kristof 4

Κristof: Αιωνίως αισθηματίας

Ένας καλλιτέχνης «σπουδαγμένος», που αγκαλιάζει τη θεατρικότητα και το queerness, παραμένει αισθηματίας και παίρνει κουράγιο από την έντονη δημιουργικότητας της αθηναϊκής σκηνής. Ας τον ακούσουμε.

Διαβάστηκε φορες
O Kristof, νέος σχετικά καλλιτέχνης, με σπουδές στο πιάνο και το θέατρο, συνδυάζει το στυλ της μουσικής του Μάνου Χατζηδάκι, του Αττίκ αλλά και της Λένας Πλάτωνος, με έντονο το θεατρικό στοιχείο στην ερμηνεία των συνθέσεών του. Έχει κυκλοφορήσει μέχρι τώρα τέσσερις δίσκους: το "Revealite" (2013), το "Halfway To The Oracle" (2016), το "Talk Show" (2020) και την "Ψυχαγωγία" (2022). Λίγο πριν εμφανιστέί στην 4η βραδιά Αιαθηματικής Αγωγής, το Σαββατο 28 Οκτωβρίου στο Gagarin205, απάντησε στις ερωτήσεις μας.


MixGrill: Καλησπέρα, Kristof, και σε ευχαριστούμε θερμά για τη συνέντευξη. Ας αρχίσουμε πρώτα με τους δύο τελευταίους σου δίσκους, αφότου εντάχθηκες στην οικογένειας της Inner Ear Records. Μεταξύ του “Talkshow” (2020) και της «Ψυχαγωγίας» (2022), εκτός από την αλλαγή στη γλώσσα παρατηρούμε και μια εντονότερη αισθηματική ένταση και θεατρικότητα στα τραγούδια αλλά και τον τρόπο ερμηνείας. Τι μεσολάβησε στο ενδιάμεσο διάστημα;

Kristof: Εγώ ευχαριστώ! 

Η «θεατρικότητα» προϋπήρχε. Και οι δύο αυτοί δίσκοι γράφτηκαν και κυκλοφόρησαν όσο ήμουν ακόμα φοιτητής στη δραματική του Ωδείου Αθηνών. Η αλλαγή της γλώσσας ήταν συνειδητή, καθώς ήθελα να γίνω πιο άμεσος. Είχαμε καραντίνα όταν γράφτηκε η «Ψυχαγωγία», οπότε ίσως να εξηγεί γιατί είναι πιο έντονη αισθηματικά.

M.G.: Η Αθήνα προσφέρει τα ίδια ερεθίσματα με το Βερολίνο, τόπο διαμονής σου για κάποιο διάστημα, ή νιώθεις πιο περιορισμένος καλλιτεχνικά; Η εναλλακτική ελληνική μουσική σκηνή τι προσφέρει σε έναν καλλιτέχνη όπως εσύ;

K.: «Η Αθήνα ξέρει να λιώνει», που λέει και ο The Boy. Υπάρχει μια τρομερή δημιουργικότητα. Το Βερολίνο το έχω αφήσει κάπως πίσω, καθώς ήμουν αρκετά μικρός όταν εμεινα. Είναι μια πόλη που αλλάζει συνεχώς. Τώρα, στην Αθήνα, η «εναλλακτική» ελληνική μουσική σκηνή έχει να προσφέρει πολλά. Γίνονται πιο εύκολα συνεργασίες. Μου φαίνεται ενδιαφέρον το «πάντρεμα» καλλιτεχνών από διαφορετικά είδη. Δείτε, για παράδειγμα, το lineup της Αισθηματικής Αγωγής! 

M.G.: Σε μία συνέντευξή σου στη Lifo το 2020 είχες εστιάσει μεταξύ άλλων στις δυσκολίες των νέων καλλιτεχνών, στη στροφή των νέων προς μία απολιτίκ στάση και στο συντηρητισμό της ελληνικής κοινωνίας. Τρία χρόνια μετά, φαντάζομαι δεν θα έχεις αναθεωρήσει ιδιαίτερα πράγματα. Πώς προσαρμόζεσαι εσύ σε αυτήν τη νέα πραγματικότητα, ιδίως μετά τις πρωτόγνωρες συνθήκες μουδιάσματος και αποστασιοποίησης που έφερε ο Covid;

K.: Όχι μόνο δεν αναθεωρώ, αλλά να υπενθυμίσω πως τα πράγματα γίνονται χειρότερα με το διάταγμα για εμάς τους «απόφοιτους λυκείου». Με χαροποιεί, όμως, η έντονη δημιουργικότητα που υπάρχει. Μόνο έτσι θα αρχίσει να αλλάζει προς το καλύτερο η όλη κατάσταση! Έχουμε μπει σε νέα τροχιά. 


