Hemingway and dry Bread!
Με ποικίλες αφορμές, το Bookspotting εγκαινιάζει ένα Αέναο Αφιέρωμα στον Μέγιστο Ernest “Papa” Hemingway, για να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμούνται οι παλαιότεροι. Θα παρουσιάσουμε έργα του, θα προτείνουμε βιβλία που έχουν θέμα τον βίο και την προσωπικότητά του, θα υπενθυμίσουμε κινηματογραφικές ταινίες που βασίστηκαν σε αφηγήματά του.
Πυκνώνουν οι συμμετοχές στο παιχνίδι μας για τα Βιβλία του Θέρους. Για τους νεοφερμένους στην παρέα του Bookspotting, ιδού: Το Bookspotting, με την συμμετοχή σας, φίλες και φίλοι, θα ετοιμάσει το Top Ten των Βιβλίων του Θέρους: Στείλτε μας εδώ, καθεμία & καθένας από εσάς, τα τρία (3) πιο αγαπημένα σας βιβλία ever. Το Bookspotting θα δημοσιεύει ανά δύο Παρασκευές τα αποτελέσματα, και τον Οκτώβριο θα βγάλουμε τα τελικά. Θα κάνουμε μια ωραία γιορτή με καλεσμένους όλους εσάς που θα έχετε συμμετάσχει στο Top Ten των Βιβλίων του Θέρους! Και ένα συμβολικό δώρο: σε 5 τυχερούς θα προσφερθεί από ένα χειρόγραφο ποίημα εκλεκτού Έλληνα ποητή & ένα cd με επιλογές συνεργατών του Bookspotting!
Ernest Hemingway, A Farewell to the Arms (1929)
Μετάφραση: Άννα Παπασταύρου
Εκδόσεις: Καστανιώτης [2004]
Σελίδες: 396
Μετάφραση: Άννα Παπασταύρου
Εκδόσεις: Καστανιώτης [2004]
Σελίδες: 396
Ζωή
Ο Έρνεστ Μίλερ Χέμινγουεϊ γεννιέται στις 21 Ιουλίου του 1899, στο Όουκ Παρκ, κοντά στο Σικάγο. Από μικρός καταπιάνεται με το γράψιμο αλλά και με τον αθλητισμό (στίβος, ράγκμπι, πυγμαχία). Εργάζεται ως δημοσιογράφος με επιτυχία. Το 1921 εγκαθίσταται στο Παρίσι, πόλη που την σημάδεψε με την παρουσία του όσο κι αυτή με την ομορφιά της. Σύντομα γίνεται διάσημος μυθιστοριογράφος, αλλά και άνθρωπος της δράσης. Ταξιδεύει παντού. Το 1945 συμμετέχει στην απελευθέρωση του Παρισιού, και ο ίδιος προσωπικά «απελευθερώνει» το μπαρ του Ξενοδοχείου Ριτζ. Ζει στην Κούβα. Στις 25 Οκτωβρίου του 1955 τιμάται με το Βραβείο Νόμπελ. Πολλά μυθιστορήματά του γίνονται ταινίες με διάσημους πρωταγωνιστές. Λατρεύει τις γάτες, αλλά και το ποτό. Ζει μέσα στην περιπέτεια, αλλά και τις κρίσεις κατάθλιψης. Στις 2 Ιουλίου του 1961, χρησιμοποιώντας την καραμπίνα του, θέτει με δραματικό τρόπο τέρμα στην πολυκύμαντη ζωή του.
