Ποιος δεν ξέρει το "Je t'aime... moi non plus" του S. Gainsbourg & της Jane Birkin; Τον Ιούνιο, η τελευταία θα είναι στο Θέατρο Βράχων μαζί με τη Δ. Γαλάνη & το Φ. Δεληβοριά σε μια φοβερή συνύπαρξη!
Serge Gainsbourg
“..ugliness is in a way superior to beauty because is lasts..”
Ένα μοναδικό αφιέρωμα στο έργο
του σπουδαίου Γάλλου τραγουδοποιού
Παρασκευή, 28 Ιουνίου | Θέατρο Βράχων
Συμμετέχουν:
Jane Birkin, Δήμητρα Γαλάνη, Φοίβος Δεληβοριάς
Η προπώληση έχει ξεκινήσει!
Στις 28 Ιουνίου θα έχουμε μια μοναδική ευκαιρία να απολαύσουμε ένα υπέροχο μουσικό αφιέρωμα στο ιερό τέρας της Γαλλικής μουσικής σκηνής, τον Serge Gainsbourg. Έναν σπάνιο καλλιτέχνη, τον σπουδαιότερο Γάλλο τραγουδοποιό των δεκαετιών του '60 και του '70, που έγινε διάσημος τόσο για τη στάση ζωής του, τις εκκεντρικές επιλογές, το κυνικό του χιούμορ όσο και για τη μουσική του. Τα λόγια περισσεύουν για τον άνθρωπο που άλλαξε τα πάντα στην μουσική, τη στιχουργική και όχι μόνο. Ένα βιβλίο δεν θα έφτανε να χωρέσει αυτά που θα μπορούσαν να γραφτούν για μία από τις κορυφαίες προσωπικότητες του προηγούμενου αιώνα. Απόλυτα αντικομφορμιστής, ένας αληθινός punk.
Η μούσα του, το υπέροχο bohemian icon της δεκαετίας του '60 που επηρέασε και τις επόμενες γενιές και συνεχίζει να γοητεύει, η Jane Birkin θα είναι εδώ για να παρουσιάσει τις πιο δυνατές στιγμές μιας ανεπανάληπτης καριέρας. Δεν πρόκειται όμως για άλλη μία συναυλία αλλά για μία εξαιρετική ευκαιρία να ακούσουμε τραγούδια του Γάλλου ανατρεπτικού τραγουδοποιού όπως δεν τα είχαμε φανταστεί.
Και για του λόγου το αληθές, στο αφιέρωμα αυτό συμμετέχουν δύο Έλληνες καλλιτέχνες με διαφορετικό μουσικό στίγμα που καλούνται να φωτίσουν άλλες πλευρές του Γάλλου συνθέτη. Η Δήμητρα Γαλάνη, με την ιδιότυπη φωνή της και τις θαυμάσιες ερμηνείες των χιλίων και πλέον τραγουδιών της, μία καλλιτέχνης που ακτινοβολεί στο χώρο της ελληνικής μουσικής από το 1969 μέχρι και σήμερα και ο Φοίβος Δεληβοριάς, ένας ξεχωριστός τραγουδοποιός με ιδιαίτερη μουσική γλώσσα και ταυτότητα, αγαπημένος του ελληνικού κοινού για περισσότερες από 2 δεκαετίες.
Επί σκηνής οι δύο σύγχρονοι εκπρόσωποι του ελληνικού μουσικού πολιτισμού και η αειθαλής μούσα του διάσημου συνθέτη, θα ξεδιπλώσουν τον μύθο του, συμπράττοντας σε τραγούδια του, όπως δεν τα έχουμε ξανακούσει.
