Τα πρωτοσέλιδα των αθλητικών εφημερίδων γράφουν σήμερα για την ευτυχία του να είσαι Παναθηναϊκός (ολέ!), αλλά εμείς σήμερα θα ασχοληθούμε με την ευτυχία του να είσαι οπαδός των Fall, δηλαδή της σημαντικότερης εν ζωή «rock» μπάντας.Ας αρχίσουμε πρώτα από τα αναμφισβήτητα γεγονότα:
1ο) Η χώρα βυθίζεται αύτανδρη στη μαύρη τρύπα της οικονομίας και κάθε λεπτό που περνάει μπαίνουμε όλο και πιο βαθιά στο χρέος. Επομένως, χρειαζόμαστε κάτι για να ξεχάσουμε για λίγο τα χάλια μας και τι το καλύτερο για το σκοπό αυτό από τη μουσική; Συμπέρασμα πρώτο: Το mixgrill και οι μουσικές προτάσεις του αποτελούν πρώτης τάξεως ψυχοφάρμακο για τους καιρούς που ζούμε.
2ο) Ο καθένας έχει τις δικές του απόψεις και τη δική του αλήθεια περί μουσικής και ήρθε η ώρα να αποκαλύψω απροκάλυπτα και την προσωπική μου βασική αρχή: Οι Fall, δηλαδή ο κύριος Mark Edward Smith από το Salford του Manchester και οι εκάστοτε μουσικοί που προσλαμβάνει από το δρόμο, είναι η κορυφαία μπάντα της μ.Π εποχής (όπου μ.Π. = μετά το Πανκ και όχι post-punk, θεωρώντας ως έτος 0 για τη μουσική το 1976). Συμπέρασμα δεύτερο: Οι Fall αποτελούν για τη στήλη αυτή το καλύτερο ψυχοφάρμακο για τη γενικευμένη κρίση της εποχής.
3ο) Αύριο, Δευτέρα 26/4/2010, έχουμε την Εικοστή Ογδόη Παρουσία των Fall. «Your Future Our Clutter» ο τίτλος του 28ου άλμπουμ τους σύμφωνα με την επίσημη καταμέτρηση, μια δουλειά που αποδεικνύει πέρα από κάθε αμφισβήτηση πως ο πενηντατριάχρονος κύριος (σε λίγο θα αρχίσω να το γράφω με κεφαλαίο) Mark E Smith και η τριαντατετράχρονη μπάντα του παραμένουν όχι απλώς μια υπολογίσιμη δύναμη στο πείσμα της φθοράς του χρόνου, αλλά το πρότυπο με το οποίο θα εξακολουθήσουμε να συγκρίνουμε τις νέες rock μπάντες και στη νέα δεκαετία (για να δανειστώ ένα από τα πολλά αποφθέγματα του μεγάλου John Peel για το αγαπημένο μας γκρουπ). Συμπέρασμα τρίτο: Η χαρά του να είσαι οπαδός των Fall συνεχίζεται και στα '10s.
Κάτι άλλο που έχει επίσης ειπωθεί για τους Fall (και αυτό πιστεύω από τον Peel) είναι ότι ένας δίσκος των Fall μπορεί μόνο να συγκριθεί με άλλους δίσκους των Fall. Που βρίσκεται λοιπόν το «Your Future Our Clutter» συγκριτικά με την πιο πρόσφατη δισκογραφία του γκρουπ, αλλά και με τα αριστουργήματα του παρελθόντος; Σε μια κλίμακα από το 1 ως το 10 (όπου 1 είναι π.χ. το «Cerebral Caustic», το ναδίρ μιας κάμψης στα μέσα των '90s, και 10 κάτι από τα '80s όπως το «Perverted By Language») θα έδινα στο «Y.F.O.C.» τουλάχιστον 7. Σε σύγκριση με οποιαδήποτε άλλη φετινή κυκλοφορία, δηλαδή έξω από την κλίμακα Fall, ο δίσκος δεν μπορεί παρά να είναι δεκάρι και παράδειγμα προς μίμηση για όσους θέλουν να παίξουν ροκ μουσική εκτός της πεπατημένης .Να ξεκαθαρίσω, βεβαίως, ότι αν πίστευα πώς τα αριστουργήματα των Fall τελειώσανε με τα διάφορα «Hex Enduction Hour», «This Nation’s Saving Grace» και τα υπόλοιπα απίστευτα που κάνανε στα '80s δεν θα καθόμουν τώρα να γράφω ύμνους, αλλά θα τους αντιμετώπιζα όπως π.χ. τους Pixies ή τους Cure - μεγάλα και επιδραστικότατα συγκροτήματα για την εποχή τους, αλλά καλά θα κάνανε να μας αφήσουν να τους θυμόμαστε όπως ήταν και όχι όπως είναι τώρα (sorry οπαδοί του άλλου Smith). Για μένα αριστούργημα ήταν π.χ. και το «Extricate» του 1990 και το «The Unutterable» του 2000, δηλαδή δίσκοι που ενώ εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να προκαλέσουν την έκπληξη του να ακούς για πρώτη φορά το «Grotesque» και να αναρωτιέσαι πώς είναι δυνατόν να γράφει κάτι τέτοιο ένας νέος καλλιτέχνης 22-23 χρονών τότε (το μουσικός δεν κολλάει στον Mark), παρόλα αυτά ήταν από τις κορυφαίες δημιουργίες της χρονιάς κυκλοφορίας τους. Έτσι λοιπόν και το «Y.F.O.C.» του 2010, όπως είχε υποσχεθεί η Domino που ανέλαβε να το κυκλοφορήσει (όχι φυσικά επειδή σκόπευε στην κυριαρχία των charts όπως γίνεται με τους δίσκους των Arctic Monkeys ή των Franz Ferdinand, αλλά επειδή οι άνθρωποι της έχουν αποδεδειγμένα άριστο γούστο), βρίσκει τους Fall στην καλύτερη στιγμή τους την τελευταία δεκαετία, να κοιτούν μπροστά και να δίνουν 9 εξαιρετικής δύναμης κομμάτια (11 όπως μαθαίνω στο βινύλιο) που στάζουν βιτριόλι.
Όχι, δεν θα σας αναλύσω τώρα κομμάτι-κομμάτι τον δίσκο, ούτε θα προσπαθήσω να ξεχωρίσω highlights από μια δουλειά που πρέπει να ακουστεί ολόκληρη ξανά και ξανά - νόμισε κανείς ότι γράφω κριτική τώρα; Θα απομονώσω μόνο την τελευταία φράση του άλμπουμ, «..You don’t deserve rock’n’roll» από το «Weather Report 2», για να πω ότι όποιος δεν ακούσει τουλάχιστον αυτόν τον δίσκο, απλώς δεν του αξίζει το rock’n’roll! Σας αφήνω τώρα και πάω να κάτσω έξω από ένα δισκάδικο ώστε να είμαι από τους πρώτους που θα πάρουν στα χέρια τους αύριο μια "φυσική" κόπια του δίσκου (ή τουλάχιστον αυτό θα έκανα αν ήμουν στην Αγγλία γιατί εδώ δεν ξέρω πότε θα δεήσουν να το φέρουν το ευλογημένο).The Fall - Bury Pts. 1 + 3 (live)
Photos:http://thequietus.com, http://onethirtybpm.com, http://www.thetripwire.com