Οι φωτογραφίες ανήκουν στην Γεωργία-Ζέτα Χιώτη και το Mix Grill.
[Γράφει ο Ξενοφών Καράμπαλης]
Η μεγάλη metal συναυλία του καλοκαιριού έγινε πραγματικότητα και ήμασταν εκεί. Οι θρυλικοί Iron Maiden έφεραν το best of show τους ‘Legacy Of The Beast’ στην Μαλακάσα και έσπασαν τα κοντέρ προσέλευσης κόσμου. Ο Bruce Dickinson μίλησε για 36 χιλιάδες κόσμο. Για να είμαστε ειλικρινής ο κόσμος φάνηκε περισσότερος, αλλά στα ίδια επίπεδα με τις συναυλίες των Manu Chao το 2008 και των Black Sabbath το 2005. Τα προβλήματα της διοργάνωσης ήταν κάτι παραπάνω από εμφανή αυτή τη φορά, με πολύ κόσμο να δυσκολεύεται να προλάβει τη συναυλία αφού οι δρόμοι κοντά στη Μαλακάσα δεν μπορούν να διαχειριστούν τόσο κόσμο - ειδικά όταν συνοδεύεται με την έξοδο των παραθεριστών για Σαββατοκύριακο.
Επίσης αντίστοιχα προβλήματα διαχείρισης αντιμετώπισαν οι παρευρισκόμενοι και μέσα στο χώρο του φεστιβάλ με τουαλέτες χωρίς νερό, τεράστιες ουρές για φαγητό/μπύρα/νερό κλπ. Παρ' όλες τις αστοχίες, κανείς δεν μπόρεσε να σταματήσει τη θύελλα που έφεραν οι Iron Maiden και μας έκαναν να αισθανθούμε ότι γυρίσαμε πίσω στο 1999 σε μία εποχή που ο κόσμος τραγουδούσε και τρελαινόταν στις συναυλίες. Το συγκρότημα που ουσιαστικά αδικήθηκε από τη βραδιά είναι οι Volbeat, καθώς το κοινό ήταν στημένο στην κεντρική σκηνή για τους Maiden και ήταν δύσκολο να μεταφερθεί στην Vibe Stage, με αποτέλεσμα να μην μαζέψουν το κοινό που τους αξίζει. Εμείς φτάσαμε στο Terra Vibe ακριβώς πριν βγουν στη κεντρική σκηνή οι Tremonti.
Τremonti
Οι Tremonti είναι το side project του κιθαρίστα των Alter Bridge και των Creed, Mark Tremonti. Δεν θυμίζει τόσο τους Alter Bridge, καθώς η μπάντα πατάει πιο πολύ στο speed metal. O Tremonti είναι και ο frontman της μπάντας και μαζί με τον κιθαρίστα Eric Friedman και τον Garrett Whitlock στα drums αποτελούν τα βασικά μέλη της μπάντας, ενώ ο Tanner Keegan παίζει μπάσο στις συναυλίες. Οι Tremonti κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο 'All I Was' το 2012 και από τότε έχουν κυκλοφορήσει συνολικά 4 albums με τελευταίο το 'A Dying Machine' του 2018 για το οποίο και περιοδεύουν αυτή τη περίοδο.
Το set των Tremonti ξεκίνησε με περίπου 5000 κόσμο να έχουν μαζευτεί στην κεντρική σκηνή. Η μπάντα μπορεί να έπαιξε με αρκετό ήλιο να τη φωτίζει, αλλά το μελωδικό της υβρίδιο μεταξύ speed metal και post grunge ακούστηκε καθαρά από το “Another Heart” που σήμανε την έναρξη του set τους. O Mark ξεχώριζε από την μπάντα και διοχέτευε την ένταση του στο κοινό. Το συγκρότημα είχε την κατάλληλη δυναμική και πολύ όρεξη ώστε να κερδίσει καινούριους fans που μπορεί μεν να μην ήξεραν τα λόγια σε όλα τα τραγούδια, αλλά φώναξαν και χοροπήδησαν στο “So You’re Afraid” και στο “Catching Fire”.
Στο αργόσυρτο ”Flying Monkeys” από το 'Cauterize' το κοινό στις πρώτες σειρές επιδόθηκε σε επιθετικά mosh pits, άσχετα αν ήξερε καλά το τραγούδι ή όχι. Μπόλικη σκόνη σηκώθηκε στο Terra Vibe, καθώς δεν είχε βραχεί το έδαφος όπως συνηθίζεται σε φεστιβάλ στο εξωτερικό. Όμως δυστυχώς ή ευτυχώς και αυτά τα σκηνικά είναι στο παιχνίδι όταν ο κόσμος ξεδίνει.
Με προσθήκη επικών στοιχείων στο “Throw Them To The Lions” οι Tremonti συνέχισαν την εμφάνιση τους και έπαιξαν και το “A Dying Machine” από τον τελευταίο τους concept δίσκο. Αποχαιρέτησαν το κοινό με το “Wish You Well” ξεσηκώνοντας τους πιτσιρικάδες στις πρώτες σειρές και λέγοντας πως στην επόμενη τους επίσκεψη στη χώρα μας, περιμένουν όλο τον κόσμο που τους τίμησε στο Rockwave.
