Στην αυλή του βασιλιά Αρχέλαου, στην Πέλλα της Μακεδονίας, ο Ευριπίδης συγγράφει το 407 π.Χ τις «Βάκχες», μια τραγωδία που όχι μόνο είναι αφιερωμένη στον θεό Διόνυσο αλλά και στην οποία βρίσκουμε το πρόσωπο του θεού μεταξύ των κεντρικών της χαρακτήρων.
Η υπόθεση του έργου περιστρέφεται γύρω από την έλευση του Βάκχου, όπως ήταν ένα εκ των προσωνυμίων του Διονύσου, με ανθρώπινη μορφή στη Θήβα προκειμένου να επιβάλλει τη λατρεία του στην πόλη. Αν και οι γυναίκες μέλλει να ακολουθήσουν τον θεό ως μαινάδες του στο όρος του Κιθαιρώνα, ο βασιλιάς Πενθέας θα αρνηθεί την λατρεία του, καθώς χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτής αποτελούσε η έκσταση και ενίοτε η οργιαστική φρενίτιδα. Η σύγκρουση που θα επέλθει μοιραία μεταξύ του Διονύσου και του Πενθέα θα αποβεί καταστροφική τόσο για τον τελευταίο όσο και για τη μητέρα του, Αγαύη.
Ο Άρης Μπινιάρης έπειτα από την περιοδεία που πραγματοποίησε το περασμένο καλοκαίρι στην ελληνική επικράτεια με τους «Πέρσες» του Αισχύλου, εμφανίστηκε προ ημερών για πρώτη φορά και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων στην κεντρική σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, παρουσιάζοντας τις ροκ «Βάκχες» του.
Πριν ανοίξει η αυλαία, το πρόγραμμα της παράστασης μας είχε προιδεάσει για όσα μέλλει να εκτυλιχθούν επί σκηνής. Θα παρακολουθούσαμε, όπως μας ενημέρωσε, «έναν ροκ ύμνο προς τον Διόνυσο, τραγουδισμένο από τους μύστες του θεάτρου, τους ηθοποιούς και μια παράσταση-ηλεκτρισμένη τελετουργία, η οποία μας αφηγείται, όπως ποτέ ξανά, τα πάθη του Πενθέα, του άπιστου βασιλιά».
Ο ποιητικός λόγος του Ευριπίδη αποκτά, υπό τη διασκευή των Άρη Μπινιάρη και Θεοδώρας Καπράλου, εξ΄ολοκλήρου σύγχρονη μορφή με το κλασικό κείμενο να συμπυκνώνεται αισθητά. Αρκετές στιχομυθίες και επεισόδια αφαιρέθηκαν από την τραγωδία, γεγονός που μπορεί να μην προκάλεσε κενά στην κατανόηση της πλοκής, αφού η Άννα Καλαϊτζίδου και η Εύη Σαουλίδου μας τραγουδούσαν όσα δεν είχαμε δει στη σκηνή, ωστόσο κατέστησε απρόσωπους τους ήρωες, αποσιωπώντας τις προσωπικές τους ιδέες και τα συναισθήματά τους, στοιχεία που στο πρωτότυπο κείμενο μαρτυρούσαν την ταυτότητα των δρώντων και συντελούσαν στην κορύφωση της δράσης.
Πιστός στην ιδέα πως το θέατρο δύναται να συνομιλήσει με τη μουσική, ο Μπινιάρης εκσυγχρονίζει περαιτέρω τις «Βάκχες» παντρεύοντας, όπως και στους «Πέρσες», τη δράση με τις μουσικές νότες και τον χορό. Ο Βίκτωρας Κουλουμπής στο ηλεκτρικό μπάσo και ο Πάνος Σαρδέλης στα τύμπανα έντυσαν μουσικά το έργο, συνοδεύοντας καθ' όλη τη διάρκεια της παράστασης με ροκ-πανκ ήχους τους δέκα λευκοφορεμένους ηθοποιούς που βρίσκονταν στη σκηνή, παρουσιάζοντας την ιστορία του βασιλιά Πενθέα με τη μορφή ενός μουσικοχορευτικού αφηγήματος, προσφέροντας ανά διαστήματα έντονες συναισθηματικές στιγμές, όπως στην τελευταία σκηνή με πρωταγωνίστρια την Αγαύη .
Παρά τη μειωμένη της διάρκεια (67 λεπτά) και την εξίσου μειωμένη της δραματουργία, η παράσταση είχε πνοή, επιβεβαιώνοντας τον χαρακτηρισμό «παράσταση-ηλεκτρισμένη τελετουργία» που τις είχαν προσδώσει οι άνθρωποι της Στέγης. Όπως συνήθως συμβαίνει σε μια τελετουργία, έτσι και οι «Βάκχες» του Μπινιάρη απέκτησαν υπό τις κατευθύνσεις της Αμαλίας Μπένετ ένα μυσταγωγικό χορό που εκ του αποτελέσματος υπήρξε απόλυτα εναρμονισμένος τόσο με τη μουσική όσο και με το περιεχόμενο της τραγωδίας. Η συγχρονισμένη κίνηση των ηθοποιών ομοιάζε αν μη τι άλλο με διονυσιακό δρώμενο που εκτός του οτι μάγευε τα βλέμματα του κοινού, είχε παράλληλα καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της δράσης.
