Οι φήμες φούντωναν όλο το 2024, μέχρι και την εμφάνιση του Liam Gallagher στο Reading Festival της Αγγλίας την περασμένη Κυριακή, όπου tease-αρε στην οθόνη αλλά και στα social media την ημερομηνία 27.08.24. Και κάπως έτσι, φτάσαμε Τρίτη, και το μεγαλύτερο indie rock reunion της ιστορίας είναι γεγονός. Οι Oasis (ή για να είμαστε πιο ακριβείς, τα αδέρφια Gallagher) θα είναι και πάλι κοντά μας ενωμένοι, με περιορισμένες μέχρι στιγμής εμφανίσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Ιρλανδία.
Παροξυσμός, φυσικά, επικράτησε σε όλα τα social media, καθώς όλοι ξέρουμε τα χρόνια προβλήματα μεταξύ των δύο εμβληματικών αδελφών και ιδρυτών της μπάντας από το Μάντσεστερ (Noel και Liam). Οι ελπίδες για κάποια επανένωση ήταν σχεδόν μηδαμινές. Βασικά, οι γνώστες ακόμα και τώρα αμφισβητούμε κάτα πόσο θα ολοκληρωθεί αυτό το tour ή όχι. Για να δούμε πώς θα λειτουργήσει αυτό το οικογενειακό εκρηκτικό κοκτέιλ.
Κάποιος, όμως, μπορεί να ρωτήσει: «Γιατί τώρα το reunion;». «Γιατί… φάση», θα απαντήσω εγώ. Άλλωστε, μπροστά στα εκατομμύρια, τι σου είναι η έχθρα; Όπως έχουμε ξαναπεί, μετά το πέρας του Covid, όλα γίνονται για το FOMO, ελληνιστί «φάση». Προφανώς, αυτό το γνωρίζουν τόσο οι Gallagher όσο και το management τους. Ο κόσμος ψοφάει για ιστορικά reunions, μεγάλα lives από κλασικά ονόματα, και γενικά καθετί ρετρό. Και ναι, όπως και να το κάνουμε, εν έτει 2024, οι Oasis είναι ρετρό. Το ύφος της μουσικής, το προσωπικό στυλ και τα κουρέματα των ίδιων το μελών, τα όσο δεν πάει vintage videoclips και τα χιλιοπαιγμένα χιτάκια σε ραδιόφωνα, playlists, ταινίες συνθέτουν τις κατάλληλες συνθήκες για να γίνει ο κακός χαμός στα lives τους και να αποτελέσουν το μουσικό γεγονός όλου του επόμενου έτους.
Και ναι, η αναγνώριση των Oasis είναι δεδομένη και όλοι χαιρόμαστε με το παραπάνω. Αλλά και μόνο που το πρώτο που έρχεται στο μυαλό είναι «Ωχ! Θα προλάβω άραγε εισιτήριο; Θα καταφέρω καν να μπω στο queue για τα εισιτηρια;», καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Το πρόβλημα της υπερβολικής φρενίτιδας για καθετί μαζικό που συμβαίνει απλά και μόνο για να μην είμαστε «έξω από το χορό». Δεν είμαστε εδώ για να κάνουμε επιστημονική ανάλυση του ψυχολογικού αυτού φαινομένου, αλλά όλοι μπορούμε να καταλάβουμε ότι σε ένα μεγάλο αρκετά ποσοστό η ανακοίνωση ενός τέτοιου reunion εντυπωσιάζει περισσότερο για τα likes, που λέμε στην αργκό, και ίσως για τη συναισθηματική αξία που έχει για κάποιους, παρά για την ίδια τη μουσική.
Κάποιοι μπορεί να πουν ότι οι άνθρωποι δεν εντυπωσιάζονται με τη μουσική του σήμερα, οπότε το ξεπάγωμα τετοιων rock δεινοσαύρων μόνο ενθουσιασμό μπορεί να προκαλέσει. Αυτό δεν φαίνεται αληθές αν σκεφτεί κανείς τις sold out εμφανίσεις της πολύ επίκαιρης Taylor Swift, για παράδειγμα. Θα έλεγα ότι μεγαλύτερη σημασία για κάποιον έχει το να είναι μέρος του μεγαλύτερου μουσικού γεγονότος του 2025. Και ναι, του χρόνου τα προγνωστικά λένε ότι οι Oasis θα ξεπεράσουν και την Swift και ότι η μαύρη αγορά θα κατακλυστεί με χιλιάδες ακριβά, σε παρανοϊκό βαθμό, εισιτήρια για τα lives τους, που παρανοϊκοί και μάλλον όχι τόσο fan οπαδοί του συγκροτήματος θα τα αγοράσουν όσο και να κοστίζουν. Άλλωστε, σε μία εποχή που οι κυρίως οι Millennials και η Gen Z δεν ξέρουν πραγματικά τι θα μας βρει αύριο και πολλοί έχουν πρακτικα «παραιτηθεί», προτιμούν να yola-ρουν και να το ζήσουν όσο μπορούν στο τώρα. Και κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει για αυτό, λόγω συνθηκών.
Sold-outs υπήρχαν πάντα. Η κυρίως διαφορά είναι ότι παλιά οι τιμές ήταν αρκετά πιο κάτω και ότι δεν εξαφανίζονταν όλα τα εισιτήρια μέσα σε μερικά λεπτά. Πλέον περισσότερο αγχώνεσαι αν θα βρεις εισιτήριο παρά χαίρεσαι αληθινά με την εκάστοτε ανακοίνωση. Το σίγουρο με τους Oasis είναι ότι θα γίνει χαμός την ημέρα της προπώλησης αλλά και ύστερα. Το πόσοι θα είναι, όμως, εκεί γιατί πραγματικά αγαπούν την μουσική τους Oasis και πόσοι για να μην νιώσουν εκτός είναι μια άλλη ιστορία. Ευχόμαστε σε όλους, όμως, να περάσουν το ίδιο καλά. Και ευχόμαστε και για καμιά νέα κυκλοφορία.
I need to be myself
I can't be no one else
I'm feeling supersonic, give me gin and tonic
You can have it all, but how much do you want it?