Need to know
35 Rue de Chine Παρίσι, 2 Απριλίου 1928 – o Lucien Ginsburg αντικρίζει για πρώτη φορά το φως της ζωής. Αναθρεμμένος σε καλλιτεχνικό περιβάλλον καθώς ο πατέρας του Joseph ήταν από τους πιο ταλαντούχους πιανίστες της εποχής, δεν αργεί να μπει στο κλίμα και σε ηλικία 6 ετών, συνοδεύει τον πατέρα του σε εμφανίσεις στα clubs της εποχής και λίγα χρόνια αργότερα θα πάρει το δίπλωμα πιάνου. Το Lucien είναι όνομα για looser θα πει αργότερα και το αλλάζει σε Serge όπως και το Εβραϊκορώσικο Ginsburg σε Gainsbourg. Η ζωγραφική είναι αυτή που θα τον κερδίσει και θα σπουδάσει στην Καλών Τεχνών της Μονμάρτης απ'όπου και παίρνει πτυχίο ενώ παράλληλα δουλεύει ως πιανίστας το βράδυ για το μεροκάματο. Στα τέλη του 1950 γράφει τραγούδια για μεγάλα ονόματα της εποχής όπως η Juliette Greco, Pia Colombo και Michele Arnaud και μέχρι το 1959 έχει ήδη κυκλοφορήσει 2 άλμπουμ - κομψοτεχνήματα της jazz. Ο Boris Vian είναι ήδη ο μεγαλύτερος θαυμαστής του και φίλος του, και διαδίδει παντού “για ένα σπουδαίο ταλέντο με μεγάλη μύτη και πεταχτά αυτιά...” Ανήσυχο πνεύμα, ο Serge διαρκώς αναζητούσε τα καινούργια μουσικά είδη και προσπαθούσε να ακολουθήσει το ρεύμα της εποχής. Κυκλοφορούσε πάντα άλμπουμ – projects. Latin, Swinging Pop, Pop, Rock, Reggae, electro, dance αλλά σε όλα ήξερε ακριβώς τι έκανε.
Το 1963 θα συναντήσει την Brigitte Bardot και η ζωή του θα αποκτήσει άλλο νόημα. Θα της γράψει τα πρώτα της τραγούδια ανάμεσα τους τα Bonnie And Clyde, Harley Davidson και φυσικά το Je t’aime moi non plus. Αργότερα θα γνωρίσει την Jane Birkin και τα υπόλοιπα είναι ιστορία που χρειάζεται ξεχωριστό αφιέρωμα.
Ο Serge είχε το καλλιτεχνικό μειονέκτημα να είναι πάντα μπροστά από την εποχή του. Τα λόγια του Kid Loco επαληθεύουν του λόγου το αληθές: “ κάθε φορά που έβγαζε ένα καινούργιο δίσκο ο Gainsbourg πάντα τότε συνειδητοποιούσαμε ότι ο προηγούμενος του ήταν εκπληκτικός».
Εσωστρεφής, περιθωριακός, σύχναζε στα πιο underground στέκια του Παρισιού, ντροπαλός -γνώριζε ότι ήταν άσχημος και ντρεπόταν γι' αυτό έως κάποια ηλικία αν και αυτοσαρκαζόταν “ugliness is in a way superior to beauty because it lasts”, αυτοκαταστροφικός - από την ώρα που ήπιε για πρώτη φορά αλκοόλ και κάπνισε gitanes άφιλτρα στο στρατό, δεν τα αποχωρίστηκε ποτέ. Το τσιγάρο ήταν πάντα η προέκταση του χεριού του...
Αλλά πάνω απ' όλα ο Serge ήταν ειλικρινής – πρώτα με τον εαυτό του και μετά με τον κόσμο. Δεν παραδόθηκε ποτέ στις επιτακτικές ανάγκες του life style ούτε όταν είχε γίνει παγκοσμίως γνωστός, κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 60. Έχουν περάσει στην ιστορία οι μοναδικές ατάκες του αλλά και παράδοξες συμπεριφορές ζωντανά στην Γαλλική τηλεόραση. Δεν έχει διστάσει να ξυριστεί live όταν ο παρουσιαστής τον ρώτησε γιατί εμφανίζεται πάντα αξύριστος και γενικά ατημέλητος ενώπιον όλου του Γαλλικού λαού. Γιατί απλά δεν τον ενδιέφερε! Ό,τι είχε να πει το έλεγε μέσα από την μουσική και τους μαγευτικούς του στίχους.
Λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 1982 θα καταφέρει να σοκάρει όχι μόνο τους Γάλλους αλλά περισσότερο τους αιώνια πουριτανούς, Άγγλους και Αμερικάνους. Μια βραδιά του Δεκέμβρη – ζωντανά φυσικά – στην Γαλλική t.v. ο Serge με very special guest την μεγαλύτερη φίρμα της εποχής την Whitney Houston, με ένα μπουκάλι ουίσκι δίπλα του, συστήνεται στην Whitney και της φιλάει ιπποτικά το χέρι, κάνοντας ένα σχόλιο στα γαλλικά. Η Whitney απορρημένη ρωτάει τον παρουσιαστή να της μεταφράσει τα λόγια του Serge αλλά ο Michael Drucker (ο παρουσιαστής) χάνει τα λόγια του και της μεταφράζει ότι είναι πολύ όμορφη. Γοητευμένη η Whitney θέλει να ανταποδώσει το κομπλιμέντο όταν ο Serge εκνευρισμένος απευθύνεται στον συμπατριώτη του λέγοντας του «εδώ δεν κάνουμε πολιτική – δεν είμαι ο Ρέιγκαν ούτε κι εσύ ο Γκορμπατσόφ” και διορθώνει την μετάφραση λέγοντας ότι είπε “I want to fuck you”. Η Whitney σε έξαλλη κατάσταση καθώς ο παρουσιαστής μετάφραζε τα δικά του...
“To είδα live! Ήταν απίστευτο, είπε αυτό που η μισή Γαλλία δεν τολμούσε να πει.. πολλά άλλαξαν στο τρόπο σκέψης μου όσον αφορά την ειλικρινή στάση απέναντι στα πράγματα”, δηλώνει ο νεαρός τότε Nicolas Godin των Air. Και όμως η φήμη του Gainsbourg αντί να σπιλωθεί απέκτησε ακόμα περισσότερο σεβασμό.
Αυτά ήταν όμως πταίσματα μπροστά σε αυτό που έχει κάνει με τον εθνικό ύμνο της Γαλλίας την περίφημη “Marseillaise”. Γύρω στο 1975 ο Serge λάτρης της ρασταφάρι μουσικής και κουλτούρας πηγαίνει στην Jamaica στο περίφημο Studio 1 και ηχογραφεί με τους Sly & Robbie τον πρώτο του reggae δίσκο στον οποίο έχει διασκευάσει τον γαλλικό εθνικό ύμνο σε reggae έκδοση! Το 1978 αποφασίζει να κάνει την πρώτη του συναυλία από το 1963 και μετά! Στο ξενοδοχείο όπου διανυκτερεύουν μαζί με τη τζαμαϊκανή μπάντα και τους Sly & Robbie έχει συγκεντρωθεί πλήθος ακροδεξιών και εθνικιστικών οργανώσεων με άγριες διαθέσεις, μολότοφ, απειλές για βομβιστική επίθεση και αστυνομικές δυνάμεις. Κυβερνητικοί παράγοντες τον έχουν ειδοποιήσει ότι αν παίξει στην συναυλία τον εθνικό ύμνο διασκευασμένο θα τον συλλάβουν επί τόπου. Την ώρα που βγαίνει ο Serge στην σκηνή επικρατεί πανικός από τους 20000 και πλέον θεατές, στο πρώτο του ουσιαστικά live της καριέρας του. Τριγύρω ολόκληρος στρατός περιμένοντας να τον συλλάβει! Εκείνος αρχίζει να τραγουδάει ακαπέλα τον εθνικό ύμνο! Βάσει νόμου όλοι οι στρατιωτικοί πρέπει να βγάλουν τα καπέλα τους να σηκωθούν όρθιοι και να τραγουδήσουν. Κοιτάζονται αμήχανα μεταξύ τους και στέκονται ακίνητοι μπροστά στον Serge ο οποίος μεγαλοπρεπέστατα τους υψώνει το μεσαίο δάχτυλο του χεριού του!
