Πρωτότυπος τίτλος: The Guilty
Ελληνικός τίτλος: Ο Ένοχος
Διαθέσιμο στο Netflix από 1 Οκτωβρίου 2021
Σκηνοθεσία: Antoine Fuqua
Πρωταγωνιστεί ο Jake Gyllenhaal
Ξεχωρίζει για: Tην εξαιρετική ερμηνεία του πρωταγωνιστή
Σταθείτε αν σας αρέσουν: Η αυξανόμενη αγωνία και οι ανατροπές
Προσπεράστε αν: Θέλετε αμείωτη δράση και οπτικά εφέ
Μια μέρα πριν από την εκδίκαση της υπόθεσης που τον έστειλε από ένα «μάχιμο» πόστο στο τηλεφωνικό κέντρο της Άμεσης Δράσης του Λος Άντζελες, ο Joe έχει ακόμα μία βάρδια. Όλα δείχνουν πως στις λιγοστές ώρες που του απομένουν εκεί, ο Joe θα ασχοληθεί με κάποιες αρκετά απλές κλήσεις ρουτίνας ή σχετικά με την ανεξέλεγκτη πυρκαγιά που έχει ξεσπάσει στην περιοχή. Όλα όμως θα αλλάξουν, όταν λαμβάνει μια κλήση από μια γυναίκα που δηλώνει πως την έχουν απαγάγει.
Το "The Guilty" αποτελεί remake του δανέζικου "Den Skyldige", το οποίο είχαμε ξεχωρίσει στην κινηματογραφική μας ανασκόπηση για το 2019.
Σκηνοθετικά ο Antoine Fuqua, πάτησε πάνω στην επιτυχημένη συνταγή της αρχικής ταινίας, με τη διαφορά ότι προσέθεσε ορισμένες δικές του πινελιές και έκανε τα πάντα μεγαλύτερα. Για παράδειγμα, είναι απολύτως φυσιολογικό το τηλεφωνικό κέντρο της Άμεσης Δράσης του Λος Άντζελες να είναι μεγαλύτερο από αυτό της Κοπεγχάγης. Όσον αφορά τις δικές του προσωπικές πινελιές υπάρχουν τα θετικά και τα αρνητικά. Για παράδειγμα, βρήκα αχρείαστη έως υπερβολική την εναρκτήρια σκηνή με το εξωτερικό μακρινό πλάνο από την πυρκαγιά. Θα προτιμούσα μια απλή αναφορά σε αυτή. Από την άλλη, νιώθω ότι οι δύο περιπτώσεις όπου μας έβγαλε για λιγοστά δευτερόλεπτα από το κτίριο δημιουργώντας μας μια αίσθηση σχετικά με το τι συμβαίνει στην άλλη πλευρά της τηλεφωνικής γραμμής λειτούργησαν στο έπακρο. Κατά τα άλλα, οι κάμερες γύριζαν γύρω από τον Jake Gyllenhaal είτε με κοντινά στο πρόσωπό του, είτε με πιο μακρινά πλάνα για να παίρνουμε και μια ιδέα από τον χώρο εργασίας και τους συναδέλφους του. Πολλαπλά ήταν και τα πλάνα στα χέρια του, για να μας δείχνουν την αμηχανία και την αγωνία του χαρακτήρα, αλλά και και στην οθόνη του υπολογιστή του, με σκοπό να ξέρουμε τι πραγματικά βλέπει όλη αυτή την ώρα.
Ο Jake Gyllenhaal ξεδίπλωσε για άλλη μια φορά το υποκριτικό του ταλέντο. Από το πρώτο κιόλας λεπτό, μας δίνει να καταλάβουμε πως ο χαρακτήρας δεν περνάει καλά εκεί που βρίσκεται και πως κάτι τον βασανίζει. Εξαιρετικό βλέμμα, που ώρες-ώρες έδειχνε περίεργα χαμένο, άλλες στεναχωρημένο, ενώ κάποιες άλλες γεμάτο αγωνία. Όσο μαθαίνουμε πληροφορίες για τον χαρακτήρα, γίνεται απόλυτα κατανοητή ακόμα και αυτή η περιέργεια. Ακόμα και ο τρόπος ομιλίας του Gyllenhaal άλλαζε ανάλογα με την περίσταση. Πιο σοβαρός εκεί που χρειαζόταν, κάποιες στιγμές στενάχωρος με τρέμουλο και ούτω καθεξής. Νιώθω πως το πιο δύσκολο είδος ηθοποιίας είναι αυτό που ο πρωταγωνιστής είναι μόνος του με την κάμερα και εδώ έχουμε μια τέτοια περίπτωση. Σε ορισμένες περιπτώσεις ο Gyllenhaal έχει και άλλους γύρω του, αλλά ακόμα και τότε είναι κλεισμένος στον δικό του κόσμο, αυτός και μόνο αυτός, και μιλάει έχοντας ένα ακουστικό στο αυτί.
Σεναριακά, νιώθω πως ο Nic Pizzolatto έκανε ελάχιστες παρεμβάσεις. Πήρε ένα ήδη πολύ καλό σενάριο και το μετέφερε στα δεδομένα τόσο τα δικά του, όσο και του σκηνοθέτη. Υπάρχουν ελάχιστες διαφορές όσον αφορά την πρωτότυπη ταινία. Μία εξ αυτών είναι για παράδειγμα η ανεξέλεγκτη πυρκαγιά, ενώ η μόνη ουσιώδης αλλαγή έγινε στο φινάλε της ταινίας, την οποία δεν αναφέρω για ευνόητους λόγους. Όπως και να έχει, δεν παύει η πλοκή να σε κρατάει σε αγωνία μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Για την ακρίβεια, θα έλεγα πως η αγωνία αυξάνεται όλο και περισσότερο όσο περνάει η ώρα. Δεν είμαι βέβαιος, όμως, αν αυτό θα πρέπει να το καρπωθεί ο ίδιος ο Pizzolatto ή οι Gustav Möller και Emil Nygaard Albertsen που έγραψαν το αρχικό σενάριο.
Για να είμαι δίκαιος, ανεξάρτητα από τις τόσες θετικές εντυπώσεις, η ταινία δεν είναι καλύτερη από την πρωτότυπη. Ωστόσο, δεν είναι σε καμία περίπτωση ένα κακό remake και δεν παύει να είναι μια αξιόλογη ταινία. Από τα πρώτα της κιόλας λεπτά καταφέρνει να κεντρίσει - και να κρατήσει αμείωτο - το ενδιαφέρον του θεατή. Επίσης, χάρη στη σχετικά μικρή της διάρκεια, η οποία περιορίζεται στα 90 περίπου λεπτά, η θέασή της γίνεται ακόμα ευκολότερη. Ακόμα και αν έχετε δει την πρωτότυπη ταινία, το "The Guilty" δεν θα καταχραστεί τον χρόνο σας!
Διαβάστε επίσης: "Joker": Μυθοπλασία ή κοινωνική πραγματικότητα;