Καινούργιοι δίσκοι στο grill #2

Το “Para Siempre” είναι ένας από τους πιο άξιους hip hop δίσκους της χρονιάς. Ο 12ος Πίθηκος παίρνει τον θάνατο κοντινών του ανθρώπων, τον ανακατεύει με κάμποσα από τα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στις μέρες μας και τα παρουσιάζει με ενδιαφέροντα beat του BoyPanda. Κάποιες από τις υπερβολές του είδους δεν αποφεύγονται, αλλά τα 40’ ξεχειλίζουν από ένταση, ωραίες συνεργασίες και τραγούδια που βρίσκουν στόχο.

[Δημήτρης Όρλης]

Ή αλλιώς οι Έλληνες All Them Witches, αφού τα πάντα στο ντεμπούτο των The Same River, φερνουν στο νου το αγαπημενο συγκρότημα από το San Diego. Τα γυρίσματα της φωνής, το σπασιμο της κιθάρας και το βαθος των drums. Το εισαγωγικό "Crossing The Rubicon" και το ομότιτλο ξεχωριζουν, σε έναν ωραίο συνολικά δίσκο.

[Χάρης Πολονύφης]

Φουλ της μελωδίας, καρέ του μυστικισμού, ρέστα στο χτίσιμο επί όσων πέτυχαν στο “Memento Mori” του 2015. Σαν να το έφτιαξαν οι Led Zeppelin παρέα με τους Jefferson Airplane, με σκοπό να το παίξουν στα ανά την Ελλάδα καλοκαιρινά πανηγύρια, προκειμένου να διαδώσουν τη λατρεία του Σατανά. Φαντάζει σκέτα αναβιωτικό, πείθει λόγω συνέπειας.

[Μιχάλης Τσαντίλας]

To “We’ve Been Going About This All Wrong” είναι ένα απόλυτα προσωπικό άλμπουμ της Sharon Van Etten, που περιγράφει το ταξίδι της αυτά τα δύο (τουλάχιστον) χρόνια, μέσα από τη μητρότητα, τη συντροφικότητα και την πανδημία. Η Van Etten σε σύγκριση με τις προηγούμενες δισκογραφικές δουλειές αφήνει λίγο στην άκρη την κιθάρα που κυριαρχούσε στον ήχο της και εμπιστεύεται περισσότερο τα synths με τα δεδομένα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματά τους.

[Άρης Γάρος]

Ανοίγει το σπίτι του ο Harry, ντύνεσαι όσο πιο στυλάτα μπορείς και τρέχεις. Θα περάσεις καλά, επιδερμικά καλά. Παίζει και να βαρεθείς κάποια στιγμή δε λέω, νομίζω όμως πως δεν υπάρχει λόγος να φύγεις αν δεν ήταν έτσι στο μυαλό σου. Άκουσε το, as it was.

[Δημήτρης Καμπούρης]