Και ναι... Η Λίστα είναι εδώ. Κάθε τέλος του χρόνου οι συντάκτες του mixgrill.gr συμμετέχουν στην ψηφοφορία για την ανασκόπηση της χρονιάς. Αυτή την εβδομάδα θα σας παρουσιάσουμε τους 50 καλύτερους δίσκους του 2015 ξεκινώντας σήμερα με τη δεκάδα στις θέσεις 41 εώς 50.
Δείτε εδώ όλα τα άρθρα για την ανασκόπηση της χρονιάς.
50(*). Motorhead - Bad Magic
Το Bad Magic είναι ένας κλασσικός Motφrhead δίσκος και μια ευχάριστη έκπληξη λόγω της κατάστασης υγείας του Lemmy και επειδή και η προηγούμενη δουλειά τους - Aftershock - ήταν εξίσου πολύ καλή. Ικανοποιεί πλήρως όσους είναι ταγμένοι στο δόγμα Born To Lose – Live To Win. Άλλωστε μην ξεχνάτε πως ξεκινά μια συναυλία Motorhead δια στόματος Lemmy : “We are Motφrhead and we play rock ‘n’ roll”. Και πράγματι, το κάνουν!
[Λουκάς Κάκος]
49(*). Bob Dylan - Shadows In The Night
Από τις πρώτες ακροάσεις, όσο καλόπιστος και με θετική διάθεση ακροατής να είσαι, δεν διαπιστώνεις κάτι το εξαιρετικό. Τα γνωστά τραγούδια του Frankie ερμηνευμένα με ένα διαφορετικό τρόπο από το γνωστό ύφος και στυλ του Bob Dylan. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Ίσως και να ηχεί στα αυτιά μας ακόμα η φωνή και η μοναδικότητα των ερμηνειών του Sinatra στα συγκεκριμένα τραγούδια και η σύγκριση να είναι αναπόφευκτη. Όπως και να χει ο Bob Dylan μετά από τέτοια καλλιτεχνική πορεία, δεν φοβάται να τολμήσει και βέβαια σε καμιά περίπτωση δεν θα κυκλοφορούσε ένα ανάλογο ή το ίδιο άλμπουμ την δεκαετία του '60 ή του '70.
[Μανόλης Μαυράκης]
48. Editors - In Dream
Ίσως ο πιο πολύπλοκος και ιδιαίτερος συνθετικά και στιχουργικά δίσκος των Βρετανών Editors, το ‘In Dream’ δεν φτάνει τις προσδοκίες και τα στάνταρντς που έχουν θέσει οι ίδιοι. Ίσως, προσπαθώντας να διαβούν ένα διαφορετικό μονοπάτι στη μουσική τους πορεία, ψάχνουν ακόμα το σωστό βήμα. Κάπου μεταξύ new wave και post punk ο νέος δίσκος δεν θα σας απογοητεύσει.
[Ελένη Πεφάνη]
47. Stella – Stella
Δε χρειάζεται παρά να σου αρέσει η καλή μουσική για να αγαπήσεις το Σtella. Υπάρχουν καλά και πολύ καλά τραγούδια εδώ μέσα (κι ακόμη καλύτερα). Όλα δένουν σε ένα ζηλευτό σύνολο εξαιρετικής pop. Μιας pop που έχει βάση τα 80s, χωρίς όμως να ακούγεται παλιά, όπου disco, synth, indie, funky και φυσικά σύγχρονες επιρροές πάνε κι έρχονται κατά τη διάρκεια του άλμπουμ. Ένα γεμάτο άλμπουμ με 10 τραγούδια, που πρωταγωνιστεί η Στέλλα Χρονοπούλου πάνω από όλα. Είναι τόσο χαρακτηριστικές οι ερμηνείες της, ο τρόπος που η φωνή της ντύνει τα τραγούδια, που ακόμη κι αν δεν είχες κανένα στοιχείο θα αναγνώριζες το δημιουργό τους.
[Δημήτρης Καμπούρης]
46. Viet Cong - Viet Cong
Οι Viet Cong σχηματίστηκαν από δύο μέλη των Women, που διαλύθηκαν το 2012 μετά το θάνατο του κιθαρίστα τους. Το πρώτο τους άλμπουμ εδώ δεν απέχει πολύ απ’ το θορυβώδες και ιδιότροπο ύφος των δύο άλμπουμ των Women, αλλά στα σχεδόν σαράντα λεπτά που διαρκεί παρουσιάζει μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία σ’ αυτό το post-punk-κάτι που παίζουν. Ένα ντεμπούτο που σίγουρα δεν χαρακτηρίζεται ως «αδιάφορο», αλλά ούτε είναι τόσο καλό ώστε οι απαιτήσεις για το δεύτερο άλμπουμ των Καναδών να είναι πάρα πολύ υψηλές.
