Ο Δ.
Αντωνόπουλος μίλησε με τη Lana Loveland, μέλος των Fuzztones! Η
Lana μας είπε πολλά για το solo album και ακόμη περισσότερα για τη
μεγάλη garage rock μπάντα,
τους Fuzztones!
ΔΑ: Πες μου κάποιες λεπτομέρειες για το solo album σου..
LL: Το νέο μου album λέγεται "Order To Love," και είναι το πρώτο μου. Το δουλέυω εδώ και 2 χρόνια! Σε αυτό το album θα ακούσει κανείς κυρίως νέα τραγούδια, που έχω γράψει με το Lenny Svilar (κιθαρίστα των Fuzztones) και το Marcin Zastrozny (το στιχουργό μας) για τη μπάντα μας Cox Orange, το 1995. Δυστυχώς 2 χρόνια μετά η μπάντα διαλύθηκε έχοντας παίξει μόνο 7 συναυλίες. Τον περισσότερο χρόνο τον περνούσαμε στο δωμάτιο για τις πρόβες και ήταν το μόνο για το οποίο ενδιαφερόμασταν! Ευτυχώς μια μέρα είχαμε την καταπληκτική ιδέα να ηχογραφήσουμε στις πρόβες μας 4 τραγούδια, τα οποία αργότερα μετατράπηκαν σε CD για λόγους νοσταλγίας.
Το 2005, όταν ο Rudi (τραγουδιστής των Fuzztones) μετακόμισε στο Βερολίνο, βρήκε το CD στο υπόγειό μου μαζί με άλλα πράγματα από το παρελθόν μου. Στην αρχή νόμιζε ότι επρόκειτο για ταινία πορνό γιατί έγραφε «Cox Orange» πάνω! Τέτοιος είναι! Αλλά μετά που άκουσε τα τραγούδια με παρακίνησε να τα βάλω σε βινύλιο όσο πιο γρήγορα μπορώ και προσφέρθηκε να είναι ο μπασίστας μου (είναι ο καλύτερος με τον οποίο έχω παίξει ποτέ). Ο Lenny τρελάθηκε με την ιδέα να ηχογραφήσουμε τελικά το υλικό μας μετά από 15 χρόνια και έφερε ακόμα τον drummer Alex Tenas από την μπάντα του Boogaloo, El Cartel. Ο Lenny ήταν τραγουδιστής παλαιότερα, αλλά αρνιόταν να το ξανακάνει.
Έτσι τώρα είμαι εγώ η τραγουδίστρια και αλλάξαμε το όνομα σε LOVELAND, μιας και ταιριάζει περισσότερο με κάποιο τρόπο στους παλιούς μας στίχους. Και εδώ είμαστε τώρα, το album έχει τελειώσει και παίρνουμε προσφορές από Δισκογραφικές Εταιρείες, αλλά θέλω να βρω την κατάλληλη, γιατί δε θέλω να δεσμευτώ από μια προσφορά από μερικούς πεινασμένους για χρήματα καρχαρίες της βιομηχανίας. Και εφόσον δε θέλαμε οι fans να περιμένουν κι άλλο, αποφασίσαμε να δώσουμε 2 τραγούδια από τον επερχόμενο δίσκο μας σε single (Butterfly Records, Βαρκελώνη). Είναι στα δισκοπωλεία τώρα και διανέμεται από τη Get Hip, Detour, Larsen Records, Soundflat, and Clear Spot.
ΔΑ: Πως νιώθεις Lana που είσαι μέλος μια θρυλικής μπλαντας όπως οι Fuzztones;
LL: Ήταν ένα ταξίδι μέχρι που η μοίρα με έφερε στην μπάντα των ονείρων μου!
