Όταν με ενημέρωσαν το καλοκαίρι για το Rock Aid Festival φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να το χάσω. Η ιδέα ενός μουσικού φεστιβάλ με καθαρά φιλανθρωπικό χαρακτήρα που ξεκίνησε από ιδιωτική πρωτοβουλία πριν 3 χρόνια και αγκαλιάστηκε με την ίδια θέρμη από την τοπική Αυτοδιοίκηση είναι από τις πράξεις που όλοι μας θα έπρεπε να υποστηρίζουμε.
Γι' αυτό πριν γράψω οτιδήποτε για το Σαββατόβραδο, οφείλω να πω ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ στον Γιάννη Κομνηνό για την ιδέα που είχε πριν 3 χρόνια, το Δήμο Νίκαιας που υποστήριξε την ιδέα αυτή, τους αφανείς ήρωες που βοήθησαν στην οργάνωση του εγχειρήματος, τα συγκροτήματα που ανέβηκαν στη σκηνή χωρίς χρηματικό όφελος και τους συμπολίτες μας που, ανεξάρτητα από τα μουσικά τους γούστα, δηλώνουν κάθε χρόνο παρόντες.
Φέτος, λόγω εκλογών το RockAid μεταφέρθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου και στο ημερολόγιο του 2015 έγραφε "βροχερό Σάββατο". Οι ετοιμασίες το πρωί στο Κηποθέατρο της Νίκαιας έγιναν με ψιλόβροχο που ελπίζαμε να μην κρατήσει. Πραγματικά, κατα τις 20.00, παρά την αυξημένη δροσιά ο κόσμος άρχισε να μαζεύεται καταθέτοντας στην είσοδο το αντίτιμο της βραδιάς... ένα κουτί φάρμακο της επιλογής του για το κοινωνικό ιατρείο του Δήμου.
Κατά τις 20.30 άνοιξαν τη συναυλία οι Rollin' Dice που ζέσταναν την ατμόσφαιρα με το κέφι τους και τον hard rock ήχο τους. Δεν περίμενα ν' ακούσω τόσο καλή μουσική από τόσο νέα παιδιά. Συγκεντρωμένοι, με πολύ καλή σκηνική παρουσία και τη γεμάτη φωνή του Αντώνη που μου θύμισε Rory Gallagher, έπαιξαν περίπου μία ώρα και μας άνοιξαν την όρεξη. Rollin' πολλά υποσχόμενα διαμαντάκια.
Setlist: Losing Control, Stray Girls, When I Walk Alone, Spin Like a Rollin' Dice, Dirty Little Cat, It's Time to Rock n' Roll, She's my Woman (No More), I Want You (She's so Heavy)-Beatles Cover
Μετά από μια σύντομη παύση για τις απαραίτητες αλλαγές, υποδεχτήκαμε τους Daddy's Work Blues Band. Έμπειρη μπάντα με αυθεντικό ύφος, άψογη εκτέλεση και πιστούς φίλους με τους οποίους υπήρχε ανοιχτός διάλογος κατά τη διάρκεια της εμφάνισής τους. Ήταν όλοι τους απολαυστικοί και γέμισαν τη σκηνή με την παρουσία τους. Χωρίς να θέλω να κάνω διακρίσεις, ο Στάθης (μπάσο) και ο Γιάννης (ντραμς) ήταν εξαιρετικοί, κρατώντας το rhythm session άκρως δεμένο από την αρχή ως το τέλος της εμφάνισής τους.
Κατά τη διάρκεια της εμφάνισης των "Daddy's" ο καιρός άλλαξε διάθεση κι έπεσαν οι πρώτες ψιχάλες... Κι έτσι άνοιξαν οι πρώτες ομπρέλες κι οι υπόλοιποι γίναμε κουκουλοφόροι. Καθώς η βροχή δυνάμωνε, κάναμε ένα πρόχειρο δημοψήφισμα επι σκηνής για τη συνέχιση της βραδιάς στο Rock Street, αγαπημένο στέκι στη Νίκαια, όπου θα πηγαίναμε όλοι για το after party έτσι κι αλλιώς αργότερα. H απάντηση ήταν άμεση "θα παίξουμε μέχρι ηλεκροπληξίας!" κι έτσι μείναμε για ένα τελευταίο τραγούδι από τους Daddy's Work Blues Band.
