Τι θα ακούσεις:
Θα αποφύγω να τοποθετήσω μια ταμπέλα πάνω από τον αγαπημένο μου Cohen!
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
Όλα αποτελούν πάντα αναπόσπαστα κομμάτια της ιστορίας. Προσωπικά αγαπημένα: You Want It Darker, Traveling Light, It Seemed The Better Way, Steer Your Way
Βαθμολογία:
9.5/10, μόνο και μόνο για να υπάρχει ελπίδα για ένα ακόμα καλύτερο, επόμενο album!
(σ.σ. η δισκοκριτική συντάχθηκε πριν την ανακοίνωση του θανάτου του καλλιτέχνη)
Τον αγαπώ ιδιαιτέρως. Η συναυλία του το 2008 στη Μαλακάσα είναι αυτή που έχει χαραχτεί στη μνήμη μου ανεξίτηλα, όσο καμία άλλη. Το προηγούμενο album του 'Popular Problems' (2014) με έχει συντροφεύσει από τότε που κυκλοφόρησε όσο κανένα άλλο. Διαβάζω τα βιβλία που έγραψε, τα ποιήματά του και πραγματικά είμαι ευτυχής για τη συνύπαρξή μας σε αυτόν τον πλανήτη, όπως πολύ εύστοχα είχε σχολιάσει και ο ιδιοφυής Lou Reed. Επομένως, δεν χρειάζεται να γράψω ούτε πώς περίμενα το 'You Want it Darker', ούτε ότι δεν είμαι καθόλου αντικειμενικός κριτής. Αντιθέτως, είμαι απολύτως επηρεασμένη από την αγάπη που του έχω. Παρόλα αυτά, ας κάνω μια προσπάθεια να δώσω σε όποιον δεν το έχει ακόμα ακούσει, μια εικόνα για αυτό το 14ο studio album του…
Το 'You Want it Darker' κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες, σε παραγωγή του γιου του Cohen, Adam. Σύμφωνα με το σχόλιο του Cohen στο οπισθόφυλλο, η ίδια η ύπαρξη του δίσκου οφείλεται κυρίως στον Adam. Υποθέτω ότι θα ήταν πολύ συγκινητικό για τον καλλιτέχνη να συνεργάζεται τόσο στενά με το γιο του, ειδικά τώρα που η φόρτισή του σε σχέση με το μοιραία επερχόμενο τέλος της ζωής είναι μεγαλύτερη.
Ο δίσκος περιλαμβάνει εννέα κομμάτια, το ένα πιο υπνωτιστικό από το άλλο, σε στίχους του ίδιου του Cohen - ως συνήθως - και σε μουσική του ίδιου και των Patrick Leonard, Adam Cohen και Sharon Robinson. Παίρνοντας το cd στα χέρια μου, στάθηκα για αρκετή ώρα να κοιτάζω τη φωτογραφία του εξωφύλλου, τραβηγμένη από τον Adam. Ο Cohen, κομψός, μαυροντυμένος, με καπέλο και γυαλιά ηλίου, κρατώντας ένα τσιγάρο, να ξεπηδά λες από μια λευκή κορνίζα περιτριγυρισμένη από μαύρο φόντο. Ένα παιχνίδι αντιθέσεων, συμβολικό αλλά και τόσο υπαρκτό και χειροπιαστό, απολύτως παρόν σε όλη την ατμόσφαιρα του album.
Η ακρόαση ξεκινά με το ομώνυμο, "You Want It Darker". Το σκοτάδι, η θνητότητα, αλλά και ένας μυστικισμός, μια ιερότητα, απλώς ανατριχιαστικά. Η φωνή απόκοσμη, να προκαλεί ιδιαίτερες δονήσεις. «Hineni Hineni», απαγγέλλει και αμέσως εξηγεί για να μην αφήσει καμιά αμφιβολία ούτε στους μη γνώστες του ιουδαϊσμού: «I’m ready, my Lord».
Με το "Treaty" – αλλά και με τη συνέχειά του, "String reprise/ Treaty", να αποτελεί ένα έγχορδο σχόλιο – επιστρέφει στο αγαπημένο του θέμα του τέλους μιας σχέσης, πάντα από τη δική του ιδιαίτερη ματιά. Ο έρωτας και πάλι παρών στο "On the level" μέσα από υπέροχους, ευφυέστατους στίχους - «I was fighting with temptation but I didn’t want to win…» - και στο "If I didn’t have your love". Το πολύ όμορφο "Leaving the table" αποτελεί από μόνο του μια δήλωση, απολύτως σχετική και πάλι με την αίσθηση του τέλους και της θνητότητας που τόσο φαίνεται να κατακλύζει τον δημιουργό σε αυτή τη φάση της ζωής του.
