απο το Feel The Fire). To συγκεκριμένο κομμάτι ειναι καταπληκτικό και τρελά συναυλιακό για να φωνάξει ο κόσμος, αλλά εγώ θα ήθελα ένα Feel The Fire, αλλά ας μην είμαι αχάρηστος.
Η επίθεση φτάνει στο τέλος της και έχει μείνει μια τελευταία μάχη. Και ο Bobby φωνάζει : We don’t care what you say …” και εμείς απάντάμε : ”Fuck you” . Αφού μας παίζει 2-3 φορες πάρτε και ένα Fuck You για να τελειώσει αυτός ο Thrash καταιγισμός.
Ένας καταιγισμός που κράτησε μιάμιση ώρα. Και με ένα τελικό συμπέρασμα : πέντε μέρες μετά τους Sacred Reich αν δεν περάσαμε καλύτερα, ήταν τουλάχιστον το ίδιο καλά.
Μέχρι το επόμενο live Stay Heavy!
Σχετικό θέμα