Καθώς ο εμφύλιος πλησιάζει ολοένα προς το τέλος του, το Γενικό Αρχηγείο του κομμουνιστικού κόμματος αναθέτει, περί τα μέσα του Ιουλίου του 1949, σε μια σαρανταμελή ομάδα επίλεκτων συντρόφων-εθελοντών μια αποστολή υψίστης σημασίας και μεγάλης επικινδυνότητας από την έκβαση της οποίας μέλλει να κριθεί η πορεία του πολέμου. Τα μέλη της ομάδας εαν και αγνοούν σημαντικές πληροφορίες σχετικά με τη φύση της αποστολής που τους ανατέθηκε, τους καθίσταται εξ΄αρχής σαφές πως πρέπει να πραγματοποιηθεί πάση θυσία και με οποιαδήποτε κόστος η μεταφορά του σφραγισμένου και αγνώστου περιεχομένου κιβωτίου που μεταφέρουν από την πόλη Ν. στη πόλη Κ. Καμία καθυστέρηση δεν είναι αποδεκτή από το κέντρο, γι' αυτό κάθε τραυματίας ή βραδυπορών πρέπει να κυανίζεται. Από τους σαράντα που επιλέχθηκαν για την αποστολή, ξεκίνησαν τελικώς τριάντα πέντε και την ολοκλήρωσε μονάχα ένας, μεταφέροντας επιτυχώς το κιβώτιο στις κομματικές αρχές της πόλης Κ. για να ανακαλύψει ότι ήταν άδειο!
Από εκείνη τη στιγμή ξεκινά μια νέα οδύσσεια για τον επιζώντα, διότι το άδειο κιβώτιο θα γεννήσει υποψίες στις αρχές σχετικά με την πίστη του προς τον αγώνα και το κόμμα με αποτέλεσμα να συρθεί στις φυλακές ως δολιοφθορέας. Από εκεί στις 27 Σεπτεμβρίου (ημέρα ίδρυσης του Ε.Α.Μ.) θα ξεκινήσει την συγγραφή της απολογίας του. Χωρίς να του έχει απαγγελθεί από το κόμμα συγκεκριμένη κατηγορία, δίχως να γνωρίζει την ταυτότητα των ανακριτών του, καθώς δεν έχει καμία επαφή μαζί τους, αφού ούτε τον επισκέπτονται ούτε απαντούν στις επιστολές τους, θα προσπαθήσει αφενός να αποδείξει την αθωότητά του και αφετέρου να εξηγήσει ποιος, γιατί και πού άδειασε το κιβώτιο, αν ήταν ποτέ γεμάτο.
Το Studio Μαυρομιχάλη παρουσιάζει κάθε Παρασκευή, για ακόμη μια χρονιά, "Το Κιβώτιο"(1974) του Άρη Αλεξάνδρου, το εμβληματικό έργο της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας που μιλά για τον εμφύλιο και την εξουσία ανεξαρτήτως ιδεολογικών χρωμάτων.
Με την έναρξη της παράστασης το θεάτρο μεταμορφώνεται στο κελί, όπου κρατείται ο μοναδικός επιζών και ήρωάς μας που για τα επόμενα 75 λεπτά θα μας αφηγηθεί όλα όσα είδε και έζησε κατά την αποστολή. Επί σκηνής υπάρχουν μια καρέκλα, ένα γραφείο γεμάτο χαρτιά, κάτι άδεια κουτιά και σε μια σκοτεινή γωνία βυθισμένος στις σκέψεις και στη απελπισία του βρίσκεται ο αφηγήτης. Τόσο το λιτό σκηνικό περιβάλλον που περιγράφτηκε άνωθε, όσο και ο κατά τα μεγαλύτερα διαστήματα της παράστασης χαμηλός φωτισμός (στο χώρο βρίσκεται μονάχα μια λάμπα η οποία αιωρείται πάνω απο το γραφείο) αποδίδουν χαρακτηριστικά την εικόνα του κελιού που θα αποτελέσει το πεδίο της όλης δράσης. Επιπλέον, η μουσική στα ελάχιστα σημεία που ακούγεται μεταδίδει την επαναστατικότητα και την αγωνία του ήρωα.