Οι δέκα μύστες του θεάτρου που βρέθηκαν στην κεντρική σκηνή της Στέγης παρουσιάσαν στους θεατές αυτό που είχαν εξ΄αρχής υποσχεθεί, ένα ροκ ύμνο στο θεό που συνέδεσε το όνομα του με το αρχαίο δράμα. Έναν ύμνο χιλιοειπωμένο που όμως στην Στέγη απέκτησε την δική του σύγχρονη ταυτότητα.
Συντελεστές Παράστασης
Διασκευή βασισμένη στη μετάφραση του Γιώργου Χειμωνά: Άρης Μπινιάρης, Θεοδώρα Καπράλου
Σκηνοθεσία: Άρης Μπινιάρης
Δραματουργική Επεξεργασία: Θεοδώρα Καπράλου
Σκηνικά, Κοστούμια: Πάρις Μέξης
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Σύνθεση και εκτέλεση πρωτότυπης μουσικής: Βίκτωρας Κουλουμπής (ηλεκτρικό μπάσo), Πάνος Σαρδέλης (τύμπανα)
Κίνηση: Αμάλια Μπένετ
Sound design/Ηχολήπτης παράστασης: Χάρης Κρεμμύδας
Βοηθός ενδυματολόγου: Δάφνη Ηλιοπούλου
Βοηθός σκηνογράφου-intern: Δέσποινα Φαρίδου
Κατασκευή κοστουμιών: Δέσποινα Μακαρούνη
Κατασκευή σκηνικών αντικειμένων: Αλέξανδρος Λόγγος, Σωκράτης Παπαδόπουλος
Επιμέλεια μακιγιάζ: Κυριακή Μελίδου
Μετάφραση υπερτίτλων: Μέμη Κατσώνη
Ταυτόχρονος υπερτιτλισμός: Γιάννης Παπαδάκης
Διεύθυνση Παραγωγής: Μαρία Δούρου
Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
Ερμηνεύουν: Γιώργος Γάλλος, Άννα Καλαϊτζίδου, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Χρήστος Λούλης, Αμάλια Μπένετ, Άρης Μπινιάρης, Ονησίφορος Ονησιφόρου, Εύη Σαουλίδου, Κωνσταντίνος Σεβδαλής, Χάρης Χαραλάμπους.
Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Λεωφόρος Συγγρού 107
Η υπόθεση του έργου περιστρέφεται γύρω από την έλευση του Βάκχου, όπως ήταν ένα εκ των προσωνυμίων του Διονύσου, με ανθρώπινη μορφή στη Θήβα προκειμένου να επιβάλλει τη λατρεία του στην πόλη. Αν και οι γυναίκες μέλλει να ακολουθήσουν τον θεό ως μαινάδες του στο όρος του Κιθαιρώνα, ο βασιλιάς Πενθέας θα αρνηθεί την λατρεία του, καθώς χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτής αποτελούσε η έκσταση και ενίοτε η οργιαστική φρενίτιδα. Η σύγκρουση που θα επέλθει μοιραία μεταξύ του Διονύσου και του Πενθέα θα αποβεί καταστροφική τόσο για τον τελευταίο όσο και για τη μητέρα του, Αγαύη.
Ο Άρης Μπινιάρης έπειτα από την περιοδεία που πραγματοποίησε το περασμένο καλοκαίρι στην ελληνική επικράτεια με τους «Πέρσες» του Αισχύλου, εμφανίστηκε προ ημερών για πρώτη φορά και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων στην κεντρική σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, παρουσιάζοντας τις ροκ «Βάκχες» του.
Πριν ανοίξει η αυλαία, το πρόγραμμα της παράστασης μας είχε προιδεάσει για όσα μέλλει να εκτυλιχθούν επί σκηνής. Θα παρακολουθούσαμε, όπως μας ενημέρωσε, «έναν ροκ ύμνο προς τον Διόνυσο, τραγουδισμένο από τους μύστες του θεάτρου, τους ηθοποιούς και μια παράσταση-ηλεκτρισμένη τελετουργία, η οποία μας αφηγείται, όπως ποτέ ξανά, τα πάθη του Πενθέα, του άπιστου βασιλιά».