Αυτός ήταν ο Serge! Πιστός στις ιδέες του και τις αδυναμίες του. Όταν το 1990, ύστερα από χρόνια κατανάλωση αλκοόλ και τσιγάρου οι γιατροί τον προειδοποιούσαν ότι αν δεν τα σταματήσει, σε 6 μήνες θα τυφλωθεί και σε 1 χρόνο θα πεθάνει, έδειξε να μην τον ενδιαφέρει...
Όντως, με πολύ μειωμένη όραση, στις 2 Απριλίου του 1991 πέθανε ήσυχα στον ύπνο του, αμετανόητος για όσα είχε κάνει.
O Serge Gainsbourg ήταν ο πρώτος punk της μουσικής ιστορίας. Γιατί punk δεν σε κάνει ούτε το ντύσιμο, ούτε το χτένισμα, ούτε η βία. Το Punk είναι attitude, είναι στάση ζωής. Ελάτε να θυμηθούμε τις κορυφαίες στιγμές της μουσικής παρακαταθήκης αυτού του μεγάλου καλλιτέχνη. Στην Αθήνα, στο Θέατρο Βράχων, στις 28 Ιουνίου. Να είστε όλοι εκεί!
Also check:
www.sergegainsbourg.com/
www.janebirkin.net/uk/
Info:
28 Ιουνίου 2013 | Θέατρο Βράχων “Μελίνα Μερκούρη”
Ώρα έναρξης: 21.00
Τιμές εισιτηρίων
Προπώληση: 24 ευρώ μέχρι 31/5 – 29 ευρώ από 1/6 / 13
Ταμείο: 34 ευρώ
VIP Εισιτήρια – Aριθμημένες θέσεις μπροστά στη σκηνή
Προπώληση: 45 ευρώ / Ταμείο: 50 ευρώ
Φοιτητικά – Άνεργοι: 20 ευρώ
Σημεία προπώλησης:
Ticket Services (Παν/μίου 39, τηλ 210 7234567) | Καταστήματα Public
ηλεκτρονικά: ticketservices.gr, i-ticket.gr
Επικοινωνία- Προβολή στα ΜΜΕ
Χαρά Ζούμα chara@zumacom.gr
Γκέλυ Σταμπουλή gelly@zumacom.gr
Serge Gainsbourg
“..ugliness is in a way superior to beauty because is lasts..”
Ένα μοναδικό αφιέρωμα στο έργο
του σπουδαίου Γάλλου τραγουδοποιού
Παρασκευή, 28 Ιουνίου | Θέατρο Βράχων
Συμμετέχουν:
Jane Birkin, Δήμητρα Γαλάνη, Φοίβος Δεληβοριάς
Η προπώληση έχει ξεκινήσει!
Στις 28 Ιουνίου θα έχουμε μια μοναδική ευκαιρία να απολαύσουμε ένα υπέροχο μουσικό αφιέρωμα στο ιερό τέρας της Γαλλικής μουσικής σκηνής, τον Serge Gainsbourg. Έναν σπάνιο καλλιτέχνη, τον σπουδαιότερο Γάλλο τραγουδοποιό των δεκαετιών του '60 και του '70, που έγινε διάσημος τόσο για τη στάση ζωής του, τις εκκεντρικές επιλογές, το κυνικό του χιούμορ όσο και για τη μουσική του. Τα λόγια περισσεύουν για τον άνθρωπο που άλλαξε τα πάντα στην μουσική, τη στιχουργική και όχι μόνο. Ένα βιβλίο δεν θα έφτανε να χωρέσει αυτά που θα μπορούσαν να γραφτούν για μία από τις κορυφαίες προσωπικότητες του προηγούμενου αιώνα. Απόλυτα αντικομφορμιστής, ένας αληθινός punk.Η μούσα του, το υπέροχο bohemian icon της δεκαετίας του '60 που επηρέασε και τις επόμενες γενιές και συνεχίζει να γοητεύει, η Jane Birkin θα είναι εδώ για να παρουσιάσει τις πιο δυνατές στιγμές μιας ανεπανάληπτης καριέρας. Δεν πρόκειται όμως για άλλη μία συναυλία αλλά για μία εξαιρετική ευκαιρία να ακούσουμε τραγούδια του Γάλλου ανατρεπτικού τραγουδοποιού όπως δεν τα είχαμε φανταστεί.
