Ο Carlos Cipa είναι ένας νεαρός μουσικός και συνθέτης από το Μόναχο της Γερμανίας. Το ντεμπούτο του με τίτλο “The Monarch and the Viceroy“ κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2012 από τη Denovali Records και έλαβε εξαιρετικές κριτικές. Οι συνθέσεις του επιχειρούν μια σύγχρονη προσέγγιση στην κληρονομιά της κλασικής πιανιστικής μουσικής. Τον Ιανουάριο του 2014 κυκλοφόρησε το “Relive“ EP σε συνεργασία με την επίσης μουσικό και συνθέτη Sophia Jani.
Στις 21 Νοεμβρίου του ενιαυτού έρχεται στο φως το “All Your Life You Walk“, ο δεύτερος προσωπικός δίσκος του και πάλι από τη Denovali Records. Το Mix Grill συμμετέχει στην προακρόασή του και σύντομα θα καταθέσει την άποψή του. Οι πρώτες εντυπώσεις είναι άκρως θετικές. Στο μεταξύ όμως, είχαμε τη χαρά να έρθουμε σε επαφή με τον Carlos Cipa, ο οποίος με ιδιαίτερη ευγένεια απάντησε στις ερωτήσεις μας. Περισσότερες πληροφορίες και βιογραφικά στοιχεία του μπορείτε να βρείτε στην προσωπική του σελίδα, στη σελίδα της Denovali Records, αλλά και το bandcamp.
- Σε ηλικία 6 χρονών ξεκίνησες με μαθήματα κλασικού πιάνου. Αργότερα, στα 16, έπαιξες σε ένα hardcore συγκρότημα. Πώς οδήγησαν όλα αυτά στο “The Monarch and the Viceroy“; Πώς βίωσες τις μεταβατικές περιόδους, από το πιάνο στα ντραμς, από την κλασική μουσική στο πανκ και την indie ροκ;
Στο πιάνο έπαιζα μόνο κλασικά κομμάτια: Bach, Beethoven, Prokofiev, Liszt, Franck, Debussy, Messiaen, για να ονομάσω ορισμένους από τους δημιουργούς. Με τα ντραμς ήρθε πολύ φυσιολογικά. Έπαιζα ήδη τρεις μήνες σε μια μπάντα όταν έπιασα τις μπαγκέτες. Είχα φυσικά πλεονέκτημα λόγω του ότι έπαιζα ήδη πιάνο, ήξερα να ακολουθώ το ρυθμό και είχα αποκτήσει ένα μουσικό αισθητήριο. Στην μπάντα γράφαμε από την αρχή τα δικά μας τραγούδια, κάτι που με οδήγησε επίσης στο να αυτοσχεδιάζω και να γράφω τα δικά μου κομμάτια στο πιάνο. Βλέπω το “The Monarch and the Viceroy“ ως έναν δίσκο ανάμεσα στην κλασική και την «ποπ» μουσική, οπότε μπορώ με αρκετή σιγουριά να συνομολογήσω ότι τα χρόνια που προηγήθηκαν και το ιστορικό πειραματισμών με αυτά τα διαφορετικά είδη μουσικής κατέληξαν σε αυτό το δίσκο.
- Σε κάποια από τις συνεντεύξεις σου διάβασα ότι σπουδάζεις κλασική σύνθεση. Είσαι οπαδός της διά βίου μάθησης;
Ωραία το έθεσες. Ζούμε σε μια πολύ τυχερή εποχή. Έχουμε πρόσβαση σε τόση μουσική, ιστορία, πολιτισμό και τέχνη που θα χρειαζόμασταν περισσότερο από μια ζωή για να τα γνωρίσουμε όλα. Είμαι της γνώμης ότι είναι πολύ σημαντικό να μην σταματήσουμε να μαθαίνουμε, να σπουδάζουμε, να εξασκούμε και να ανακαλύπτουμε νέα μουσική, τέχνη και τεχνολογία. Ανεξάρτητα από το αν είσαι σε ένα ακαδημαϊκό ίδρυμα ή όχι, τα πάντα είναι διαθέσιμα. Απλώς διάλεξε έναν δίσκο και άκουσέ τον, ή διάλεξε ένα soundtrack και μελέτησέ το διεξοδικά. Προσωπικά αγωνίζομαι για μια ζωή στην οποία θα μπορώ να συνθέτω και να φτιάχνω μουσική ως το τέλος της, οπότε στην πράξη αγωνιώ να ανακαλύπτω και να μαθαίνω για νέα μουσική κάθε μέρα της ζωής μου.
