Χωρίς καμιά αμφιβολία, ο Barry Adamson ανήκει στην κατηγορία των μουσικών που έχουν μεγάλο και σταθερό κοινό ανάμεσα στους Έλληνες μουσικόφιλους. Είναι η ποιότητα δίσκων όπως τα "Moss Side Story", "Oeidipus Schmoedipus" και πολύ περισσότερο η συμμετοχή του στους Bad Seeds του Nick Cave που του χάρισαν την αναγνώριση και αγάπη που λαμβάνει μέχρι σήμερα. Κάτι που επιβεβαιώθηκε από τις δύο απολύτως πετυχημένες εμφανίσεις του στην Αθήνα και στο Piraeus Club Academy, οι οποίες μάλιστα άνοιξαν την αυλαία της τρέχουσας περιοδείας του για την προώθηση του νέου του δίσκου, "Cut To Black".
Οι Αθηναίοι Magenta Flows ανέλαβαν να ζεστάνουν το κοινό πριν την εμφάνιση του Barry Adamson. Έχοντας ξεκινήσει από αμιγώς trip hop και electro ήχους το μακρινό πια 2017 και το "Corridor", σταδιακά εμπλούτισαν τις συνθέσεις τους με πιο αργόσυρτα darkwave στοιχεία, φέρνοντας στο νου μπάντες όπως οι Archive, οι VNV Nation και τα keyboards των Cure. Ο αρκετός κόσμος που είχε έρθει από νωρίς φάνηκε να τους απολαμβάνει, παρά το μη ταίριασμα του ήχου με όσα θα επακολουθούσαν. Οι τρεις μουσικοί που απαρτίζουν τους Magenta Flows απέδωσαν ωραία το καινούργιο κομμάτι "Exhale", με το κλείσιμο του "Turn Out But Not As You Turned In" να αποτελεί και το highlight της εμφάνισής τους.
Με τον στίχο "certain man with a certain wound" από το "These Would Be Blues", υποδεχθήκαμε τον Barry Adamson μισή ώρα μετά τις 22:00, σε ένα γεμάτο, αλλά όσο πρέπει, Piraeus Club Academy (ένα μπράβο για την τήρηση της απαγόρευσης του καπνίσματος). Και είναι αυτός ακριβώς ο στίχος που συνοψίζει κατά κάποιον τρόπο και τον ίδιο τον καλλιτέχνη. Ένας συγκεκριμένης κόπιας μουσικός που φέρνει μουσικές μιας αλλοτινής εποχής (new wave, rock, blues, soul) με τα φαντάσματα του παρελθόντος του να τον ακολουθούν (είτε τα δύσκολα πρώτα χρόνια στο Moss Side του Μάντσεστερ, είτε τα επόμενα ταραχώδη με τους Bad Seeds και solo).
Με έκδηλο το άγχος της πρώτης εμφάνισης από τον Ιούνιο που τελείωσε η προηγούμενη περιοδεία του, o Adamson πολύ γρήγορα βρήκε τα πατήματά του και μας κέρδισε πολύ άνετα. Ιδιαίτερα επικοινωνιακός, μοιραζόταν απολαυστικές ιστορίες ανάμεσα στα τραγούδια. Ένα γεμάτο πιστόλι που ψάχνει εκδίκηση ("Whispering Streets"), η disco της Νέας Υόρκης την δεκαετία του '80 ("Manhattan Satin"), τα τελευταία λόγια του θρυλικού soul τραγουδιστή Sam Cooke, η απαίτηση από τον Donald Trump για χρησιμοποίηση ενός τραγουδιού του ("Civilization") και η εκμάθηση των blues στην πανδημία ("Sundown", το καλύτερο τραγούδι του live με πέρασμα από το Hot Love των T-Rex), αποτέλεσαν τη ραχοκοκαλιά του εβδομηνταπεντάλεπτου set του, με το "Cut To Black" να έχει την τιμητική του. Συνοδευόμενος από τους John Ellis στα keyboards και Luke Esceth στα drums, μετέδωσε θετικά vibes στο κοινό χωρίς περιττή επίδειξη δεξιοτεχνίας, βάζοντας την μελωδία πρώτη.
Και όταν ήρθε η σειρά του encore, με τα "Still I Rise" και το καταιγιστικό "Jazz Devil", ζωντάνεψε μπροστά μας ο παλιός Barry Adamson, με το πρώτο να φαντάζει σαν μια ρίμα από Public Enemy με ροκ απολήξεις και ο επιβλητικός τζαζ διάβολος-συνδυασμένος με το "Nightclubbing" του Iggy Pop από το "Trainspotting", ο πλέον ταιριαστός αποχαιρετισμός ενός καλλιτέχνη ακόμα ενεργού και μουσικά επίκαιρου.
Setlist - Barry Adamson
- These Would Be Blues
- Cut To Black
- Demon Lover
- Whispering Streets
- Destination
- Beaten Side Of Town
- Sundown/Hot Love
- Broken Moments
- The Climber
- One Last Midnight
- Manhattan Satin
- Sam Cooke
- People Like Us
- Civilization
- Still I Rise
- Jazz Devil
Οι φωτογραφίες ανήκουν στην Ευδοξία Μπινοπούλου και στο mixgrill.gr.