"Νυμφομανία:
Η ψυχαναγκαστική σεξουαλική συμπεριφορά που οδηγεί τη γυναίκα σε επαναλαμβανόμενη και αχαλίνωτη σεξουαλική δραστηριότητα, την οποία αδυνατεί να σταματήσει και να ελέγξει.
Σκέφτεται συνέχεια και αποκλειστικά το σεξ.
Δεν μπορεί να ελέγξει τις σεξουαλικές τις ορμές και παρατηρείται συχνά η τάση αν δεν βρίσκει ανδρικούς παρτενέρ να αυνανίζεται με ανεξέλεγκτο ρυθμό, ξανά και ξανά σε όποιο μέρος και να βρίσκεται.
Αλλάζει και μεταβάλλεται η προσωπικότητά της και παρατηρούνται συχνές αλλαγές στη διάθεση και στη συμπεριφορά της.
Έχει στο ιστορικό της πολλές και επαναλαμβανόμενες αποτυχημένες σχέσεις."
Τα στοιχεία αυτά και πολλά ακόμη, σχετικά και μη, παίρνει ο Lars von Trier και "μαγειρεύει" μια από τις πιο ξεχωριστές ταινίες του, το Nymphomaniac.
Το mixgrill και η Ανθή Δαμβουνέλη βρέθηκε σε μια undercover προβολή...
Η ταινία
Σε ένα άδειο, υγρό και υποχθόνιο σκηνικό, με ήχους που θυμίζουν τρίξιμο κρεβατιού, (αν έχεις πονηρό μυαλό), ένας ηλικιωμένος κύριος (Stellan Skarsgard) βγαίνει να ψωνίσει κάτι.
Στην επιστροφή συναντά μια κοπέλα (Charlotte Gainsbourg) ξαπλωμένη και αναίσθητη σε ένα σοκάκι. Αρνούμενη να πάει σε νοσοκομείο ή να καλέσει την αστυνομία, την παίρνει σπίτι του. Τη φροντίζει και όταν πια συνέρχεται τη ρωτάει.. Εκεί ξαπλωμένη στο κρεβάτι του, με τις πυτζάμες του και ένα τσάι αρχίζει την ιστορία της.
Με ύφος απαθές, μπλαζέ, σίγουρη πως δεν πρόκειται να την καταλάβει ένας τέτοιος τύπος, ξεκινά άμεσα να περιγράφει την "ιδιαιτερότητά" της.
Flashback στα παιδικά της χρόνια, όπου από πολύ νωρίς είχε συνειδητοποιήσει τι εστί ηδονή και πως από παιδί ακόμη την αποζητούσε μέσα από το παιχνίδι.
Επιστροφή στο παρόν και στην πρώτη αντίδραση του μεσήλικα. Δε θα την περιγράφαμε ως απαθή, καθώς δείχνει αρκετό ενδιαφέρον στο να μάθει και άλλα στοιχεία για το κορίτσι, όμως σίγουρα θυμίζει κάτι από ψυχαναλυτή. Ήρεμος, αδιάσπαστος από τα αναμενόμενα taboo και με σπιρτόζο βλέμμα έχει πρώτα-πρώτα ακούσει πολύ καλά την ιστορία κι έπειτα, μιλάει.
Ξεκινώντας ο διάλογος αυτός, συνειδητοποιούμε γρήγορα πως ο πιο τρελός σύγχρονος σκηνοθέτης, θα μας αποτελειώσει!
Απαντήσεις που μοιάζουν περί ανέμων και υδάτων αλλά τελικά , με έναν μοναδικό συνειρμό, καταλήγουν σε παρομοιώσεις και συγκρίσεις με το σεξ και το σεξουαλικό υποκείμενο.
Συνεχόμενα flashbacks προκειμένου να εξελιχθεί χρονολογικά η ιστορία της κοπέλας, δείχνοντας την πορεία της προς την ενηλικίωση και παράλληλα την εξέλιξη της νυμφομανίας της. Την πρωταγωνίστρια στην μικρή ηλικία δεν παίζει η ίδια η Gainsbourg, αλλά η Stacy Martin. Αυτή, συνδυάζει το physic μιας lolita, σεξουαλική, αλλά καθόλου σέξυ στην εμφάνιση της και έχει το ίδιο μπλαζέ και απαθές ύφος, που έχει η πρωταγωνίστρια (Gainsbourg ) στο παρόν της ταινίας. Άπειρες ερωτικές περιπέτειες και εμπειρίες, τραγικές, αστείες, έντονες, με συναίσθημα (ελάχιστα) χωρίς συναίσθημα (κυρίως), χαρούμενες, ανούσιες. Σκοπός είναι η ηδονή.