[Δημήτρης Όρλης]
45. FFS – FFS
Το "FFS" είναι το ντεμπούτο άλμπουμ του supergroup FFS, που αποτελείται από μέλη των Franz Ferdinand και των Sparks. Η συνεργασία αυτή φαίνεται πως έδωσε νέο αέρα στον ήχο των αγαπημένων Franz Ferdinand αλλά και μια φρέσκια ματιά στη μουσική των Sparks. Ακούγοντας το δίσκο, αποκαλύπτεται η συνεισφορά του κάθε μέρους χωρίς όμως αυτό να γίνεται τόσο ξεκάθαρα ώστε να είναι ενοχλητικό. Οι παλιοί και οι νέοι μπλέκουν τις μουσικές τους επιρροές σε έναν απολαυστικό δίσκο που θα έγραφε μια μπάντα που είναι μαζί χρόνια.
[Ελένη Πεφάνη]
44. Godspeed You! Black Emperor - Asunder, Sweet And Other Distress
Το "Asunder, Sweet and Other Distress" είναι το πέμπτο άλμπουμ των Καναδών post-rockers που αποτελείται από τέσσερα κομμάτια συνολικής διάρκειας 40 λεπτών. Είναι η δεύτερη κυκλοφορία τους μετά τη δεκάχρονη παύση τους και ίσως η καλύτερη. Οι GY!BP τώρα δημιουργούν τη μουσική που τους αξίζει. Περισσότερο συγκεντρωμένοι και επικεντρωμένοι στο στόχο τους, έσπασαν πάλι τα όρια όχι μόνο του τετριμμένου αλλά και τα δικά τους.
[Ελένη Πεφάνη]
43(*). Paradise Lost - The Plague Within
Το “The Plague Within” θεωρείται μια φυσική εξέλιξη στην δισκογραφία των Lost με μια στροφή σε πιο παλιά λημέρια. Οι Paradise Lost έβαλαν σε μια χύτρα κάτι από το παρελθόν τους σε ύφος "Shades Of God" και με κιθάρες που αγγίζουν τους Cathedral της περιόδου "Ethereal Mirror" και "Carnival Bizarre". Το τελικό αποτέλεσμα είναι αρκετα καλό. Καταρχήν είναι Paradise Lost, αν και ακούγοντας τον δίσκο μια και έξω για πρώτη φορά, δεν είναι εύκολο να βγάλεις ασφαλή συμπεράσματα. Όμως, το σίγουρο είναι πως οι Paradise Lost δεν κοροϊδεύουν κανένα.
[Λουκάς Κάκος]
42(*). Ought - Sun Coming Down
Οι Καναδοί Ought από το Μόντρεαλ είχαν αρχίσει να μαζεύουν θετικές κριτικές από πέρσι, όταν κυκλοφόρησαν το πρώτο ολοκληρωμένο τους άλμπουμ, το “More Than Any Other Day”, στην Constellation, εταιρία αγαπητή στους φίλους του post rock. Ο ήχος όμως που θα ακούσετε στο “Sun Coming Down” λίγη σχέση έχει με αυτή των Godspeed You! Black Emperor. Το ορμητικό, νευρωτικό art-punk των Ought ακολουθεί απρόβλεπτες, τεθλασμένες γραμμές, ενώ ο τρόπος που απαγγέλει τους στίχους ο κιθαρίστας και τραγουδιστής Tim Darcy συχνά θυμίζει το νεαρό Mark E Smith της εποχής του “Live at the Witch Trials”. Άλλες στιγμές μπορεί να σας φέρουν στο μυαλό τους Talking Heads να τζαμάρουν με τους Fugazi ή τους Pavement να δοκιμάζουν να παίξουν Black Flag, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι οι φίλοι του post-punk θα απολαύσουν κάθε νότα του “Sun Coming Down”.
[Οδυσσέας Παύλου]
41. Adele – 25
Με το "25", η Adele σκιαγραφεί τη ζωή της μεταβαίνοντας από το προηγούμενο στάδιο στο επόμενο. Υπάρχουν και εδώ οι χωρισμοί και οι νοσταλγίες για τις πρώην αγάπες αλλά προχωράει στο παρόν και την οικογένεια που έχει κάνει, προσφέροντας αισιοδοξία. Εν έτει 2015 το να ακούμε φωνές που δεν έχουν ανάγκη από το μάρκετινγκ του στυλ, των ρούχων, της σέξυ εμφάνισης αν μη τι άλλο είναι καλό. Μπορεί ο δίσκος να μην έχει ραδιοφωνικά hits του τύπου “Rolling In The Deep” ή “Set Fire In The Rain” και να μην αποτελεί κάτι το εντελώς καινούριο και διαφορετικό, έχει όμως όλο το «είναι» της Adele. Και αυτό είναι που θέλουμε.