Σίγουρα ο περισσότερος κόσμος ήταν εκεί για τους Iron Maiden, όμως υποδέχτηκαν πολύ θετικά τον Mark Tremonti και την μπάντα του. Η μουσική συνείδηση του κόσμου εμπλουτίζεται με νέα ακούσματα και μπάντες σε φεστιβάλ όπως το Rockwave. Φέτος φτάσαμε ένα βήμα πιο κοντά στο να μας επισκέπτονται φρέσκες μπάντες που είναι στα ντουζένια τους. Ελπίζουμε το επόμενο βήμα στα προσεχή χρόνια να είναι να έρθουν και οι Alter Bridge, η άλλη μπάντα του Mark που δεν μας έχει επισκεφθεί ακόμα.
Tremonti Setlist
Another Heart
You Waste Your Time
My Last Mistake
So You're Afraid
Catching Fire
Flying Monkeys
Radical Change
The Things I've Seen
Throw Them to the Lions
A Dying Machine
Cauterize
Wish You Well
[Γράφει ο Σταύρος Κασιμάτης]
Iron Maiden
Ο ενθουσιασμός για την επιστροφή των Maiden ήταν τεράστιος και η εκτίμηση μου είναι πως ο κόσμος ξεπέρασε τους 40.000! Ξεκινάω με την προσέλευση γιατί ήταν κάτι που αναρωτήθηκε πολύς κόσμος, ενώ ο Bruce Dickinson έκανε λόγο για 36.000.
Οι Iron Maiden βγήκαν με περίπου 40-45 λεπτά καθυστέρηση, διότι κόσμος έμπαινε συνεχώς μέχρι τις 22:30.. πολλοί που έφτασαν αργότερα, πήδηξαν από φράχτες για να δουν όσο είχε απομείνει από την συναυλία, με το ελάχιστο κόστος (έχει και αυτό έναν ρομαντισμό). Ο κόσμος έμοιαζε διψασμένος για μια τέτοια συναυλία και δικαιώθηκε. Όσοι βρεθήκαμε μπροστά στην έναρξη της συναυλίας παρασυρθήκαμε από τα συνεχόμενα mosh pits, κάτι που έκανε την ατμόσφαιρα κάπως αποπνικτική στην αρχή, με την σκόνη και το χώμα να γίνεται μέρος ... της εμπειρίας που ζήσαμε στην Μαλακάσα.
Ο ήχος στην συναυλία ήταν πάρα πολύ καλός, δεν ένιωσα να μπουκώνει σε κανένα σημείο του live και τα μπάσα ήταν ευδιάκριτα. Η παραγωγή και το show, ‘Legacy Of The Beast’, που παρακολουθήσαμε είναι από τα μεγαλύτερα που έχουν έρθει στη χώρα μας και δη σε καλοκαιρινό φεστιβάλ. Οι Maiden στις αποσκευές τους, πέρα από τεράστια σκηνικά και μαριονέτες του Eddie, μετέφεραν και μια αστείρευτη πηγή ενέργειας. Ο Bruce Dickinson ήταν αεικίνητος στη σκηνή για 2 ώρες, αλλάζοντας ενδυμασίες σε τακτά διαστήματα ανάλογα με τον ρόλο που ήθελε να έχει πάνω στη σκηνή. O Steve Harris είχε και πάνω στην σκηνή ηγετικό ρόλο, ενώ ο Gers ήταν ο πιο «πόζερος» της παρέας, αφού η κιθάρα του έπαθε ναυτία και μόνο σπαγκάτο δεν έκανε.
Η σκηνική παρουσία της μπάντας ήταν αυτό που κράτησε τον κόσμο επί 2 ώρες, κάτι παραπάνω από «ζεστό». Οι 60άρηδες, πλέον, Maiden έδωσαν μια από τις καλύτερες performance τους, μας έκαναν να ξεχάσουμε την ηλικία τους και μας υπενθύμισαν γιατί είναι ένα από τα ιστορικότερα και πιο επιδραστικά συγκροτήματα στην ιστορία της σύγχρονης μουσικής. Ο κόσμος ζητούσε προς το τέλος απεγνωσμένα το “Alexander The Great”, κάτι που όσοι γνωρίζαμε την setlist της περιοδείας, ξέραμε ότι ήταν ψιλοαπίθανο να παίξουν. Παρόλα αυτά, ο Bruce αποχαιρετώντας, τραγούδησε ένα απόσπασμα acapella και υποσχέθηκε να είναι στην επόμενη setlist στην Ελλάδα. Τα highlights της βραδιάς, ίσως, δεν είμαι ειδικός για να τα απαριθμήσω, αλλά σίγουρα η χθεσινή βραδιά ήταν στα highlights του καλοκαιριού και ίσως να είμαι και μετριοπαθής.
Για την Μαλακάσα και την ακαταλληλότητα να υποδεχτεί ένα τέτοιο αριθμό ατόμων, δεν ξέρω αν έχει νόημα να μιλήσω. Μια βόλτα από τα posts στο facebook event και τα σχόλια να κάνετε, θα πάρετε μια μικρή γεύση του χάους που επικράτησε.
