Οι φωτογραφίες ανήκουν στο Θοδωρή Μάρκου.
Διάβασε εδώ τη Λεπτό προς Λεπτό μετάδοση της δεύτερης ημέρας του EJEKT Festival.
Διάβασε εδώ το άρθρο μας για τις υπόλοιπες εμφανίσεις στη δεύτερη μέρα του EJEKT Festival 2016.
[Του Γιώργου Μπαλιώτη]
Αναμφισβήτητα, η συναυλία των Muse ήταν το μουσικό γεγονός της χρονιάς για τη χώρα μας. Ακόμη κι αν πραγματικά απολαύσαμε τις εξαιρετικές εμφανίσεις των PJ Harvey και Sigur Ros, η προχθεσινή εμφάνιση ήταν κάτι το ξεχωριστό.
Με τη σκληρή δουλειά τους, οι Muse έχουν καταφέρει να ανέλθουν σε μια από τις πρώτες θέσεις των μουσικών, που κάνουν τις καλύτερες ροκ συναυλίες. Δεν είναι λίγο πράγμα αυτό. Με τις μουσικές επιλογές τους στους τελευταίους δίσκους (οι οποίοι είναι για μένα μέτριοι, σε σχέση με τις πρώτες δουλειές τους), το οπτικοακουστικό στήσιμο της κάθε περιοδείας τους και την αποχή από το life style, έχουν δημιουργήσει το δικό τους φανατικό κοινό, το οποίο καταφέρνει να γεμίσει μεγάλους χώρους σε πόλεις, σε όλο τον κόσμο. Από ένα συγκρότημα που εμφανιζόταν τρίτο (κανονικά τέταρτο, αλλά ακύρωσαν οι Flaming Lips) στο Rockwave του 2000 και σε μικρά clubs, τώρα είναι μια μπάντα των μεγάλων σταδίων.
Μπορούν να υποστηρίξουν τις μεγάλες συναυλίες;
Και βέβαια μπορούν. Το είχαμε δει και το 2007, όταν είχαν έρθει στο Terra Vibe, μετά την πρώτη πολύ μεγάλη συναυλία τους στο Wembley του Λονδίνου. Μπορεί να είναι τρεις στη σκηνή, αλλά η ένταση, το πάθος και το άρτιο και παράλληλα δυναμικό παίξιμο και των τριών τους στη σκηνή προσφέρει τα βασικά στοιχεία που χρειάζεται μια stadium arena συναυλία.
Τι διαφορά είχε η Σαββατιάτικη εμφάνιση με αυτή του 2007;
Και οι δύο συναυλίες ήταν καλά δουλεμένες και παρουσιάστηκαν με το ίδιο πάθος, ακόμη κι αν στο Terra Vibe ήμασταν το 1/3 όσων περίπου ήμασταν χθες στην Πλατεία Νερού. Όμως, η μεγάλη διαφορα της προχθεσινής συναυλίας ήταν αρχικά η προσεγμένη προσθήκη νέων στοιχείων στα γνωστά τραγούδια τους και βέβαια το οπτικοακουστικό show που προσέφεραν, το οποίο δε βλέπεις εύκολα στην Ελλάδα. Εκατοντάδες φώτα, δώδεκα κάθετα video walls, τα οποία συνέθεταν το video που έπαιζε σε κάθε τραγούδι και γενικότερα σκηνοθεσία που ταίριαζε απόλυτα σε κάθε κομμάτι και στο ρυθμό που είχε. Από τη μια λοιπόν έβλεπες αυτή την καλοστημένη παραγωγή κι από την άλλη το Matt, τον Chris και τον Dominic να σολάρουν μόνοι τους, σα να ξεφεύγουν από το καλοκουρδισμένο show. Μήπως όμως ακόμη κι αυτά τα solo ήταν μέρος αυτής της παράστασης; Και βέβαια ήταν. Όπως γράφω παραπάνω, οι Muse δεν κάνουν τίποτα τυχαία. Όλα έχουν δουλευτεί στην... προπόνηση.
