Αρσενικό και παλιά δαντέλα @ Θέατρο Παλλάς

Την Τετάρτη στο θέατρο Παλλάς, φτάσαμε παρέα με την Ελένη -φίλη από βαθιά στο παρελθόν- για να δούμε την παράσταση "Αρσενικό και παλιά δαντέλα".


Το πασίγνωστο θεατρικό έργο του Τζόζεφ Κέσελρινγκ, διάσημη κωμωδία από την μεταφορά της στον κινηματογράφο, επέλεξε η Ελληνική Θεαμάτων να ανεβάσει ελαφρώς grande στο Παλλάς για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.

Η σκηνοθεσία και η απόδοση διαλόγων είναι του Σταμάτη Φασουλή και δεν έχω να πω παρά τα καλύτερα. Τα κείμενα είναι άρτια δομημένα σε γλώσσα απλή και χωρίς φανφαρονίστικες εκφράσεις μπαλαφάρας και ακαταλαβίστικης διανοουμενίστικης έκφρασης.

Όλα ξεκινάνε όταν ο ανιψιός και κρητικός θεάτρου Μόρτιμερ (Κων/νος Μαρκουλάκης), πάει επίσκεψη στις δυο γεροντοκόρες θείες του, που ερμηνεύουν ο Φασουλής και ο Φιλιππίδης. Σιγά σιγά, θα ανακαλύψει το περίεργο χόμπι που έχουνε οι θείες του καθώς επίσης και όλη η οικογένεια. Χόμπι μακάβρια, που κανονικά θα σε τρομάξουν, θα σου δημιουργήσουν αποστροφή στο ανθρώπινο είδος, εδώ και λόγω γραφής αρχικά, θες να συναινέσεις λόγω πρόθεσης του εν λόγο χόμπι. Όλα γίνονται για τη γαληηηηηήνη...

Με σκηνικά άρτια και λειτουργικά προς το χωροταξικό της παράστασης, κουστούμια υπέροχα και ένα καστ από παλαιότερους και νεότερους ηθοποιούς μαζεμένους στην ίδια σκηνή με ένα κοινό στοιχείο. Ταλέντο να σε κάνουν αβίαστα να γελάσεις, χωρίς υπερβολές στο παίξιμο και κρατώντας -έχω την αίσθηση- τις σκηνοθετικές οδηγίες του Φασουλή σφιχτά, σε οδηγούν εύκολα στην ανάγκη να συγχωρέσεις τις θείες και να τις καταλάβεις. Είναι μια ένδειξη αυτό για το ότι τελικά δεν μετράει τόσο τί κάνεις ή τι λες αλλά ο τρόπος και η πρόθεση προς την πράξη. Χωρίς να σημαίνει φυσικά πως συνηγορώ υπέρ τους. Αλλά κάπου, στα κατακάθια που όλοι φέρουμε, τις καταλαβαίνω.

Συνολικά ήταν μια άψογη παράσταση σε όλους τους τομείς. Δεν μπορώ να βρω παρά ψήγματα αρνητικών σκέψεων, οπότε και δεν αξίζει να γραφτούν. Είναι τόσα τα συν της παράστασης που το μόνο που θέλω να σου πω τελικά στο ίσον είναι = Αν μπορέσεις πήγαινε. Αν δεν μπορέσεις, να βρεις έναν τρόπο να μπορέσεις.


Ζήτησα και από την Ελένη που με συνόδευσε να γράψει δυο λόγια για την παράσταση μιας και είναι γνώστρια και λάτρης του θεάτρου, ήθελα τη γνώμη της σχετικά.

# Γράφει η Ελένη Σουλιώτη.

Άφησα την επιλογή του έργου στο «αρσενικό» της παρέας και πραγματικά δε το μετάνιωσα καθόλου.

 Η πρώτη αίσθηση όταν φτάσαμε στο Παλλάς ήταν μια γλυκιά ανυπομονησία να περάσουμε μέσα.. Υπέροχος χώρος, ευγενικό και προσεγμένο προσωπικό, οργάνωση και τάξη παντού. Το σκηνικό από μόνο του σε προετοιμάζει για μια ξεχωριστή εμπειρία.