- Έχεις βρεθεί επί σκηνής με πολλούς από τους συντρόφους σου στη Denovali (π.χ. John Lemke, Greg Haines, Federico Albanese ανάμεσα σε άλλους). Εγώ ο ίδιος σε έχω δει να παρακολουθείς μια συναυλία της Poppy Ackroyd και του Sebastian Plano. Τι είδους δεσμούς χτίζετε εκεί στη Denovali; Πόσο σημαντικό είναι αυτό για σένα και τη δουλειά σου;
Αυτό ίσως να είναι το πιο φανταστικό πράγμα σε όλο αυτό. Όλοι οι άνθρωποι που έχω γνωρίσει ως τώρα μέσω τ
ης Denovali είναι εξαιρετικά συμπαθητικοί και εμπνευστικοί άνθρωποι. Βρίσκεσαι σε μια διαρκή καλλιτεχνική ανταλλαγή και επωφελείσαι τόσο πολύ. Είναι πραγματικά υπέροχο και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό.
- Πώς προσέλαβες την επιτυχία του “The Monarch and the Viceroy“; Την περίμενες; Μπορείς να την ερμηνεύσεις;
Βασικά, δεν είχα την παραμικρή ιδέα πώς θα ανταποκρινόταν ο κόσμος στο δίσκο. Ήταν η πρώτη μουσική που έγραψα ποτέ, οπότε ήμουν αρκετά περίεργος για το αν θα άρεσε ή πώς θα τον βίωναν οι ακροατές του. Τελικά, έλαβα τόσο πολύ θετική αντίδραση από όλον τον κόσμο που δεν μπορώ να περιγράψω πόσο ευτυχισμένο με κάνει όταν η μουσική μου φτάνει έξω στους ανθρώπους και τους αγγίζει.
- Στην αρχή της χρονιάς κυκλοφόρησες ένα δίσκο μαζί με την κοπέλα σου, Sophia Jani. Είστε ακόμα μαζί (αστειάκι!); Ποιο ρόλο παίζει η μουσική στη σχέση σας;
Φυσικά και είμαστε μαζί. Αυτή τη στιγμή δεν γράφουμε μουσική μαζί, γιατί ο καθένας δουλεύει σε προσωπικά του σχέδια, αλλά διασκεδάσαμε πολύ τη σύνθεση των δύο κομματιών του “Relive” και στ’ αλήθεια σκεφτόμαστε να κάνουμε κάποιου είδους ολοκληρωμένο δίσκο μαζί στο μέλλον. Η μουσική αποτελεί έναν σημαντικό παράγοντα στη σχέση μας, καθώς ανακαλύπτουμε μουσική μαζί, μαθαίνουμε και βοηθάμε ο ένας από τον άλλο ή γινόμαστε ο πιο σημαντικός του σύμβουλος.
- Ο νέος σου δίσκος ("All Your Life You Walk") κυκλοφορεί σε μερικές ημέρες. Ποιες ήταν οι φιλοδοξίες σου κατά τη σύνθεση και την ηχογράφησή του;
Αυτόν το δίσκο τον σκεφτόμουν, τον σχεδίαζα και τον συνέθετα για σχεδόν δύο χρόνια. Αλλά η περισσότερη δουλειά έγινε αυτό το καλοκαίρι. Είναι ένα βήμα προς μια νέα κατεύθυνση, γιατί πρόσθεσα πολλά όργανα και ήχους στη μουσική μου. Παραμένει εστιασμένη στο πιάνο, αλλά δημιούργησα ένα μείγμα από μάλλον παράξενα όργανα και ήχους που χτίζουν γύρω από το πιάνο έναν κόσμο για να βουτήξεις. Το αποτέλεσμα είναι ένας δίσκος που κατανέμεται εξίσου στον ήχο και τη σύνθεση, μια μουσική ιστορία με μουσικά κεφάλαια, καθένα από τα οποία συνδέεται με τα υπόλοιπα με αποσπάσματα και μεταβάσεις που μετατρέπουν το άλμπουμ σε κάποιου είδους ρέουσα αύρα. Για να το βιώσει κάποιος θα ήθελα να προτρέψω τον κόσμο να ακούσει τον δίσκο στην ολότητά του.