Ποια τα τραγούδια που ξεχώρισαν;
Υπάρχουν δύο αγαπημένα τραγούδια για μένα, τα οποία δε σας κρύβω ότι τα χόρεψα πολύ. Αναφέρομαι στο "Plug in baby" και το "Time is running out". Πέρα όμως από αυτά, το "Psycho" ακόμη κι αν είναι για μένα ένα μέτριο τραγούδι, είναι ίσως ιδανικό για ξεκίνημα μιας συναυλίας. Αρκετά δυναμικό κομμάτι για να μπει το συγκρότημα με ένταση! Ακόμη, το "Bliss" ήταν μια από τις στιγμές της χθεσινής βραδιάς. Ένα τόσο όμορφο τραγούδι, το οποίο δεν παίζουν συχνά οι Άγγλοι. Τέλος, δε γίνεται σ' αυτή τη λίστα να μην μπει το "Knights of Cydonia", το οποίο έκλεισε τη βραδιά, αλλά και τα "Uprising" (όπου ο Matt μας άφησε να τραγουδήσουμε τους στίχους: They will not control us - We will be victorious), "Starlight" (όπου ο κόσμος τραγουδούσε πιο δυνατά από κάθε άλλο κομμάτι) και το "Hysteria" με το riff του "Heartbreaker" των Led Zeppelin να κλείνει το τραγούδι.
Είχε encore η συναυλία;
Πολύς κόσμος αναρωτήθηκε αν υπήρξε encore. Όταν εμείς ακούγαμε το "Drones" και βλέπαμε τα visuals στα video walls, το συγκρότημα είχε φύγει από τη σκηνή και μετά βγήκε για το encore κι έπαιξε τα "Uprising", "Mercy" και "Knights of Cydonia", το οποίο ξεκίνησε με τον Chris να παίζει στη φυσαρμόνικα την εισαγωγή του "Man With a Harmonica" του Ennio Morricone.
Τι δεν μου άρεσε στη συναυλία;
Δε νομίζω να υπήρξε άνθρωπος που να μην ήθελε να ακούσει άλλα 4-5 τραγούδια από τους Muse. Δε νομίζω να υπήρξε άνθρωπος που να μην ήθελε να ακούσει τα "Muscle Museum", "Undisclosed Desires", "Uno", "New Born". Ναι κι εγώ θα ήθελα να ξαναβγούν για δεύτερο encore. Όμως, στις 10 τελευταίες συναυλίες τους σε ανοιχτά Φεστιβάλ παίζουν 18 τραγούδια, όσα ακούσαμε χθες. Σε δύο συναυλίες έπαιξαν 19 κομμάτια (η μια από αυτές ήταν στο Glastonbury Festival). Είναι γεγονός ότι στις συναυλίες τους σε κλειστά στάδια έπαιζαν περισσότερα τραγούδια (21 κομμάτια, δηλαδή έφταναν στις 2 ώρες παρά), αλλά σε όλα τα ανοιχτά Φεστιβάλ παίζουν σχεδόν το ίδιο πλήθος τραγουδιών. Έτσι, δεν έκαναν κάτι διαφορετικό στην Ελλάδα.
Μια άλλη γνώμη για την εμφάνιση των Muse
[Του Λουκά Κάκου]
Έχοντας παρακολουθήσει για πολλά χρόνια συναυλίες θελω να πιστεύω ότι μπορώ να κρίνω κάποια πράγματα. Ειδικα δε, τα τελευταία χρόνια όταν έρχεται ένα πολύ μεγάλο όνομα στη χώρα μας (πάντα στα πλαίσια της rock/hard rock /metal σκηνης), φροντίζω να είμαι παρών είτε μου αρέσει στο σύνολο, είτε οχι. Το ίδιο είχα πράξει και με τους Red Hot Chili Peppers, το ίδιο έκανα και με τους Muse.