Setlist: I wish you would, Broke and Hungry, Every Day I Have, Smokestack Lightning, Get out of my life woman, Mellow down easy – All your Love,
Tobacco Road,Homework, Looking for somebody, Gloria,Extra Jimmies, Hip shake Boogie
Με μουσική υπόκρουση Iron Maiden και συνοπτικές διαδικασίες ανέβηκαν στη σκηνή οι More Than Anything, με πιο heavy rock διαθέσεις. Για να είμαστε ειλικρινείς, ήταν οι αδικημένοι της βραδιάς γιατί τις ίδιες heavy διαθέσεις είχε και ο καιρός και δε μας άφησε να τους χαρούμε όσο θα θέλαμε. Στάθηκαν βράχοι (stoner) στη βροχή κι έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους παρουσιάζοντας όσα κομμάτια πρόλαβαν από τη δουλειά τους με αστραπές και δυνατή βροχή. Χωρίς υπερβολή, ήταν οι τελευταίοι που έφυγαν από το Κηποθέατρο και νομίζω πως θα έπαιζαν όντως μέχρι ηλεκτροπληξίας (ή πνευμονίας), αν τους αφήναμε. Σίγουρα θα ήθελα να τους ξαναδώ σε πιο στεγνό περιβάλλον!
Setlist: Hands Of Mine, Promise, Thoughts, Coming From The Sea, Children Of The Stars, Sometimes, Journey (To The Heart Of The Q.U.A.S.A.R.)
Χωρίς αμφιβολία, το φετινό 3o RockAid Festival θα είναι από αυτά που θα θυμόμαστε. Εκτός από τη βροχή που μας δυσκόλεψε, αν και μας χάρισε αξέχαστες εικόνες, είναι εντελώς διαφορετική η αίσθηση από άλλα μίνι φεστιβάλ- συναυλίες. Σημαντικός σκοπός, παρεΐστικη ατμόσφαιρα, γειτονιά, καλή μουσική, χαμόγελα κι επιτέλους... μπύρα σε κουτάκι κι όχι σε πλαστικό ποτήρι!
Και του χρόνου να είμαστε καλά!
Δείτε περισσότερες φωτογραφίες από τη βραδιά εδώ.
Γι' αυτό πριν γράψω οτιδήποτε για το Σαββατόβραδο, οφείλω να πω ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ στον Γιάννη Κομνηνό για την ιδέα που είχε πριν 3 χρόνια, το Δήμο Νίκαιας που υποστήριξε την ιδέα αυτή, τους αφανείς ήρωες που βοήθησαν στην οργάνωση του εγχειρήματος, τα συγκροτήματα που ανέβηκαν στη σκηνή χωρίς χρηματικό όφελος και τους συμπολίτες μας που, ανεξάρτητα από τα μουσικά τους γούστα, δηλώνουν κάθε χρόνο παρόντες.
Φέτος, λόγω εκλογών το RockAid μεταφέρθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου και στο ημερολόγιο του 2015 έγραφε "βροχερό Σάββατο". Οι ετοιμασίες το πρωί στο Κηποθέατρο της Νίκαιας έγιναν με ψιλόβροχο που ελπίζαμε να μην κρατήσει. Πραγματικά, κατα τις 20.00, παρά την αυξημένη δροσιά ο κόσμος άρχισε να μαζεύεται καταθέτοντας στην είσοδο το αντίτιμο της βραδιάς... ένα κουτί φάρμακο της επιλογής του για το κοινωνικό ιατρείο του Δήμου.
Κατά τις 20.30 άνοιξαν τη συναυλία οι Rollin' Dice που ζέσταναν την ατμόσφαιρα με το κέφι τους και τον hard rock ήχο τους. Δεν περίμενα ν' ακούσω τόσο καλή μουσική από τόσο νέα παιδιά. Συγκεντρωμένοι, με πολύ καλή σκηνική παρουσία και τη γεμάτη φωνή του Αντώνη που μου θύμισε Rory Gallagher, έπαιξαν περίπου μία ώρα και μας άνοιξαν την όρεξη. Rollin' πολλά υποσχόμενα διαμαντάκια.
