O Tim Booth στην Πάτρα, λοιπόν. Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό όταν έμαθα για τις φετινές συναυλίες του στην Ελλάδα είναι πόσο καλά είχα περάσει στην περσινή συναυλία των James στην Πάτρα. Θυμήθηκα πόσο εύκολα γέμισε το γήπεδο Απόλλωνα και τον παλμό του κοινού. Μπαίνοντας την Κυριακή στην Ακτή Δυμαίων περίμενα λίγο κόσμο παραπάνω. Βέβαια, ο Tim Booth θα έβγαινε μετά από τουλάχιστον μισή ώρα. Στη σκηνή ήταν ακόμα ο His Majesty The King Of Spain, ή αλλιώς Νεκτάριος Κουβαράς, ο οποίος μας ζέστανε με blues-folk ρυθμούς μαζί με τους μουσικούς που τον συνόδευαν. Αξίζει να επισκεφτείτε τη σελίδα του στο MySpace. Η εμφάνιση του μεγαλειότατου και των ακόλουθών του ήταν πολύ καλή αν και ο κόσμος φαινόταν να είχε στο μυαλό του αυτό που ακολουθούσε. 
Αφού μαζεύτηκε λίγος κόσμος παραπάνω, χαμήλωσαν τα φώτα και ένας προβολέας φώτιζε στο πίσω μέρος του χώρου. Ακούμε τη φωνή του Tim Booth, ο οποίος έκανε την είσοδό του μέσα από το κοινό μαζί με τον κιθαρίστα των James Saul Davies και τον μπασίστα, τραγουδώντας το As far as I can see από το νέο του δίσκο Love Life. Αν και δεν πρωτοτύπησε (με τον ίδιο τρόπο συνηθίζει να εμφανίζεται τα τελευταία χρόνια), ο κόσμος τον αποθέωσε. Μετά από μερικές τετ-α-τετ καντάδες στις τυχερές κοπέλες που βρέθηκαν στο διάβα του, ανέβηκε στη σκηνή. Συνέχισε με τα Monkey God και Wave Hello από τον προσωπικό του δίσκο Bone, και με τα ακυκλοφόρητα Bless ‘em all και Consequences από το Love Life. Ο κόσμος λίγο μουδιασμένος αλλά με φανερή διάθεση να συμμετάσχει περίμενε να ακούσει τα πιο γνωστά τραγούδια του frontman των James. Με το The dance of the bad angels η διάθεση ανέβηκε. Πολύ καλή η εκτέλεση του Hit Parade από το δίσκο του με τον Angelo Badalamenti (1996). Και μετά ακολούθησε αυτό που πολλοί περίμεναν: James! O Tim Booth δεν θα μπορούσε να αποφύγει τις μεγάλες του επιτυχίες με τους James, οι οποίες άλλωστε τον έκαναν τόσο αγαπητό στη χώρα μας. Seniorita και Laid, λοιπόν, για τη συνέχεια με τον κόσμο να χορεύει πάνω και κάτω από τη σκηνή. Για το επόμενο τραγούδι (Down to the sea) ο Tim αποφάσισε να κάνει μια βόλτα ανάμεσα στον κόσμο, να ανεβεί στο μπαρ και να τραγουδήσει με τους θαυμαστές του. Συνέχισε με τραγούδια από τα παλιά (Bone, Butterfly’s dream) αλλά και από το νέο του δίσκο (Monsters, All about time).
Μας ευχαρίστησε και μας αποχαιρέτησε, για λίγο όμως, αφού τα παρατεταμένα χειροκροτήματα του κοινού οδήγησαν στο πρώτο encore. Και τι encore! Ξεκίνησε με το Sometimes και το κοινό να τραγουδάει μαζί του «Sometimes, when I look in your eyes I can see your soul…» και συνέχισε σε απόλυτη ησυχία με το Fall in love with me. Μας ξανα-αποχαιρέτησε με το πολύ καλό καινούργιο τραγούδι Buried Alive. Παρακολουθήστε την εμφάνιση αυτή στα βίντεο που ακολουθούν.
Ακολούθησαν υποκλίσεις και χαιρετούρες από τον Tim Booth και τους μουσικούς του, χειροκροτήματα, φωνές από το κοινό, χτύπημα των ποδιών στο πάτωμα και δεύτερο encore. Την δεύτερη φορά μας παρουσίασε δύο τραγούδια από το νέο του δίσκο: Shatters και The point of Darkness. Αν και περίμενα περισσότερο κόσμο, όσοι βρέθηκαν στην Ακτή Δυμαίων την Κυριακή φάνηκε πως διασκέδασαν και το ευχαριστήθηκαν. Ο ήχος πολύ καλός, ο Tim Booth αεικίνητος, με την ενέργεια στα ύψη και οι μουσικοί που τον συνόδευαν άψογοι. Μορφή της βραδιάς ο μικρότερος της παρέας Dan, στα πλήκτρα και πνευστά. Τελικά, ήταν μια πολύ καλή βραδιά.
Και την επόμενη μέρα διαβάζω στο Twitter του Tim Booth: “In Patras we got the balance right. Played an extra secret acoustic gig in a deserted church by candlelight after the show”. (Πρώτη σκέψη: «Κατάρα..!», δεύτερη σκέψη: «!@#$%@#$!!»). Όποιος είχε την τύχη να βρεθεί εκεί ας μας δώσει μια ιδέα…