Ήμουν μουσικός από τα 8 μου. Στην ηλικία των 17 ξεκίνησα να παίζω σε μπάντες. Μετά που διασπάστηκαν οι Cox Orange, έπαιζα εδώ και εκεί στο Βερολίνο μέχρι που αποφάσισα ότι θα ήταν καλύτερα να μεταναστεύσω στην California, τη γη από όπου προέρχεται όλη η αγαπημένη μου μουσική! Σχεδόν αμέσως μου δόθηκε η δυνατότητα να παίξω για τους Bonniwell Music Machine σε ένα φεστιβάλ στο L.A. Τότε ήταν που γνώρισα για πρώτη φορά το Rudi. Ένα χρόνο μετά επαιξα με τη μπάντα μου από το San Diego στο L.A. ξανά. Ήταν εκεί και μου ζήτησε να μπω στους Fuzztones. WOW! Σκέφτηκα ότι το μόνο που είχα να κάνω είναι να βγω από τη στάσιμη κατάσταση που ήμουν στο Βερολίνο. Αυτή η κίνηση άλλαξε την καριέρα μου ως μουσικός ολοκληρωτικά! Και ξαφνικά βρέθηκα σε 2 θρυλικές Garage μπάντες!
Το 2005 ήμουν επίσημα μουσικός στους Fuzztones για την 6-εβδομάδων περιοδεία τους στην Ευρώπη και μου άρεσε πάρα πολύ! Για μένα το μουσικό όργανο είναι σαν το Ford Mustang. Μου αρέσει να το οδηγώ με το γκάζι στο τέρμα για όλη τη διαδρομή. Οι φίλοι της μπάντας λένε συνήθως: «Παίζεις πολύ δυνατά, χαμήλωσε το!» Λοιπόν, δεν ήταν τόσο δυνατά για τους Fuzztones! Εδώ είμαι πολύ καλά. Οι Fuzztones έχουν έναν ιδιαίτερο ήχο. Τους αρέσει να πάιζουν πολύ δυνατά και με μπόλικη ενέργεια. Κανείς δε μπορεί να τους μιμηθεί. Είμαι πολύ χαρούμενη και με τιμά που βρήκα το είδος μπάντας που με εκφράζει. Δεν ήθελα να μπω απλά σε μια μπάντα, αλλά αντίθετα έμαθα τι ακριβώς ήταν και οπτικά και μουσικά.Έχουν μια μοναδική ιστορία. Μια 30χρονη ιστορία που θα διαβάσετε σύντομα στην αυτοβιογραφία του Rudi.
ΔΑ: Υπάρχει καμία rock n roll ιστορία, μετά από τόσα gigs με τους Fuzztones;
LL: Υπάρχουν πάντα ιστορίες, ίσως κάθε 5 λεπτά και μια νέα. Υπάρχει πάντα πολύ γέλιο όταν βρσκόμαστε σε μια τυπική κατάσταση. Είμαι η μόνη Ευρωπαία στη μπάντα. Οι υπόλοιποι είναι από την Αμερική και να σου πω την αλήθεια, οι Αμερικάνοι Garage Punkers μπορούν να είναι πολύ αστείοι όταν ταξιδεύουν στην Ευρώπη.
Δεν μπορώ να θυμηθώ όλες τις ιστορίες, αλλά να, θα σου πω μια που μου ήρθε στο μυαλό. Μια μέρα ο οδηγός μας είχε αγώνα σε αυτοκινητόδρομο με έναν περίεργο που τον ακολουθούσε (οι Fuzztones ήταν μαγνήτες για τέτοιους). Μας ακολούθησε μέχρι ένα βενζινάδικο που κάναμε στάση. Ήμασταν όλοι έτοιμοι να τον αντιμετωπίσουμε με στυλ Sergio Leone σε ταινία Western. Αλλά πριν ανοίξουμε την πόρτα να κατέβουμε, ο οδηγός μας άνοιξε το τζάμι και τον ρώτησε: «Μήπως θέλεις ένα τσιμπούκι;»
Έπρεπε να δείτε την έκφραση του προσώπου του! Με αυτό τον τρόπο τον έκανε να φύγει πραγματικά πολύ γρήγορα! Περιττό να πω ότι μέσα στο λεωφορείο είχαμε όλοι πεθάνει στα γέλια. Θα επιστρέψουμε με αυτόν τον οδηγό για την περιοδεία τον Οκτώβριο! Φυσικά έχουμε βρεθεί και σε άβολες καταστάσεις όπως κάποια στιγμή στην Ανατολική Γερμανία, όπου οι Skinheads ξεκίνησαν να χτυπιούνται με τους Rockabillies...
