Για ακόμη μία φορά τα Μωρά Στη Φωτιά, δηλαδή ουσιαστικά ο ηγέτης τους Στέλιος Σαλβαδόρ μαζί με το εξαμελές, πλέον, συγκρότημά του, μας χάρισαν ένα όμορφο βράδυ κάτω στην πόλη. Πρόκειται για μία απ’ τις σταθερές αξίες στη Θεσσαλονίκη με αρκετά συχνές συναυλίες, οι οποίες το τελευταίο διάστημα είχαν αραιώσει λίγο με αφορμή τη δημιουργία ενός καινούριου δίσκου. Η εμφάνιση αυτή στο Block 33 έγινε με σκοπό την παρουσίαση αυτής της νέας δουλειάς, που θα κυκλοφορήσει σύντομα με τίτλο ‘Σκιές Στη Σελήνη’.
Ίσως το παραπάνω να ήταν η αιτία που ο χώρος ήταν λιγότερο γεμάτος σε σύγκριση με άλλες εμφανίσεις τους, μιας και αρκετοί μπορεί να σκέφτηκαν πως θα είναι μια διαφορετική, πιθανώς βαρετή συναυλία με βάση πολλά καινούρια τραγούδια που δεν έχουν ακουστεί ακόμα. Όμως κάτι τέτοιο απείχε απ’ την πραγματικότητα και οι τετρακόσιοι περίπου που βρεθήκαμε στον καλύτερο χώρο για συναυλίες στη Θεσσαλονίκη απολαύσαμε το Στέλιο Σαλβαδόρ και τα Μωρά Στη Φωτιά για τις περίπου δύο ώρες που παίξανε. Ξεκίνησαν περίπου στις 23:00 με το ‘Υποσχέσεις’ και μετά από μερικά λεπτά και άλλα παλιότερα και πιο καινούρια τραγούδια, όπως το ‘Θεατρίνοι’ απ’ τον ομώνυμο δίσκο των Μωρών του 1991, αλλά και το ‘Μοιραίο Καραβάνι’ απ’ το προηγούμενο άλμπουμ τους με τίτλο ‘Cougar Baby – Smoking Rabbit’ (2011), ξεκίνησε ο καταιγισμός των κλασικών επιτυχιών, κυρίως του παρελθόντος.
Για συναυλία παρουσίασης δίσκου επέλεξαν κάτι σχετικά ασυνήθιστο, ξεκινώντας και συνεχίζοντας επί περίπου μιάμιση ώρα με τραγούδια αγαπημένα του κοινού, παίζοντας τα όλα διαδοχικά (εκτός απ’ το ‘Πόσο Μακριά Είναι Η Ασία’ και ίσως μερικά ακόμα) κάτι σίγουρα πολύ ευχάριστο. Η τρομπέτα υπήρχε στο σχήμα εδώ και μερικά χρόνια, αλλά πλέον υπάρχει και ένα τρομπόνι, που μαζί μία κιθάρα, πλήκτρα και δύο ντράμερ αποτελούν το συγκρότημα που συνοδεύει το Στέλιο Σαλβαδόρ, που όπως πάντα είναι στο μπάσο. Ο δεύτερος ντράμερ ανέβηκε στη σκηνή περίπου στα μισά της βραδιάς και συνέβαλε σε εκρηκτικές ερμηνείες των ‘Μανιφέστο’, ‘Αδρεναλίνη’, αλλά και πολλών ακόμα. Τα δύο αυτά συγκεκριμένα τα ακούσαμε ξανά στο κλείσιμο, μετά από μια πολύ σύντομη αποχώρηση.
Ακούστηκαν και μερικά τραγούδια απ’ άλμπουμ που σύμφωνα με τα λόγια του Σαλβαδόρ επί σκηνής «θα είναι διαθέσιμο για download σε λίγες μέρες», όπως τα ‘Μονομάχος’, ‘Όνειρο’, ‘Άσσος Κούπα’, αλλά και το ομότιτλο ‘Σκιές Στη Σελήνη’. Το σημείο αυτό με τα συνεχόμενα καινούρια τραγούδια ήταν η μοναδική «κοιλιά» της βραδιάς, κάτι μάλλον αναμενόμενο, αν και οι καινούριες μουσικές και στίχοι του Σαλβαδόρ συχνά κεντρίζουν το ενδιαφέρον. Θα πρέπει να περιμένουμε μερικές μέρες ακόμα για να τις ακούσουμε με μεγαλύτερη άνεση και προσοχή και μερικούς παραπάνω μήνες, λογικά, για να ευχαριστηθούμε ακόμα μία συναυλία τους.