M.G.: Θα σε γυρίσω τώρα δέκα χρόνια πίσω, και συγκεκριμένα στο ντεμπούτο σου "Revealite", που κυκλοφόρησες ανεξάρτητα. Θεωρώ ότι το "Rêve" («Όνειρο»), μία δουλειά σου με τον Αντώνη Σταμόπουλο, είναι ένα από τα ωραιότερα τραγούδια του άλμπουμ και του ρεπερτορίου σου εν γένει. Παλαιότερα είχες πει πως τα όνειρα αποτελούν κύρια πηγή έμπνευσης για σένα. Ισχύει ακόμα κάτι τέτοιο;

K.: Με πήγατε και μένα πολύ πίσω! Το "Rêve" ήταν το πρώτο πιανιστικό κομμάτι που έγραψα και το έδωσα στο φίλο μου Αντώνη Σταμόπουλο να το τραγουδήσει με κάτι παιδικά στιχάκια που είχα προχειρογράψει τότε. Τα όνειρα πάντα είναι πηγή έμπνευσης μου. Κρατώ ημερολόγιο ονείρων όλα αυτά τα χρόνια!


M.G.: Η παραγωγή του Βασίλη Ντοκάκη στο τελευταίο σου άλμπουμ θεωρώ πως ανέδειξε τα τραγούδια, και μάλιστα το ντουέτο μαζί του στο «Ενυδρείο» ίσως είναι και το πιο ενδιαφέρον μουσικά κομμάτι του άλμπουμ. Τι ακριβώς βρήκες στη συνεργασία μαζί του;

K.: Με το Βασίλη γνωριζόμαστε χρόνια αλλά ήρθαμε πιο κοντά όταν γράψαμε το "Talkshow". Γίναμε φίλοι και τον εκτιμώ πολύ και σαν μουσικό και ως παραγωγό. Ταιριάξαμε πολύ. Μπορούσε να με συγκεντρώσει και να αναδείξει αυτό που είχα στο μυαλό μου. Έχει παίξει όλα τα τύμπανα και το μπάσο του δίσκου μόνος του! Με χαροποιεί που αναφέρετε το «Ενυδρείο», διότι το αγαπώ, καθώς κρατήσαμε την πιανιστική βερσιόν του και δένουν ωραία οι μεταξύ μας φωνές. 


M.G.: Κοιτώντας πίσω σε όλη τη δισκογραφική σου πορεία, υπάρχουν κάποιες «παιδικές ασθένειες» που διακρίνεις στις πρώτες σου δουλειές, τις οποίες θεωρείς ότι ξεπέρασες στις πιο πρόσφατες;

K.: Μου άρεσε να κρατάω λάθη και πρώτα takes. Πλέον δεν συμβαίνει. Επίσης, έχω εμμονή με την επαναληπτικότητα και την ντο ελάσσονα.

M.G.: Έχεις θεατρικό υπόβαθρο και αντίστοιχες σπουδές. Θεωρείς πως το θέατρο χωράει στη μουσική; Πώς μετασχηματίζεις τα θεατρικά σε μουσικά ερεθίσματα; 

K.: Το ένα συμπληρώνει το άλλο. Σκέφτομαι τα κομμάτια μου σαν να είναι μονόπρακτα ή μονόλογοι με ατμόσφαιρες που μεταφράζονται σε μουσική. Ύστερα οι δίσκοι αποκτούν από μόνοι τους αυτό που λέμε "concept". 

M.G.: Υπάρχουν πλάνα/σχέδια για το διάδοχο της «Ψυχαγωγίας» ή δεν έχει κλείσει ακόμα ο κύκλος της;

K.: Κάπου αχνοφαίνεται ένας νέος δίσκος… Έχουμε ακόμη…

M.G.: Τι περιμένεις από την εμφάνισή σου στο Gagarin το Σάββατο 28 Οκτωβρίου για την 4η βραδιά Αισθηματικής Αγωγής;

K.: Περιμένω αισθηματίες! Παραμένω αισθηματίας! Σας περιμένουμε.


Ο Kristof θα εμφανιστεί αύριο, Σάββατο 28 Οκτωβρίου, μαζί με τον Ταφ Λάθος, τους Echo Tides και την Sci-Fi River στο πλαίσιο της Αισθηματικής Αγωγής Vol. 4, στο Gagarin205. Περισσότερες πληροφορίες εδώ.

Tags
Διαβάστε ακόμα