Οι Muse είναι τρεις πολύ καλοί μουσικοί που έχουν φτιάξει έναν ήχο σχετικά δικό τους και για την εποχή μας έχουν αξιόλογες συνθέσεις (πράγμα σπάνιο). Ήρθαν ίσως στην ωριμότερη και δημιουργικότερη στιγμή τους και είναι νέοι σε ηλικία. Δεν μπορείς να παίζεις μιάμιση ώρα μπροστά σε ένα κοινό που έδωσε 50 Ευρώ και παραπανω το κεφάλι. Και δεν βαζω τα VIP (τα είχαμε πει και στους Scorpions και δεν θα επεκταθω άλλο). Πραγματικά ο συνδυασμός τιμής εισιτηρίου, διάρκειας συναυλίας, επιλογής χώρου και φυσικά του ήχου που δεν δικαιολογούσε στο ελάχιστο την φήμη ενός μεγάλου rock συγκροτήματος, δυστυχώς με άφησε αγανακτισμένο. Και επειδή ανέφερα τον ήχο, άλλαξα τέσσερα με πέντε σημεία για να σιγουρευτώ για τα προβλήματα του και βέβαια δεν το παίζω μηχανικός ήχου. Έτσι, όταν δεν μπορείς να εκπληρώσεις κάποια βασικά πράγματα, θα μπεις υπό αυστηρή κριτική. Ζητάς το πενηνταρικάκι σε μια χώρα που εχει τα προβλήματα της, αλλά ο κόσμος επειδή διψάει να δει τους καλλιτέχνες που γουστάρει θα το δώσει. Πρέπει και οι καλλιτέχνες να δώσουν όχι το 100 αλλά το 110% τους. Σε όλα!
Υ.Γ: Όποιος ήταν στους Scorpions λίγες ημέρες πριν, μπαίνει αμέσως σε συγκρίσεις. Σύγκριση σε όλα: ήχος, απόδοση, στήσιμο. Και μιλάμε για τον ίδιο χώρο. Τα συμπεράσματα δικά σας.
[Του Γιώργου Μπαλιώτη]
Ο ήχος
Ο ήχος των Muse ήταν καλύτερος από αυτόν των UNKLE και Temples. Παρ' όλα αυτά, υπήρχαν σημεία στα οποία η φωνή του Matt Bellamy ακουγόταν χαμηλά. Βέβαια, έφταιγε κι ο ίδιος, ο οποίος ήταν μακριά από το μικρόφωνο. Παρατήρησα ότι σε κάποια τραγούδια, όπως το "Madness" και το "Uprising", η φωνή του ακουγόταν μια χαρά.
Χωράει η Πλατεία Νερού τόσο πολύ κόσμο;
Δυστυχώς όχι. Το Σάββατο ήμασταν πάνω από 25.000 άνθρωποι κι ενδεχομένως να φτάσαμε και τους 30 χιλιάδες. Ο χώρος ήταν ασφυχτικά γεμάτος κι αν ήσουν από το κιόσκι του ηχολήπτη και μπροστά, δεν είχες διεξόδους για να πάς κάπου να πάρεις αέρα, αν δεν αισθανόσουν καλά. Δε συνέβη κάτι κακό, αλλά ήταν ένα ρίσκο αυτή προσέλευση του κόσμου, σ' αυτό το χώρο. Η Detox ενημέρωνε συνέχεια τον κόσμο για τις εξόδους κινδύνου, που υπήρχαν και καλά έκανε. Όμως, όλοι είδαμε ότι ήμασταν οριακά ή μάλλον πάνω από το όριο το περασμένο Σάββατο...
