[Γράφει η Εύα Κουγιού.]
Βραδιά Παρασκευής, από τις γνωστές πλέον που διοργανώνει το Holywood. Στις 5/12 βρεθήκαμε εκεί για ακόμα μια φορά, γιατί όπου νιώθεις οικεία και ανθρώπινα εκεί πάντα επιστρέφεις, για να ακούσουμε την Μαρία Αναματερού και τις εκπλήξεις που μας επιφύλασσε. Το πρόγραμμα ξεκίνησε κατά τις 11 και κάτι, με Χατζηδάκη.
Η ζεστή φωνή της Μαρίας ξεχύθηκε στο χώρο και άρχισε σιγά σιγά να ακουμπάει τις καρδιές μας. Η ορχήστρα της γεμάτη μουσικά χρώματα. Βιολί, κόντρα-μπάσο, λαούτο και μαντολίνο. Μουσική μιας άλλης εποχής που προσπαθεί να συνδεθεί με το σήμερα. Η επιλογή των τραγουδιών πολύ προσεγμένη συνάμα όμως και λίγο υποτονική, για τα γούστα μου. Απόλυτα προβαρισμένοι και πολύ καλή διάθεση να "παίξουν". Να παίξουν μουσική που αγαπούν και που αυτό μετράει στο τέλος.
Μαζί της στη σκηνή συνέπραξαν η Πέννυ Παπακωνσταντίνου αρχικά. Με την ερμηνευτική της ιδιότητα και το χιούμορ της μας συνεπήρε κοντά της. Επίσης, δεν παρελήφθη το άρωμα Κρήτης καθώς ακούσαμε τον Ηλία Zούτσο και τη λύρα του σε τρία τραγούδια, το ένα εξ αυτών το συνόδεψαν οι Γιάννης και Γιώργος Μεγαλακάκης με το εξαιρετικό χορευτικό τους.
Μια βραδιά γεμάτη μουσικές εικόνες, μια βραδιά ατμοσφαιρική!!!
[Γράφει ο Αντώνης Κατσαμάς.]
Παρότι με καλύπτουν τα παραπάνω και η αλήθεια είναι πως η Μαρία Αναματερού έχει εξαιρετική φωνή και σκηνική παρουσία που σε κερδίζει, έγιναν και πράγματα ανάμεσα από τα τραγούδια που με κάνουν να σταθώ. Στην επικοινωνιακή της προσπάθεια να γεφυρώσει τα τραγούδια, επέλεξε να μιλάει για διάφορα πράγματα. Άλλοτε με επιτυχία, όμως, άλλοτε μου άφηνε ερωτηματικά ως προς το γιατί επιλέγει αυτό το φίλτρο ματιάς. Για παράδειγμα επέλεξε να κάνει επί σκηνής διαχωρισμό του "έντεχνου" και του "άτεχνου", περιγράφοντας παράλληλα το δεύτερο ως "σκουπίδια" και νουθετώντας τα πράγματα και τις σκέψεις.
Με όλο το σεβασμό και παρότι μπορεί και να συμφωνώ μαζί της, ωστόσο, δεν καταλαβαίνω το λόγο της δημαγωγίας με αφορισμούς τέτοιου τύπου από σκηνής. Δεν θα επεκταθώ παρά το γεγονός ότι έδωσε αρκετή σχετική τροφή σε διάφορες στιγμές. Ελπίζω πως ήταν μια κακή της στιγμή γιατί είναι αναμφισβήτητα ένα ταλαντούχο άτομο που νομίζω δεν της χρειάζονται τέτοιες στιγμές για λόγους αυτονόητους.
Τέλος, να προσθέσω – μιας και δεν είχα ξαναπάει - πως ο χώρος του Holywood έχει μέλλον μπροστά του και έναν πολύ γλυκό και φιλικό άνθρωπο πίσω του.
Και βγαίνει αυτό!
Βραδιά Παρασκευής, από τις γνωστές πλέον που διοργανώνει το Holywood. Στις 5/12 βρεθήκαμε εκεί για ακόμα μια φορά, γιατί όπου νιώθεις οικεία και ανθρώπινα εκεί πάντα επιστρέφεις, για να ακούσουμε την Μαρία Αναματερού και τις εκπλήξεις που μας επιφύλασσε. Το πρόγραμμα ξεκίνησε κατά τις 11 και κάτι, με Χατζηδάκη.
Η ζεστή φωνή της Μαρίας ξεχύθηκε στο χώρο και άρχισε σιγά σιγά να ακουμπάει τις καρδιές μας. Η ορχήστρα της γεμάτη μουσικά χρώματα. Βιολί, κόντρα-μπάσο, λαούτο και μαντολίνο. Μουσική μιας άλλης εποχής που προσπαθεί να συνδεθεί με το σήμερα. Η επιλογή των τραγουδιών πολύ προσεγμένη συνάμα όμως και λίγο υποτονική, για τα γούστα μου. Απόλυτα προβαρισμένοι και πολύ καλή διάθεση να "παίξουν". Να παίξουν μουσική που αγαπούν και που αυτό μετράει στο τέλος.
Μαζί της στη σκηνή συνέπραξαν η Πέννυ Παπακωνσταντίνου αρχικά. Με την ερμηνευτική της ιδιότητα και το χιούμορ της μας συνεπήρε κοντά της. Επίσης, δεν παρελήφθη το άρωμα Κρήτης καθώς ακούσαμε τον Ηλία Zούτσο και τη λύρα του σε τρία τραγούδια, το ένα εξ αυτών το συνόδεψαν οι Γιάννης και Γιώργος Μεγαλακάκης με το εξαιρετικό χορευτικό τους.
Μια βραδιά γεμάτη μουσικές εικόνες, μια βραδιά ατμοσφαιρική!!!
[Γράφει ο Αντώνης Κατσαμάς.]
Παρότι με καλύπτουν τα παραπάνω και η αλήθεια είναι πως η Μαρία Αναματερού έχει εξαιρετική φωνή και σκηνική παρουσία που σε κερδίζει, έγιναν και πράγματα ανάμεσα από τα τραγούδια που με κάνουν να σταθώ. Στην επικοινωνιακή της προσπάθεια να γεφυρώσει τα τραγούδια, επέλεξε να μιλάει για διάφορα πράγματα. Άλλοτε με επιτυχία, όμως, άλλοτε μου άφηνε ερωτηματικά ως προς το γιατί επιλέγει αυτό το φίλτρο ματιάς. Για παράδειγμα επέλεξε να κάνει επί σκηνής διαχωρισμό του "έντεχνου" και του "άτεχνου", περιγράφοντας παράλληλα το δεύτερο ως "σκουπίδια" και νουθετώντας τα πράγματα και τις σκέψεις.
Με όλο το σεβασμό και παρότι μπορεί και να συμφωνώ μαζί της, ωστόσο, δεν καταλαβαίνω το λόγο της δημαγωγίας με αφορισμούς τέτοιου τύπου από σκηνής. Δεν θα επεκταθώ παρά το γεγονός ότι έδωσε αρκετή σχετική τροφή σε διάφορες στιγμές. Ελπίζω πως ήταν μια κακή της στιγμή γιατί είναι αναμφισβήτητα ένα ταλαντούχο άτομο που νομίζω δεν της χρειάζονται τέτοιες στιγμές για λόγους αυτονόητους.
Τέλος, να προσθέσω – μιας και δεν είχα ξαναπάει - πως ο χώρος του Holywood έχει μέλλον μπροστά του και έναν πολύ γλυκό και φιλικό άνθρωπο πίσω του.
Και βγαίνει αυτό!