Όποιος παρακολουθεί την καριέρα του Sufjan Stevens θα έχει παρατηρήσει ότι η βασική του σταθερά είναι η αλλαγή. Τα τελευταία 20 χρόνια, ανακαλύπτει συνεχώς τον εαυτό του και έχει εκτελέσει διάφορα φιλόδοξα ηχητικά πειράματα. Από τις ανεξάρτητες λαϊκές ρίζες, που μας έφεραν το αριστούργημα του 2005 "Illinois", συνέχισε με δημιουργικούς μετασχηματισμούς που «έφεραν» το "The Age Of Adz", ενώ το "Carrie & Lowell" ήρθε να προστεθεί σε μια ήδη εντυπωσιακή δισκογραφία. Ουσιαστικά, αυτό είναι το σημάδι κάθε σπουδαίου μουσικού - η προθυμία να προκαλέσει τον εαυτό του αλλά και τους ακροατές σε μια νέα εμπειρία, κάτι που κατάφερε με επιτυχία ο Sufjan Stevens για άλλη μια φορά στο "The Ascension".
Ενώ το "The Ascension" φαίνεται να αντλεί από τα ηλεκτρονικά ηχητικά τοπία που ήταν τόσο διαδεδομένα στο "The Age Of Adz", θα ήταν ανακριβές και κοντόφθαλμο να ονομάσουμε αυτό το έργο "Age of Adz 2.0". Η παλέτα ήχου των συνθεσάιζερ και των τυμπάνων δημιουργεί μια εντελώς διαφορετική ατμόσφαιρα αυτή τη φορά, πολύ πιο οικεία και αιθέρια. Τα φωνητικά του Sufjan συμβάλλουν σταθερά σε αυτήν την ατμόσφαιρα, καθώς οι φωνητικές του μελωδίες ίπτανται ανεπαίσθητα πάνω στην ενορχήστρωση. Σε 15 κομμάτια και 80 λεπτά χρόνου εκτέλεσης, μεταφέρεται μια εκπληκτική ποικιλία αντιπαρατιθέμενων συναισθημάτων: θρίαμβος και ήττα, ελπίδα και απελπισία, χαρά και θλίψη, έκσταση και μούδιασμα και η λίστα συνεχίζεται.
Στην αρχή του άλμπουμ, ο Sufjan ήθελε μια λύση στα παγκόσμια προβλήματα - «μια προσφορά που δεν θα μπορούσε να αρνηθεί». Το συμπέρασμα για το άλμπουμ και η επίλυση αυτού του ζητήματος είναι τόσο ζοφερή και εντυπωσιακή. Ίσως δεν μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο μόνοι μας, και ίσως δεν θα μπορούσαμε ποτέ να επιδιορθώσουμε μια ανεπανόρθωτα κατεστραμμένη κοινωνία. Μπορούμε, ωστόσο, τουλάχιστον προς το παρόν, να ελπίζουμε να διατηρήσουμε την αξιοπρέπεια μας και να ζήσουμε μια ζωή που χαρακτηρίζεται από ευγένεια και καλοσύνη.
Το "The Ascension" μπορεί να είναι δύσκολο να αφομοιωθεί και να μην επηρεάσει όλους με τον ίδιο τρόπο, και αυτό πρέπει να αναμένεται με τη μουσική και την τέχνη στο σύνολό της. Αν και σίγουρα πυκνό και απαιτητικό, το τελευταίο άλμπουμ του Sufjan στον μεγάλο κατάλογό του είναι μια ικανοποιητική ακρόαση και ένα ταξίδι που αξίζει να ακολουθήσετε, με έναν από τους πιο ταλαντούχους και δημιουργικούς μουσικούς των τελευταίων 20 ετών.
Για αυτούς και πολλούς παραπάνω λόγους η συντακτική ομάδα του Mixgrill ψήφισε το The Ascension για δίσκο του μήνα Σεπτεμβρίου, βάζοντας τον δίσκο του Merilyn Manson, "We Are Chaos", πίσω στο ράφι - όχι όμως με τα σκονισμένα.