Τι θα ακούσετε: μια συλλογή αντιπροσωπευτική του στίγματος (και της ποιότητας) της Puzzlemusik, με αφορμή τη συμπλήρωση 15 χρόνων δράσης της
Βαθμολογία: 7,5
Μέσα στο 2021 η Puzzlemusik, μια από τις πλέον συνεπείς και ενδιαφέρουσες ανεξάρτητες δισκογραφικές εταιρείες της χώρας, συμπλήρωσε τα πρώτα 15 χρόνια λειτουργίας της. Τα 70 άλμπουμ που κυκλοφόρησαν με την ετικέτα της μέσα σε αυτό το διάστημα μαρτυρούν τον εκλεκτισμό και το όραμα του επικεφαλής της, του συνθέτη και παραγωγού Χρήστου Αλεξόπουλου: τζαζ, οργανικότητα και (ελεύθερος) αυτοσχεδιασμός, ελληνόφωνη και αγγλόφωνη τραγουδοποιία, πάντα με ένα ξεκάθαρο καλλιτεχνικό στίγμα.
Οι συνθήκες –ίσως και η ιδιοσυγκρασία του label- δεν επέτρεψαν κάποιου είδους μεγαλεπήβολο εορταστικό ταρατατζούμ. Όμως η συλλογή με τον απλό τίτλο 15 ήρθε λίγο πριν την εκπνοή της χρονιάς, ως 71η κυκλοφορία, για να σφραγίσει το ορόσημο. Κι ενώ θα μπορούσε μια τέτοιου είδους απόπειρα να αρκεστεί στα παλιά, φτιάχνοντας μια tracklist με επιλογές από την πρότερη ιστορία της Puzzlemusik, ο Αλεξόπουλος επέλεξε να βάλει εδώ αποκλειστικά ακυκλοφόρητα κομμάτια –με κάμποσα από αυτά, μάλιστα, να έχουν ηχογραφηθεί ειδικά για τη συλλογή. Παίρνει άριστα γι’ αυτή του την επιλογή –ασυζητητί.
Το εδώ ακρόαμα χωρίζεται ατύπως σε δύο μέρη. Στο πρώτο, που έχει και τη μεγαλύτερη διάρκεια, ακούμε 7 ορχηστρικά κομμάτια: μια σύζευξη των ηλεκτρονικών του Αλεξόπουλου με το σαξόφωνο του Γιάννη Κασέτα, μια τραγανή μπλιμπλίκεια ποπ εξόρμηση από τον Κ. Βήτα, μια ατμοσφαιρική σύνθεση από τον Γιώργο Κοντραφούρη και το τρίο του, μια γλυκόπιοτα σεβαστική διασκευή του “God Only Knows” των Beach Boys από τους Next Step Quartet, μια κιθαριστική ονειροπόληση από τον Theo Kapilidis, μια άσκηση συνύπαρξης για μαρίμπα/κλαρινέτο/σαξόφωνο από τους ARTéfacts Ensenmble και τον Πάνο Ηλιόπουλο, και μια ανακατασκευή, διά χειρών Τίτου Καριωτάκη και Χρήστου Χαρμπίλα, του “Melo Pt. 1”, από τον δίσκο Σκηνές Από Ένα Ταξίδι (2008) του Μπάμπη Παπαδόπουλου.
Στο δεύτερο μέρος, που είναι τραγουδιστικό, έχουμε 5 συνθέσεις: κιθαριστικό alternative/indie από τη νέα –με τσαγανό- μεταγραφή Demetria, ηλεκτρονική διασκευή των Ψύλλων Στ’ Άχυρα στη δική τους «Ψυχιατρική», Ανατολή και Δύση στο μπλέντερ από τον Τρύφωνα Λάζο, παιχνιδιάρικο ιστόρημα από τον Αντώνη Λιβιεράτο, μελαγχολική ονειροπόπ από τους Playground Theory. Για το κλείσιμο επιστρατεύεται ένα ακόμα ορχηστρικό, με τον Σωτήρη Δεμπόνο να οδηγεί το ακρόαμα σε αποσυμπίεση και αποφόρτιση.
Το 15 πετυχαίνει, νομίζω, με χαρακτηριστική άνεση τους στόχους του. Πρώτον, αποτυπώνει με σαφή και συνοπτικό τρόπο το στίγμα της Puzzlemusik, καθώς περιέχει εντός του αντιπροσώπευση όλων των τάσεων που αυτή υποστήριξε κατά καιρούς. Δεύτερον, διαθέτει μια καλοζυγισμένη, σχεδόν αλάνθαστη tracklist, που ρέει χωρίς ασυνέχειες, αλλά και χωρίς να αμελεί τον παράγοντα έκπληξη. Τρίτον, κεντρίζει το ενδιαφέρον του ακροατή για τις προσεχείς κυκλοφορίες της δισκογραφικής. Βάλτε στη σούμα και την πολύ φροντισμένη έκδοση CD, κι έχετε την πλήρη εικόνα μιας κυκλοφορίας που αξίζει να αναζητήσετε.
Εύχομαι να είναι πολλά, και ακόμα πιο δημιουργικά, τα χρόνια εμπρός για την Puzzlemusik. Κάτι τέτοιο θα είναι, άλλωστε, προς όφελος όχι μόνο των ανθρώπων της, ιθυνόντων και εκπροσωπούμενων καλλιτεχνών, αλλά και κάθε μέλους της κοινότητας των μουσικόφιλων.