Πέρα πάντως από το ομώνυμο κομμάτι, το 'You Want it Darker' περιλαμβάνει τρία ακόμα που έχω προλάβει να αγαπήσω ιδιαίτερα. Το "Traveling light", με τον Tom Hemby στο μπουζούκι, δίνει πραγματικά την αίσθηση του ταξιδιού. Ενός ταξιδιού μέσα στην ίδια τη ζωή, τη γεμάτη απογοητεύσεις αλλά και δυνατές, μοναδικές στιγμές, τη γεμάτη αντιθέσεις. Το βιολί πρωταγωνιστεί, υπνωτίζει και μαγεύει στο "It seemed the better way" και οι στίχοι είναι τόσο απλοί, αλλά και τόσο συμβολικοί που ο καθένας θα μπορούσε να τους ταυτίσει με αμέτρητα προσωπικά βιώματα. Και τέλος το "Steer your way", το οποίο μου άφησε την ίδια αίσθηση με το "Never Mind" από το 'Popular Problems' - την αίσθηση της αποκάλυψης μίας ή και περισσότερων μεγάλων αληθειών με κάθε ακρόαση: «Steer your heart past the Truth you believed in yesterday».
Δεν είναι τυχαίο ότι ο δίσκος έχει ήδη λάβει εξαιρετικές κριτικές. Ο Cohen δεν κυκλοφόρησε απλώς ένα album στα 82 του χρόνια και καλό θα είναι ο ακροατής να προχωρήσει πέρα από αυτό. Δημιούργησε για άλλη μια φορά ένα έργο τέχνης που ξεχειλίζει από τις εμπειρίες του ίδιου, τις ανησυχίες του αλλά και την ήρεμη σταθερότητά του, τα συναισθήματά του, τους φόβους του και τα όνειρά του. Είναι πράγματι πολύ σκοτεινό, αλλά πλανάται η αίσθηση της δύναμης με την οποία πορεύεται ο Cohen μέσα σ’ αυτά τα σκοτάδια. Κι αν του λείπει σε μεγάλο βαθμό αυτή η λεπτή ειρωνεία που τόσο έχουμε συνηθίσει από εκείνον, αυτή έχει αντικατασταθεί από βαθύτερα, ακόμα πιο συμβολικά σχόλια για τη ζωή, το θάνατο, τον έρωτα, και το να ρίχνεις μια ματιά στο παρελθόν σου, νιώθοντας ότι δεν θα έχεις πια και πολλές ευκαιρίες να το ξανακάνεις στο μέλλον. Does it get any darker?
Θα αποφύγω να τοποθετήσω μια ταμπέλα πάνω από τον αγαπημένο μου Cohen!
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
Όλα αποτελούν πάντα αναπόσπαστα κομμάτια της ιστορίας. Προσωπικά αγαπημένα: You Want It Darker, Traveling Light, It Seemed The Better Way, Steer Your Way
Βαθμολογία:
9.5/10, μόνο και μόνο για να υπάρχει ελπίδα για ένα ακόμα καλύτερο, επόμενο album!
(σ.σ. η δισκοκριτική συντάχθηκε πριν την ανακοίνωση του θανάτου του καλλιτέχνη)
Τον αγαπώ ιδιαιτέρως. Η συναυλία του το 2008 στη Μαλακάσα είναι αυτή που έχει χαραχτεί στη μνήμη μου ανεξίτηλα, όσο καμία άλλη. Το προηγούμενο album του 'Popular Problems' (2014) με έχει συντροφεύσει από τότε που κυκλοφόρησε όσο κανένα άλλο. Διαβάζω τα βιβλία που έγραψε, τα ποιήματά του και πραγματικά είμαι ευτυχής για τη συνύπαρξή μας σε αυτόν τον πλανήτη, όπως πολύ εύστοχα είχε σχολιάσει και ο ιδιοφυής Lou Reed. Επομένως, δεν χρειάζεται να γράψω ούτε πώς περίμενα το 'You Want it Darker', ούτε ότι δεν είμαι καθόλου αντικειμενικός κριτής. Αντιθέτως, είμαι απολύτως επηρεασμένη από την αγάπη που του έχω. Παρόλα αυτά, ας κάνω μια προσπάθεια να δώσω σε όποιον δεν το έχει ακόμα ακούσει, μια εικόνα για αυτό το 14ο studio album του…
Το 'You Want it Darker' κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες, σε παραγωγή του γιου του Cohen, Adam. Σύμφωνα με το σχόλιο του Cohen στο οπισθόφυλλο, η ίδια η ύπαρξη του δίσκου οφείλεται κυρίως στον Adam. Υποθέτω ότι θα ήταν πολύ συγκινητικό για τον καλλιτέχνη να συνεργάζεται τόσο στενά με το γιο του, ειδικά τώρα που η φόρτισή του σε σχέση με το μοιραία επερχόμενο τέλος της ζωής είναι μεγαλύτερη.
