συνέντευξη: Lumiere Brother

Η συνάντηση με τον Θανάση Χριστοδούλου ή Lumiere Brother για την εκπομπή στο Mind Radio - μπορείς να την ακούσεις εδώ - με τις μουσικές επιλογές του και την σχετική συζήτηση για την μουσική του πορεία ορίστηκε την προηγούμενη Δευτέρα στο γνωστό studio στην Αγ. Παρασκευή. Μαζί του ήταν και η Φελίσια, καμία σχέση με την γνωστή Felicia από το mix grill, που στο τέλος μας είπε λίγα από τα σχέδια της Archangel music.   

-Πριν αναφερθούμε στο Lumiere Brother, μίλησέ μας λίγο για την πορεία των Serpetine, του πρώτου σχήματος σου.

Οι Serpetine δημιουργήθηκαν στην Πάτρα αφού εκεί ήμασταν φοιτητές όλοι από το συγκρότημα. Ουσιαστικά παίζαμε από το 2001 έως το 2005 που έφυγα για τη Γαλλία. Μετά ακολούθησε μία παύση για κάποιο χρονικό διάστημα και αργότερα είχαμε την κυκλοφορία του μοναδικού μας EP στο προτελευταίο live μας. Το τελειωτικό χτύπημα για τους Serpetine ήταν ο στρατός.
 
- Πότε ξεκίνησε τη μουσική του πορεία ο Lumiere Brother; Ποια είναι τα άλλα μέλη του σχήματος;

Ξεκίνησα πριν δύο χρόνια. Εκτός από εμένα, συμπεριλαμβάνονται στην σύνθεση δύο κοπέλες στα keyboards, η Danae Eco και η Nalyssa και ακόμα ο Bagg στα ντραμς και ο Junkie Jesus στο μπάσο.

- Πότε ηχογραφήθηκε το Fiction και πότε κυκλοφορεί;

Ηχογραφήθηκε αρκετά γρήγορα, σε 2-3 εβδομάδες ένα Φθινόπωρο και μόνο βραδινές ώρες. Όταν ηχογραφούσαμε με τον παραγωγό Νίκο Αγγλούπα (Ottomo) δεν είχαμε υπόψη ότι τελικά θα κυκλοφορήσει. Σε λίγες μέρες κυκλοφορεί από την Archangel και το Kate's Summer είναι το πρώτο του single. Στην πραγματικότητα το κομμάτι χρονολογείται από το 2002 περίπου, αλλά η τωρινή του μορφή είναι πολύ διαφορετική.

- Άμεσα σχέδια για συναυλίες υπάρχουν;

Θα παίξουμε στον Ιανό την Παρασκευή 27 Νοεμβρίου, ενώ ετοιμάζονται και άλλα live.

- Αν πρέπει να περιγράψεις οπωσδήποτε την μουσική που παίζετε, τι θα έλεγες;

Γενικότερα μπορεί να μπει στο ευρύ πλαίσιο της pop με κινηματογραφικές επιρροές και μεγάλη λατρεία στα δεύτερα φωνητικά και τα πληκτροφόρα όργανα.

- Ποια συγκροτήματα και καλλιτέχνες ξεχωρίζεις από την Ελλάδα; 

Εκτός από την βασική εκπρόσωπο του DNA μου που θεωρώ πώς έχει γράψει ένα από τα καλύτερα τραγούδια από εγχώριους δημιουργούς τα τελευταία χρόνια, το Pretend (σημ. ο Θανάσης Χριστοδούλου είναι αδερφός της Monika), μου αρέσουν κυρίως Ελληνόφωνα συγκροτήματα, όπως οι Κόρε Ύδρο, οι Μητέρα Φάλαινα Τυφλή και από δημιουργούς διαφορετικής αισθητικής ξεχωρίζω το Θανάση Παπακωνσταντίνου.

- Αναφερθήκαμε πριν στους Serpetine και στην Πάτρα από την οποία ξεκίνησες, όπως άλλωστε και άλλα συγκροτήματα (Flakes, Abbie Gale, Deadbeat Escapement κ.α.). Τι ακριβώς γίνεται στο Manchester της Ελλάδας;

Το σημαντικότερο είναι πώς η Πάτρα είναι πολύ μικρή πόλη και αν ασχολείσαι με την μουσική μπορείς να έρθεις εύκολα σε επαφή με τους κατάλληλους ανθρώπους αυτής της κουλτούρας και επομένως αλληλοεπηρεάζεσαι. Αν ειδικά παίζεις μουσική βρίσκεις τα κατάλληλα άτομα με τα οποία ταυτίζεσαι και έχεις τις ίδιες κατευθύνσεις, ενώ επιπλέον υπάρχουν λίγα στέκια όπου συχνάζουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι. Άρα είναι πολύ εύκολο να δημιουργηθεί κάποια τάση και να γεννηθούν και groups μέσα από αυτήν. 

- Διαπιστώνουμε μία κάποια εμμονή σε παλαιότερες δεκαετίες, ειδικά τα 60’s. Έτσι δεν είναι;

Έχω ένα ιδιαίτερο κόλλημα με τα 60’s, αφού είναι η μουσική πού άρχισα να ακούω από μικρός, στα 13-14. Μεγαλώνοντας, πάντα επιστρέφω σε αυτήν την δεκαετία και ανακαλύπτω «καινούργια» πράγματα εκεί. Για μένα λειτουργεί σαν καταφύγιο όταν δεν ικανοποιούμαι από νέες μουσικές. Βέβαια και στην καινούργια μουσική βρίσκω πάντα πράγματα που μου αρέσουν. Όμως τα 60’s είχαν πάντα απίστευτη ροή ταλέντου, συναισθημάτων και πάθους. Ακόμα και οι μουσικοί τότε έπαιζαν με άλλο πάθος και ψυχή. 

- Αφού το όνομα Lumiere Brother παραπέμπει σε κινηματογράφο, αν σου πρότειναν να γράψεις το soundtrack μιας ταινίας, τι θα προτιμούσες να ήταν;

Νομίζω ψυχολογικό θρίλερ στου στυλ του Mr. Ripley, που είναι και η αγαπημένη μου, ή θα ήταν μία κοινωνική ταινία με στοιχεία μαύρης κωμωδίας, από αυτές που γράφει ο Charlie Kaufman.

- Από νεότερα συγκροτήματα, ποια σου αρέσουν;

Από το 2000 και μετά ανακάλυψα πώς από την Αμερική βγαίνουν  σημαντικότερα συγκροτήματα σε σχέση με την Μ. Βρετανία. Έτσι έγιναν αγαπημένα μου σχήματα οι Dears, οι Arcade Fire, ενώ παλαιότερα - σε περίοδο Serpetine - οι Interpol. Ακόμα παρακολουθώ τους Doves, τους Guillemots, τους Iron and Wine και γενικότερα σχήματα που πάνε περισσότερο στην Americana, άσχετα αν αυτά ακούγονται πολύ διαφορετικά από την μουσική που έχω δημιουργήσει.