Ίσως το παραπάνω να ήταν η αιτία που ο χώρος ήταν λιγότερο γεμάτος σε σύγκριση με άλλες εμφανίσεις τους, μιας και αρκετοί μπορεί να σκέφτηκαν πως θα είναι μια διαφορετική, πιθανώς βαρετή συναυλία με βάση πολλά καινούρια τραγούδια που δεν έχουν ακουστεί ακόμα. Όμως κάτι τέτοιο απείχε απ’ την πραγματικότητα και οι τετρακόσιοι περίπου που βρεθήκαμε στον καλύτερο χώρο για συναυλίες στη Θεσσαλονίκη απολαύσαμε το Στέλιο Σαλβαδόρ και τα Μωρά Στη Φωτιά για τις περίπου δύο ώρες που παίξανε. Ξεκίνησαν περίπου στις 23:00 με το ‘Υποσχέσεις’ και μετά από μερικά λεπτά και άλλα παλιότερα και πιο καινούρια τραγούδια, όπως το ‘Θεατρίνοι’ απ’ τον ομώνυμο δίσκο των Μωρών του 1991, αλλά και το ‘Μοιραίο Καραβάνι’ απ’ το προηγούμενο άλμπουμ τους με τίτλο ‘Cougar Baby – Smoking Rabbit’ (2011), ξεκίνησε ο καταιγισμός των κλασικών επιτυχιών, κυρίως του παρελθόντος.
Για συναυλία παρουσίασης δίσκου επέλεξαν κάτι σχετικά ασυνήθιστο, ξεκινώντας και συνεχίζοντας επί περίπου μιάμιση ώρα με τραγούδια αγαπημένα του κοινού, παίζοντας τα όλα διαδοχικά (εκτός απ’ το ‘Πόσο Μακριά Είναι Η Ασία’ και ίσως μερικά ακόμα) κάτι σίγουρα πολύ ευχάριστο. Η τρομπέτα υπήρχε στο σχήμα εδώ και μερικά χρόνια, αλλά πλέον υπάρχει και ένα τρομπόνι, που μαζί μία κιθάρα, πλήκτρα και δύο ντράμερ αποτελούν το συγκρότημα που συνοδεύει το Στέλιο Σαλβαδόρ, που όπως πάντα είναι στο μπάσο. Ο δεύτερος ντράμερ ανέβηκε στη σκηνή περίπου στα μισά της βραδιάς και συνέβαλε σε εκρηκτικές ερμηνείες των ‘Μανιφέστο’, ‘Αδρεναλίνη’, αλλά και πολλών ακόμα. Τα δύο αυτά συγκεκριμένα τα ακούσαμε ξανά στο κλείσιμο, μετά από μια πολύ σύντομη αποχώρηση.
Ακούστηκαν και μερικά τραγούδια απ’ άλμπουμ που σύμφωνα με τα λόγια του Σαλβαδόρ επί σκηνής «θα είναι διαθέσιμο για download σε λίγες μέρες», όπως τα ‘Μονομάχος’, ‘Όνειρο’, ‘Άσσος Κούπα’, αλλά και το ομότιτλο ‘Σκιές Στη Σελήνη’. Το σημείο αυτό με τα συνεχόμενα καινούρια τραγούδια ήταν η μοναδική «κοιλιά» της βραδιάς, κάτι μάλλον αναμενόμενο, αν και οι καινούριες μουσικές και στίχοι του Σαλβαδόρ συχνά κεντρίζουν το ενδιαφέρον. Θα πρέπει να περιμένουμε μερικές μέρες ακόμα για να τις ακούσουμε με μεγαλύτερη άνεση και προσοχή και μερικούς παραπάνω μήνες, λογικά, για να ευχαριστηθούμε ακόμα μία συναυλία τους.
Σχετικό θέμα