Μετά από κάθε μικρή ιστορία, επανερχόμαστε στο παρόν, όπου ο πρωταγωνιστής-ψυχαναλυτής, μέσα σε πλήρη ηρεμία, θυμάται μια ιστορία ή μια πληροφορία γενικού και εγκυκλοπαιδικού ενδιαφέροντος και την παραθέτει, συγκρίνοντάς την με την ιστορία που μόλις έχει ακούσει. Μιλάει για το ψάρεμα, τον αντισημιτισμό, τα μαθηματικά, τον Bach. Πάντα όμως με ένα πόρισμα σεξουαλικής φύσης.
Αφήνει ανά διαστήματα την κοπέλα να τον ρωτήσει πράγματα και έτσι αρχίζει να κάνει κι εκείνη το ίδιο από την πλευρά της. Μια φαινομενικά άσχετη πληροφορία να την αναγάγει στο σεξ και να την παραλληλίζει με μια δική της σεξουαλική εμπειρία.
Ανάμεσα στις αμέτρητες σεξουαλικές ιστορίες, είναι μία που απασχολεί περισσότερο. Γιατί ακόμη και στη ζωή μιας νυμφομανούς, ένας άντρας θα μείνει λίγο παραπάνω, όσο κι αν δεν το αποζητά. Θα είναι όμως στ' αλήθεια αυτή μια ιστορία αγάπης;
Οι αφηγήσεις και οι εναλλαγές των πλάνων, μαζί με τα χαρακτηριστικά εφέ του Trier, τρέχει με τρελούς ρυθμούς. Κάθε τόσο επαναλαμβάνεται το γνωστό θέμα από το Waltz No2 του Shostakovich προκαλώντας μια ευθυμία, ενώ η αναμονή μέχρι την επανάληψή του θυμίζει την προσμονή που έχει και η πρωταγωνίστρια μέχρι το "ψάρεμα" και το "χορό" με το επόμενο θήραμά της.
Συναρπαστική η οπτική και η αντιμετώπιση του θέματος της νυμφομανίας μέσα από, φαινομενικά, ασύνδετα στοιχεία.
Έντονη και καθηλωτική αίσθηση ψυχανάλυσης που περνάει την επικοινωνία δυο εντελώς διαφορετικών χαρακτήρων σε άλλο επίπεδο.
Τεράστια έκπληξη: το "κόψιμο" και η "πάσα" του πρώτου μέρους, ώστε να κάνει τον θεατή να μετράει μέρες αντίστροφα μέχρι την προβολή του Volume 2!
Η ψυχαναγκαστική σεξουαλική συμπεριφορά που οδηγεί τη γυναίκα σε επαναλαμβανόμενη και αχαλίνωτη σεξουαλική δραστηριότητα, την οποία αδυνατεί να σταματήσει και να ελέγξει.
Σκέφτεται συνέχεια και αποκλειστικά το σεξ.
Δεν μπορεί να ελέγξει τις σεξουαλικές τις ορμές και παρατηρείται συχνά η τάση αν δεν βρίσκει ανδρικούς παρτενέρ να αυνανίζεται με ανεξέλεγκτο ρυθμό, ξανά και ξανά σε όποιο μέρος και να βρίσκεται.
Αλλάζει και μεταβάλλεται η προσωπικότητά της και παρατηρούνται συχνές αλλαγές στη διάθεση και στη συμπεριφορά της.
Έχει στο ιστορικό της πολλές και επαναλαμβανόμενες αποτυχημένες σχέσεις."
Τα στοιχεία αυτά και πολλά ακόμη, σχετικά και μη, παίρνει ο Lars von Trier και "μαγειρεύει" μια από τις πιο ξεχωριστές ταινίες του, το Nymphomaniac.
Το mixgrill και η Ανθή Δαμβουνέλη βρέθηκε σε μια undercover προβολή...
Η ταινία
Σε ένα άδειο, υγρό και υποχθόνιο σκηνικό, με ήχους που θυμίζουν τρίξιμο κρεβατιού, (αν έχεις πονηρό μυαλό), ένας ηλικιωμένος κύριος (Stellan Skarsgard) βγαίνει να ψωνίσει κάτι.
Στην επιστροφή συναντά μια κοπέλα (Charlotte Gainsbourg) ξαπλωμένη και αναίσθητη σε ένα σοκάκι. Αρνούμενη να πάει σε νοσοκομείο ή να καλέσει την αστυνομία, την παίρνει σπίτι του. Τη φροντίζει και όταν πια συνέρχεται τη ρωτάει.. Εκεί ξαπλωμένη στο κρεβάτι του, με τις πυτζάμες του και ένα τσάι αρχίζει την ιστορία της.
Με ύφος απαθές, μπλαζέ, σίγουρη πως δεν πρόκειται να την καταλάβει ένας τέτοιος τύπος, ξεκινά άμεσα να περιγράφει την "ιδιαιτερότητά" της.
