Τα ροκ μαργαριτάρια που έχουν χρησιμοποιηθεί (για μυστηριώδεις λόγους) σε διαφημίσεις είναι περισσότερα από δέκα. Οπότε είπα να συνεχίσουμε κι αυτή την εβδομάδα με άλλα δέκα που θα πρέπει να ανεβάσανε τις πωλήσεις των εν λόγω προϊόντων στα ύψη. Ή να αναγκάσανε τις εταιρείες να καταφύγουνε σε άλλα διαφημιστικά γραφεία.Το «Perfect Day» του Lou Reed ακούγεται πολύ αγαπησιάρικο και σοφτ σε πρώτο άκουσμα. Έτσι λοιπόν η ωδή του νεοϋορκέζου μουσικού στην πρέζα χρησιμοποιήθηκε για τον φιλανθρωπικό οργανισμό Children in Need σε μια εκτέλεση με τη συμμετοχή πολλών μουσικών όπως ο David Bowie, ο Bono (σιγά μην έλειπε ο λιμοκοντόρος), η Suzanne Vega, ο Burning Spear και άλλοι. Πάντως ηρωίνη ξε-ηρωίνη, το τραγούδι απέφερε πάνω από δύο εκατομμύρια λίρες για τον καλό σκοπό.
Τίποτα δε σε βάζει καλύτερα στο mood για λίγο άγριο, βίαιο, συναρπαστικό, τίγκα στην τεστοστερόνη αμερικανικό φούτμπολ όσο ένα τραγούδι του Morrissey. Έτσι λοιπόν οι φωστήρες του καναλιού αποφάσισαν να διαφημίσουν τις κυριακάτικες μεταδόσεις των αγώνων φούτμπολ με το «Every Day is Like Sunday». Και ειδικά ο στίχος «Every day is like Sunday/Every day is silent and grey» είναι πολύ ξεσηκωτικός. Eκτός βέβαια αν ο Αρμαγεδών ή η Πυρηνική Βόμβα που προσκαλεί ο τραγουδιστής είναι παρατσούκλια παικτών που γαμάνε και δέρνουνε. ¬«Τake This Job and Shove It» λέει ο καλοκάγαθος κύριος Johnny Paycheck στο αφεντικό του. «Βάλ’ τη δουλειά στον κώλο σου» ελληνιστί. Τώρα κάποιος που ξεστομίζει κάτι τέτοιο και μένει άνεργος μάλλον δε θα πάει στο Applebee’s μετά την απόλυσή του για να τα πιεί αφού μάλλον δε θα έχει μια.
Φαίνεται πως οι κατασκευαστές αυτοκινήτων κάνουνε πάντα λάθος στην επιλογή εταιρειών διαφήμισης. Αλλιώς πώς εξηγείται να θέλεις να πουλήσεις μια χλιδάτη Cadillac χρησιμοποιώντας ένα τραγούδι όπου ο πρωταγωνιστής παραπονιέται ότι έχει καιρό να γαμήσει όπως το «Rock and Roll» των Led Zeppelin; Το φωνάζει ο κακομοίρης ο Plant: “It ‘s been a lonely, lonely, lonely, lonely, lonely time.”Tίποτα πιο συναρπαστικό απ’ το να κάνεις τους άλλους οδηγούς να τρώνε τη σκόνη σου με το ολοκαίνουργιο Nissan σου ενώ τα ηχεία τραντάζουνε το σύμπαν με το «Νumb» των Portishead. Ε; Πώς είπατε; Πώς διάολο να πας με πάνω από τέσσερα χιλιόμετρα την ώρα ακούγοντας Portishead; Τι πίνουνε αυτοί οι διαφημιστές ήθελα να ‘ξερα.
Και συνεχίζουμε με αυτοκίνητα. Το «What Do I Get» από τους Buzzcocks είναι η ασταμάτητη γκρίνια ενός έφηβου που δεν έχει τίποτα. Δηλαδή άμα το ακούσω εγώ αυτό, θα ψηθώ και θα τρέξω ν’ αγοράσω Toyota; Δε νομίζω.
«Τurning Japanese» είναι μια έκφραση που χρησιμοποιούν οι άγγλοι για να περιγράψουν την αγαπημένη συνήθεια των ελλήνων. Πού να ξέρανε οι Vapors που το γράψανε ότι καμιά εικοσαριά χρόνια αργότερα το τραγούδι-ύμνος στη μαλακία θα διαφήμιζε το Παγκόσμιο Κύπελο του 2002 που έγινε στην Ιαπωνία και την Κορέα.
Μιας και βρισκόμαστε στο δημοφιλές θέμα του αυνανισμού, δεν είναι τυχαίο ότι ένα τραγούδι για έναν τύπο που τον έχει κάνει λάστιχο είναι τόσο αγαπητό στους έλληνες μουσικόφιλους. Προφανώς όμως έχει κι αλλού φίλους. Πώς άλλωστε εξηγείται ότι το «Βlister in the Sun» των Violent Femmes χρησιμοποιήθηκε για την αλυσίδα fast food Wendy’s. Ίσως επειδή μετά από μια μαλακία σού ανοίγει η όρεξη.Το επόμενο μαργαριτάρι είναι μέιντ ιν Γκρις. Μια κοινή διαφήμιση του Skip και της Siemens (φτου φτου φτου, πιπέρι στο στόμα) με μουσική υπόκρουση το «Riders on the Storm» των Doors. Σα να σου λέει δηλαδή ότι η κυρά Μαρία δε βάζει μπουγάδα άμα δεν ακούσει λίγο Morrison να καυλώσει πρώτα.
Τέλος, οι Ramones (R.I.P.) δε νομίζω ότι είχαν στο νου τους ότι μια μέρα το «Blitzkrieg Bop» θα παιζόταν στη διαφήμιση αυτού του πράγματος που λέγεται Diet Pepsi. Punk’s not dead, ρε!
Τι άλλο θα δούνε τα ματάκια μας; Το «Red Right Hand» του Nick Cave να διαφημίζει σερβιέτες;