- Κατάγεσαι από το Μόναχο. Μένεις ακόμα εκεί; Πού βρίσκεται το ησυχαστήριό σου;
Ναι, μένω ακόμα εκεί και το αγαπώ. Δεν έχω πρόθεση να μετακομίσω, γιατί έχω καλές συνθήκες ζωής και μπορώ να δουλεύω από το σπίτι. Έχω το δικό μου στούντιο στο υπόγειο, όπου μπορώ να συνθέτω μουσική και να κάνω την παραγωγή. Επίσης, το Μόναχο είναι μια σπουδαία πόλη με σημαντική μουσική ιστορία στο παρελθόν της. Αυτόν τον καιρό ίσως το τοπίο να είναι κάπως ξερό, αλλά έχω την πεποίθηση ότι θα αλλάξει ξανά και ελπίζω να μπορώ να είμαι κι εγώ κομμάτι αυτής της αλλαγής.
- Έχεις κάνει διάφορα τουρ στη Γερμανία φυσικά, αλλά και την Ολλανδία, την Ουγγαρία, τη Σλοβενία, τη Δημοκρατία της Τσεχίας, το Βέλγιο, τη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ιταλία, την Ελβετία, την Πολωνία, τη Λετονία. Συγχώρεσέ με, αν ξέχασα κάποια χώρα! Ποια συναυλία θυμάσαι περισσότερο; Πότε θα έρθεις στην Ελλάδα; Στοχεύεις σε εμφανίσεις εκτός Ευρώπης;
Θα ήθελα πολύ να έρθω στην Ελλάδα και να βρεθώ εκτός Ευρώπης. Δεν ξέρω πότε θα γίνει, αλλά σίγουρα τα επόμενα ένα με δύο χρόνια. Είναι πάντα δύσκολο όταν πηγαίνω σε νέες χώρες, όταν δεν είμαι ιδιαίτερα γνωστός ακόμα, αλλά έχω μείνει έκπληκτος και ενθουσιασμένος από όπου με έχει ήδη οδηγήσει η μουσική μου. Δεν μπορώ να πω στ’ αλήθεια ποια συναυλία θυμάμαι περισσότερο. Θυμάμαι κάθε πόλη, κάθε χώρο, κάθε πιάνο που έπαιξα. Είναι πάντα πολύ διαφορετικά, αλλά πάντα μια μεγάλη εμπειρία. Μερικές φορές το κοινό μιλάει κατά τη διάρκεια της συναυλίας (κάτι που δεν μου αρέσει), κάποιες άλλες είναι τόσο σιωπηλό και απολαμβάνει τη μουσική. Είναι απίστευτο. Μερικές φορές έχω ένα τόσο παλιό πιάνο επί σκηνής στο οποίο το πεντάλ σκούζει ή είναι ολόκληρο κουρδισμένο ένα κλειδί χαμηλότερα. Μερικές φορές είναι πραγματικά δύσκολο να πραγματοποιήσεις μια εμφάνιση με ακουστικό πιάνο σε μέρη όπου συνήθως παίζουν ροκ ή ηλεκτρονική μουσική, αλλά όταν συμβαίνει και το κοινό ανταποκρίνεται, μπορεί να είναι μια πραγματικά μαγική στιγμή.