Και για του λόγου το αληθές, στο αφιέρωμα αυτό συμμετέχουν δύο Έλληνες καλλιτέχνες με διαφορετικό μουσικό στίγμα που καλούνται να φωτίσουν άλλες πλευρές του Γάλλου συνθέτη. Η Δήμητρα Γαλάνη, με την ιδιότυπη φωνή της και τις θαυμάσιες ερμηνείες των χιλίων και πλέον τραγουδιών της, μία καλλιτέχνης που ακτινοβολεί στο χώρο της ελληνικής μουσικής από το 1969 μέχρι και σήμερα και ο Φοίβος Δεληβοριάς, ένας ξεχωριστός τραγουδοποιός με ιδιαίτερη μουσική γλώσσα και ταυτότητα, αγαπημένος του ελληνικού κοινού για περισσότερες από 2 δεκαετίες.
Επί σκηνής οι δύο σύγχρονοι εκπρόσωποι του ελληνικού μουσικού πολιτισμού και η αειθαλής μούσα του διάσημου συνθέτη, θα ξεδιπλώσουν τον μύθο του, συμπράττοντας σε τραγούδια του, όπως δεν τα έχουμε ξανακούσει. Need to know
35 Rue de Chine Παρίσι, 2 Απριλίου 1928 – o Lucien Ginsburg αντικρίζει για πρώτη φορά το φως της ζωής. Αναθρεμμένος σε καλλιτεχνικό περιβάλλον καθώς ο πατέρας του Joseph ήταν από τους πιο ταλαντούχους πιανίστες της εποχής, δεν αργεί να μπει στο κλίμα και σε ηλικία 6 ετών, συνοδεύει τον πατέρα του σε εμφανίσεις στα clubs της εποχής και λίγα χρόνια αργότερα θα πάρει το δίπλωμα πιάνου. Το Lucien είναι όνομα για looser θα πει αργότερα και το αλλάζει σε Serge όπως και το Εβραϊκορώσικο Ginsburg σε Gainsbourg. Η ζωγραφική είναι αυτή που θα τον κερδίσει και θα σπουδάσει στην Καλών Τεχνών της Μονμάρτης απ'όπου και παίρνει πτυχίο ενώ παράλληλα δουλεύει ως πιανίστας το βράδυ για το μεροκάματο. Στα τέλη του 1950 γράφει τραγούδια για μεγάλα ονόματα της εποχής όπως η Juliette Greco, Pia Colombo και Michele Arnaud και μέχρι το 1959 έχει ήδη κυκλοφορήσει 2 άλμπουμ - κομψοτεχνήματα της jazz. Ο Boris Vian είναι ήδη ο μεγαλύτερος θαυμαστής του και φίλος του, και διαδίδει παντού “για ένα σπουδαίο ταλέντο με μεγάλη μύτη και πεταχτά αυτιά...” Ανήσυχο πνεύμα, ο Serge διαρκώς αναζητούσε τα καινούργια μουσικά είδη και προσπαθούσε να ακολουθήσει το ρεύμα της εποχής. Κυκλοφορούσε πάντα άλμπουμ – projects. Latin, Swinging Pop, Pop, Rock, Reggae, electro, dance αλλά σε όλα ήξερε ακριβώς τι έκανε.
Το 1963 θα συναντήσει την Brigitte Bardot και η ζωή του θα αποκτήσει άλλο νόημα. Θα της γράψει τα πρώτα της τραγούδια ανάμεσα τους τα Bonnie And Clyde, Harley Davidson και φυσικά το Je t’aime moi non plus. Αργότερα θα γνωρίσει την Jane Birkin και τα υπόλοιπα είναι ιστορία που χρειάζεται ξεχωριστό αφιέρωμα.