Flashback στα παιδικά της χρόνια, όπου από πολύ νωρίς είχε συνειδητοποιήσει τι εστί ηδονή και πως από παιδί ακόμη την αποζητούσε μέσα από το παιχνίδι.
Επιστροφή στο παρόν και στην πρώτη αντίδραση του μεσήλικα. Δε θα την περιγράφαμε ως απαθή, καθώς δείχνει αρκετό ενδιαφέρον στο να μάθει και άλλα στοιχεία για το κορίτσι, όμως σίγουρα θυμίζει κάτι από ψυχαναλυτή. Ήρεμος, αδιάσπαστος από τα αναμενόμενα taboo και με σπιρτόζο βλέμμα έχει πρώτα-πρώτα ακούσει πολύ καλά την ιστορία κι έπειτα, μιλάει.
Ξεκινώντας ο διάλογος αυτός, συνειδητοποιούμε γρήγορα πως ο πιο τρελός σύγχρονος σκηνοθέτης, θα μας αποτελειώσει!
Απαντήσεις που μοιάζουν περί ανέμων και υδάτων αλλά τελικά , με έναν μοναδικό συνειρμό, καταλήγουν σε παρομοιώσεις και συγκρίσεις με το σεξ και το σεξουαλικό υποκείμενο.
Συνεχόμενα flashbacks προκειμένου να εξελιχθεί χρονολογικά η ιστορία της κοπέλας, δείχνοντας την πορεία της προς την ενηλικίωση και παράλληλα την εξέλιξη της νυμφομανίας της. Την πρωταγωνίστρια στην μικρή ηλικία δεν παίζει η ίδια η Gainsbourg, αλλά η Stacy Martin. Αυτή, συνδυάζει το physic μιας lolita, σεξουαλική, αλλά καθόλου σέξυ στην εμφάνιση της και έχει το ίδιο μπλαζέ και απαθές ύφος, που έχει η πρωταγωνίστρια (Gainsbourg ) στο παρόν της ταινίας. Άπειρες ερωτικές περιπέτειες και εμπειρίες, τραγικές, αστείες, έντονες, με συναίσθημα (ελάχιστα) χωρίς συναίσθημα (κυρίως), χαρούμενες, ανούσιες. Σκοπός είναι η ηδονή.
Μετά από κάθε μικρή ιστορία, επανερχόμαστε στο παρόν, όπου ο πρωταγωνιστής-ψυχαναλυτής, μέσα σε πλήρη ηρεμία, θυμάται μια ιστορία ή μια πληροφορία γενικού και εγκυκλοπαιδικού ενδιαφέροντος και την παραθέτει, συγκρίνοντάς την με την ιστορία που μόλις έχει ακούσει. Μιλάει για το ψάρεμα, τον αντισημιτισμό, τα μαθηματικά, τον Bach. Πάντα όμως με ένα πόρισμα σεξουαλικής φύσης.
Αφήνει ανά διαστήματα την κοπέλα να τον ρωτήσει πράγματα και έτσι αρχίζει να κάνει κι εκείνη το ίδιο από την πλευρά της. Μια φαινομενικά άσχετη πληροφορία να την αναγάγει στο σεξ και να την παραλληλίζει με μια δική της σεξουαλική εμπειρία.
Ανάμεσα στις αμέτρητες σεξουαλικές ιστορίες, είναι μία που απασχολεί περισσότερο. Γιατί ακόμη και στη ζωή μιας νυμφομανούς, ένας άντρας θα μείνει λίγο παραπάνω, όσο κι αν δεν το αποζητά. Θα είναι όμως στ' αλήθεια αυτή μια ιστορία αγάπης;
Οι αφηγήσεις και οι εναλλαγές των πλάνων, μαζί με τα χαρακτηριστικά εφέ του Trier, τρέχει με τρελούς ρυθμούς. Κάθε τόσο επαναλαμβάνεται το γνωστό θέμα από το Waltz No2 του Shostakovich προκαλώντας μια ευθυμία, ενώ η αναμονή μέχρι την επανάληψή του θυμίζει την προσμονή που έχει και η πρωταγωνίστρια μέχρι το "ψάρεμα" και το "χορό" με το επόμενο θήραμά της.
Συναρπαστική η οπτική και η αντιμετώπιση του θέματος της νυμφομανίας μέσα από, φαινομενικά, ασύνδετα στοιχεία.
Έντονη και καθηλωτική αίσθηση ψυχανάλυσης που περνάει την επικοινωνία δυο εντελώς διαφορετικών χαρακτήρων σε άλλο επίπεδο.
Τεράστια έκπληξη: το "κόψιμο" και η "πάσα" του πρώτου μέρους, ώστε να κάνει τον θεατή να μετράει μέρες αντίστροφα μέχρι την προβολή του Volume 2!
Σχετικό θέμα