Για την πρώτη μέρα του Ejekt γράψαμε ότι υπήρχε πρωτόγνωρη ακρίβεια λεπτού στην τήρηση του προγράμματος. Δυστυχώς αυτή η εικόνα χάλασε εντελώς κατά την δεύτερη ημέρα του Festival. Υπήρξε πάνω από μία ώρα καθυστέρησης κατά την εμφάνιση όλων των συγκροτημάτων με αποτέλεσμα οι Royksopp να ξεκινήσουν 01.20 μετά τα μεσάνυχτα περίπου. Ούτε μεταμεσονύχτια προβολή να ήταν! Εντάξει είπαμε, η επόμενη ημέρα ήταν Σάββατο, αλλά αν βάλεις και την καθυστέρηση κατά την αποχώρησή μας από τον χώρο του parking, θα φτάναμε στο κρεβάτι μας για ξεκούραση τα ξημερώματα, αν ήθελες να παρακολουθήσεις όλο το set των Νορβηγών αγαπημένων του ελληνικού κοινού.Οι μόνες που επωφελήθηκαν από την όλη αργοπορία ήταν η Νατάσα, η Μαριλένα και η Έλενα, δηλαδή οι Berlin Brides. Αντί να εμφανιστούν 17.20, όπως ήταν αρχικά προγραμματισμένο, έπαιξαν αρκετά αργότερα όταν είχε μαζευτεί περισσότερος κόσμος. Πάντως το κοινό την δεύτερη μέρα του festival, ειδικά μέχρι την εμφάνιση του Jarvis, ήταν κατά πολύ λιγότερο από την πρώτη μέρα του. Απομένει να δούμε αν το φαινόμενο θα ισχύσει γενικότερα φέτος στα διάφορα festivals και συναυλίες... Οι Berlin Brides ήταν αρκετά ευχάριστες και χαρούμενες το διάστημα που έμειναν στη σκηνή και περιμένουμε σε λίγο καιρό και το πρώτο ολοκληρομένο τους album σε παραγωγή του Coti.
Για τη συνέχεια μας περίμεναν οι Subways με τον βρώμικο power pop ήχο τους. Το συγκρότημα απευθύνεται κυρίως σε εικοσάρηδες, αλλά έχει αποκτήσει ήδη φανατικό κοινό στην Ελλάδα, το οποίο γνωρίζει τους στίχους των περισσότερων τραγουδιών τους, ανταποκρίνεται στην εφηβική τρέλα του συγκροτήματος και σίγουρα περνάει καλά στις συναυλίες τους. Ο Billy Lunn και η Charlotte Cooper, για παραπάνω από μία ώρα που έμειναν στη σκηνή, έκαναν αρκετά χιλιόμετρα χοροπηδώντας. Ο Billy μάλιστα επιδόθηκε σε αρκετά σάλτα αλά Ρουβά, αλλά και σε stagediving.Η συνέχεια ήρθε με τους Klaxons που, μετά την πρώτη καλή κυκλοφορία τους, έχουν καθυστερήσει αρκετά την επόμενη δισκογραφική τους δουλειά την οποία περιμένουμε στις αρχές της επόμενης χρονιάς. Το συγκρότημα εμφανίστηκε με εντυπωσιακές αμφιέσεις, ενώ - ειδικά στις αρχές του set - ο ήχος τους άγγιζε τα όρια του metal και ήταν μακριά από το pop ψυχεδελικό πέπλο που κάλυπτε το Myths of the near future, με το οποίο τους γνωρίσαμε. Πιθανόν αυτό να σημαίνει μία αλλαγή πλεύσης στον ήχο τους. Ξεχώρισαν τα Golden skans, Magick, Atlantis to interzone και το It’s not over yet.
Μετά το τέλος της εμφάνισης των Klaxons το πλήθος μετατοπίστηκε στη δεύτερη, εσωτερική σκηνή του Ejekt για να παρακολουθήσει τους Echo and the Bunnymen που προστέθηκαν κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή στην σύνθεση του Festival και μας έκαναν ιδιαίτερα χαρούμενους. Αρκετοί fans περίμεναν το συγκρότημα και τον Ian McCulloch που βγήκε στη σκηνή με παλτό! Στην αρχή με το Rescue, αλλά και καθόλη τη διάρκεια της εμφάνισής τους διαπιστώσαμε ότι πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα new wave σχήματα των 80’s και ότι η φωνή του Ian έχει μείνει αναλλοίωτη στο πέρασμα των χρόνων. Για το τέλος άφησαν ένα καινούριο τραγούδι από το επερχόμενο album τους και το καλύτερο τραγούδι που έχουν γράψει, όπως ακούσαμε δια στόματος Ian, το The Killing moon, ενώ στο encore που ακολούθησε ακούσαμε και το πανέμορφο Nothing last forever.