- Εκτός από κλασική μουσική τι άλλο σου αρέσει να ακούς; Για παράδειγμα, πήγες σε κάποια ροκ ή ποπ συναυλία πρόσφατα; Κάπου διάβασα ότι αγαπάς τους The National. Η επόμενη εικόνα στο μυαλό μου σε είχε να παίζεις πιάνο στο "Pink Rabbits". Σου άρεσε ο τελευταίος δίσκος τους;
Η τελευταία κανονική συναυλία που πήγα εδώ στο Μόναχο ήταν όντως οι The National και ήταν απίστευτα καλή. Η απόδοσή τους είναι τόσο ακριβής, παραμένοντας συναισθηματική και βαριά. Ήταν σαρωτικοί! Λατρεύω τον τελευταίο τους δίσκο, είναι απίστευτος. Εκτός από αυτό, ακούω αρκετά διαφορετικά είδη μουσικής. Αυτή τη στιγμή επικεντρώνομαι στους νέους δίσκους των Alt-J, των Imogen Heap και των My Brightest Diamond και κάποιους παλιούς δίσκους των Wipers, Beach Boys και The Beatles.
- Ποιο είναι το τέλειο περιβάλλον για να ακούσει κανείς τη μουσική σου; Ένα σκοτεινό και κρύο δωμάτιο, η φωτεινή επαρχεία, ένα πηγμένο λεωφορείο;
Ενδιαφέρουσα ερώτηση, αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να την απαντήσω, γιατί εγώ δεν την ακούω. Θα μου άρεσε πάντως να μάθω πού και πώς ακούει ο κόσμος τη μουσική μου.
- Το επόμενο τουρ σου είναι το Δεκέμβριο σε Γερμανία και Ηνωμένο Βασίλειο, προς το παρόν. Τι πρέπει να περιμένουμε από αυτές τις συναυλίες;
Στην πραγματικότητα δουλεύω το νέο στήσιμο των συναυλιών αυτή τη στιγμή. Ψάχνω έναν τρόπο να συμπεριλάβω ζωντανά όλους τους νέους ήχους και τα όργανα που πρόσθεσα στη μουσική μου στον νέο δίσκο. Θα φέρω ορισμένους μουσικούς μαζί μου, οπότε μπορείτε σίγουρα να περιμένετε αρκετά νέα πράγματα να συμβαίνουν επί σκηνής.
Την επόμενη εβδομάδα θα ακούσουμε το mixtape που ετοίμασε ο Carlos Cipa για το Mix Grill, ενώ στα μέσα Δεκεμβρίου θα τον δούμε ζωντανά και θα σας μεταφέρουμε τις εντυπώσεις μας.
Στις 21 Νοεμβρίου του ενιαυτού έρχεται στο φως το “All Your Life You Walk“, ο δεύτερος προσωπικός δίσκος του και πάλι από τη Denovali Records. Το Mix Grill συμμετέχει στην προακρόασή του και σύντομα θα καταθέσει την άποψή του. Οι πρώτες εντυπώσεις είναι άκρως θετικές. Στο μεταξύ όμως, είχαμε τη χαρά να έρθουμε σε επαφή με τον Carlos Cipa, ο οποίος με ιδιαίτερη ευγένεια απάντησε στις ερωτήσεις μας. Περισσότερες πληροφορίες και βιογραφικά στοιχεία του μπορείτε να βρείτε στην προσωπική του σελίδα, στη σελίδα της Denovali Records, αλλά και το bandcamp.
- Σε ηλικία 6 χρονών ξεκίνησες με μαθήματα κλασικού πιάνου. Αργότερα, στα 16, έπαιξες σε ένα hardcore συγκρότημα. Πώς οδήγησαν όλα αυτά στο “The Monarch and the Viceroy“; Πώς βίωσες τις μεταβατικές περιόδους, από το πιάνο στα ντραμς, από την κλασική μουσική στο πανκ και την indie ροκ;
Στο πιάνο έπαιζα μόνο κλασικά κομμάτια: Bach, Beethoven, Prokofiev, Liszt, Franck, Debussy, Messiaen, για να ονομάσω ορισμένους από τους δημιουργούς. Με τα ντραμς ήρθε πολύ φυσιολογικά. Έπαιζα ήδη τρεις μήνες σε μια μπάντα όταν έπιασα τις μπαγκέτες. Είχα φυσικά πλεονέκτημα λόγω του ότι έπαιζα ήδη πιάνο, ήξερα να ακολουθώ το ρυθμό και είχα αποκτήσει ένα μουσικό αισθητήριο. Στην μπάντα γράφαμε από την αρχή τα δικά μας τραγούδια, κάτι που με οδήγησε επίσης στο να αυτοσχεδιάζω και να γράφω τα δικά μου κομμάτια στο πιάνο. Βλέπω το “The Monarch and the Viceroy“ ως έναν δίσκο ανάμεσα στην κλασική και την «ποπ» μουσική, οπότε μπορώ με αρκετή σιγουριά να συνομολογήσω ότι τα χρόνια που προηγήθηκαν και το ιστορικό πειραματισμών με αυτά τα διαφορετικά είδη μουσικής κατέληξαν σε αυτό το δίσκο.