Ο Φώτης Μακρής και η Κλεοπάτρα Τολόγκου μετέφεραν στο θεατρικό σανίδι το έργο του Αλεξάνδρου με την μορφή μονολόγου και η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα μπορούσε να αποδοθεί διαφορετικά, δίχως να αποφευχθούν σημαντικές τροποποιήσεις στο πρωτότυπο κείμενο. Ο Φώτης Μαρκής εκτός της σκηνοθεσίας, γίνεται και η φωνή του Κιβωτίου. Η παρουσία του στη σκηνή είναι επιβλητική, καταφέρνει να φέρει εις πέρας ένα απαιτητικό έργο αποδίδοντας όλα τα συναισθήματα και τις σκέψεις του ήρωά του, τα οποία αποκαλύπτονται σταδιακά. Σ' όλο το έργο γινόμαστε μάρτυρες του αγώνα του αφηγητή να διατηρήσει το μυαλό του καθαρό, την ίδια στιγμή που τον βλέπουμε να βιώνει μια κατάσταση κλιμακούμενης έντασης, η οποία εκδηλώνεται ανά διαστήματα είτε με την εναλλαγή στον τόνο της φωνής του είτε με τις περιορισμένες κινήσεις του μέσα στον χώρο. Παρ' όλα ταύτα, το πιο εντυπωσιακό στοιχείο αναφορικά με την ερμηνεία του κ.Μακρή έγκειται στο γεγονός πως κατορθώνει να αφηγηθεί δίχως κενά και αποφεύγοντας τυχόν συγχύσεις όλη την ιστορία του Αλεξάνδρου, κάτι το οποίο είναι ιδιαίτερα δύσκολο, αν αναλογιστεί κανείς πως στο βιβλίο λαμβάνουν χώρα πολλαπλές ιστορίες που ανατρέπουν η μια την άλλη και μπορούν να μπερδέψουν τον απρόσεκτο αναγνώστη.
Η θεατρική μεταφορά του Κιβωτίου είναι τόσο καθηλωτική όσο και το λογοτεχνικό κείμενο, μεταφέρει όλη την απελπισία του ήρωα που ενώ δηλώνει αθώος δεν δύναται να καταθέσει στους κατηγόρους του απτά στοιχεία της αθωότητάς του, με αποτέλεσμα στο τέλος να αμφιβάλλει για το μόνο πράγμα που ήταν σίγουρος στη ζωή του, την πολιτική του κόμματος και την πίστη του προς αυτήν. Είναι ένα έργο με πολλαπλά μηνύματα, το οποίο αξίζει να παρακολουθήσετε.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ :
Δραματουργική επεξεργασία - Σκηνοθεσία : Φώτης Μακρής, Κλεοπάτρα Τολόγκου
Σκηνογραφία : Διονύσης Μανουσάκης
Μουσική : Γιώργος Νινιός
Παίζει ο Φώτης Μακρής
Ομάδα θεατρολόγων : Μελίνα Πλαστή, Εύη Κουκοράβα, Μάρθα Κοσκινά.
ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ :
Κάθε Παρασκευή στις 21.00
ΔΙΑΡΚΕΙΑ : 80 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΝΕΟΣ ΛΟΓΟΣ
Studio Μαυρομιχάλη
Μαυρομιχάλη 134, Τηλ. 2106453330
Το blog της παράστασης : http://kivotio.tumblr.com/
Από εκείνη τη στιγμή ξεκινά μια νέα οδύσσεια για τον επιζώντα, διότι το άδειο κιβώτιο θα γεννήσει υποψίες στις αρχές σχετικά με την πίστη του προς τον αγώνα και το κόμμα με αποτέλεσμα να συρθεί στις φυλακές ως δολιοφθορέας. Από εκεί στις 27 Σεπτεμβρίου (ημέρα ίδρυσης του Ε.Α.Μ.) θα ξεκινήσει την συγγραφή της απολογίας του. Χωρίς να του έχει απαγγελθεί από το κόμμα συγκεκριμένη κατηγορία, δίχως να γνωρίζει την ταυτότητα των ανακριτών του, καθώς δεν έχει καμία επαφή μαζί τους, αφού ούτε τον επισκέπτονται ούτε απαντούν στις επιστολές τους, θα προσπαθήσει αφενός να αποδείξει την αθωότητά του και αφετέρου να εξηγήσει ποιος, γιατί και πού άδειασε το κιβώτιο, αν ήταν ποτέ γεμάτο.
Το Studio Μαυρομιχάλη παρουσιάζει κάθε Παρασκευή, για ακόμη μια χρονιά, "Το Κιβώτιο"(1974) του Άρη Αλεξάνδρου, το εμβληματικό έργο της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας που μιλά για τον εμφύλιο και την εξουσία ανεξαρτήτως ιδεολογικών χρωμάτων.