Πάντως το Terra Vibe ΔΕΝ έχει τις υποδομές για 40.000 κόσμο. Και άντε όσοι πάνε σε μια συναυλία και είναι σε ένα πιο χαλαρό mood, που πάνε να δουν την αγαπημένη τους μπάντα και να ξεδώσουν, οκ, αλλά ο υπόλοιπος κόσμος που δεν έχει σχέση με την συναυλία, τι φταίει;
Στα καθαρά «συναυλιακά», προσωπικά δεν έχω να προσθέσω αρνητικά, μόνο την καθυστέρηση στους Maiden. Εξαρτάται πως θα το αναγνώσεις, δηλαδή:
α. Αν η παραγωγή έκανε καλά που σεβάστηκε τον κόσμο, που ξεκίνησε από τις 18:00 από το κέντρο της Αθήνας και μέχρι τις 21:30 δεν είχε πλησιάσει στα 10 χλμ την Μαλακάσα ή
β. αν δεν σεβάστηκε την ταλαιπωρία του κόσμου που ήταν μέσα από νωρίς, όρθιος και στον ήλιο για πολύ ώρα, σκεπτόμενη το μεγαλύτερο κέρδος. Η επιλογή δική σας.
Μιλώντας ως μη φανατικός των Maiden και της metal, θα ξανά πήγαινα 100% σε συναυλία των Maiden και σίγουρα με κέρδισαν ως ακροατή, έχοντας μία πορεία που δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα και δεν τους νοιάζει να κερδίσουν κανένα. Ενώ πολλές φορές έχω αισθανθεί μπάντες να αντιμετωπίζουν ένα live στην Ελλάδα, σαν αγγαρεία, οι Maiden τα έδωσαν όλα και πιστεύω πως αν/όταν ξανά έρθουν το ίδιο θα ξανά κάνουν και ο κόσμος θα τους αγκαλιάσει με το ίδιο τρόπο.
Up The Irons!
[Γράφει ο Ξενοφών Καράμπαλης]
Iron Maiden
Οι Iron Maiden διανύουν μια από τις πιο επιτυχημένες περιόδους της καριέρας τους με τον Bruce Dickinson να έχει επιστρέψει στην μπάντα από το 'Brave New World' του 2000 και μετά. Η προηγούμενη περιοδεία τους 'Book Of Souls' σήμανε την επάνοδο του Dickinson μετά τη μάχη του με τον καρκίνο και η μπάντα βγήκε στο δρόμο με έναν από τους καλύτερους δίσκους της για την τελευταία δεκαπενταετία. Με τους τρεις κιθαρίστες της στη σκηνή, η θρυλική μπάντα του Steve Harris ήρθε στο Terra Vibe στη Μαλακάσα για μια best of περιοδεία που πολύ ταιριαστά λέγεται 'Legacy Of The Beast'.
Από την προπώληση είχε φανεί πως ο κόσμος θα ξεπεράσει τους 30 χιλιάδες. Ακόμα και κόσμος που δεν είχε τριβή με τη heavy metal μουσική, ήθελε να δει τους Iron Maiden «για την ιστορία». Και έτσι έγινε: πάνω από 36 χιλιάδες κόσμος βρέθηκε στο Rockwave Festival στις 20 Ιουλίου. Ο περισσότερος κόσμος δεν είχε φεστιβαλική λογική, δηλαδή ήρθε στοχευμένος για τους Iron Maiden. Σε αυτό βέβαια βασικό ρόλο έπαιξε το απίστευτο μποτιλιάρισμα για όποιον ξεκίνησε μετά τις 18 το απόγευμα. Κάποιοι τυχεροί από αυτούς ίσα-ίσα πρόλαβαν την αρχή της συναυλίας καταβάλλοντας τρελά sprint. Οι Iron Maiden απ τη μεριά τους καθυστέρησαν τη συναυλία 40 λεπτά για να καταφέρουν να φτάσουν σχεδόν όλοι, ενώ φήμες λένε ότι κόλλησαν και αυτοί στην κίνηση.
Όταν ξεκίνησε ο λόγος του Churchill στις 22:10, στη Μαλακάσα άναψαν πάνω από 5 καπνογόνα. Όποιος ήταν εκεί δε θα ξεχάσει ποτέ το εναρκτήριο "Aces High" με τον Dickinson να εκτοξεύεται από τα monitor του ήχου με μάσκα πιλότου και το τεράστιο φουσκωτό αεροπλάνο για σκηνικό. Ο άτιμος ο Bruce δεν έχανε ανάσα στα φωνητικά του και παρόλο που έτρεχε πάνω κάτω η απόδοση του ήταν τέλεια. Το κοινό ηρέμησε ελάχιστα στο "Where Eagles Dare" και συνέχισε το σπρώξιμο και τα μαζικά ρεφρέν στο "2 minutes to Midnight".
Το μεγαλύτερο βάρος στο setlist έπεσε στο ‘Piece Of Mind’ με τα “Flight of Icarus” και το “Where Eagles Dare” να είναι τα δύο τραγούδια που δεν βλέπουμε συχνά ζωντανά από τους Iron Maiden. Στο "The Trooper" βγήκε ο Eddie, η μασκότ των Maiden, για να επιτεθεί στη μπάντα και κυρίως στον Bruce Dickinson με τον οποίον ξιφομάχησε (ο Bruce είναι ούτως η άλλως έμπειρος ξιφομάχος). Οι τόνοι έπεσαν για λίγο με τα μεγαλοπρεπή "Revelations" από το 'Piece of Mind' και "For The Greater Good Of God" από το 'Matter Of Life And Death'.
