Την ξέραμε από καιρό, την είδαμε να κλέβει την παράσταση στο πλάι του Γιάννη Κότσιρα στον Πειραιά και πλέον ήρθε ο καιρός να της μιλήσουμε και από κοντά.
Τραγουδίστρια με σπουδές, κοινωνιολόγος και αν δεν κάνω λάθος με μεταπτυχιακό στην Ιατρική σχολή Αθηνών. Με ποιο τρόπο ανακατεύεις αυτές σου τις ιδιότητες όταν βρίσκεσαι μπροστά στο μικρόφωνο; ή μπορείς και τις διαχωρίζεις;
Τις διαχωρίζω. Όταν βρίσκομαι μπροστά στο μικρόφωνο ζω τη μαγεία της στιγμής με όλες μου τις αισθήσεις.
Περισσότερο τραγουδίστρια πριν απ' όλα και γιατί;
100% τραγουδίστρια! Η ενασχόλησή μου με το τραγούδι ήρθε αβίαστα και μοιραία. Προέρχομαι από ένα μουσικό περιβάλλον. Η μουσική στο σπίτι μας πάει πάππου προς πάππου με νεότερο τον πατέρα μου που είναι επαγγελματίας οργανοπαίχτης μουσικός. Μεγαλώνοντας σε αυτό το περιβάλλον ανακάλυπτα ολοένα την ανάγκη μου να εκφράζομαι μέσα από τη μουσική και έτσι ξεκίνησαν όλα. Αρχικά, με σπουδές στο πιάνο και στο μπαλέτο και στη συνέχεια με σπουδές στην φωνητική. Μετά απ’ όλα αυτά ήταν φυσικό επακόλουθο να ακολουθήσω τη μουσική και επαγγελματικά.
Πόσο δύσκολο είναι να υπάρχει κάποιος καλλιτεχνικά σήμερα;
Είναι αρκετά δύσκολο. Βιώνουμε μια πολύ δύσκολη εποχή στο σύνολό της και σίγουρα έχει επηρεαστεί και ο καλλιτεχνικός χώρος! Παρόλα αυτά νομίζω ότι υπάρχουν διέξοδοι. Θεωρώ ότι όταν κάποιος είναι καλός σε αυτό που κάνει θα βρει τελικά το δικό του μονοπάτι, όσες δυσκολίες και αν αντιμετωπίσει! Αρκεί να έχει πίστη και θέληση.
Η αγάπη είναι αγώνας;
Η αγάπη είναι σπόρος! Είναι κάτι που είτε υπάρχει μέσα μας είτε δεν υπάρχει! Δεν πρέπει να αγωνιζόμαστε για να αγαπάμε, απλά αγαπάμε!
Το άγχος αγχόνη;
Πολύ θα έλεγα! Η δική μου ανάγκη να αντιμετωπίσω το άγχος, ώστε να χαλιναγωγήσω συναισθήματα που μπορεί να με μπλόκαραν με οδήγησαν στην ενδελεχή έρευνα του προβλήματος, πάνω στο οποίο είναι και οι μεταπτυχιακές μου σπουδές. Ξεκινώντας λοιπόν από μένα, στόχος μου ήταν και είναι να χρησιμοποιήσω τις γνώσεις που απέκτησα προκειμένου να βοηθήσω κι άλλους ανθρώπους να το αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά.
"Ο άνθρωπος που έτρεχε πολύ" μοιάζει να είναι κομμάτι από το παζλ της σύγχρονης Αθήνας. Πώς βλέπεις σαν κοινωνιολόγος τον τρόπο ζωής του ανθρώπου στα μεγάλα αστικά κέντρα και τι χάνει ή κερδίζει σε σχέση με έναν άνθρωπο που ζει και εργάζεται στην επαρχεία;
Τον άνθρωπο που τρέχει πολύ τον βλέπουμε συχνά σήμερα, κυρίως στα αστικά κέντρα και νομίζω απολύτως δικαιολογημένα. Οι άνθρωποι βρίσκονται σε έναν συνεχή αγώνα που τους κάνει πολλές φορές να χάνουν την ουσία προκειμένου να υλοποιήσουν στόχους και να αντεπεξέλθουν στις τόσες απαιτήσεις της καθημερινότητας και τους έντονους ρυθμούς της ζωής. Δεν έχω ζήσει στην επαρχία όμως πιστεύω πως για όσους ζουν εκεί η καθημερινότητα είναι αρκετά διαφορετική. Οι άνθρωποι της επαρχίας έχουν τους δικούς τους ρυθμούς, είναι πιο αυθόρμητοι, πιο ελεύθεροι και πιο κοντά στο «εμείς» και στο «μαζί». Από την άλλη αυτό που ίσως σου στερεί η ζωή στην επαρχία είναι η γρήγορη και αποτελεσματική επαγγελματική εξέλιξη, αλλά και αυτό σε συνάρτηση πάντα με τον επαγγελματικό τομέα που επιλέγει κάποιος.
Ποιο τραγούδι θα ήθελες πολύ να έχεις πει;
Είναι πραγματικά πολλά…είναι αδύνατον να επιλέξω.