Ο ποιητικός λόγος του Ευριπίδη αποκτά, υπό τη διασκευή των Άρη Μπινιάρη και Θεοδώρας Καπράλου, εξ΄ολοκλήρου σύγχρονη μορφή με το κλασικό κείμενο να συμπυκνώνεται αισθητά. Αρκετές στιχομυθίες και επεισόδια αφαιρέθηκαν από την τραγωδία, γεγονός που μπορεί να μην προκάλεσε κενά στην κατανόηση της πλοκής, αφού η Άννα Καλαϊτζίδου και η Εύη Σαουλίδου μας τραγουδούσαν όσα δεν είχαμε δει στη σκηνή, ωστόσο κατέστησε απρόσωπους τους ήρωες, αποσιωπώντας τις προσωπικές τους ιδέες και τα συναισθήματά τους, στοιχεία που στο πρωτότυπο κείμενο μαρτυρούσαν την ταυτότητα των δρώντων και συντελούσαν στην κορύφωση της δράσης.
Πιστός στην ιδέα πως το θέατρο δύναται να συνομιλήσει με τη μουσική, ο Μπινιάρης εκσυγχρονίζει περαιτέρω τις «Βάκχες» παντρεύοντας, όπως και στους «Πέρσες», τη δράση με τις μουσικές νότες και τον χορό. Ο Βίκτωρας Κουλουμπής στο ηλεκτρικό μπάσo και ο Πάνος Σαρδέλης στα τύμπανα έντυσαν μουσικά το έργο, συνοδεύοντας καθ' όλη τη διάρκεια της παράστασης με ροκ-πανκ ήχους τους δέκα λευκοφορεμένους ηθοποιούς που βρίσκονταν στη σκηνή, παρουσιάζοντας την ιστορία του βασιλιά Πενθέα με τη μορφή ενός μουσικοχορευτικού αφηγήματος, προσφέροντας ανά διαστήματα έντονες συναισθηματικές στιγμές, όπως στην τελευταία σκηνή με πρωταγωνίστρια την Αγαύη .
Παρά τη μειωμένη της διάρκεια (67 λεπτά) και την εξίσου μειωμένη της δραματουργία, η παράσταση είχε πνοή, επιβεβαιώνοντας τον χαρακτηρισμό «παράσταση-ηλεκτρισμένη τελετουργία» που τις είχαν προσδώσει οι άνθρωποι της Στέγης. Όπως συνήθως συμβαίνει σε μια τελετουργία, έτσι και οι «Βάκχες» του Μπινιάρη απέκτησαν υπό τις κατευθύνσεις της Αμαλίας Μπένετ ένα μυσταγωγικό χορό που εκ του αποτελέσματος υπήρξε απόλυτα εναρμονισμένος τόσο με τη μουσική όσο και με το περιεχόμενο της τραγωδίας. Η συγχρονισμένη κίνηση των ηθοποιών ομοιάζε αν μη τι άλλο με διονυσιακό δρώμενο που εκτός του οτι μάγευε τα βλέμματα του κοινού, είχε παράλληλα καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της δράσης.
Οι δέκα μύστες του θεάτρου που βρέθηκαν στην κεντρική σκηνή της Στέγης παρουσιάσαν στους θεατές αυτό που είχαν εξ΄αρχής υποσχεθεί, ένα ροκ ύμνο στο θεό που συνέδεσε το όνομα του με το αρχαίο δράμα. Έναν ύμνο χιλιοειπωμένο που όμως στην Στέγη απέκτησε την δική του σύγχρονη ταυτότητα.
Συντελεστές Παράστασης
Διασκευή βασισμένη στη μετάφραση του Γιώργου Χειμωνά: Άρης Μπινιάρης, Θεοδώρα Καπράλου
Σκηνοθεσία: Άρης Μπινιάρης
Δραματουργική Επεξεργασία: Θεοδώρα Καπράλου
Σκηνικά, Κοστούμια: Πάρις Μέξης
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Σύνθεση και εκτέλεση πρωτότυπης μουσικής: Βίκτωρας Κουλουμπής (ηλεκτρικό μπάσo), Πάνος Σαρδέλης (τύμπανα)
Κίνηση: Αμάλια Μπένετ
Sound design/Ηχολήπτης παράστασης: Χάρης Κρεμμύδας
Βοηθός ενδυματολόγου: Δάφνη Ηλιοπούλου
Βοηθός σκηνογράφου-intern: Δέσποινα Φαρίδου
Κατασκευή κοστουμιών: Δέσποινα Μακαρούνη
Κατασκευή σκηνικών αντικειμένων: Αλέξανδρος Λόγγος, Σωκράτης Παπαδόπουλος
Επιμέλεια μακιγιάζ: Κυριακή Μελίδου
Μετάφραση υπερτίτλων: Μέμη Κατσώνη
Ταυτόχρονος υπερτιτλισμός: Γιάννης Παπαδάκης
Διεύθυνση Παραγωγής: Μαρία Δούρου
Παραγωγή: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση
Ερμηνεύουν: Γιώργος Γάλλος, Άννα Καλαϊτζίδου, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Χρήστος Λούλης, Αμάλια Μπένετ, Άρης Μπινιάρης, Ονησίφορος Ονησιφόρου, Εύη Σαουλίδου, Κωνσταντίνος Σεβδαλής, Χάρης Χαραλάμπους.
Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Λεωφόρος Συγγρού 107