Δεδομένου ότι είναι best of περιοδεία το συγκρότημα έπαιξε και το "Sign of the Cross" από την εποχή που στα φωνητικά ήταν ο Blaze Bayley, αλλά και φυσικά το "Iron Maiden" που «πανκίζει» λίγο και στο αυθεντικό τραγουδάει ο Paul Di’ Anno. Το παίξιμο της μπάντας δεν το διαπερνούσε τίποτα - το μπάσο του Steve Harris ακουγόταν πρώτο-πρώτο ενώ ο Nicko McBrain δούλευε σαν μηχανή πίσω του. Ο Janick Gers φυσικά έκανε τα χορευτικά του με την κιθάρα για να σιγοντάρουν οι Adrian Smith και ο Dave Murray που μοιράζονταν τα solo. To show της συναυλίας είχε τον Dickinson να αλλάζει ρούχα σε κάθε τραγούδι. Η θεατρικότητα του ήταν βασικό στοιχείο του show: Ντύθηκε δήμιος για το "Sign of The Cross", προσπάθησε να κάψει τα ηχεία με φλογοβόλο στο "Flight Of Icarus" και φόρεσε βενετσιάνικη μάσκα με μία λάμπα θυέλλης στο χέρι για το "Fear Of The Dark".
Οι αντιδράσεις του κόσμου, κυρίως στις πρώτες σειρές, θύμισαν άλλες εποχές, τότε που οι fans πήγαιναν στις συναυλίες σαν να μην τους ενδιαφέρει τι θα ακολουθήσει την επόμενη μέρα. Ο όχλος σε πήγαινε πέρα-δώθε με περιστασιακά σπρωξίματα ανάλογα το τραγούδι. Επίσης δεν θυμάμαι να έχω ξαναδεί τόσα καπνογόνα σε συναυλία πρόσφατα. Πάλι καλά, ο Dickinson δεν σταμάτησε τη συναυλία όπως συνηθίζει όταν βλέπει τον συναυλιακό χώρο να κοκκινίζει από τον καπνό. Ίσως και αυτός είχε σαστίσει με αυτό που έβλεπε αφού κοινό σαν αυτό πού είχαν οι Iron Maiden στη Μαλακάσα δύσκολα βρίσκεις.
Όμως πρέπει να πούμε πως υπήρχαν στιγμές που το κοινό συμπιεζόταν πιο πολύ από ότι θα έπρεπε κάνοντας δύσκολο το να απολαύσεις κάποια σημεία της συναυλίας (σε συνδυασμό με τη σκόνη και τον καπνό). Ακόμα και λίγο πιο πίσω να πήγαινες, μέχρι τον πύργο του ηχολήπτη, η κατάσταση δεν άλλαζε. Ήταν από τις συναυλίες που ήταν απαραίτητος ο διαχωρισμός της αρένας ώστε ο κόσμος να μπορεί να αναπνεύσει και η διοργανώτρια εταιρία θα έπρεπε να το έχει προβλέψει. Δεν ήταν ανάγκη να βάλει πιο ακριβό εισιτήριο, θα μπορούσαν να μπουν στο pit αυτοί που θα έφταναν πρώτοι.
Επιστρέφοντας στο show της μπάντας, το "Wickerman" από το 'Brave New World' μας έστειλε ξανά μπροστά να τραγουδάμε με τον Dickinson και τον Harris (που όπως πάντα τραγουδούσε φανατισμένος όλους τους στίχους χωρίς να είναι μπροστά σε μικρόφωνο). Το encore το ξεκίνησε το ανθεμικό μελωδικό riff του "The Evil That Men Do", και το έκλεισε το "Run To The Hills" με χιλιάδες χέρια σηκωμένα. Για να μας αποχαιρετήσει ο Bruce τραγούδησε acapella μισό ρεφρέν του "Alexander The Great", όπως έχει κάνει και στο παρελθόν. Το πιθανότερο είναι να μην το ακούσουμε ποτέ ζωντανά το "Alexander.." αλλά είναι διασκεδαστικό που ο Bruce εκμεταλλεύεται αυτή την αδυναμία του Ελληνικού κοινού.
Ζήσαμε λοιπόν μία από τις πολυπληθέστερες metal συναυλίες που έχουν γίνει στην Ελλάδα. Με τους Iron Maiden αλλά και τους φανατικούς όλων των ηλικιών να έχουν πάρει σχεδόν στη κυριολεξία φωτιά, ήταν μία από τις πιο ιστορικές συναυλίες που έχουμε ζήσει αλλά και η καλύτερη εμφάνιση των Maiden στη χώρα μας. Αν και η διοργάνωση μας απογοήτευσε, οι ελπίδες ότι κάποια στιγμή μπορεί να σεβαστούν περισσότερο τον καταναλωτή δε θα χαθούν.