- Σε κάποια από τις συνεντεύξεις σου διάβασα ότι σπουδάζεις κλασική σύνθεση. Είσαι οπαδός της διά βίου μάθησης;
Ωραία το έθεσες. Ζούμε σε μια πολύ τυχερή εποχή. Έχουμε πρόσβαση σε τόση μουσική, ιστορία, πολιτισμό και τέχνη που θα χρειαζόμασταν περισσότερο από μια ζωή για να τα γνωρίσουμε όλα. Είμαι της γνώμης ότι είναι πολύ σημαντικό να μην σταματήσουμε να μαθαίνουμε, να σπουδάζουμε, να εξασκούμε και να ανακαλύπτουμε νέα μουσική, τέχνη και τεχνολογία. Ανεξάρτητα από το αν είσαι σε ένα ακαδημαϊκό ίδρυμα ή όχι, τα πάντα είναι διαθέσιμα. Απλώς διάλεξε έναν δίσκο και άκουσέ τον, ή διάλεξε ένα soundtrack και μελέτησέ το διεξοδικά. Προσωπικά αγωνίζομαι για μια ζωή στην οποία θα μπορώ να συνθέτω και να φτιάχνω μουσική ως το τέλος της, οπότε στην πράξη αγωνιώ να ανακαλύπτω και να μαθαίνω για νέα μουσική κάθε μέρα της ζωής μου.
- Έχεις βρεθεί επί σκηνής με πολλούς από τους συντρόφους σου στη Denovali (π.χ. John Lemke, Greg Haines, Federico Albanese ανάμεσα σε άλλους). Εγώ ο ίδιος σε έχω δει να παρακολουθείς μια συναυλία της Poppy Ackroyd και του Sebastian Plano. Τι είδους δεσμούς χτίζετε εκεί στη Denovali; Πόσο σημαντικό είναι αυτό για σένα και τη δουλειά σου;
Αυτό ίσως να είναι το πιο φανταστικό πράγμα σε όλο αυτό. Όλοι οι άνθρωποι που έχω γνωρίσει ως τώρα μέσω τ
ης Denovali είναι εξαιρετικά συμπαθητικοί και εμπνευστικοί άνθρωποι. Βρίσκεσαι σε μια διαρκή καλλιτεχνική ανταλλαγή και επωφελείσαι τόσο πολύ. Είναι πραγματικά υπέροχο και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό.- Πώς προσέλαβες την επιτυχία του “The Monarch and the Viceroy“; Την περίμενες; Μπορείς να την ερμηνεύσεις;
Βασικά, δεν είχα την παραμικρή ιδέα πώς θα ανταποκρινόταν ο κόσμος στο δίσκο. Ήταν η πρώτη μουσική που έγραψα ποτέ, οπότε ήμουν αρκετά περίεργος για το αν θα άρεσε ή πώς θα τον βίωναν οι ακροατές του. Τελικά, έλαβα τόσο πολύ θετική αντίδραση από όλον τον κόσμο που δεν μπορώ να περιγράψω πόσο ευτυχισμένο με κάνει όταν η μουσική μου φτάνει έξω στους ανθρώπους και τους αγγίζει.