ΔΑ: Το Black Glove (το single σου) είναι πολύ ωραίο. Αλήθεια πως νιώθεις γι αυτό;
LL: Το Black Glove ήταν το τραγούδι μας – αφιέρωμα στους Music Machine. Μας αρέσει και μας αρέσει ακόμα πολύ αυτή η μπάντα. Η μουσική και η εικόνα τους μας εντυπωσίασε. Μπορείς να φανταστείς πόσο ενθουσιασμένη ήμουν που οργάνωσα και έπαιξα για πρώτη και ως τώρα μοναδική φορά, στην Bonniwell Music Machine Ευρωπαϊκή Περιοδεία του 2004! Πίσω στο 1995 προσπαθήσαμε να τους περιγράψουμε, το συναίσθημα που παίρνουμε όταν τους ακούμε με μουσική και στίχους.. ..."Black, as the night darkness all time, Black, as the deepest thought of a crime, as the future nowhere a light, Black is the hand moving the soo-oou-oou-oou-uund!"... Ήμασταν νέοι και είχε πλάκα. Το Black Glove ήταν πάντα το σκοτεινό μας τραγούδι.
ΔΑ: Υπάρχει κάποιο πλάνο ή κάποιο solo gig για την Αθήνα;
LL: Μέχρι τώρα όχι, αλλά όταν βγει το album θα γίνει μια περιοδεία για την κυκλοφορία του δίσκου, που θα μας οδηγήσει και στην Αθήνα! Θα είναι απίστευτο μιας και δεν έχω ξανατραγουδήσει σα βασική τραγουδίστρια. Τι ενθουσιασμός με περιμένει!
ΔΑ: Οι αγαπημένες σου garage bands; Μπορείς να αναφέρεις 5 από αυτές;
LL: Σίγουρα οι Seeds, οι Music Machine, 13 Floor Elevator, Beacon Street Union, The Strawberry Alarm Clock και φυσικά οι Doors, παρ’όλο που δεν είναι στην πραγματικότητα μια Garage Band. Οι δίσκοι αυτών των συγκροτημάτων έπαιζαν πάντα πολύ. Αλλά επίσης έψαχνα πολύ τις συλλογές όπως NUGGETS, PEBBLES, HIGHS IN THE MID-SIXTIES, BACK FROM THE GRAVE, SHUTDOWN 66, SCUM OF THE EARTH και SIXTIES REBELLION. Υπάρχουν πολλές ακόμα άγνωστες garage/psychedelic μπάντες των 60s που ανακαλύπτονται κάθε μέρα.. Πραγματικά χάνομαι!
Μου αρέσει ο Chuck Berry για τον τρόπο που γράφει στίχους και ειδικά που μας έχει προσφέρει όλους αυτούς τους υπέροχους Rock'n'Roll ύμνους.
ΔΑ: Πως θα περιέγραφες τον Rudi τελικά;
LL: Χαχαχα.. Θέλεις να ξέρεις από την πηγή, αλλά το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι τα πόδια του έχουν το σχήμα των Beatle boots. Χρειάζεται να πω τίποτα άλλο?
ΔΑ: Και κάτι για τους Έλληνες fans; Κανένα σχόλιο;
LL: Έπαιξα μερικές φορές με τους Fuzztones στην Ελλάδα. Είδα την Αθήνα, την Πάτρα, τη Λάρισα και τη Θεσσαλονίκη και όπου και αν πήγαμε, είμασταν ενθουσιασμένοι από τη ζεστασιά των ανθρώπων. Οι Fans μας είναι μερικοί από τους πιο τρελούς στην Ευρώπη και μας αρέσουν έτσι! Η Ελλάδα είναι just like A-OKAY!