Iron Maiden Setlist
Aces High
Where Eagles Dare
2 Minutes to Midnight
The Clansman
The Trooper
Revelations
For the Greater Good of God
The Wicker Man
Sign of the Cross
Flight of Icarus
Fear of the Dark
The Number of the Beast
Iron Maiden
Encore:
The Evil That Men Do
Hallowed Be Thy Name
Run to the Hills
(+ μόνο το ρεφρέν του Alexander the Great)
Η μεγάλη metal συναυλία του καλοκαιριού έγινε πραγματικότητα και ήμασταν εκεί. Οι θρυλικοί Iron Maiden έφεραν το best of show τους ‘Legacy Of The Beast’ στην Μαλακάσα και έσπασαν τα κοντέρ προσέλευσης κόσμου. Ο Bruce Dickinson μίλησε για 36 χιλιάδες κόσμο. Για να είμαστε ειλικρινής ο κόσμος φάνηκε περισσότερος, αλλά στα ίδια επίπεδα με τις συναυλίες των Manu Chao το 2008 και των Black Sabbath το 2005. Τα προβλήματα της διοργάνωσης ήταν κάτι παραπάνω από εμφανή αυτή τη φορά, με πολύ κόσμο να δυσκολεύεται να προλάβει τη συναυλία αφού οι δρόμοι κοντά στη Μαλακάσα δεν μπορούν να διαχειριστούν τόσο κόσμο - ειδικά όταν συνοδεύεται με την έξοδο των παραθεριστών για Σαββατοκύριακο.
Επίσης αντίστοιχα προβλήματα διαχείρισης αντιμετώπισαν οι παρευρισκόμενοι και μέσα στο χώρο του φεστιβάλ με τουαλέτες χωρίς νερό, τεράστιες ουρές για φαγητό/μπύρα/νερό κλπ. Παρ' όλες τις αστοχίες, κανείς δεν μπόρεσε να σταματήσει τη θύελλα που έφεραν οι Iron Maiden και μας έκαναν να αισθανθούμε ότι γυρίσαμε πίσω στο 1999 σε μία εποχή που ο κόσμος τραγουδούσε και τρελαινόταν στις συναυλίες. Το συγκρότημα που ουσιαστικά αδικήθηκε από τη βραδιά είναι οι Volbeat, καθώς το κοινό ήταν στημένο στην κεντρική σκηνή για τους Maiden και ήταν δύσκολο να μεταφερθεί στην Vibe Stage, με αποτέλεσμα να μην μαζέψουν το κοινό που τους αξίζει. Εμείς φτάσαμε στο Terra Vibe ακριβώς πριν βγουν στη κεντρική σκηνή οι Tremonti.
Τremonti
Οι Tremonti είναι το side project του κιθαρίστα των Alter Bridge και των Creed, Mark Tremonti. Δεν θυμίζει τόσο τους Alter Bridge, καθώς η μπάντα πατάει πιο πολύ στο speed metal. O Tremonti είναι και ο frontman της μπάντας και μαζί με τον κιθαρίστα Eric Friedman και τον Garrett Whitlock στα drums αποτελούν τα βασικά μέλη της μπάντας, ενώ ο Tanner Keegan παίζει μπάσο στις συναυλίες. Οι Tremonti κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο 'All I Was' το 2012 και από τότε έχουν κυκλοφορήσει συνολικά 4 albums με τελευταίο το 'A Dying Machine' του 2018 για το οποίο και περιοδεύουν αυτή τη περίοδο.
Το set των Tremonti ξεκίνησε με περίπου 5000 κόσμο να έχουν μαζευτεί στην κεντρική σκηνή. Η μπάντα μπορεί να έπαιξε με αρκετό ήλιο να τη φωτίζει, αλλά το μελωδικό της υβρίδιο μεταξύ speed metal και post grunge ακούστηκε καθαρά από το “Another Heart” που σήμανε την έναρξη του set τους. O Mark ξεχώριζε από την μπάντα και διοχέτευε την ένταση του στο κοινό. Το συγκρότημα είχε την κατάλληλη δυναμική και πολύ όρεξη ώστε να κερδίσει καινούριους fans που μπορεί μεν να μην ήξεραν τα λόγια σε όλα τα τραγούδια, αλλά φώναξαν και χοροπήδησαν στο “So You’re Afraid” και στο “Catching Fire”.
Στο αργόσυρτο ”Flying Monkeys” από το 'Cauterize' το κοινό στις πρώτες σειρές επιδόθηκε σε επιθετικά mosh pits, άσχετα αν ήξερε καλά το τραγούδι ή όχι. Μπόλικη σκόνη σηκώθηκε στο Terra Vibe, καθώς δεν είχε βραχεί το έδαφος όπως συνηθίζεται σε φεστιβάλ στο εξωτερικό. Όμως δυστυχώς ή ευτυχώς και αυτά τα σκηνικά είναι στο παιχνίδι όταν ο κόσμος ξεδίνει.
Με προσθήκη επικών στοιχείων στο “Throw Them To The Lions” οι Tremonti συνέχισαν την εμφάνιση τους και έπαιξαν και το “A Dying Machine” από τον τελευταίο τους concept δίσκο. Αποχαιρέτησαν το κοινό με το “Wish You Well” ξεσηκώνοντας τους πιτσιρικάδες στις πρώτες σειρές και λέγοντας πως στην επόμενη τους επίσκεψη στη χώρα μας, περιμένουν όλο τον κόσμο που τους τίμησε στο Rockwave.