Η διοργάνωση
Ο κόσμος μπήκε εύκολα και γρήγορα στο χώρο του Φεστιβάλ. Παράλληλα, τα κιόσκια με τις μπύρες ήταν πολλά και οι ουρές που υπήρχαν πριν την εμφάνιση των Muse ήταν αναμενόμενες, όταν έχεις τόσο πολύ κόσμο. Η μπύρα ήταν ακριβή για μένα (4,5 Ευρώ). Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι όσοι άφησαν το αυτοκίνητο τους στο parking του Γηπέδου Tae Kwon Do περίμεναν από 2 μέχρι 2,5 ώρες μέσα σ' αυτό! Όταν λοιπόν επιλέγεις να μην ψάξεις να παρκάρεις και αφήνεις το αυτοκίνητο σου στο parking, ξέρεις ότι θα έχεις καθυστέρηση στην έξοδο σου. Όχι όμως 2 με 2,5 ώρες... Η τροχαία δεν βοήθησε και παράλληλα υπήρχε μια έξοδος για εκατοντάδες αυτοκίνητα. Μετά από 1,5 ώρες περίπου άνοιξε η πίσω έξοδος, ενώ αρχικά υπήρχε η ενημέρωση ότι θα παραμείνει κλειστή... Σ' αυτό το σημείο έπρεπε να υπάρξει βοήθεια από τη διοργάνωση.
Τέλος, αξίζουν πολλά μπράβο στην Detox που έφερε τους Muse σε μια από τις καλύτερες στιγμές της καριέρας τους. Δεν είναι λίγο πράγμα αυτό για την Ελλάδα (στην κατάσταση που είμαστε τα τελευταία χρόνια), ότι και να λέμε.
Διάρκεια Συναυλίας: 1 ώρα και 40 λεπτά.
Setlist
Drill Sergeant
Psycho
Plug In Baby
Interlude
Hysteria (Led Zeppelin's 'Heartbreaker')
Butterflies & Hurricanes
Bliss
The 2nd Law: Isolated System
The Handler
Supermassive Black Hole
Munich Jam
Madness
Dead Inside
Starlight
Time Is Running Out
The Globalist
Drones
Encore:
Uprising
Mercy
Knights of Cydonia
Διάβασε εδώ τη Λεπτό προς Λεπτό μετάδοση της δεύτερης ημέρας του EJEKT Festival.
Διάβασε εδώ το άρθρο μας για τις υπόλοιπες εμφανίσεις στη δεύτερη μέρα του EJEKT Festival 2016.
[Του Γιώργου Μπαλιώτη]
Αναμφισβήτητα, η συναυλία των Muse ήταν το μουσικό γεγονός της χρονιάς για τη χώρα μας. Ακόμη κι αν πραγματικά απολαύσαμε τις εξαιρετικές εμφανίσεις των PJ Harvey και Sigur Ros, η προχθεσινή εμφάνιση ήταν κάτι το ξεχωριστό.
Με τη σκληρή δουλειά τους, οι Muse έχουν καταφέρει να ανέλθουν σε μια από τις πρώτες θέσεις των μουσικών, που κάνουν τις καλύτερες ροκ συναυλίες. Δεν είναι λίγο πράγμα αυτό. Με τις μουσικές επιλογές τους στους τελευταίους δίσκους (οι οποίοι είναι για μένα μέτριοι, σε σχέση με τις πρώτες δουλειές τους), το οπτικοακουστικό στήσιμο της κάθε περιοδείας τους και την αποχή από το life style, έχουν δημιουργήσει το δικό τους φανατικό κοινό, το οποίο καταφέρνει να γεμίσει μεγάλους χώρους σε πόλεις, σε όλο τον κόσμο. Από ένα συγκρότημα που εμφανιζόταν τρίτο (κανονικά τέταρτο, αλλά ακύρωσαν οι Flaming Lips) στο Rockwave του 2000 και σε μικρά clubs, τώρα είναι μια μπάντα των μεγάλων σταδίων.
