Το εντελώς μονοδιάστατο, προκλητικό, σχεδόν νοσηρό post-punk του ντεμπούτου τους, αφιερωμένο στο στυλ –που είναι μεταξύ άλλων τα μαλλιά και τα κουστούμια- παρά στην ουσία που είναι βέβαια η μουσική, έχει πάει περίπατο εδώ, δίνοντας την θέση του σε ένα δαντελένιο goth-punk υβρίδιο, αρκετά μελωδικό, ενίοτε φλογερό, με τον Geoff Barrows των Portishead να είναι στην παραγωγή και να βάζει καθοριστικά τη σφραγίδα του (αλλά και τόνους ηχητικών στρωμάτων) στη διαμόρφωση του ήχου της μπάντας, η οποία έχει κυριολεκτικά μεταμορφωθεί από σχεδόν εκφοβιστική, σε στοιχειωμένη και αυτό στα αυτιά μου είναι σίγουρα πρόοδος.
Φανερές οι επιρροές χωρίς άλλο, My Bloody Valentine, Psychedelic Furs, Joy Division, Jesus & Mary Chain, Neu! είναι οι άμεσα αντιληπτές, τα φωνητικά, που είναι πάντοτε ένα ζητούμενο, «φωνάζουν» Bauhaus, είναι πάντως ποιοτικά, χωρίς υπερβολές και θεατρινισμούς και καθόλου εφετζίδικα, ο κιθαρίστας συγγενεύει με το κιθαριστικό στυλ του Kevin Shields.
Εκλεκτά synths και ψυχεδελικό πανδαιμόνιο στο “Three Decades”, ωμό feedback τυλιγμένο σε shoegaze μανδύα στο θαυμάσιο “Scarlet Fields”, οι Jesus & Mary Chain φωνάζουν παρών στο “Who Can Say”και κάπου μετά τη μέση γίνονται Ronnetes!, οι Spiritualized θα ζηλέψουν λίγο τη μουντή μελωδία στο “I Only Think Of You”, μια επτάλεπτη ωδή στη χαμένη αγάπη, κορυφαίο όλων πάντως, το “Sea Within A Sea”, ένα σαγηνευτικό ψυχεδελικό φεστιβάλ που απλώνεται κλιμακωτά, με αιχμηρά, ελικοειδή πλήκτρα που σβήνουν αργά μαζί με το album, η συμμετοχή εδώ του Barrows είναι τόσο αισθητή, αρκεί να ακούσει κανείς τα πλήκτρα στο “The Rip” από το περσινό Third των Portishead και θα καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει με τα πλήκτρα και εδώ, μετά τα πρώτα τέσσερα λεπτά.
Γιγάντιο βήμα εμπρός για τους Horrors λοιπόν, οι οποίοι απλώνουν τέλεια την παλέτα τους χρησιμοποιώντας ένα υπέροχο κολλάζ επιρροών, παραμερίζοντας την συνήθη παγίδα του ποτ-πουρί και μετουσιώνοντάς τες σε κάτι ζωντανό και σύγχρονο.
8.0