Σίγουρα ο περισσότερος κόσμος ήταν εκεί για τους Iron Maiden, όμως υποδέχτηκαν πολύ θετικά τον Mark Tremonti και την μπάντα του. Η μουσική συνείδηση του κόσμου εμπλουτίζεται με νέα ακούσματα και μπάντες σε φεστιβάλ όπως το Rockwave. Φέτος φτάσαμε ένα βήμα πιο κοντά στο να μας επισκέπτονται φρέσκες μπάντες που είναι στα ντουζένια τους. Ελπίζουμε το επόμενο βήμα στα προσεχή χρόνια να είναι να έρθουν και οι Alter Bridge, η άλλη μπάντα του Mark που δεν μας έχει επισκεφθεί ακόμα.
Tremonti Setlist
Another Heart
You Waste Your Time
My Last Mistake
So You're Afraid
Catching Fire
Flying Monkeys
Radical Change
The Things I've Seen
Throw Them to the Lions
A Dying Machine
Cauterize
Wish You Well
[Γράφει ο Σταύρος Κασιμάτης]
Iron Maiden
Ο ενθουσιασμός για την επιστροφή των Maiden ήταν τεράστιος και η εκτίμηση μου είναι πως ο κόσμος ξεπέρασε τους 40.000! Ξεκινάω με την προσέλευση γιατί ήταν κάτι που αναρωτήθηκε πολύς κόσμος, ενώ ο Bruce Dickinson έκανε λόγο για 36.000.
Οι Iron Maiden βγήκαν με περίπου 40-45 λεπτά καθυστέρηση, διότι κόσμος έμπαινε συνεχώς μέχρι τις 22:30.. πολλοί που έφτασαν αργότερα, πήδηξαν από φράχτες για να δουν όσο είχε απομείνει από την συναυλία, με το ελάχιστο κόστος (έχει και αυτό έναν ρομαντισμό). Ο κόσμος έμοιαζε διψασμένος για μια τέτοια συναυλία και δικαιώθηκε. Όσοι βρεθήκαμε μπροστά στην έναρξη της συναυλίας παρασυρθήκαμε από τα συνεχόμενα mosh pits, κάτι που έκανε την ατμόσφαιρα κάπως αποπνικτική στην αρχή, με την σκόνη και το χώμα να γίνεται μέρος ... της εμπειρίας που ζήσαμε στην Μαλακάσα.
Ο ήχος στην συναυλία ήταν πάρα πολύ καλός, δεν ένιωσα να μπουκώνει σε κανένα σημείο του live και τα μπάσα ήταν ευδιάκριτα. Η παραγωγή και το show, ‘Legacy Of The Beast’, που παρακολουθήσαμε είναι από τα μεγαλύτερα που έχουν έρθει στη χώρα μας και δη σε καλοκαιρινό φεστιβάλ. Οι Maiden στις αποσκευές τους, πέρα από τεράστια σκηνικά και μαριονέτες του Eddie, μετέφεραν και μια αστείρευτη πηγή ενέργειας. Ο Bruce Dickinson ήταν αεικίνητος στη σκηνή για 2 ώρες, αλλάζοντας ενδυμασίες σε τακτά διαστήματα ανάλογα με τον ρόλο που ήθελε να έχει πάνω στη σκηνή. O Steve Harris είχε και πάνω στην σκηνή ηγετικό ρόλο, ενώ ο Gers ήταν ο πιο «πόζερος» της παρέας, αφού η κιθάρα του έπαθε ναυτία και μόνο σπαγκάτο δεν έκανε.
Η σκηνική παρουσία της μπάντας ήταν αυτό που κράτησε τον κόσμο επί 2 ώρες, κάτι παραπάνω από «ζεστό». Οι 60άρηδες, πλέον, Maiden έδωσαν μια από τις καλύτερες performance τους, μας έκαναν να ξεχάσουμε την ηλικία τους και μας υπενθύμισαν γιατί είναι ένα από τα ιστορικότερα και πιο επιδραστικά συγκροτήματα στην ιστορία της σύγχρονης μουσικής. Ο κόσμος ζητούσε προς το τέλος απεγνωσμένα το “Alexander The Great”, κάτι που όσοι γνωρίζαμε την setlist της περιοδείας, ξέραμε ότι ήταν ψιλοαπίθανο να παίξουν. Παρόλα αυτά, ο Bruce αποχαιρετώντας, τραγούδησε ένα απόσπασμα acapella και υποσχέθηκε να είναι στην επόμενη setlist στην Ελλάδα. Τα highlights της βραδιάς, ίσως, δεν είμαι ειδικός για να τα απαριθμήσω, αλλά σίγουρα η χθεσινή βραδιά ήταν στα highlights του καλοκαιριού και ίσως να είμαι και μετριοπαθής.
Για την Μαλακάσα και την ακαταλληλότητα να υποδεχτεί ένα τέτοιο αριθμό ατόμων, δεν ξέρω αν έχει νόημα να μιλήσω. Μια βόλτα από τα posts στο facebook event και τα σχόλια να κάνετε, θα πάρετε μια μικρή γεύση του χάους που επικράτησε.