Μπορούν να υποστηρίξουν τις μεγάλες συναυλίες;
Και βέβαια μπορούν. Το είχαμε δει και το 2007, όταν είχαν έρθει στο Terra Vibe, μετά την πρώτη πολύ μεγάλη συναυλία τους στο Wembley του Λονδίνου. Μπορεί να είναι τρεις στη σκηνή, αλλά η ένταση, το πάθος και το άρτιο και παράλληλα δυναμικό παίξιμο και των τριών τους στη σκηνή προσφέρει τα βασικά στοιχεία που χρειάζεται μια stadium arena συναυλία.
Τι διαφορά είχε η Σαββατιάτικη εμφάνιση με αυτή του 2007;
Και οι δύο συναυλίες ήταν καλά δουλεμένες και παρουσιάστηκαν με το ίδιο πάθος, ακόμη κι αν στο Terra Vibe ήμασταν το 1/3 όσων περίπου ήμασταν χθες στην Πλατεία Νερού. Όμως, η μεγάλη διαφορα της προχθεσινής συναυλίας ήταν αρχικά η προσεγμένη προσθήκη νέων στοιχείων στα γνωστά τραγούδια τους και βέβαια το οπτικοακουστικό show που προσέφεραν, το οποίο δε βλέπεις εύκολα στην Ελλάδα. Εκατοντάδες φώτα, δώδεκα κάθετα video walls, τα οποία συνέθεταν το video που έπαιζε σε κάθε τραγούδι και γενικότερα σκηνοθεσία που ταίριαζε απόλυτα σε κάθε κομμάτι και στο ρυθμό που είχε. Από τη μια λοιπόν έβλεπες αυτή την καλοστημένη παραγωγή κι από την άλλη το Matt, τον Chris και τον Dominic να σολάρουν μόνοι τους, σα να ξεφεύγουν από το καλοκουρδισμένο show. Μήπως όμως ακόμη κι αυτά τα solo ήταν μέρος αυτής της παράστασης; Και βέβαια ήταν. Όπως γράφω παραπάνω, οι Muse δεν κάνουν τίποτα τυχαία. Όλα έχουν δουλευτεί στην... προπόνηση.
Ποια τα τραγούδια που ξεχώρισαν;
Υπάρχουν δύο αγαπημένα τραγούδια για μένα, τα οποία δε σας κρύβω ότι τα χόρεψα πολύ. Αναφέρομαι στο "Plug in baby" και το "Time is running out". Πέρα όμως από αυτά, το "Psycho" ακόμη κι αν είναι για μένα ένα μέτριο τραγούδι, είναι ίσως ιδανικό για ξεκίνημα μιας συναυλίας. Αρκετά δυναμικό κομμάτι για να μπει το συγκρότημα με ένταση! Ακόμη, το "Bliss" ήταν μια από τις στιγμές της χθεσινής βραδιάς. Ένα τόσο όμορφο τραγούδι, το οποίο δεν παίζουν συχνά οι Άγγλοι. Τέλος, δε γίνεται σ' αυτή τη λίστα να μην μπει το "Knights of Cydonia", το οποίο έκλεισε τη βραδιά, αλλά και τα "Uprising" (όπου ο Matt μας άφησε να τραγουδήσουμε τους στίχους: They will not control us - We will be victorious), "Starlight" (όπου ο κόσμος τραγουδούσε πιο δυνατά από κάθε άλλο κομμάτι) και το "Hysteria" με το riff του "Heartbreaker" των Led Zeppelin να κλείνει το τραγούδι.
Είχε encore η συναυλία;
Πολύς κόσμος αναρωτήθηκε αν υπήρξε encore. Όταν εμείς ακούγαμε το "Drones" και βλέπαμε τα visuals στα video walls, το συγκρότημα είχε φύγει από τη σκηνή και μετά βγήκε για το encore κι έπαιξε τα "Uprising", "Mercy" και "Knights of Cydonia", το οποίο ξεκίνησε με τον Chris να παίζει στη φυσαρμόνικα την εισαγωγή του "Man With a Harmonica" του Ennio Morricone.