ΔΑ: Πες μου κάποιες λεπτομέρειες για το solo album σου..
LL: Το νέο μου album λέγεται "Order To Love," και είναι το πρώτο μου. Το δουλέυω εδώ και 2 χρόνια! Σε αυτό το album θα ακούσει κανείς κυρίως νέα τραγούδια, που έχω γράψει με το Lenny Svilar (κιθαρίστα των Fuzztones) και το Marcin Zastrozny (το στιχουργό μας) για τη μπάντα μας Cox Orange, το 1995. Δυστυχώς 2 χρόνια μετά η μπάντα διαλύθηκε έχοντας παίξει μόνο 7 συναυλίες. Τον περισσότερο χρόνο τον περνούσαμε στο δωμάτιο για τις πρόβες και ήταν το μόνο για το οποίο ενδιαφερόμασταν! Ευτυχώς μια μέρα είχαμε την καταπληκτική ιδέα να ηχογραφήσουμε στις πρόβες μας 4 τραγούδια, τα οποία αργότερα μετατράπηκαν σε CD για λόγους νοσταλγίας.
Το 2005, όταν ο Rudi (τραγουδιστής των Fuzztones) μετακόμισε στο Βερολίνο, βρήκε το CD στο υπόγειό μου μαζί με άλλα πράγματα από το παρελθόν μου. Στην αρχή νόμιζε ότι επρόκειτο για ταινία πορνό γιατί έγραφε «Cox Orange» πάνω! Τέτοιος είναι! Αλλά μετά που άκουσε τα τραγούδια με παρακίνησε να τα βάλω σε βινύλιο όσο πιο γρήγορα μπορώ και προσφέρθηκε να είναι ο μπασίστας μου (είναι ο καλύτερος με τον οποίο έχω παίξει ποτέ). Ο Lenny τρελάθηκε με την ιδέα να ηχογραφήσουμε τελικά το υλικό μας μετά από 15 χρόνια και έφερε ακόμα τον drummer Alex Tenas από την μπάντα του Boogaloo, El Cartel. Ο Lenny ήταν τραγουδιστής παλαιότερα, αλλά αρνιόταν να το ξανακάνει.
Έτσι τώρα είμαι εγώ η τραγουδίστρια και αλλάξαμε το όνομα σε LOVELAND, μιας και ταιριάζει περισσότερο με κάποιο τρόπο στους παλιούς μας στίχους. Και εδώ είμαστε τώρα, το album έχει τελειώσει και παίρνουμε προσφορές από Δισκογραφικές Εταιρείες, αλλά θέλω να βρω την κατάλληλη, γιατί δε θέλω να δεσμευτώ από μια προσφορά από μερικούς πεινασμένους για χρήματα καρχαρίες της βιομηχανίας. Και εφόσον δε θέλαμε οι fans να περιμένουν κι άλλο, αποφασίσαμε να δώσουμε 2 τραγούδια από τον επερχόμενο δίσκο μας σε single (Butterfly Records, Βαρκελώνη). Είναι στα δισκοπωλεία τώρα και διανέμεται από τη Get Hip, Detour, Larsen Records, Soundflat, and Clear Spot.ΔΑ: Πως νιώθεις Lana που είσαι μέλος μια θρυλικής μπλαντας όπως οι Fuzztones;
LL: Ήταν ένα ταξίδι μέχρι που η μοίρα με έφερε στην μπάντα των ονείρων μου!