Πάντως το Terra Vibe ΔΕΝ έχει τις υποδομές για 40.000 κόσμο. Και άντε όσοι πάνε σε μια συναυλία και είναι σε ένα πιο χαλαρό mood, που πάνε να δουν την αγαπημένη τους μπάντα και να ξεδώσουν, οκ, αλλά ο υπόλοιπος κόσμος που δεν έχει σχέση με την συναυλία, τι φταίει;
Στα καθαρά «συναυλιακά», προσωπικά δεν έχω να προσθέσω αρνητικά, μόνο την καθυστέρηση στους Maiden. Εξαρτάται πως θα το αναγνώσεις, δηλαδή:
α. Αν η παραγωγή έκανε καλά που σεβάστηκε τον κόσμο, που ξεκίνησε από τις 18:00 από το κέντρο της Αθήνας και μέχρι τις 21:30 δεν είχε πλησιάσει στα 10 χλμ την Μαλακάσα ή
β. αν δεν σεβάστηκε την ταλαιπωρία του κόσμου που ήταν μέσα από νωρίς, όρθιος και στον ήλιο για πολύ ώρα, σκεπτόμενη το μεγαλύτερο κέρδος. Η επιλογή δική σας.
Μιλώντας ως μη φανατικός των Maiden και της metal, θα ξανά πήγαινα 100% σε συναυλία των Maiden και σίγουρα με κέρδισαν ως ακροατή, έχοντας μία πορεία που δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα και δεν τους νοιάζει να κερδίσουν κανένα. Ενώ πολλές φορές έχω αισθανθεί μπάντες να αντιμετωπίζουν ένα live στην Ελλάδα, σαν αγγαρεία, οι Maiden τα έδωσαν όλα και πιστεύω πως αν/όταν ξανά έρθουν το ίδιο θα ξανά κάνουν και ο κόσμος θα τους αγκαλιάσει με το ίδιο τρόπο.
Up The Irons!
[Γράφει ο Ξενοφών Καράμπαλης]
Iron Maiden
Οι Iron Maiden διανύουν μια από τις πιο επιτυχημένες περιόδους της καριέρας τους με τον Bruce Dickinson να έχει επιστρέψει στην μπάντα από το 'Brave New World' του 2000 και μετά. Η προηγούμενη περιοδεία τους 'Book Of Souls' σήμανε την επάνοδο του Dickinson μετά τη μάχη του με τον καρκίνο και η μπάντα βγήκε στο δρόμο με έναν από τους καλύτερους δίσκους της για την τελευταία δεκαπενταετία. Με τους τρεις κιθαρίστες της στη σκηνή, η θρυλική μπάντα του Steve Harris ήρθε στο Terra Vibe στη Μαλακάσα για μια best of περιοδεία που πολύ ταιριαστά λέγεται 'Legacy Of The Beast'.
Από την προπώληση είχε φανεί πως ο κόσμος θα ξεπεράσει τους 30 χιλιάδες. Ακόμα και κόσμος που δεν είχε τριβή με τη heavy metal μουσική, ήθελε να δει τους Iron Maiden «για την ιστορία». Και έτσι έγινε: πάνω από 36 χιλιάδες κόσμος βρέθηκε στο Rockwave Festival στις 20 Ιουλίου. Ο περισσότερος κόσμος δεν είχε φεστιβαλική λογική, δηλαδή ήρθε στοχευμένος για τους Iron Maiden. Σε αυτό βέβαια βασικό ρόλο έπαιξε το απίστευτο μποτιλιάρισμα για όποιον ξεκίνησε μετά τις 18 το απόγευμα. Κάποιοι τυχεροί από αυτούς ίσα-ίσα πρόλαβαν την αρχή της συναυλίας καταβάλλοντας τρελά sprint. Οι Iron Maiden απ τη μεριά τους καθυστέρησαν τη συναυλία 40 λεπτά για να καταφέρουν να φτάσουν σχεδόν όλοι, ενώ φήμες λένε ότι κόλλησαν και αυτοί στην κίνηση.
Όταν ξεκίνησε ο λόγος του Churchill στις 22:10, στη Μαλακάσα άναψαν πάνω από 5 καπνογόνα. Όποιος ήταν εκεί δε θα ξεχάσει ποτέ το εναρκτήριο "Aces High" με τον Dickinson να εκτοξεύεται από τα monitor του ήχου με μάσκα πιλότου και το τεράστιο φουσκωτό αεροπλάνο για σκηνικό. Ο άτιμος ο Bruce δεν έχανε ανάσα στα φωνητικά του και παρόλο που έτρεχε πάνω κάτω η απόδοση του ήταν τέλεια. Το κοινό ηρέμησε ελάχιστα στο "Where Eagles Dare" και συνέχισε το σπρώξιμο και τα μαζικά ρεφρέν στο "2 minutes to Midnight".
Το μεγαλύτερο βάρος στο setlist έπεσε στο ‘Piece Of Mind’ με τα “Flight of Icarus” και το “Where Eagles Dare” να είναι τα δύο τραγούδια που δεν βλέπουμε συχνά ζωντανά από τους Iron Maiden. Στο "The Trooper" βγήκε ο Eddie, η μασκότ των Maiden, για να επιτεθεί στη μπάντα και κυρίως στον Bruce Dickinson με τον οποίον ξιφομάχησε (ο Bruce είναι ούτως η άλλως έμπειρος ξιφομάχος). Οι τόνοι έπεσαν για λίγο με τα μεγαλοπρεπή "Revelations" από το 'Piece of Mind' και "For The Greater Good Of God" από το 'Matter Of Life And Death'.