Με την έναρξη της παράστασης το θεάτρο μεταμορφώνεται στο κελί, όπου κρατείται ο μοναδικός επιζών και ήρωάς μας που για τα επόμενα 75 λεπτά θα μας αφηγηθεί όλα όσα είδε και έζησε κατά την αποστολή. Επί σκηνής υπάρχουν μια καρέκλα, ένα γραφείο γεμάτο χαρτιά, κάτι άδεια κουτιά και σε μια σκοτεινή γωνία βυθισμένος στις σκέψεις και στη απελπισία του βρίσκεται ο αφηγήτης. Τόσο το λιτό σκηνικό περιβάλλον που περιγράφτηκε άνωθε, όσο και ο κατά τα μεγαλύτερα διαστήματα της παράστασης χαμηλός φωτισμός (στο χώρο βρίσκεται μονάχα μια λάμπα η οποία αιωρείται πάνω απο το γραφείο) αποδίδουν χαρακτηριστικά την εικόνα του κελιού που θα αποτελέσει το πεδίο της όλης δράσης. Επιπλέον, η μουσική στα ελάχιστα σημεία που ακούγεται μεταδίδει την επαναστατικότητα και την αγωνία του ήρωα.
Ο Φώτης Μακρής και η Κλεοπάτρα Τολόγκου μετέφεραν στο θεατρικό σανίδι το έργο του Αλεξάνδρου με την μορφή μονολόγου και η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα μπορούσε να αποδοθεί διαφορετικά, δίχως να αποφευχθούν σημαντικές τροποποιήσεις στο πρωτότυπο κείμενο. Ο Φώτης Μαρκής εκτός της σκηνοθεσίας, γίνεται και η φωνή του Κιβωτίου. Η παρουσία του στη σκηνή είναι επιβλητική, καταφέρνει να φέρει εις πέρας ένα απαιτητικό έργο αποδίδοντας όλα τα συναισθήματα και τις σκέψεις του ήρωά του, τα οποία αποκαλύπτονται σταδιακά. Σ' όλο το έργο γινόμαστε μάρτυρες του αγώνα του αφηγητή να διατηρήσει το μυαλό του καθαρό, την ίδια στιγμή που τον βλέπουμε να βιώνει μια κατάσταση κλιμακούμενης έντασης, η οποία εκδηλώνεται ανά διαστήματα είτε με την εναλλαγή στον τόνο της φωνής του είτε με τις περιορισμένες κινήσεις του μέσα στον χώρο. Παρ' όλα ταύτα, το πιο εντυπωσιακό στοιχείο αναφορικά με την ερμηνεία του κ.Μακρή έγκειται στο γεγονός πως κατορθώνει να αφηγηθεί δίχως κενά και αποφεύγοντας τυχόν συγχύσεις όλη την ιστορία του Αλεξάνδρου, κάτι το οποίο είναι ιδιαίτερα δύσκολο, αν αναλογιστεί κανείς πως στο βιβλίο λαμβάνουν χώρα πολλαπλές ιστορίες που ανατρέπουν η μια την άλλη και μπορούν να μπερδέψουν τον απρόσεκτο αναγνώστη.
Η θεατρική μεταφορά του Κιβωτίου είναι τόσο καθηλωτική όσο και το λογοτεχνικό κείμενο, μεταφέρει όλη την απελπισία του ήρωα που ενώ δηλώνει αθώος δεν δύναται να καταθέσει στους κατηγόρους του απτά στοιχεία της αθωότητάς του, με αποτέλεσμα στο τέλος να αμφιβάλλει για το μόνο πράγμα που ήταν σίγουρος στη ζωή του, την πολιτική του κόμματος και την πίστη του προς αυτήν. Είναι ένα έργο με πολλαπλά μηνύματα, το οποίο αξίζει να παρακολουθήσετε.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ :
Δραματουργική επεξεργασία - Σκηνοθεσία : Φώτης Μακρής, Κλεοπάτρα Τολόγκου
Σκηνογραφία : Διονύσης Μανουσάκης
Μουσική : Γιώργος Νινιός
Παίζει ο Φώτης Μακρής
Ομάδα θεατρολόγων : Μελίνα Πλαστή, Εύη Κουκοράβα, Μάρθα Κοσκινά.
ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ :
Κάθε Παρασκευή στις 21.00
ΔΙΑΡΚΕΙΑ : 80 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
ΘΕΑΤΡΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΝΕΟΣ ΛΟΓΟΣ
Studio Μαυρομιχάλη
Μαυρομιχάλη 134, Τηλ. 2106453330
Το blog της παράστασης : http://kivotio.tumblr.com/