Ο Serge είχε το καλλιτεχνικό μειονέκτημα να είναι πάντα μπροστά από την εποχή του. Τα λόγια του Kid Loco επαληθεύουν του λόγου το αληθές: “ κάθε φορά που έβγαζε ένα καινούργιο δίσκο ο Gainsbourg πάντα τότε συνειδητοποιούσαμε ότι ο προηγούμενος του ήταν εκπληκτικός». Εσωστρεφής, περιθωριακός, σύχναζε στα πιο underground στέκια του Παρισιού, ντροπαλός -γνώριζε ότι ήταν άσχημος και ντρεπόταν γι' αυτό έως κάποια ηλικία αν και αυτοσαρκαζόταν “ugliness is in a way superior to beauty because it lasts”, αυτοκαταστροφικός - από την ώρα που ήπιε για πρώτη φορά αλκοόλ και κάπνισε gitanes άφιλτρα στο στρατό, δεν τα αποχωρίστηκε ποτέ. Το τσιγάρο ήταν πάντα η προέκταση του χεριού του...
Αλλά πάνω απ' όλα ο Serge ήταν ειλικρινής – πρώτα με τον εαυτό του και μετά με τον κόσμο. Δεν παραδόθηκε ποτέ στις επιτακτικές ανάγκες του life style ούτε όταν είχε γίνει παγκοσμίως γνωστός, κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 60. Έχουν περάσει στην ιστορία οι μοναδικές ατάκες του αλλά και παράδοξες συμπεριφορές ζωντανά στην Γαλλική τηλεόραση. Δεν έχει διστάσει να ξυριστεί live όταν ο παρουσιαστής τον ρώτησε γιατί εμφανίζεται πάντα αξύριστος και γενικά ατημέλητος ενώπιον όλου του Γαλλικού λαού. Γιατί απλά δεν τον ενδιέφερε! Ό,τι είχε να πει το έλεγε μέσα από την μουσική και τους μαγευτικούς του στίχους.
Λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 1982 θα καταφέρει να σοκάρει όχι μόνο τους Γάλλους αλλά περισσότερο τους αιώνια πουριτανούς, Άγγλους και Αμερικάνους. Μια βραδιά του Δεκέμβρη – ζωντανά φυσικά – στην Γαλλική t.v. ο Serge με very special guest την μεγαλύτερη φίρμα της εποχής την Whitney Houston, με ένα μπουκάλι ουίσκι δίπλα του, συστήνεται στην Whitney και της φιλάει ιπποτικά το χέρι, κάνοντας ένα σχόλιο στα γαλλικά. Η Whitney απορρημένη ρωτάει τον παρουσιαστή να της μεταφράσει τα λόγια του Serge αλλά ο Michael Drucker (ο παρουσιαστής) χάνει τα λόγια του και της μεταφράζει ότι είναι πολύ όμορφη. Γοητευμένη η Whitney θέλει να ανταποδώσει το κομπλιμέντο όταν ο Serge εκνευρισμένος απευθύνεται στον συμπατριώτη του λέγοντας του «εδώ δεν κάνουμε πολιτική – δεν είμαι ο Ρέιγκαν ούτε κι εσύ ο Γκορμπατσόφ” και διορθώνει την μετάφραση λέγοντας ότι είπε “I want to fuck you”. Η Whitney σε έξαλλη κατάσταση καθώς ο παρουσιαστής μετάφραζε τα δικά του...
“To είδα live! Ήταν απίστευτο, είπε αυτό που η μισή Γαλλία δεν τολμούσε να πει.. πολλά άλλαξαν στο τρόπο σκέψης μου όσον αφορά την ειλικρινή στάση απέναντι στα πράγματα”, δηλώνει ο νεαρός τότε Nicolas Godin των Air. Και όμως η φήμη του Gainsbourg αντί να σπιλωθεί απέκτησε ακόμα περισσότερο σεβασμό.