Ήμουν μουσικός από τα 8 μου. Στην ηλικία των 17 ξεκίνησα να παίζω σε μπάντες. Μετά που διασπάστηκαν οι Cox Orange, έπαιζα εδώ και εκεί στο Βερολίνο μέχρι που αποφάσισα ότι θα ήταν καλύτερα να μεταναστεύσω στην California, τη γη από όπου προέρχεται όλη η αγαπημένη μου μουσική! Σχεδόν αμέσως μου δόθηκε η δυνατότητα να παίξω για τους Bonniwell Music Machine σε ένα φεστιβάλ στο L.A. Τότε ήταν που γνώρισα για πρώτη φορά το Rudi. Ένα χρόνο μετά επαιξα με τη μπάντα μου από το San Diego στο L.A. ξανά. Ήταν εκεί και μου ζήτησε να μπω στους Fuzztones. WOW! Σκέφτηκα ότι το μόνο που είχα να κάνω είναι να βγω από τη στάσιμη κατάσταση που ήμουν στο Βερολίνο. Αυτή η κίνηση άλλαξε την καριέρα μου ως μουσικός ολοκληρωτικά! Και ξαφνικά βρέθηκα σε 2 θρυλικές Garage μπάντες!
Το 2005 ήμουν επίσημα μουσικός στους Fuzztones για την 6-εβδομάδων περιοδεία τους στην Ευρώπη και μου άρεσε πάρα πολύ! Για μένα το μουσικό όργανο είναι σαν το Ford Mustang. Μου αρέσει να το οδηγώ με το γκάζι στο τέρμα για όλη τη διαδρομή. Οι φίλοι της μπάντας λένε συνήθως: «Παίζεις πολύ δυνατά, χαμήλωσε το!» Λοιπόν, δεν ήταν τόσο δυνατά για τους Fuzztones! Εδώ είμαι πολύ καλά. Οι Fuzztones έχουν έναν ιδιαίτερο ήχο. Τους αρέσει να πάιζουν πολύ δυνατά και με μπόλικη ενέργεια. Κανείς δε μπορεί να τους μιμηθεί. Είμαι πολύ χαρούμενη και με τιμά που βρήκα το είδος μπάντας που με εκφράζει. Δεν ήθελα να μπω απλά σε μια μπάντα, αλλά αντίθετα έμαθα τι ακριβώς ήταν και οπτικά και μουσικά.Έχουν μια μοναδική ιστορία. Μια 30χρονη ιστορία που θα διαβάσετε σύντομα στην αυτοβιογραφία του Rudi.ΔΑ: Υπάρχει καμία rock n roll ιστορία, μετά από τόσα gigs με τους Fuzztones;
LL: Υπάρχουν πάντα ιστορίες, ίσως κάθε 5 λεπτά και μια νέα. Υπάρχει πάντα πολύ γέλιο όταν βρσκόμαστε σε μια τυπική κατάσταση. Είμαι η μόνη Ευρωπαία στη μπάντα. Οι υπόλοιποι είναι από την Αμερική και να σου πω την αλήθεια, οι Αμερικάνοι Garage Punkers μπορούν να είναι πολύ αστείοι όταν ταξιδεύουν στην Ευρώπη.
Δεν μπορώ να θυμηθώ όλες τις ιστορίες, αλλά να, θα σου πω μια που μου ήρθε στο μυαλό. Μια μέρα ο οδηγός μας είχε αγώνα σε αυτοκινητόδρομο με έναν περίεργο που τον ακολουθούσε (οι Fuzztones ήταν μαγνήτες για τέτοιους). Μας ακολούθησε μέχρι ένα βενζινάδικο που κάναμε στάση. Ήμασταν όλοι έτοιμοι να τον αντιμετωπίσουμε με στυλ Sergio Leone σε ταινία Western. Αλλά πριν ανοίξουμε την πόρτα να κατέβουμε, ο οδηγός μας άνοιξε το τζάμι και τον ρώτησε: «Μήπως θέλεις ένα τσιμπούκι;» Έπρεπε να δείτε την έκφραση του προσώπου του! Με αυτό τον τρόπο τον έκανε να φύγει πραγματικά πολύ γρήγορα! Περιττό να πω ότι μέσα στο λεωφορείο είχαμε όλοι πεθάνει στα γέλια. Θα επιστρέψουμε με αυτόν τον οδηγό για την περιοδεία τον Οκτώβριο! Φυσικά έχουμε βρεθεί και σε άβολες καταστάσεις όπως κάποια στιγμή στην Ανατολική Γερμανία, όπου οι Skinheads ξεκίνησαν να χτυπιούνται με τους Rockabillies...