- Στην αρχή της χρονιάς κυκλοφόρησες ένα δίσκο μαζί με την κοπέλα σου, Sophia Jani. Είστε ακόμα μαζί (αστειάκι!); Ποιο ρόλο παίζει η μουσική στη σχέση σας;
Φυσικά και είμαστε μαζί. Αυτή τη στιγμή δεν γράφουμε μουσική μαζί, γιατί ο καθένας δουλεύει σε προσωπικά του σχέδια, αλλά διασκεδάσαμε πολύ τη σύνθεση των δύο κομματιών του “Relive” και στ’ αλήθεια σκεφτόμαστε να κάνουμε κάποιου είδους ολοκληρωμένο δίσκο μαζί στο μέλλον. Η μουσική αποτελεί έναν σημαντικό παράγοντα στη σχέση μας, καθώς ανακαλύπτουμε μουσική μαζί, μαθαίνουμε και βοηθάμε ο ένας από τον άλλο ή γινόμαστε ο πιο σημαντικός του σύμβουλος.
- Ο νέος σου δίσκος ("All Your Life You Walk") κυκλοφορεί σε μερικές ημέρες. Ποιες ήταν οι φιλοδοξίες σου κατά τη σύνθεση και την ηχογράφησή του;
Αυτόν το δίσκο τον σκεφτόμουν, τον σχεδίαζα και τον συνέθετα για σχεδόν δύο χρόνια. Αλλά η περισσότερη δουλειά έγινε αυτό το καλοκαίρι. Είναι ένα βήμα προς μια νέα κατεύθυνση, γιατί πρόσθεσα πολλά όργανα και ήχους στη μουσική μου. Παραμένει εστιασμένη στο πιάνο, αλλά δημιούργησα ένα μείγμα από μάλλον παράξενα όργανα και ήχους που χτίζουν γύρω από το πιάνο έναν κόσμο για να βουτήξεις. Το αποτέλεσμα είναι ένας δίσκος που κατανέμεται εξίσου στον ήχο και τη σύνθεση, μια μουσική ιστορία με μουσικά κεφάλαια, καθένα από τα οποία συνδέεται με τα υπόλοιπα με αποσπάσματα και μεταβάσεις που μετατρέπουν το άλμπουμ σε κάποιου είδους ρέουσα αύρα. Για να το βιώσει κάποιος θα ήθελα να προτρέψω τον κόσμο να ακούσει τον δίσκο στην ολότητά του.
- Κατάγεσαι από το Μόναχο. Μένεις ακόμα εκεί; Πού βρίσκεται το ησυχαστήριό σου;
Ναι, μένω ακόμα εκεί και το αγαπώ. Δεν έχω πρόθεση να μετακομίσω, γιατί έχω καλές συνθήκες ζωής και μπορώ να δουλεύω από το σπίτι. Έχω το δικό μου στούντιο στο υπόγειο, όπου μπορώ να συνθέτω μουσική και να κάνω την παραγωγή. Επίσης, το Μόναχο είναι μια σπουδαία πόλη με σημαντική μουσική ιστορία στο παρελθόν της. Αυτόν τον καιρό ίσως το τοπίο να είναι κάπως ξερό, αλλά έχω την πεποίθηση ότι θα αλλάξει ξανά και ελπίζω να μπορώ να είμαι κι εγώ κομμάτι αυτής της αλλαγής.