Αυτά ήταν όμως πταίσματα μπροστά σε αυτό που έχει κάνει με τον εθνικό ύμνο της Γαλλίας την περίφημη “Marseillaise”. Γύρω στο 1975 ο Serge λάτρης της ρασταφάρι μουσικής και κουλτούρας πηγαίνει στην Jamaica στο περίφημο Studio 1 και ηχογραφεί με τους Sly & Robbie τον πρώτο του reggae δίσκο στον οποίο έχει διασκευάσει τον γαλλικό εθνικό ύμνο σε reggae έκδοση! Το 1978 αποφασίζει να κάνει την πρώτη του συναυλία από το 1963 και μετά! Στο ξενοδοχείο όπου διανυκτερεύουν μαζί με τη τζαμαϊκανή μπάντα και τους Sly & Robbie έχει συγκεντρωθεί πλήθος ακροδεξιών και εθνικιστικών οργανώσεων με άγριες διαθέσεις, μολότοφ, απειλές για βομβιστική επίθεση και αστυνομικές δυνάμεις. Κυβερνητικοί παράγοντες τον έχουν ειδοποιήσει ότι αν παίξει στην συναυλία τον εθνικό ύμνο διασκευασμένο θα τον συλλάβουν επί τόπου. Την ώρα που βγαίνει ο Serge στην σκηνή επικρατεί πανικός από τους 20000 και πλέον θεατές, στο πρώτο του ουσιαστικά live της καριέρας του. Τριγύρω ολόκληρος στρατός περιμένοντας να τον συλλάβει! Εκείνος αρχίζει να τραγουδάει ακαπέλα τον εθνικό ύμνο! Βάσει νόμου όλοι οι στρατιωτικοί πρέπει να βγάλουν τα καπέλα τους να σηκωθούν όρθιοι και να τραγουδήσουν. Κοιτάζονται αμήχανα μεταξύ τους και στέκονται ακίνητοι μπροστά στον Serge ο οποίος μεγαλοπρεπέστατα τους υψώνει το μεσαίο δάχτυλο του χεριού του!
Αυτός ήταν ο Serge! Πιστός στις ιδέες του και τις αδυναμίες του. Όταν το 1990, ύστερα από χρόνια κατανάλωση αλκοόλ και τσιγάρου οι γιατροί τον προειδοποιούσαν ότι αν δεν τα σταματήσει, σε 6 μήνες θα τυφλωθεί και σε 1 χρόνο θα πεθάνει, έδειξε να μην τον ενδιαφέρει...
Όντως, με πολύ μειωμένη όραση, στις 2 Απριλίου του 1991 πέθανε ήσυχα στον ύπνο του, αμετανόητος για όσα είχε κάνει.
O Serge Gainsbourg ήταν ο πρώτος punk της μουσικής ιστορίας. Γιατί punk δεν σε κάνει ούτε το ντύσιμο, ούτε το χτένισμα, ούτε η βία. Το Punk είναι attitude, είναι στάση ζωής. Ελάτε να θυμηθούμε τις κορυφαίες στιγμές της μουσικής παρακαταθήκης αυτού του μεγάλου καλλιτέχνη. Στην Αθήνα, στο Θέατρο Βράχων, στις 28 Ιουνίου. Να είστε όλοι εκεί!
Also check:
www.sergegainsbourg.com/
www.janebirkin.net/uk/
Info:
28 Ιουνίου 2013 | Θέατρο Βράχων “Μελίνα Μερκούρη”
Ώρα έναρξης: 21.00
Τιμές εισιτηρίων
Προπώληση: 24 ευρώ μέχρι 31/5 – 29 ευρώ από 1/6 / 13
Ταμείο: 34 ευρώ
VIP Εισιτήρια – Aριθμημένες θέσεις μπροστά στη σκηνή
Προπώληση: 45 ευρώ / Ταμείο: 50 ευρώ
Φοιτητικά – Άνεργοι: 20 ευρώ
Σημεία προπώλησης:
Ticket Services (Παν/μίου 39, τηλ 210 7234567) | Καταστήματα Public
ηλεκτρονικά: ticketservices.gr, i-ticket.gr
Επικοινωνία- Προβολή στα ΜΜΕ
Χαρά Ζούμα chara@zumacom.gr
Γκέλυ Σταμπουλή gelly@zumacom.gr