ΔΑ: Το Black Glove (το single σου) είναι πολύ ωραίο. Αλήθεια πως νιώθεις γι αυτό;
LL: Το Black Glove ήταν το τραγούδι μας – αφιέρωμα στους Music Machine. Μας αρέσει και μας αρέσει ακόμα πολύ αυτή η μπάντα. Η μουσική και η εικόνα τους μας εντυπωσίασε. Μπορείς να φανταστείς πόσο ενθουσιασμένη ήμουν που οργάνωσα και έπαιξα για πρώτη και ως τώρα μοναδική φορά, στην Bonniwell Music Machine Ευρωπαϊκή Περιοδεία του 2004! Πίσω στο 1995 προσπαθήσαμε να τους περιγράψουμε, το συναίσθημα που παίρνουμε όταν τους ακούμε με μουσική και στίχους.. ..."Black, as the night darkness all time, Black, as the deepest thought of a crime, as the future nowhere a light, Black is the hand moving the soo-oou-oou-oou-uund!"... Ήμασταν νέοι και είχε πλάκα. Το Black Glove ήταν πάντα το σκοτεινό μας τραγούδι.
ΔΑ: Υπάρχει κάποιο πλάνο ή κάποιο solo gig για την Αθήνα;LL: Μέχρι τώρα όχι, αλλά όταν βγει το album θα γίνει μια περιοδεία για την κυκλοφορία του δίσκου, που θα μας οδηγήσει και στην Αθήνα! Θα είναι απίστευτο μιας και δεν έχω ξανατραγουδήσει σα βασική τραγουδίστρια. Τι ενθουσιασμός με περιμένει!
ΔΑ: Οι αγαπημένες σου garage bands; Μπορείς να αναφέρεις 5 από αυτές;
LL: Σίγουρα οι Seeds, οι Music Machine, 13 Floor Elevator, Beacon Street Union, The Strawberry Alarm Clock και φυσικά οι Doors, παρ’όλο που δεν είναι στην πραγματικότητα μια Garage Band. Οι δίσκοι αυτών των συγκροτημάτων έπαιζαν πάντα πολύ. Αλλά επίσης έψαχνα πολύ τις συλλογές όπως NUGGETS, PEBBLES, HIGHS IN THE MID-SIXTIES, BACK FROM THE GRAVE, SHUTDOWN 66, SCUM OF THE EARTH και SIXTIES REBELLION. Υπάρχουν πολλές ακόμα άγνωστες garage/psychedelic μπάντες των 60s που ανακαλύπτονται κάθε μέρα.. Πραγματικά χάνομαι!
Μου αρέσει ο Chuck Berry για τον τρόπο που γράφει στίχους και ειδικά που μας έχει προσφέρει όλους αυτούς τους υπέροχους Rock'n'Roll ύμνους.
ΔΑ: Πως θα περιέγραφες τον Rudi τελικά;
LL: Χαχαχα.. Θέλεις να ξέρεις από την πηγή, αλλά το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι τα πόδια του έχουν το σχήμα των Beatle boots. Χρειάζεται να πω τίποτα άλλο?
ΔΑ: Και κάτι για τους Έλληνες fans; Κανένα σχόλιο;
LL: Έπαιξα μερικές φορές με τους Fuzztones στην Ελλάδα. Είδα την Αθήνα, την Πάτρα, τη Λάρισα και τη Θεσσαλονίκη και όπου και αν πήγαμε, είμασταν ενθουσιασμένοι από τη ζεστασιά των ανθρώπων. Οι Fans μας είναι μερικοί από τους πιο τρελούς στην Ευρώπη και μας αρέσουν έτσι! Η Ελλάδα είναι just like A-OKAY!