Ο δίσκος ‘Εσπεράντο’, που κυκλοφόρησε ο Δημήτρης Μυστακίδης λίγο πριν μας αποχαιρετήσει το 2015, είχε προκαλέσει το ενδιαφέρον και τον ενθουσιασμό πολλών φίλων της ελληνικής μουσικής. Τα δεκαέξι τραγούδια που περιέχονται είναι διασκευές μεταπολεμικών ρεμπέτικων, έκαστο ερμηνευμένο από διαφορετικό τραγουδιστή. Συμμετέχουν μερικοί από τους πιο πετυχημένους και δημοφιλείς Έλληνες τραγουδιστές, όπως ο Δ. Σαββόπουλος, ο Γ. Νταλάρας, η Ε. Αρβανιτάκη και η Ε. Βιτάλη. Στην πρώτη παρουσίαση του δίσκου στη Θεσσαλονίκη ήταν δύσκολο να παρευρεθούν και οι δεκαέξι, οπότε τις ερμηνείες «ανέλαβαν» η Ε. Τσαλιγοπούλου, η Δ. Γαλάνη, ο Χ. Μαστέλος, ο Κ. Αβυσσινός και η Μ. Ζαμάνη.
Πριν ξεκινήσει η μουσική, ο Δημήτρης Μυστακίδης συζήτησε για τη δημιουργία του δίσκου με δύο συναδέλφους του καθηγητές στο ΤΕΙ Ηπείρου, τον Γιώργο Κοκκόνη και τη Μαίρη Ζουμπούλη, ενώ στη συζήτηση συνέβαλαν και η Δ. Γαλάνη με την Ε. Τσαλιγοπούλου που είχαν ως «βάση» τη μεριά του κοινού. Κατά τη διάρκεια αυτής της κουβέντας, φωτίστηκε μερικώς η άλλη πλευρά του μουσικού, αυτή του δασκάλου, αλλά και η διαδικασία της δημιουργίας του δίσκου. Ποιος ήταν ο λόγος που ο Δημήτρης Μυστακίδης αποφάσισε να ασχοληθεί και πάλι με την κιθάρα σε παλιά, αγαπημένα τραγούδια, αυτή τη φορά με τη συνδρομή γνωστών τραγουδιστών; «Είμαι αλλεργικός στην ανοησία», απάντησε, πριν συμπληρώσει πως «το ελληνικό κράτος με έχει κάνει δάσκαλο να διδάσκω λαϊκή κιθάρα, αλλά δεν έχει αναγνωρίσει το όργανο αυτό». Λίγα λόγια απ’ τους τραγουδιστές που συμμετείχαν και δεν ήταν κοντά μας ακούστηκαν σε σύντομα βίντεο, λίγο πριν ξεκινήσει η μουσική περιπλάνηση στο ‘Εσπεράντο’, και όχι μόνο.
Τα μόνα όργανα επί σκηνής ήταν τέσσερις κιθάρες, αυτή του Μυστακίδη συνοδευόμενη επάξια και ισότιμα από αυτές τριών μαθητών του από το τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής, στο οποίο διδάσκει τα προηγούμενα δεκαπέντε χρόνια. Από το ίδιο τμήμα είναι και η Ιφιγένεια Ιωάννου η οποία ερμήνευσε όμορφα αρκετές από τις διασκευές που δεν υπάρχουν στο δίσκο, αλλά ακούστηκαν στο δεύτερο μέρος της βραδιάς. Τότε ήταν που εμφανίστηκε για λίγο το μαντολινάκι του Κώστα Αβυσσινού να συντροφέψει την κιθάρα. Τις τρεις περίπου ώρες που ακούγαμε τη λαϊκή μουσική με την προσέγγιση αυτή η ατμόσφαιρα επί σκηνής ήταν πολύ φιλική και ο κόσμος συμμετείχε τραγουδώντας και μερικές φορές χορεύοντας, παρά το γεγονός πως ο κύριος χώρος ήταν γεμάτος από τραπέζια.