Η παράσταση πραγματικά χορταστική σε διάρκεια, με ροή και  εναλλαγές στην πλοκή  που δε πιστεύω πως άφησαν κανένα θεατή παραπονεμένο, κρατώντας σε εγρήγορση ακόμα και τα πιο απαιτητικά μυαλά. Μιλάμε για κωμωδία, θα μου πεις, για ποια μυαλά μιλάω..; Λοιπόν, το ότι γελάς απλά και μόνο με τις απολαυστικές ερμηνείες των ηθοποιών είναι γεγονός. Όμως γελάς ακόμα περισσότερο παρατηρώντας τη σύνδεση των γεγονότων και ατακών, που, μεταξύ  μας, δίνουν και παίρνουν, αρκεί να τα πιάνεις! Δε θα βρεις προχειρότητες σε κανένα σημείο, από την έναρξη έως και το χαιρετισμό. Σκηνικά, φωτισμός, μουσική, ήχος, διάλογοι, επιλογή ηθοποιών, όλα προσεγμένα στη λεπτομέρεια. Κάθε κίνηση, κάθε ατάκα είναι τόσο καλά τοποθετημένες και συγχρονισμένες που ξεχνάς και ξεχνιέσαι. Είναι ένα έργο πρωταγωνιστών. Πραγματικά καλή δουλειά και ποιοτικό χιούμορ που φαίνονται στις λεπτομέρειες, όπως ακριβώς και οι παλιές δαντέλες.

Και μια γεύση Περι-πλοκή(ς) : Οι δύο θείες Μάρθα και ‘Αμπυ με τον αφοπλιστικό κώδικα επικοινωνίας τους˙ ο φαινομενικά παράλογος ανιψιός  Μόρτιμερ, κριτικός θεάτρου ο οποίος όμως μισεί το θέατρο και κατά τ’ άλλα ορκισμένος εργένης που όμως παντρεύεται˙ ο ανιψιός τους Τέντυ που ζει μια «ιστορική» πραγματικότητα ως Πρόεδρος Ρούσβελτ και εκτελεί τα «καθήκοντά» του θαμμένος στην πλάνη του˙ ο παρανοϊκός εγκληματίας Τζόναθαν και ο (ξεκαρδιστικός) κομπογιαννίτης πλαστικός χειρούργος Δρ. Αινσταιν … με κάνουν να σκέφτομαι πως τελικά: Όταν το επίτηδες ονομάζεται καταλάθος, κάθε τρελός έχει δικαίωμα να πιστεύει πως είναι λογικός. Τα καλά παιδιά κάνουν αθόρυβα τις κακές πράξεις τους και όταν τα κακά παιδιά λένε την αλήθεια  δε τα πιστεύει κανείς. Κι όμως, μέσα στην τρέλα μπορεί να βρεις λογική, μες στο ψέμα αλήθεια κι οι άνθρωποι τις περισσότερες φορές θα προτιμήσουν να ευτυχίσουν σε μια πλάνη παρά να τρελαθούν από την πραγματικότητα.. Πόσο αστείο.. και πόσο μακάβριο..

Πραγματικά ελπίζω να απολαύσετε την παράσταση όσο κι  εγώ, να γελάσετε όσο κι  εγώ, με υπέροχη παρέα όπως κι εγώ. Αξίζει!


Απόδοση-σκηνοθεσία: Σταμάτης Φασουλής
Σκηνικά: Γιώργος Γαβαλάς-Γιάννης Μουρίκης
Κοστούμια: Ντένη Βαχλιώτη
Σχεδιασμός φωτισμών: Λευτέρης Παυλόπουλος
Μουσική επιμέλεια: Αλέξιος Πρίφτης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ελευθερία Μπενοβία

Πρωταγωνιστούν: Σταμάτης Φασουλής, Πέτρος Φιλιππίδης, Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Φάνης Μουρατίδης, Τζένη Θεωνά, Χρήστος Χατζηπαναγιώτης

Παίζουν: Λεωνίδας Καλφαγιάννης, Γιώργος Ζιόβας, Θωμάς Παλιούρας, Στράτος Χρήστου, Γιώργος Δάμπασης, Ελευθερία Μπενοβία, Γιώργος Δεπάστας, Κωνσταντίνος Καρβέλης, Γιάννης Αθητάκης

Ημέρες & ώρες παραστάσεων:
Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο 20:30
Κυριακή 20:00

Τιμές εισιτηρίων: 15€, 20€, 25€, 35€, 45€, 50€, 60€,
Φοιτητικό 20€, Ανέργων 15€ (μόνο από το ταμείο).

ΑΓΟΡΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Θέατρο Παλλάς, CityLink, Βουκουρεστίου 5, Τ: 210 3213100
Δευτ. - Σάββ. 9.00 - 20.00
Κυρ. 12.00 - 20.00
Με πιστωτική κάρτα: 210 8938100
Κρατήσεις μέσω Internet: www.ellthea.gr και στο www.tickethour.com