Ο δίσκος περιλαμβάνει εννέα κομμάτια, το ένα πιο υπνωτιστικό από το άλλο, σε στίχους του ίδιου του Cohen - ως συνήθως - και σε μουσική του ίδιου και των Patrick Leonard, Adam Cohen και Sharon Robinson. Παίρνοντας το cd στα χέρια μου, στάθηκα για αρκετή ώρα να κοιτάζω τη φωτογραφία του εξωφύλλου, τραβηγμένη από τον Adam. Ο Cohen, κομψός, μαυροντυμένος, με καπέλο και γυαλιά ηλίου, κρατώντας ένα τσιγάρο, να ξεπηδά λες από μια λευκή κορνίζα περιτριγυρισμένη από μαύρο φόντο. Ένα παιχνίδι αντιθέσεων, συμβολικό αλλά και τόσο υπαρκτό και χειροπιαστό, απολύτως παρόν σε όλη την ατμόσφαιρα του album.
Η ακρόαση ξεκινά με το ομώνυμο, "You Want It Darker". Το σκοτάδι, η θνητότητα, αλλά και ένας μυστικισμός, μια ιερότητα, απλώς ανατριχιαστικά. Η φωνή απόκοσμη, να προκαλεί ιδιαίτερες δονήσεις. «Hineni Hineni», απαγγέλλει και αμέσως εξηγεί για να μην αφήσει καμιά αμφιβολία ούτε στους μη γνώστες του ιουδαϊσμού: «I’m ready, my Lord».
Με το "Treaty" – αλλά και με τη συνέχειά του, "String reprise/ Treaty", να αποτελεί ένα έγχορδο σχόλιο – επιστρέφει στο αγαπημένο του θέμα του τέλους μιας σχέσης, πάντα από τη δική του ιδιαίτερη ματιά. Ο έρωτας και πάλι παρών στο "On the level" μέσα από υπέροχους, ευφυέστατους στίχους - «I was fighting with temptation but I didn’t want to win…» - και στο "If I didn’t have your love". Το πολύ όμορφο "Leaving the table" αποτελεί από μόνο του μια δήλωση, απολύτως σχετική και πάλι με την αίσθηση του τέλους και της θνητότητας που τόσο φαίνεται να κατακλύζει τον δημιουργό σε αυτή τη φάση της ζωής του.
Πέρα πάντως από το ομώνυμο κομμάτι, το 'You Want it Darker' περιλαμβάνει τρία ακόμα που έχω προλάβει να αγαπήσω ιδιαίτερα. Το "Traveling light", με τον Tom Hemby στο μπουζούκι, δίνει πραγματικά την αίσθηση του ταξιδιού. Ενός ταξιδιού μέσα στην ίδια τη ζωή, τη γεμάτη απογοητεύσεις αλλά και δυνατές, μοναδικές στιγμές, τη γεμάτη αντιθέσεις. Το βιολί πρωταγωνιστεί, υπνωτίζει και μαγεύει στο "It seemed the better way" και οι στίχοι είναι τόσο απλοί, αλλά και τόσο συμβολικοί που ο καθένας θα μπορούσε να τους ταυτίσει με αμέτρητα προσωπικά βιώματα. Και τέλος το "Steer your way", το οποίο μου άφησε την ίδια αίσθηση με το "Never Mind" από το 'Popular Problems' - την αίσθηση της αποκάλυψης μίας ή και περισσότερων μεγάλων αληθειών με κάθε ακρόαση: «Steer your heart past the Truth you believed in yesterday».
Δεν είναι τυχαίο ότι ο δίσκος έχει ήδη λάβει εξαιρετικές κριτικές. Ο Cohen δεν κυκλοφόρησε απλώς ένα album στα 82 του χρόνια και καλό θα είναι ο ακροατής να προχωρήσει πέρα από αυτό. Δημιούργησε για άλλη μια φορά ένα έργο τέχνης που ξεχειλίζει από τις εμπειρίες του ίδιου, τις ανησυχίες του αλλά και την ήρεμη σταθερότητά του, τα συναισθήματά του, τους φόβους του και τα όνειρά του. Είναι πράγματι πολύ σκοτεινό, αλλά πλανάται η αίσθηση της δύναμης με την οποία πορεύεται ο Cohen μέσα σ’ αυτά τα σκοτάδια. Κι αν του λείπει σε μεγάλο βαθμό αυτή η λεπτή ειρωνεία που τόσο έχουμε συνηθίσει από εκείνον, αυτή έχει αντικατασταθεί από βαθύτερα, ακόμα πιο συμβολικά σχόλια για τη ζωή, το θάνατο, τον έρωτα, και το να ρίχνεις μια ματιά στο παρελθόν σου, νιώθοντας ότι δεν θα έχεις πια και πολλές ευκαιρίες να το ξανακάνεις στο μέλλον. Does it get any darker?