[Θωμάς Τζίτζης]
(*) οι δίσκοι σε αυτές τις θέσεις ισοψηφούν μεταξύ τους.
Αύριο δείτε τους δίσκους στις θέσεις #31-40.
Δείτε εδώ όλα τα άρθρα για την ανασκόπηση της χρονιάς.
50(*). Motorhead - Bad Magic
Το Bad Magic είναι ένας κλασσικός Motφrhead δίσκος και μια ευχάριστη έκπληξη λόγω της κατάστασης υγείας του Lemmy και επειδή και η προηγούμενη δουλειά τους - Aftershock - ήταν εξίσου πολύ καλή. Ικανοποιεί πλήρως όσους είναι ταγμένοι στο δόγμα Born To Lose – Live To Win. Άλλωστε μην ξεχνάτε πως ξεκινά μια συναυλία Motorhead δια στόματος Lemmy : “We are Motφrhead and we play rock ‘n’ roll”. Και πράγματι, το κάνουν!
[Λουκάς Κάκος]
49(*). Bob Dylan - Shadows In The Night
Από τις πρώτες ακροάσεις, όσο καλόπιστος και με θετική διάθεση ακροατής να είσαι, δεν διαπιστώνεις κάτι το εξαιρετικό. Τα γνωστά τραγούδια του Frankie ερμηνευμένα με ένα διαφορετικό τρόπο από το γνωστό ύφος και στυλ του Bob Dylan. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Ίσως και να ηχεί στα αυτιά μας ακόμα η φωνή και η μοναδικότητα των ερμηνειών του Sinatra στα συγκεκριμένα τραγούδια και η σύγκριση να είναι αναπόφευκτη. Όπως και να χει ο Bob Dylan μετά από τέτοια καλλιτεχνική πορεία, δεν φοβάται να τολμήσει και βέβαια σε καμιά περίπτωση δεν θα κυκλοφορούσε ένα ανάλογο ή το ίδιο άλμπουμ την δεκαετία του '60 ή του '70.
[Μανόλης Μαυράκης]
48. Editors - In Dream
Ίσως ο πιο πολύπλοκος και ιδιαίτερος συνθετικά και στιχουργικά δίσκος των Βρετανών Editors, το ‘In Dream’ δεν φτάνει τις προσδοκίες και τα στάνταρντς που έχουν θέσει οι ίδιοι. Ίσως, προσπαθώντας να διαβούν ένα διαφορετικό μονοπάτι στη μουσική τους πορεία, ψάχνουν ακόμα το σωστό βήμα. Κάπου μεταξύ new wave και post punk ο νέος δίσκος δεν θα σας απογοητεύσει.
[Ελένη Πεφάνη]
47. Stella – Stella
Δε χρειάζεται παρά να σου αρέσει η καλή μουσική για να αγαπήσεις το Σtella. Υπάρχουν καλά και πολύ καλά τραγούδια εδώ μέσα (κι ακόμη καλύτερα). Όλα δένουν σε ένα ζηλευτό σύνολο εξαιρετικής pop. Μιας pop που έχει βάση τα 80s, χωρίς όμως να ακούγεται παλιά, όπου disco, synth, indie, funky και φυσικά σύγχρονες επιρροές πάνε κι έρχονται κατά τη διάρκεια του άλμπουμ. Ένα γεμάτο άλμπουμ με 10 τραγούδια, που πρωταγωνιστεί η Στέλλα Χρονοπούλου πάνω από όλα. Είναι τόσο χαρακτηριστικές οι ερμηνείες της, ο τρόπος που η φωνή της ντύνει τα τραγούδια, που ακόμη κι αν δεν είχες κανένα στοιχείο θα αναγνώριζες το δημιουργό τους.
[Δημήτρης Καμπούρης]
46. Viet Cong - Viet Cong
Οι Viet Cong σχηματίστηκαν από δύο μέλη των Women, που διαλύθηκαν το 2012 μετά το θάνατο του κιθαρίστα τους. Το πρώτο τους άλμπουμ εδώ δεν απέχει πολύ απ’ το θορυβώδες και ιδιότροπο ύφος των δύο άλμπουμ των Women, αλλά στα σχεδόν σαράντα λεπτά που διαρκεί παρουσιάζει μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία σ’ αυτό το post-punk-κάτι που παίζουν. Ένα ντεμπούτο που σίγουρα δεν χαρακτηρίζεται ως «αδιάφορο», αλλά ούτε είναι τόσο καλό ώστε οι απαιτήσεις για το δεύτερο άλμπουμ των Καναδών να είναι πάρα πολύ υψηλές.
