Τι θα ακούσεις;
Deep Funk, Psychedelia, Jazz Funk, Soul
Τραγούδια που ξεχωρίζουν;
Aphasia, Black Hills, Turn and Burn, Burnt Offering, Magus Mountain (Κανονικά έπρεπε να τα γράψω όλα με τη σειρά)
Βαθμολογία:
9/10
Πατάς το play για να αρχίσει το Into the Fog και μια ομίχλη καλύπτει το χώρο. Μέχρι να καταλάβεις τι γίνεται πιάνεις τον ευτό σου να ταξιδεύει. Που, θα αναρωτηθείτε. Η απάντηση είναι απλή και άμεση. Αμερική, δεκαετία του 70. Από τις πρώτες στιγμές νιώθεις πως ακούς soundtrack ταινίας μυστηρίου γυρισμένης σε κακόφημες γειτονιές της Νέας Υόρκης ή του San Francisco κάπου στην αρχή της δεκαετίας του 1970. Οι Budos Band έχουν μια εκπληκτική ικανότητα να δημιουργούν εικόνες και μάλιστα φορτισμένες με την ακρόαση της μουσικής τους πράγμα ιδιαίτερα δύσκολο ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς την απουσία φωνητικών.
Είναι το τέταρτο album των αμερικάνων, με έδρα το Staten Island, μετά τα The Budos Band, The Budos Band II και The Budos Band III και το πιο μεστό. Είναι ένας δίσκος που όσο τον ακούς θέλεις να τον ακούσεις περισσότερο. Ξεκολλάει δύσκολα από το cd player. Παίζουν deep funk αλλά την ψυχεδέλεια που έχουν μαζεμένη σε αυτό το δίσκο θα τη ζήλευαν οι master του είδους. Δεν έχουν φωνητικά που το ρόλο τους έχουν αναλάβει η τρομπέτα και το σαξόφωνο των οποίων τις μελωδίες σίγουρα θα πιάσεις τον εαυτό σου να σιγοτραγουδάς μετά από λίγη ώρα. Οι κιθάρες ξερνούν riff ανά πάσα στιγμή και το rhythm section, το μπάσο και τα drums, είναι στιβαρά και σου επιβάλλουν να κινηθείς στους ρυθμούς τους. Οι τύποι δεν αστειεύονται. Παίζουν βρώμικα, όπως βρώμικες είναι και οι κιθάρες και τα πλήκτρα.
Δύσκολα ξεχωρίζεις κομμάτια από το δίσκο, είναι όλα βαλμένα σε μια σειρά με σκοπό να δημιουργούν μεταπτώσεις σε αυτό που νιώθεις και στις εικόνες που δημιουργείς όταν τ' ακούς. Άλλοτε νιώθεις να καταδιώκεις και άλλοτε σαν να καταδιώκεσαι. Υπάρχουν στιγμές που αισθάνεσαι την ανδρεναλίνη που ρέει στο αίμα σου καθώς κρύβεσαι περιμένοντας κάτι μεγάλο. Υπάρχουν στιγμές που η μουσική αποπνέει μεγαλοπρέπεια και άλλες που το μυστήριο γεμίζει τον χώρο.
Είναι groovy, είναι σκοτεινό, είναι μελωδικό και δε θα βαρεθείτε να το ακούτε! Τι περιμένετε;
Deep Funk, Psychedelia, Jazz Funk, Soul
Τραγούδια που ξεχωρίζουν;
Aphasia, Black Hills, Turn and Burn, Burnt Offering, Magus Mountain (Κανονικά έπρεπε να τα γράψω όλα με τη σειρά)
Βαθμολογία:
9/10
Πατάς το play για να αρχίσει το Into the Fog και μια ομίχλη καλύπτει το χώρο. Μέχρι να καταλάβεις τι γίνεται πιάνεις τον ευτό σου να ταξιδεύει. Που, θα αναρωτηθείτε. Η απάντηση είναι απλή και άμεση. Αμερική, δεκαετία του 70. Από τις πρώτες στιγμές νιώθεις πως ακούς soundtrack ταινίας μυστηρίου γυρισμένης σε κακόφημες γειτονιές της Νέας Υόρκης ή του San Francisco κάπου στην αρχή της δεκαετίας του 1970. Οι Budos Band έχουν μια εκπληκτική ικανότητα να δημιουργούν εικόνες και μάλιστα φορτισμένες με την ακρόαση της μουσικής τους πράγμα ιδιαίτερα δύσκολο ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς την απουσία φωνητικών.
Είναι το τέταρτο album των αμερικάνων, με έδρα το Staten Island, μετά τα The Budos Band, The Budos Band II και The Budos Band III και το πιο μεστό. Είναι ένας δίσκος που όσο τον ακούς θέλεις να τον ακούσεις περισσότερο. Ξεκολλάει δύσκολα από το cd player. Παίζουν deep funk αλλά την ψυχεδέλεια που έχουν μαζεμένη σε αυτό το δίσκο θα τη ζήλευαν οι master του είδους. Δεν έχουν φωνητικά που το ρόλο τους έχουν αναλάβει η τρομπέτα και το σαξόφωνο των οποίων τις μελωδίες σίγουρα θα πιάσεις τον εαυτό σου να σιγοτραγουδάς μετά από λίγη ώρα. Οι κιθάρες ξερνούν riff ανά πάσα στιγμή και το rhythm section, το μπάσο και τα drums, είναι στιβαρά και σου επιβάλλουν να κινηθείς στους ρυθμούς τους. Οι τύποι δεν αστειεύονται. Παίζουν βρώμικα, όπως βρώμικες είναι και οι κιθάρες και τα πλήκτρα.
Δύσκολα ξεχωρίζεις κομμάτια από το δίσκο, είναι όλα βαλμένα σε μια σειρά με σκοπό να δημιουργούν μεταπτώσεις σε αυτό που νιώθεις και στις εικόνες που δημιουργείς όταν τ' ακούς. Άλλοτε νιώθεις να καταδιώκεις και άλλοτε σαν να καταδιώκεσαι. Υπάρχουν στιγμές που αισθάνεσαι την ανδρεναλίνη που ρέει στο αίμα σου καθώς κρύβεσαι περιμένοντας κάτι μεγάλο. Υπάρχουν στιγμές που η μουσική αποπνέει μεγαλοπρέπεια και άλλες που το μυστήριο γεμίζει τον χώρο.
Είναι groovy, είναι σκοτεινό, είναι μελωδικό και δε θα βαρεθείτε να το ακούτε! Τι περιμένετε;