Setlist: Losing Control, Stray Girls, When I Walk Alone, Spin Like a Rollin' Dice, Dirty Little Cat, It's Time to Rock n' Roll, She's my Woman (No More), I Want You (She's so Heavy)-Beatles Cover
Μετά από μια σύντομη παύση για τις απαραίτητες αλλαγές, υποδεχτήκαμε τους Daddy's Work Blues Band. Έμπειρη μπάντα με αυθεντικό ύφος, άψογη εκτέλεση και πιστούς φίλους με τους οποίους υπήρχε ανοιχτός διάλογος κατά τη διάρκεια της εμφάνισής τους. Ήταν όλοι τους απολαυστικοί και γέμισαν τη σκηνή με την παρουσία τους. Χωρίς να θέλω να κάνω διακρίσεις, ο Στάθης (μπάσο) και ο Γιάννης (ντραμς) ήταν εξαιρετικοί, κρατώντας το rhythm session άκρως δεμένο από την αρχή ως το τέλος της εμφάνισής τους.
Κατά τη διάρκεια της εμφάνισης των "Daddy's" ο καιρός άλλαξε διάθεση κι έπεσαν οι πρώτες ψιχάλες... Κι έτσι άνοιξαν οι πρώτες ομπρέλες κι οι υπόλοιποι γίναμε κουκουλοφόροι. Καθώς η βροχή δυνάμωνε, κάναμε ένα πρόχειρο δημοψήφισμα επι σκηνής για τη συνέχιση της βραδιάς στο Rock Street, αγαπημένο στέκι στη Νίκαια, όπου θα πηγαίναμε όλοι για το after party έτσι κι αλλιώς αργότερα. H απάντηση ήταν άμεση "θα παίξουμε μέχρι ηλεκροπληξίας!" κι έτσι μείναμε για ένα τελευταίο τραγούδι από τους Daddy's Work Blues Band.
Setlist: I wish you would, Broke and Hungry, Every Day I Have, Smokestack Lightning, Get out of my life woman, Mellow down easy – All your Love,Με μουσική υπόκρουση Iron Maiden και συνοπτικές διαδικασίες ανέβηκαν στη σκηνή οι More Than Anything, με πιο heavy rock διαθέσεις. Για να είμαστε ειλικρινείς, ήταν οι αδικημένοι της βραδιάς γιατί τις ίδιες heavy διαθέσεις είχε και ο καιρός και δε μας άφησε να τους χαρούμε όσο θα θέλαμε. Στάθηκαν βράχοι (stoner) στη βροχή κι έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους παρουσιάζοντας όσα κομμάτια πρόλαβαν από τη δουλειά τους με αστραπές και δυνατή βροχή. Χωρίς υπερβολή, ήταν οι τελευταίοι που έφυγαν από το Κηποθέατρο και νομίζω πως θα έπαιζαν όντως μέχρι ηλεκτροπληξίας (ή πνευμονίας), αν τους αφήναμε. Σίγουρα θα ήθελα να τους ξαναδώ σε πιο στεγνό περιβάλλον!
Setlist: Hands Of Mine, Promise, Thoughts, Coming From The Sea, Children Of The Stars, Sometimes, Journey (To The Heart Of The Q.U.A.S.A.R.)
Χωρίς αμφιβολία, το φετινό 3o RockAid Festival θα είναι από αυτά που θα θυμόμαστε. Εκτός από τη βροχή που μας δυσκόλεψε, αν και μας χάρισε αξέχαστες εικόνες, είναι εντελώς διαφορετική η αίσθηση από άλλα μίνι φεστιβάλ- συναυλίες. Σημαντικός σκοπός, παρεΐστικη ατμόσφαιρα, γειτονιά, καλή μουσική, χαμόγελα κι επιτέλους... μπύρα σε κουτάκι κι όχι σε πλαστικό ποτήρι!
Και του χρόνου να είμαστε καλά!
Δείτε περισσότερες φωτογραφίες από τη βραδιά εδώ.