Νίκος Πορτοκάλογλου: Ο άνθρωπος που με τη δημιουργία του σε απελευθερώνει

Ο Νίκος Πορτοκάλογλου προέρχεται από προσφυγική οικογένεια. Από μικρό τον κέρδισε η μουσική. Αυτοδίδακτος άκουγε Rolling Stones, Beatles και αργότερα στα εφηβικά του χρόνια είχε ήδη φτιάξει μια μπάντα και έπαιζαν μουσική. Έγινε αναγνωρίσιμος μέσα από το συγκρότημα Φατμέ που είχε δημιουργήσει το 1980, του οποίου η πορεία ανακόπηκε το 1989. 

Ο Νίκος Πορτοκάλογλου έχει κάνει μεγάλες συνεργασίες με ονόματα όπως: Ελένη Τσαλιγοπούλου, Ρένα Μόρφη, Αφροδίτη Μάνου, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας, Διονύσης Σαββόπουλος, Δημήτρης Μητροπάνος, Γιάννης Κότσιρας και πολλοί άλλοι ακόμα. Μάλιστα, με τη σύζυγό του, Μαρίνα Κατσιώτη, γνωρίστηκαν σε μια παράσταση του Σαββόπουλου. Λέει ότι η Μαρίνα «ήταν φίλη μιας φίλης. Ήταν ήδη με κάποιον, με κάποιον φίλο μου. Οπότε, για πολλά χρόνια ήμασταν σε μια κοινή παρέα. Ήμασταν φίλοι. Η παρέα μετά διαλύθηκε και μετά από καιρό βρεθήκαμε πια και ανακαλύψαμε πως μπορούμε να είμαστε κάτι παραπάνω από φίλοι.

» Ήταν περιπετειώδες. Ήταν με πολλά μπρος πίσω. Μάλιστα σε μια φάση από αυτές που είχαμε χωρίσει έγραψα τα "Ψέματα". Νομίζω ότι αυτό το τραγούδι οφείλεται τελικά για το ότι γύρισε σε μένα. Συμπληρώνουμε γύρω στα 35 χρόνια γάμου. Συνολικά ήταν το καλύτερο πράγμα που μου έχει συμβεί». Αυτά είχε πει ο ίδιος σε συνέντευξή του στον Άρη Καβατζίκη.

Πάμε να θυμηθούμε και για αυτόν τον καλλιτέχνη πέντε αγαπημένες επιτυχίες που ακούμε στο repeat εδώ και πολλά χρόνια.

Ξεκινάμε με ένα τραγούδι που έκανε το Νίκο Πορτοκάλογλου ευρύτερα γνωστό και στο νεανικό κοινό, και μιλάμε φυσικά για την πολύ γνωστή του επιτυχία «Θάλασσά Μου Σκοτεινή». 

Ένα τραγούδι που το σιγοτραγούδησες πολλές φορές. Ένα τραγούδι που σε έκανε να κλάψεις, να μετανιώσεις για λόγια και συμπεριφορές σου, και να βρίσεις ίσως και τον ίδιο σου τον εαυτό. Ακούγοντάς το σου έρχονται σκηνές από το παρελθόν και βλέπεις τη ζωή σου να περνά μπροστά από τα μάτια σου σαν ταινία. Μετανιώνεις, κλαις, λυπάσαι και το μόνο που θες να κάνεις είναι να φωνάξεις για να πνίξεις αυτό το άσχημο συναίσθημα της πλεονεξίας που σήμερα αφθονεί.

Βουτιά στη δεκαετία του '90 τώρα. Το «Τα Καράβια Μου Καίω» είναι το επόμενο τραγούδι που θα δούμε παρέα και θα αναλύσουμε. Και αυτό σε στίχους, μουσική και φυσικά ερμηνεία του Νίκου Πορτοκάλογλου. Γιατί αυτός ο άνθρωπος είναι πραγματικός καλλιτέχνης. 

Οι στίχοι του, βγαλμένοι από τη ζωή, σου δίνουν «ελπίδα» πως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που μιλάνε για αισθήματα όπως η ανιδιοτέλεια, η προσφορά, η άνευ όρων αγάπη και αποδοχή. Έννοιες δυσεύρετες στο σήμερα και ακόμα πιο ξεχασμένα αισθήματα. 

Κι όμως, δε μιλάει για αγάπη, τουλάχιστον όχι ερωτική, αλλά την αγάπη προς την πατρίδα. Μία αγάπη που έχει εισχωρήσει βαθιά στο πετσί. Ένα τραγούδι που σε βάζει σε σκέψεις για το χθες και το σήμερα που σε κάνει «από πείσμα και τρέλα να ζεις στην έρημη χώρα» και περνάει κοινωνικά και διαχρονικά μηνύματα. Ένα τραγούδι με διάρκεια, με στίχο που περνάει μηνύματα και θα πρέπει όχι να τον αναλύσεις αλλά να τον νιώσεις για να τον καταλάβεις. Η μουσική δυνατή για να σε βάλει μέσα στο συναίσθημα ολοκληρωτικά. Έτσι και προσέξεις τον στίχο δεν ξαναβγαίνεις από τον αυτόν, τον θυμάσαι, χαράσσεται στη μνήμη και στο πετσί σου. 