Τι δεν μου άρεσε στη συναυλία;
Δε νομίζω να υπήρξε άνθρωπος που να μην ήθελε να ακούσει άλλα 4-5 τραγούδια από τους Muse. Δε νομίζω να υπήρξε άνθρωπος που να μην ήθελε να ακούσει τα "Muscle Museum", "Undisclosed Desires", "Uno", "New Born". Ναι κι εγώ θα ήθελα να ξαναβγούν για δεύτερο encore. Όμως, στις 10 τελευταίες συναυλίες τους σε ανοιχτά Φεστιβάλ παίζουν 18 τραγούδια, όσα ακούσαμε χθες. Σε δύο συναυλίες έπαιξαν 19 κομμάτια (η μια από αυτές ήταν στο Glastonbury Festival). Είναι γεγονός ότι στις συναυλίες τους σε κλειστά στάδια έπαιζαν περισσότερα τραγούδια (21 κομμάτια, δηλαδή έφταναν στις 2 ώρες παρά), αλλά σε όλα τα ανοιχτά Φεστιβάλ παίζουν σχεδόν το ίδιο πλήθος τραγουδιών. Έτσι, δεν έκαναν κάτι διαφορετικό στην Ελλάδα.
Μια άλλη γνώμη για την εμφάνιση των Muse
[Του Λουκά Κάκου]
Έχοντας παρακολουθήσει για πολλά χρόνια συναυλίες θελω να πιστεύω ότι μπορώ να κρίνω κάποια πράγματα. Ειδικα δε, τα τελευταία χρόνια όταν έρχεται ένα πολύ μεγάλο όνομα στη χώρα μας (πάντα στα πλαίσια της rock/hard rock /metal σκηνης), φροντίζω να είμαι παρών είτε μου αρέσει στο σύνολο, είτε οχι. Το ίδιο είχα πράξει και με τους Red Hot Chili Peppers, το ίδιο έκανα και με τους Muse.
Οι Muse είναι τρεις πολύ καλοί μουσικοί που έχουν φτιάξει έναν ήχο σχετικά δικό τους και για την εποχή μας έχουν αξιόλογες συνθέσεις (πράγμα σπάνιο). Ήρθαν ίσως στην ωριμότερη και δημιουργικότερη στιγμή τους και είναι νέοι σε ηλικία. Δεν μπορείς να παίζεις μιάμιση ώρα μπροστά σε ένα κοινό που έδωσε 50 Ευρώ και παραπανω το κεφάλι. Και δεν βαζω τα VIP (τα είχαμε πει και στους Scorpions και δεν θα επεκταθω άλλο). Πραγματικά ο συνδυασμός τιμής εισιτηρίου, διάρκειας συναυλίας, επιλογής χώρου και φυσικά του ήχου που δεν δικαιολογούσε στο ελάχιστο την φήμη ενός μεγάλου rock συγκροτήματος, δυστυχώς με άφησε αγανακτισμένο. Και επειδή ανέφερα τον ήχο, άλλαξα τέσσερα με πέντε σημεία για να σιγουρευτώ για τα προβλήματα του και βέβαια δεν το παίζω μηχανικός ήχου. Έτσι, όταν δεν μπορείς να εκπληρώσεις κάποια βασικά πράγματα, θα μπεις υπό αυστηρή κριτική. Ζητάς το πενηνταρικάκι σε μια χώρα που εχει τα προβλήματα της, αλλά ο κόσμος επειδή διψάει να δει τους καλλιτέχνες που γουστάρει θα το δώσει. Πρέπει και οι καλλιτέχνες να δώσουν όχι το 100 αλλά το 110% τους. Σε όλα!
Υ.Γ: Όποιος ήταν στους Scorpions λίγες ημέρες πριν, μπαίνει αμέσως σε συγκρίσεις. Σύγκριση σε όλα: ήχος, απόδοση, στήσιμο. Και μιλάμε για τον ίδιο χώρο. Τα συμπεράσματα δικά σας.