Ο δίσκος αυτός επιβεβαιώνει και επεκτείνει τη συμβολή του Δημήτρη Μυστακίδη στη σύγχρονη ελληνική λαϊκή μουσική, όπως κάνουν και οι εμφανίσεις του όλα αυτά τα χρόνια με άλλους σπουδαίους Έλληνες μουσικούς. Μπορεί τα τραγούδια αυτά που ακούστηκαν να βασίστηκαν στο μπουζούκι ή στον μπαγλαμά, αλλά η κιθάρα δεν απουσίαζε ποτέ στο φόντο. Ο τρόπος με τον οποίο έρχεται το όργανο αυτό στο προσκήνιο προσφέρει μια όμορφη εναλλακτική κλασικών τραγουδιών του τόπου μας, χωρίς να χρειάζεται να πέσει σε συγκρίσεις του τύπου «με το μπουζούκι του Χιώτη είναι καλύτερα». Η αξία, δηλαδή, του ‘Εσπεράντο’ δεν πρέπει να επηρεάζεται από το γεγονός πως τα τραγούδια αυτά έχουν αγαπηθεί από χιλιάδες Έλληνες στην αρχική τους μορφή.
Πριν ξεκινήσει η μουσική, ο Δημήτρης Μυστακίδης συζήτησε για τη δημιουργία του δίσκου με δύο συναδέλφους του καθηγητές στο ΤΕΙ Ηπείρου, τον Γιώργο Κοκκόνη και τη Μαίρη Ζουμπούλη, ενώ στη συζήτηση συνέβαλαν και η Δ. Γαλάνη με την Ε. Τσαλιγοπούλου που είχαν ως «βάση» τη μεριά του κοινού. Κατά τη διάρκεια αυτής της κουβέντας, φωτίστηκε μερικώς η άλλη πλευρά του μουσικού, αυτή του δασκάλου, αλλά και η διαδικασία της δημιουργίας του δίσκου. Ποιος ήταν ο λόγος που ο Δημήτρης Μυστακίδης αποφάσισε να ασχοληθεί και πάλι με την κιθάρα σε παλιά, αγαπημένα τραγούδια, αυτή τη φορά με τη συνδρομή γνωστών τραγουδιστών; «Είμαι αλλεργικός στην ανοησία», απάντησε, πριν συμπληρώσει πως «το ελληνικό κράτος με έχει κάνει δάσκαλο να διδάσκω λαϊκή κιθάρα, αλλά δεν έχει αναγνωρίσει το όργανο αυτό». Λίγα λόγια απ’ τους τραγουδιστές που συμμετείχαν και δεν ήταν κοντά μας ακούστηκαν σε σύντομα βίντεο, λίγο πριν ξεκινήσει η μουσική περιπλάνηση στο ‘Εσπεράντο’, και όχι μόνο.
Τα μόνα όργανα επί σκηνής ήταν τέσσερις κιθάρες, αυτή του Μυστακίδη συνοδευόμενη επάξια και ισότιμα από αυτές τριών μαθητών του από το τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής, στο οποίο διδάσκει τα προηγούμενα δεκαπέντε χρόνια. Από το ίδιο τμήμα είναι και η Ιφιγένεια Ιωάννου η οποία ερμήνευσε όμορφα αρκετές από τις διασκευές που δεν υπάρχουν στο δίσκο, αλλά ακούστηκαν στο δεύτερο μέρος της βραδιάς. Τότε ήταν που εμφανίστηκε για λίγο το μαντολινάκι του Κώστα Αβυσσινού να συντροφέψει την κιθάρα. Τις τρεις περίπου ώρες που ακούγαμε τη λαϊκή μουσική με την προσέγγιση αυτή η ατμόσφαιρα επί σκηνής ήταν πολύ φιλική και ο κόσμος συμμετείχε τραγουδώντας και μερικές φορές χορεύοντας, παρά το γεγονός πως ο κύριος χώρος ήταν γεμάτος από τραπέζια.
Ο δίσκος αυτός επιβεβαιώνει και επεκτείνει τη συμβολή του Δημήτρη Μυστακίδη στη σύγχρονη ελληνική λαϊκή μουσική, όπως κάνουν και οι εμφανίσεις του όλα αυτά τα χρόνια με άλλους σπουδαίους Έλληνες μουσικούς. Μπορεί τα τραγούδια αυτά που ακούστηκαν να βασίστηκαν στο μπουζούκι ή στον μπαγλαμά, αλλά η κιθάρα δεν απουσίαζε ποτέ στο φόντο. Ο τρόπος με τον οποίο έρχεται το όργανο αυτό στο προσκήνιο προσφέρει μια όμορφη εναλλακτική κλασικών τραγουδιών του τόπου μας, χωρίς να χρειάζεται να πέσει σε συγκρίσεις του τύπου «με το μπουζούκι του Χιώτη είναι καλύτερα». Η αξία, δηλαδή, του ‘Εσπεράντο’ δεν πρέπει να επηρεάζεται από το γεγονός πως τα τραγούδια αυτά έχουν αγαπηθεί από χιλιάδες Έλληνες στην αρχική τους μορφή.