Απρίλιος 2015
Μπορεί οι London Souls να δραστηριοποιούνται στη Νέα Υόρκη, το όνομά τους όμως είναι αρκετά ταιριαστό στη μουσική που παίζουν. Τέσσερα χρόνια μετά το πρώτο τους άλμπουμ, κυκλοφορούν μια συλλογή δεκατριών πολύ καλών τραγουδιών με βάση τη rock και τη soul περασμένων δεκαετιών, κυρίως απ’ την αγγλική μεριά. Το ‘Here Come The Girls’ ήταν προγραμματισμένο να κυκλοφορήσει πριν από δύο χρόνια, αλλά ένα ατύχημα του κιθαρίστα Tash Neal οδήγησε στην αναβολή. Ο Stu Mahan στο μπάσο και ο Chris Hilaire στα τύμπανα συμπληρώνουν το τρίο, το οποίο παίζει αυτό το «παλιό καλό» rock που πολλοί αγάπησαν, χωρίς να είναι ιδιαίτερα «βιντάζ» και διατηρώντας μια φρεσκάδα απ’ την αρχή ως το τέλος.
Απ’ όλα τα κλασικά συγκροτήματα, δύο είναι αυτά των οποίων η επιρροή ξεχωρίζει. Στα περισσότερα τραγούδια υπάρχει κάτι από Beatles, ενώ οι Led Zeppelin δίνουν ώθηση τόσο στην κιθάρα όσο και στα τύμπανα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα για τους τελευταίους είναι το ‘Steady’, ενώ το πολύ καλό εναρκτήριο ‘When I’m With You’ ακούγεται όπως μπορεί να ακούγονταν οι Beatles αν συνέχιζαν και τη δεκαετία του 1970. Υπάρχουν και πιο ήρεμα τραγούδια με ακουστική κιθάρα, σαν το ‘Isabel’ ή το ‘Run Zombie Run’ στο κλείσιμο, το οποίο λίγο πριν το τέλος μεταλλάσσεται σ’ ένα ζωηρό rock ‘n’ roll θεματάκι. Το ρεφρέν του ‘Bobby James’ θυμίζει το ‘Ball & Chain’ και για κάθε τραγούδι στο άλμπουμ αυτό θα μπορούσε να βρεθεί μια σύγκριση με το παρελθόν. Το ωραίο στο ‘Here Come The Girls’ είναι η χαλαρότητα και ζωντάνια που αποπνέει και, χωρίς να ακούμε κάτι καινούριο ή πρωτότυπο, τα περίπου σαράντα λεπτά κυλάνε πολύ ευχάριστα με διάφορες rock, soul, ακόμα και funk μουσικές.
Μπορεί οι London Souls να δραστηριοποιούνται στη Νέα Υόρκη, το όνομά τους όμως είναι αρκετά ταιριαστό στη μουσική που παίζουν. Τέσσερα χρόνια μετά το πρώτο τους άλμπουμ, κυκλοφορούν μια συλλογή δεκατριών πολύ καλών τραγουδιών με βάση τη rock και τη soul περασμένων δεκαετιών, κυρίως απ’ την αγγλική μεριά. Το ‘Here Come The Girls’ ήταν προγραμματισμένο να κυκλοφορήσει πριν από δύο χρόνια, αλλά ένα ατύχημα του κιθαρίστα Tash Neal οδήγησε στην αναβολή. Ο Stu Mahan στο μπάσο και ο Chris Hilaire στα τύμπανα συμπληρώνουν το τρίο, το οποίο παίζει αυτό το «παλιό καλό» rock που πολλοί αγάπησαν, χωρίς να είναι ιδιαίτερα «βιντάζ» και διατηρώντας μια φρεσκάδα απ’ την αρχή ως το τέλος.
Απ’ όλα τα κλασικά συγκροτήματα, δύο είναι αυτά των οποίων η επιρροή ξεχωρίζει. Στα περισσότερα τραγούδια υπάρχει κάτι από Beatles, ενώ οι Led Zeppelin δίνουν ώθηση τόσο στην κιθάρα όσο και στα τύμπανα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα για τους τελευταίους είναι το ‘Steady’, ενώ το πολύ καλό εναρκτήριο ‘When I’m With You’ ακούγεται όπως μπορεί να ακούγονταν οι Beatles αν συνέχιζαν και τη δεκαετία του 1970. Υπάρχουν και πιο ήρεμα τραγούδια με ακουστική κιθάρα, σαν το ‘Isabel’ ή το ‘Run Zombie Run’ στο κλείσιμο, το οποίο λίγο πριν το τέλος μεταλλάσσεται σ’ ένα ζωηρό rock ‘n’ roll θεματάκι. Το ρεφρέν του ‘Bobby James’ θυμίζει το ‘Ball & Chain’ και για κάθε τραγούδι στο άλμπουμ αυτό θα μπορούσε να βρεθεί μια σύγκριση με το παρελθόν. Το ωραίο στο ‘Here Come The Girls’ είναι η χαλαρότητα και ζωντάνια που αποπνέει και, χωρίς να ακούμε κάτι καινούριο ή πρωτότυπο, τα περίπου σαράντα λεπτά κυλάνε πολύ ευχάριστα με διάφορες rock, soul, ακόμα και funk μουσικές.