Δεδομένου ότι είναι best of περιοδεία το συγκρότημα έπαιξε και το "Sign of the Cross" από την εποχή που στα φωνητικά ήταν ο Blaze Bayley, αλλά και φυσικά το "Iron Maiden" που «πανκίζει» λίγο και στο αυθεντικό τραγουδάει ο Paul Di’ Anno. Το παίξιμο της μπάντας δεν το διαπερνούσε τίποτα - το μπάσο του Steve Harris ακουγόταν πρώτο-πρώτο ενώ ο Nicko McBrain δούλευε σαν μηχανή πίσω του. Ο Janick Gers φυσικά έκανε τα χορευτικά του με την κιθάρα για να σιγοντάρουν οι Adrian Smith και ο Dave Murray που μοιράζονταν τα solo. To show της συναυλίας είχε τον Dickinson να αλλάζει ρούχα σε κάθε τραγούδι. Η θεατρικότητα του ήταν βασικό στοιχείο του show: Ντύθηκε δήμιος για το "Sign of The Cross", προσπάθησε να κάψει τα ηχεία με φλογοβόλο στο "Flight Of Icarus" και φόρεσε βενετσιάνικη μάσκα με μία λάμπα θυέλλης στο χέρι για το "Fear Of The Dark".
Οι αντιδράσεις του κόσμου, κυρίως στις πρώτες σειρές, θύμισαν άλλες εποχές, τότε που οι fans πήγαιναν στις συναυλίες σαν να μην τους ενδιαφέρει τι θα ακολουθήσει την επόμενη μέρα. Ο όχλος σε πήγαινε πέρα-δώθε με περιστασιακά σπρωξίματα ανάλογα το τραγούδι. Επίσης δεν θυμάμαι να έχω ξαναδεί τόσα καπνογόνα σε συναυλία πρόσφατα. Πάλι καλά, ο Dickinson δεν σταμάτησε τη συναυλία όπως συνηθίζει όταν βλέπει τον συναυλιακό χώρο να κοκκινίζει από τον καπνό. Ίσως και αυτός είχε σαστίσει με αυτό που έβλεπε αφού κοινό σαν αυτό πού είχαν οι Iron Maiden στη Μαλακάσα δύσκολα βρίσκεις.
Όμως πρέπει να πούμε πως υπήρχαν στιγμές που το κοινό συμπιεζόταν πιο πολύ από ότι θα έπρεπε κάνοντας δύσκολο το να απολαύσεις κάποια σημεία της συναυλίας (σε συνδυασμό με τη σκόνη και τον καπνό). Ακόμα και λίγο πιο πίσω να πήγαινες, μέχρι τον πύργο του ηχολήπτη, η κατάσταση δεν άλλαζε. Ήταν από τις συναυλίες που ήταν απαραίτητος ο διαχωρισμός της αρένας ώστε ο κόσμος να μπορεί να αναπνεύσει και η διοργανώτρια εταιρία θα έπρεπε να το έχει προβλέψει. Δεν ήταν ανάγκη να βάλει πιο ακριβό εισιτήριο, θα μπορούσαν να μπουν στο pit αυτοί που θα έφταναν πρώτοι.
Επιστρέφοντας στο show της μπάντας, το "Wickerman" από το 'Brave New World' μας έστειλε ξανά μπροστά να τραγουδάμε με τον Dickinson και τον Harris (που όπως πάντα τραγουδούσε φανατισμένος όλους τους στίχους χωρίς να είναι μπροστά σε μικρόφωνο). Το encore το ξεκίνησε το ανθεμικό μελωδικό riff του "The Evil That Men Do", και το έκλεισε το "Run To The Hills" με χιλιάδες χέρια σηκωμένα. Για να μας αποχαιρετήσει ο Bruce τραγούδησε acapella μισό ρεφρέν του "Alexander The Great", όπως έχει κάνει και στο παρελθόν. Το πιθανότερο είναι να μην το ακούσουμε ποτέ ζωντανά το "Alexander.." αλλά είναι διασκεδαστικό που ο Bruce εκμεταλλεύεται αυτή την αδυναμία του Ελληνικού κοινού.
Ζήσαμε λοιπόν μία από τις πολυπληθέστερες metal συναυλίες που έχουν γίνει στην Ελλάδα. Με τους Iron Maiden αλλά και τους φανατικούς όλων των ηλικιών να έχουν πάρει σχεδόν στη κυριολεξία φωτιά, ήταν μία από τις πιο ιστορικές συναυλίες που έχουμε ζήσει αλλά και η καλύτερη εμφάνιση των Maiden στη χώρα μας. Αν και η διοργάνωση μας απογοήτευσε, οι ελπίδες ότι κάποια στιγμή μπορεί να σεβαστούν περισσότερο τον καταναλωτή δε θα χαθούν.
Iron Maiden Setlist
Aces High
Where Eagles Dare
2 Minutes to Midnight
The Clansman
The Trooper
Revelations
For the Greater Good of God
The Wicker Man
Sign of the Cross
Flight of Icarus
Fear of the Dark
The Number of the Beast
Iron Maiden
Encore:
The Evil That Men Do
Hallowed Be Thy Name
Run to the Hills
(+ μόνο το ρεφρέν του Alexander the Great)