- Έχεις κάνει διάφορα τουρ στη Γερμανία φυσικά, αλλά και την Ολλανδία, την Ουγγαρία, τη Σλοβενία, τη Δημοκρατία της Τσεχίας, το Βέλγιο, τη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ιταλία, την Ελβετία, την Πολωνία, τη Λετονία. Συγχώρεσέ με, αν ξέχασα κάποια χώρα! Ποια συναυλία θυμάσαι περισσότερο; Πότε θα έρθεις στην Ελλάδα; Στοχεύεις σε εμφανίσεις εκτός Ευρώπης;
Θα ήθελα πολύ να έρθω στην Ελλάδα και να βρεθώ εκτός Ευρώπης. Δεν ξέρω πότε θα γίνει, αλλά σίγουρα τα επόμενα ένα με δύο χρόνια. Είναι πάντα δύσκολο όταν πηγαίνω σε νέες χώρες, όταν δεν είμαι ιδιαίτερα γνωστός ακόμα, αλλά έχω μείνει έκπληκτος και ενθουσιασμένος από όπου με έχει ήδη οδηγήσει η μουσική μου. Δεν μπορώ να πω στ’ αλήθεια ποια συναυλία θυμάμαι περισσότερο. Θυμάμαι κάθε πόλη, κάθε χώρο, κάθε πιάνο που έπαιξα. Είναι πάντα πολύ διαφορετικά, αλλά πάντα μια μεγάλη εμπειρία. Μερικές φορές το κοινό μιλάει κατά τη διάρκεια της συναυλίας (κάτι που δεν μου αρέσει), κάποιες άλλες είναι τόσο σιωπηλό και απολαμβάνει τη μουσική. Είναι απίστευτο. Μερικές φορές έχω ένα τόσο παλιό πιάνο επί σκηνής στο οποίο το πεντάλ σκούζει ή είναι ολόκληρο κουρδισμένο ένα κλειδί χαμηλότερα. Μερικές φορές είναι πραγματικά δύσκολο να πραγματοποιήσεις μια εμφάνιση με ακουστικό πιάνο σε μέρη όπου συνήθως παίζουν ροκ ή ηλεκτρονική μουσική, αλλά όταν συμβαίνει και το κοινό ανταποκρίνεται, μπορεί να είναι μια πραγματικά μαγική στιγμή.
- Εκτός από κλασική μουσική τι άλλο σου αρέσει να ακούς; Για παράδειγμα, πήγες σε κάποια ροκ ή ποπ συναυλία πρόσφατα; Κάπου διάβασα ότι αγαπάς τους The National. Η επόμενη εικόνα στο μυαλό μου σε είχε να παίζεις πιάνο στο "Pink Rabbits". Σου άρεσε ο τελευταίος δίσκος τους;
Η τελευταία κανονική συναυλία που πήγα εδώ στο Μόναχο ήταν όντως οι The National και ήταν απίστευτα καλή. Η απόδοσή τους είναι τόσο ακριβής, παραμένοντας συναισθηματική και βαριά. Ήταν σαρωτικοί! Λατρεύω τον τελευταίο τους δίσκο, είναι απίστευτος. Εκτός από αυτό, ακούω αρκετά διαφορετικά είδη μουσικής. Αυτή τη στιγμή επικεντρώνομαι στους νέους δίσκους των Alt-J, των Imogen Heap και των My Brightest Diamond και κάποιους παλιούς δίσκους των Wipers, Beach Boys και The Beatles.
- Ποιο είναι το τέλειο περιβάλλον για να ακούσει κανείς τη μουσική σου; Ένα σκοτεινό και κρύο δωμάτιο, η φωτεινή επαρχεία, ένα πηγμένο λεωφορείο;
Ενδιαφέρουσα ερώτηση, αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να την απαντήσω, γιατί εγώ δεν την ακούω. Θα μου άρεσε πάντως να μάθω πού και πώς ακούει ο κόσμος τη μουσική μου.
- Το επόμενο τουρ σου είναι το Δεκέμβριο σε Γερμανία και Ηνωμένο Βασίλειο, προς το παρόν. Τι πρέπει να περιμένουμε από αυτές τις συναυλίες;
Στην πραγματικότητα δουλεύω το νέο στήσιμο των συναυλιών αυτή τη στιγμή. Ψάχνω έναν τρόπο να συμπεριλάβω ζωντανά όλους τους νέους ήχους και τα όργανα που πρόσθεσα στη μουσική μου στον νέο δίσκο. Θα φέρω ορισμένους μουσικούς μαζί μου, οπότε μπορείτε σίγουρα να περιμένετε αρκετά νέα πράγματα να συμβαίνουν επί σκηνής.
Την επόμενη εβδομάδα θα ακούσουμε το mixtape που ετοίμασε ο Carlos Cipa για το Mix Grill, ενώ στα μέσα Δεκεμβρίου θα τον δούμε ζωντανά και θα σας μεταφέρουμε τις εντυπώσεις μας.