Τι θα ακούσεις:
progressive rock & metal
Τραγούδια που αξίζει να ακούσεις:
Fear Inoculum, Invincible
Βαθμολογία:
7.5
Οι Tool έχουν την φοβερή ικανότητα να προκαλούν ντόρο ακόμα και μέσω της απουσίας τους. 13 χρόνια τώρα το πιστό κοινό τους ήλπιζε και προσευχόταν σε μια ανασυγκρότηση των ιδεών του συγκροτήματος με στόχο την κυκλοφορία ενός καινούριου δίσκου. Το σήριαλ καλά κρατούσε, ο Maynard Keenan έφτιαχνε το δικό του κρασί τη στιγμή που οι υπόλοιποι της παρέας έκαναν οτιδήποτε άλλο εκτός από το να σκέφτονται πώς θα σκαρφιστούν νέα riffs. Τέλος πάντων, ο χρόνος κυλάει τελικά πολύ γρήγορα και τσουπ, το 2019 έμελλε να είναι η χρονιά μέσα στην οποία οι Tool θα πραγματοποιούσαν την μεγαλειώδη επιστροφή τους.
Το “Fear Inoculum” αποτελεί το πέμπτο άλμπουμ των Αμερικανών και προφανώς πριν καν κυκλοφορήσει είχε πολλές «ευθύνες» πάνω του. Τα πολλά χρόνια αναμονής αναπόφευκτα στρώνουν το δρόμο για ένα μεγάλο come back, ενώ αν αναλογιστεί κανείς τους «ύμνους» που έχουν βγάλει οι Tool τη δεκαετία 1996 – 2006, η κάψα που υπήρχε από όταν ανακοινώθηκε η κυκλοφορία του δίσκου γινόταν ολοένα και εντονότερη καθώς πλησίαζε η ημερομηνία της πολυαναμενόμενης κυκλοφορίας. Αρχικά, η φυσική μορφή του δίσκου περιλαμβάνει 7 τραγούδια ενώ στην ψηφιακή προστίθενται και τρία instrumental. Όπως ανέφεραν και οι ίδιοι οι Tool, τα κομμάτια προέκυψαν μεγάλα σε διάρκεια από μόνα τους, χωρίς να ήταν αυτός ο στόχος. Έτσι, με εξαίρεση τα ορχηστρικά, όλα τα τραγούδια ξεπερνούν τα 10 λεπτά.
Το ομώνυμο τραγούδι κάνει την αρχή και αμέσως συγκρούεται με τις προσωπικές προσδοκίες που είχα για τον δίσκο. Να σημειώσω πως τέτοιου τύπου επιστροφές – που θεωρούνται και είναι στην ουσία μεγάλες για τη μουσική βιομηχανία – τις θεωρώ απίστευτα «επικίνδυνες». Όταν μπαίνουν τα λόγια του Keenan όμως υπό τη σκέπη της κιθάρας του Adam Jones και των κρουστών του Danny Carey, όλα διαγράφονται και κάθε φόβος απομακρύνεται αμέσως. Και αυτό διότι ενώ το μουσικό στυλ είναι καθαρά Tool, το άλμπουμ δεν είναι καθόλου προβλέψιμο. Αν περιμένεις κάτι παρεμφερές με τις προηγούμενες δουλειές, τότε ίσως και να εκπλαγείς από την προσέγγιση της τετράδας. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων βέβαια, με τον εν λόγω δίσκο, τη μουσική τους οι Tool δεν την εξέλιξαν ιδιαίτερα.
Ο δίσκος γενικά χρειάζεται πολλές ακροάσεις. Η δική μου άποψη για τα τραγούδια διαμορφώθηκε μετά από 5 μέρες συνεχών ακροάσεων και θεωρώ πως το τελικό αποτέλεσμα του “Fear Inoculum” έχει θετικότατο πρόσημο. Θα προτιμούσα πιο έντονες εκρήξεις, αλλά το ατμοσφαιρικό σκηνικό που έχει στηθεί είναι απίθανο. Με το “Pneuma” και το “Invincible” οι Tool «αποφεύγουν» καθετί πιασάρικο, Ακούγονται δηλαδή σαν να αφέθηκαν εντελώς στις μουσικές τους και όπου τους βγει. Το “Invincible” ωστόσο θα μπορούσε να είναι μικρότερο αποφεύγοντας την «κοιλιά», λίγο πριν το κρεσέντο στο τέλος. Και προχωράω στο ίσως πιο αξιοσημείωτο στοιχείο το οποίο είναι η σχετικά έντονη απουσία του Keenan και γενικότερα των στίχων. Αυτό είναι και το σημαντικότερο στοιχείο κατ’ εμέ που κουράζει στα κομμάτια, καθώς με εξαίρεση κάποια ενδιαφέροντα solos, πολλές μουσικές στιγμές ακούγονται στα αυτιά μου σαν να έχουν τον χαρακτήρα filler.
Ο Jones έχει πρωταγωνιστικό ρόλο και πολύ καλά κάνει καθώς «δίνει» πολύ με τα riffs του ανεβάζοντας κατά πολύ το επίπεδο ενός τραγουδιού όπως το “Culling Voices” - το οποίο κατά τα άλλα δεν αποτελεί κάτι το φοβερό. Το “7empest” είναι ένα σχετικά αδιάφορο κομμάτι που και αυτό όμως βάζει το δικό του λιθαράκι σε ένα δίσκο που τον χαρακτηρίζω συνολικά πολύ καλό. Hit-ακι δεν υπάρχει αλλά το “Fear Inoculum” δεν απογοητεύει.
Ύστερα από 13 ολόκληρα χρόνια θα πόνταρα στο ότι οι Tool θα κυκλοφορούσαν κάτι απλά για να κυκλοφορήσουν. Όμως όχι, οι Tool πραγματοποίησαν την πολυαναμενόμενη επιστροφή τους με έναν πολύ αξιόλογο δίσκο.
Ύστερα από 13 ολόκληρα χρόνια θα πόνταρα στο ότι οι Tool θα κυκλοφορούσαν κάτι απλά για να κυκλοφορήσουν. Όμως όχι, οι Tool πραγματοποίησαν την πολυαναμενόμενη επιστροφή τους με έναν πολύ αξιόλογο δίσκο.
Σχετικό θέμα