Η ερμηνεία του Νίκου Πορτοκάλογλου συγκινεί και αναριγεί το κορμί. Κι αν νιώθεις έτσι και εσύ (είτε είναι ερωτική η αγάπη για την οποία τραγουδάς είτε όχι), φωνάζεις μαζί του.

Ας δούμε τον Νίκο Πορτοκάλογλου σε ένα ντουέτο με την Ανδριάνα Μπάμπαλη, το «Γίνε Κομμάτια». Μουσική και στίχοι είναι του ίδιου, φυσικά. Ένα ρυθμικό ντουέτο που μιλά για τον έρωτα, που σε (προσ)καλεί κυριολεκτικά και μεταφορικά να χορέψεις: «Κλείσε τα μάτια, κλείσ’ τα και χόρεψέ μου». Σε μια νύχτα δίχως αύριο, χωρίς σκέψεις, χωρίς έγνοιες και φόβους, απλά να χορέψεις μαζί τους, να νιώσεις, να βιώσεις. 

Σε αρκετά από τα τραγούδια που έχει γράψει και ερμηνεύσει ο ίδιος είδαμε να υπάρχει αυτό το κάλεσμα, που εκφράζει και μια έντονη ανάγκη για ζωή. Αυτήν τη φορά, όμως, πρέπει να προσέξεις λίγο περισσότερο τη μουσική, η οποία έχει επιρροές από reggae και είναι αισθητά διαφορετική από τα υπόλοιπα κομμάτια που αναφέρουμε εδώ. 

Οι στίχοι τους κλείνουν μέσα τους ένα ταξίδι στο όνειρο και μια πρόκληση στον έρωτα. Αυτό συμβαίνει την ώρα που τους ακούς. Το μυαλό ταξιδεύει και η ψυχή ανοίγει, πετάει ελεύθερη και απογυμνωμένη από τα πρέπει.

Ένα ακόμη ντουέτο-τραγούδι, αυτή τη φορά με τη συμμετοχή της Έλενης Τσαλιγοπούλου, με τίτλο «Να Με Προσέχεις», με λόγια αγάπης και έρωτα, σε στίχους και μουσική και πάλι του Πορτοκάλογλου. 

Μουσική και στίχος συνδέονται απόλυτα μεταξύ τους και δένουν τόσο όμορφα, που σε αιχμαλωτίζουν, σε κάνουν να κάθεσαι στο μπαλκόνι σου και να κοιτάς τον ουρανό και τη θάλασσα και να χάνεσαι στις σκέψεις σου για το άλλο σου μισό. Για αυτόν τον έρωτα που σε ρίχνει στα πατώματα και σε σηκώνει, αυτόν που, δυστυχώς, σε κάνει να χάνεις την αξιοπρέπειά σου αλλά παρόλ’ αυτά τον αναζητάς τραγουδώντάς του «Να με προσέχεις, γιατί έχω πέσει χαμηλά». 

Γιατί ο Νίκος Πορτοκάλογλου, γεμάτος από συναισθήματα, εμπνέεται από τη ζωή και γράφει για τη ζωή. Πρόκειται για ένα από τα τραγούδια που όλοι έχουμε σιγοτραγουδήσει και όλοι έχουμε βιώσει αυτό το περίεργο συναίσθημα, αυτήν την άλλη όψη του έρωτα, που δε θα θέλαμε να την είχαμε γνωρίσει ποτέ.

Έχοντας στο πλάι του τη Ρένα Μόρφη, ο αγαπημένος καλλιτέχνης θα εμφανιστεί:

• στις 4 Σεπτεμβρίου στη Μονή Λαζαριστών στη Θεσσαλονίκη
• στις 9 Σεπτεμβρίου στο Δημοτικό Κηποθέατρο «Μάριος Τόκας» στη Λεμεσό
• στις 10 Σεπτεμβρίου στη Σχολή Τυφλών «Άγιος Βαρνάβας» στη Λευκωσία
• στις 12 Σεπτεμβρίου στο Θερινό Δημοτικό Θέατρο «Μελίνα Μερκούρη» στο Βόλο
  
• στις 13 Σεπτεμβρίου στο Κηποθέατρο Αλκαζάρ στη Λάρισα
• στις 20 Σεπτεμβρίου στο Βέακειο Δημοτικό Θέατρο στον Πειραιά
• στις 25 Σεπτεμβρίου στο Κάστρο Φορτέτζα στο Ρέθυμνο

Μαζί τους οι μουσικοί: Λάμπης Κουντουρογιάννης, Θανάσης Τσακιράκης, Βύρων Τσουράπης, Αλέξανδρος Ζουγανέλης, Ηλίας Λαμπρόπουλος, Κατερίνα Λιάκη και Carlos Mendez.

Επιπλέον και στο Πέραμα Αττικής στις 6 Σεπτεμβρίυ, στο Ανοιχτό Θέατρο «Μίκης Θεοδωράκης», μαζί με τη Βίκυ Καρατζόγλου και το Βύρωνα Τσουράπη.