Αποχαιρετισμός στα Όπλα
Αποφασισμένος να συμμετάσχει ενεργά στον «πόλεμο που θα έβαζε τέλος σε όλους τους πολέμους», ο Χέμινγουεϊ πηγαίνει στην Ιταλία ως εθελοντής τραυματιοφορέας. Τραυματίζεται. Γνωρίζει την Άγκνες φον Κουρόφσκι, εθελόντρια νοσοκόμα, και την ερωτεύεται. Δέκα χρόνια μετά γράφει τον Αποχαιρετισμό, με έντονα αυτοβιογραφικά στοιχεία. Στο μυθιστόρημα, η Κουρόφσκι μετονομάζεται σε Κάθριν Μπάκλεϊ , ο ήρωας κινδυνεύει να εκτελεστεί από την Ιταλική Στρατιωτική Αστυνομία, αηδιάζει από το χάος και τη φρίκη του μακελειού, και δραπετεύει μαζί με την αγαπημένη του, καταφεύγοντας στην Ελβετία. Απολαμβάνει τον έρωτα, και το ουίσκι, σε μιαν ατμόσφαιρα γαλήνης, μακριά από τις οβίδες, τα τσακισμένα κρανία, το κροτάλισμα των μυδραλιοβόλων.Στυλ
Ο Χέμινγουεϊ, έχοντας δημοσιογραφική πείρα, και πεπεισμένος ότι η άμεση, σχεδόν προφορική αφήγηση μπορεί να αναδείξει καλύτερα τα θέματά του, προχωρεί εδώ σε μια απογύμνωση της γλώσσας, σε μιαν απόλυτη ευθύτητα. Θρυλείται ότι έγραψε κοντά σαράντα φορές τις τελευταίες σελίδες του έργου, ώσπου να φτάσει σε στην επιθυμητή λιτότητα και μεστότητα του δραματικού τέλους. Οι περιγραφές του είναι πάντα ακριβείς. Οι εικόνες ολοζώντανες στο μυαλό του αναγνώστη, κι έτσι φωτίζονται οι σκοτεινές πτυχές του πολέμου, έτσι ιριδίζουν συγκινητικά οι ωραίες και μεγαλειώδεις στιγμές του έρωτα, της φιλίας και της συντροφικότητας. Ο Αποχαιρετισμός θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και, ακριβώς λόγω της εσκεμμένης λιτότητας και ακρίβειας του λόγου του, παραμένει αφήγημα επίκαιρο και διαβάζεται σαν να έχει γραφτεί στις μέρες μας. Ναι, ένα ανοξείδωτο στυλ γραφής!
Ένα απόσπασμα
Βγήκε έξω κι έκλεισε την πόρτα. Εγώ γύρισα στις εφημερίδες και στον πόλεμο, κι έχυνα τη σόδα αργά στο ουίσκι πάνω στον πάγο. Έπρεπε να τους πω να μη βάλουν πάγο μέσα στο ουίσκι. Να φέρουν τον πάγο χωριστά. Έτσι μόνο μπορούσες να ξέρεις πόσο ουίσκι ήταν μέσα στο ποτήρι και να μην το δεις ξαφνικά ν’ αραιώνει υπερβολικά με τη σόδα. Θα εφοδιαζόμουν μ’ ένα μπουκάλι ουίσκι και θα τους έβαζα να φέρνουν πάγο και σόδα. Αυτός ήταν ο λογικός τρόπος. Πολύ ωραίο πράγμα το καλό ουίσκι. Ήταν κι αυτό μια από τις απολαύσεις της ζωής.
Έργα
Κι ο ήλιος ανατέλλει [1926] , μτφρ. Μιχάλης Μακρόπουλος, εκδ. Καστανιώτης, 2004.
Οι Πράσινοι Λόφοι της Αφρικής [1935], μτφρ. Άννα Παπασταύρου, εκδ. Καστανιώτης, 2004.
Να έχεις και να μην έχεις [1937], μτφρ. Σταύρος Παπασταύρου, εκδ. Καστανιώτης, 2005.
Για ποιον χτυπάει η καμπάνα [1940], μτφρ. Άννα Παπασταύρου, εκδ. Καστανιώτης, 2006.
Μέσα απ’ το ποτάμι και τα δέντρα [1950], μτφρ. Μιχάλης Μακρόπουλος, εκδ. Καστανιώτης, 2006
Μια Κινητή Γιορτή [1964], μτφρ. Σταύρος Παπασταύρου, εκδ. Καστανιώτης, 2004
Διαβάστε επίσης
Άντονι Μπέρτζες, Έρνεστ Χέιμινγουεϊ, Μια Ζωή σαν Μυθοπλασία, μτφρ. Κωστής Καλογρούλης, εκδ. Καστανιώτης, 2006.
Σχετικό θέμα