[Του Γιώργου Μπαλιώτη]
Ο ήχος
Ο ήχος των Muse ήταν καλύτερος από αυτόν των UNKLE και Temples. Παρ' όλα αυτά, υπήρχαν σημεία στα οποία η φωνή του Matt Bellamy ακουγόταν χαμηλά. Βέβαια, έφταιγε κι ο ίδιος, ο οποίος ήταν μακριά από το μικρόφωνο. Παρατήρησα ότι σε κάποια τραγούδια, όπως το "Madness" και το "Uprising", η φωνή του ακουγόταν μια χαρά.
Χωράει η Πλατεία Νερού τόσο πολύ κόσμο;
Δυστυχώς όχι. Το Σάββατο ήμασταν πάνω από 25.000 άνθρωποι κι ενδεχομένως να φτάσαμε και τους 30 χιλιάδες. Ο χώρος ήταν ασφυχτικά γεμάτος κι αν ήσουν από το κιόσκι του ηχολήπτη και μπροστά, δεν είχες διεξόδους για να πάς κάπου να πάρεις αέρα, αν δεν αισθανόσουν καλά. Δε συνέβη κάτι κακό, αλλά ήταν ένα ρίσκο αυτή προσέλευση του κόσμου, σ' αυτό το χώρο. Η Detox ενημέρωνε συνέχεια τον κόσμο για τις εξόδους κινδύνου, που υπήρχαν και καλά έκανε. Όμως, όλοι είδαμε ότι ήμασταν οριακά ή μάλλον πάνω από το όριο το περασμένο Σάββατο...
Η διοργάνωση
Ο κόσμος μπήκε εύκολα και γρήγορα στο χώρο του Φεστιβάλ. Παράλληλα, τα κιόσκια με τις μπύρες ήταν πολλά και οι ουρές που υπήρχαν πριν την εμφάνιση των Muse ήταν αναμενόμενες, όταν έχεις τόσο πολύ κόσμο. Η μπύρα ήταν ακριβή για μένα (4,5 Ευρώ). Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι όσοι άφησαν το αυτοκίνητο τους στο parking του Γηπέδου Tae Kwon Do περίμεναν από 2 μέχρι 2,5 ώρες μέσα σ' αυτό! Όταν λοιπόν επιλέγεις να μην ψάξεις να παρκάρεις και αφήνεις το αυτοκίνητο σου στο parking, ξέρεις ότι θα έχεις καθυστέρηση στην έξοδο σου. Όχι όμως 2 με 2,5 ώρες... Η τροχαία δεν βοήθησε και παράλληλα υπήρχε μια έξοδος για εκατοντάδες αυτοκίνητα. Μετά από 1,5 ώρες περίπου άνοιξε η πίσω έξοδος, ενώ αρχικά υπήρχε η ενημέρωση ότι θα παραμείνει κλειστή... Σ' αυτό το σημείο έπρεπε να υπάρξει βοήθεια από τη διοργάνωση.
Τέλος, αξίζουν πολλά μπράβο στην Detox που έφερε τους Muse σε μια από τις καλύτερες στιγμές της καριέρας τους. Δεν είναι λίγο πράγμα αυτό για την Ελλάδα (στην κατάσταση που είμαστε τα τελευταία χρόνια), ότι και να λέμε.
Διάρκεια Συναυλίας: 1 ώρα και 40 λεπτά.
Setlist
Drill Sergeant
Psycho
Plug In Baby
Interlude
Hysteria (Led Zeppelin's 'Heartbreaker')
Butterflies & Hurricanes
Bliss
The 2nd Law: Isolated System
The Handler
Supermassive Black Hole
Munich Jam
Madness
Dead Inside
Starlight
Time Is Running Out
The Globalist
Drones
Encore:
Uprising
Mercy
Knights of Cydonia