[Δημήτρης Όρλης]
45. FFS – FFS
Το "FFS" είναι το ντεμπούτο άλμπουμ του supergroup FFS, που αποτελείται από μέλη των Franz Ferdinand και των Sparks. Η συνεργασία αυτή φαίνεται πως έδωσε νέο αέρα στον ήχο των αγαπημένων Franz Ferdinand αλλά και μια φρέσκια ματιά στη μουσική των Sparks. Ακούγοντας το δίσκο, αποκαλύπτεται η συνεισφορά του κάθε μέρους χωρίς όμως αυτό να γίνεται τόσο ξεκάθαρα ώστε να είναι ενοχλητικό. Οι παλιοί και οι νέοι μπλέκουν τις μουσικές τους επιρροές σε έναν απολαυστικό δίσκο που θα έγραφε μια μπάντα που είναι μαζί χρόνια.
[Ελένη Πεφάνη]
44. Godspeed You! Black Emperor - Asunder, Sweet And Other Distress
Το "Asunder, Sweet and Other Distress" είναι το πέμπτο άλμπουμ των Καναδών post-rockers που αποτελείται από τέσσερα κομμάτια συνολικής διάρκειας 40 λεπτών. Είναι η δεύτερη κυκλοφορία τους μετά τη δεκάχρονη παύση τους και ίσως η καλύτερη. Οι GY!BP τώρα δημιουργούν τη μουσική που τους αξίζει. Περισσότερο συγκεντρωμένοι και επικεντρωμένοι στο στόχο τους, έσπασαν πάλι τα όρια όχι μόνο του τετριμμένου αλλά και τα δικά τους.
[Ελένη Πεφάνη]
43(*). Paradise Lost - The Plague Within
Το “The Plague Within” θεωρείται μια φυσική εξέλιξη στην δισκογραφία των Lost με μια στροφή σε πιο παλιά λημέρια. Οι Paradise Lost έβαλαν σε μια χύτρα κάτι από το παρελθόν τους σε ύφος "Shades Of God" και με κιθάρες που αγγίζουν τους Cathedral της περιόδου "Ethereal Mirror" και "Carnival Bizarre". Το τελικό αποτέλεσμα είναι αρκετα καλό. Καταρχήν είναι Paradise Lost, αν και ακούγοντας τον δίσκο μια και έξω για πρώτη φορά, δεν είναι εύκολο να βγάλεις ασφαλή συμπεράσματα. Όμως, το σίγουρο είναι πως οι Paradise Lost δεν κοροϊδεύουν κανένα.
[Λουκάς Κάκος]
42(*). Ought - Sun Coming Down
Οι Καναδοί Ought από το Μόντρεαλ είχαν αρχίσει να μαζεύουν θετικές κριτικές από πέρσι, όταν κυκλοφόρησαν το πρώτο ολοκληρωμένο τους άλμπουμ, το “More Than Any Other Day”, στην Constellation, εταιρία αγαπητή στους φίλους του post rock. Ο ήχος όμως που θα ακούσετε στο “Sun Coming Down” λίγη σχέση έχει με αυτή των Godspeed You! Black Emperor. Το ορμητικό, νευρωτικό art-punk των Ought ακολουθεί απρόβλεπτες, τεθλασμένες γραμμές, ενώ ο τρόπος που απαγγέλει τους στίχους ο κιθαρίστας και τραγουδιστής Tim Darcy συχνά θυμίζει το νεαρό Mark E Smith της εποχής του “Live at the Witch Trials”. Άλλες στιγμές μπορεί να σας φέρουν στο μυαλό τους Talking Heads να τζαμάρουν με τους Fugazi ή τους Pavement να δοκιμάζουν να παίξουν Black Flag, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι οι φίλοι του post-punk θα απολαύσουν κάθε νότα του “Sun Coming Down”.
[Οδυσσέας Παύλου]
41. Adele – 25
Με το "25", η Adele σκιαγραφεί τη ζωή της μεταβαίνοντας από το προηγούμενο στάδιο στο επόμενο. Υπάρχουν και εδώ οι χωρισμοί και οι νοσταλγίες για τις πρώην αγάπες αλλά προχωράει στο παρόν και την οικογένεια που έχει κάνει, προσφέροντας αισιοδοξία. Εν έτει 2015 το να ακούμε φωνές που δεν έχουν ανάγκη από το μάρκετινγκ του στυλ, των ρούχων, της σέξυ εμφάνισης αν μη τι άλλο είναι καλό. Μπορεί ο δίσκος να μην έχει ραδιοφωνικά hits του τύπου “Rolling In The Deep” ή “Set Fire In The Rain” και να μην αποτελεί κάτι το εντελώς καινούριο και διαφορετικό, έχει όμως όλο το «είναι» της Adele. Και αυτό είναι που θέλουμε.
[Θωμάς Τζίτζης]
(*) οι δίσκοι σε αυτές τις θέσεις ισοψηφούν μεταξύ τους.
Αύριο δείτε τους δίσκους στις θέσεις #31-40.