Σε είχα δει με τον Γιάννη Κότσιρα στο Passport και η αλήθεια είναι πως ξεχώριζες. Πώς είναι να δουλεύεις στο πλάι ενός από τους πιο καταξιωμένους τραγουδιστές που έχουμε σήμερα;
Σ’ ευχαριστώ πολύ! Είναι πάρα πολύ ωραίο και σημαντικό! Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που έχω συνεργαστεί με τόσους καταξιωμένους καλλιτέχνες και ένας απ’ αυτούς είναι και ο Γιάννης Κότσιρας! Δουλεύοντας πλάι σ’ αυτούς τους ανθρώπους έλαβα πολύτιμα πράγματα που με βοήθησαν στην ταχύτερη επαγγελματική μου εξέλιξη.
Στην ερμηνεία τι παίζει μεγαλύτερο ρόλο για σένα;
Η ψυχή!!!!
Καλλιτεχνικά τι ετοιμάζεις και πού μπορούμε να σε δούμε;
Φέτος ήταν ένας πολύ δημιουργικός χειμώνας και έτσι συνεχίζεται και χαίρομαι πολύ για αυτό. Με τρεις πολύ αγαπημένους φίλους και σπουδαίους μουσικούς: Τον Νίκο Πασσαλίδη, τον Δήμο Πολυμέρη και τον Μάριο Μούρμουρα, κάνουμε παραστάσεις και τις ταξιδεύουμε σε όμορφους χώρους της Αθήνας και της επαρχίας. Την Παρασκευή 15 Μαΐου θα μας βρείτε στη «Ρότα», στις 16/5 στον «Ορφέα», στην Ελάτεια Φθιώτιδας και στις 29 Μαΐου θα είμαστε στο «Παραμύθι ας είναι» στον Κεραμεικό και έπεται συνέχεια… Παράλληλα ετοιμάζω και την Τρίτη δισκογραφική μου δουλειά.
"Αλισάχνη". Πρωτότυπος τίτλος. Πες μου δύο λόγια για τον τελευταίο σου δίσκο.
Βγήκε πριν από ενάμιση χρόνο περίπου και όπως λέει και ο τίτλος της ήταν ένα ξέσπασμα συναισθημάτων. Στην «Αλισάχνη» συμμετέχουν πολύ αξιόλογοι συνθέτες και στιχουργοί και τους ευχαριστώ πολύ! Τις μουσικές έχουν γράψει ο Νίκος Καλλίνης, ο Μάριος Μούρμουρας και ο Νίκος Παραουλάκης, οι δύο τελευταίοι έχουν κάνει και τις ενορχηστρώσεις των τραγουδιών, ενώ τους στίχους υπογράφουν ο Γιώργος Γκώνιας, η Δήμητρα Νεοφύτου και η Πόπη Αεράκη. Η «Αλισάχνη» μας, κουβαλάει ποικίλα συναισθήματα τα οποία προσπαθήσαμε να εκφράσουμε με μουσική λιτότητα και σηματοδοτεί μια καινούργια περίοδο της ζωής μου.
Θα θέλαμε να μας σχολιάσεις το παρακάτω.
"Έτσι είναι ο έρωτας.
Έχει δέρμα ευαίσθητο κ φλέβες αναιμικές!
Λίγο να τον γδάρεις κ θα τον δεις να χρονορραγεί ακατάπαυστα."
«Έρως ανίκατε μάχαν»
Εμφανίσεις της Σαββέρια Μαργιολά:
Παρασκευή 15/5/15 «Ρότα» art coffee community, Σόλωνος 124, Αθήνα
Σάββατο 16/5/15 «Ορφέας», Ελάτεια Φθιώτιδας
Παρασκευή 29/5/15 «Παραμύθι ας είναι», Παραμυθίας 54, Κεραμεικός
Συμμετέχουν: Νίκος Πασσαλίδης, Δήμος Πολυμέρης, Μάριος Μούρμουρας, Άννα Λάκη
Τραγουδίστρια με σπουδές, κοινωνιολόγος και αν δεν κάνω λάθος με μεταπτυχιακό στην Ιατρική σχολή Αθηνών. Με ποιο τρόπο ανακατεύεις αυτές σου τις ιδιότητες όταν βρίσκεσαι μπροστά στο μικρόφωνο; ή μπορείς και τις διαχωρίζεις;
Τις διαχωρίζω. Όταν βρίσκομαι μπροστά στο μικρόφωνο ζω τη μαγεία της στιγμής με όλες μου τις αισθήσεις.
Περισσότερο τραγουδίστρια πριν απ' όλα και γιατί;
100% τραγουδίστρια! Η ενασχόλησή μου με το τραγούδι ήρθε αβίαστα και μοιραία. Προέρχομαι από ένα μουσικό περιβάλλον. Η μουσική στο σπίτι μας πάει πάππου προς πάππου με νεότερο τον πατέρα μου που είναι επαγγελματίας οργανοπαίχτης μουσικός. Μεγαλώνοντας σε αυτό το περιβάλλον ανακάλυπτα ολοένα την ανάγκη μου να εκφράζομαι μέσα από τη μουσική και έτσι ξεκίνησαν όλα. Αρχικά, με σπουδές στο πιάνο και στο μπαλέτο και στη συνέχεια με σπουδές στην φωνητική. Μετά απ’ όλα αυτά ήταν φυσικό επακόλουθο να ακολουθήσω τη μουσική και επαγγελματικά.
Πόσο δύσκολο είναι να υπάρχει κάποιος καλλιτεχνικά σήμερα;
Είναι αρκετά δύσκολο. Βιώνουμε μια πολύ δύσκολη εποχή στο σύνολό της και σίγουρα έχει επηρεαστεί και ο καλλιτεχνικός χώρος! Παρόλα αυτά νομίζω ότι υπάρχουν διέξοδοι. Θεωρώ ότι όταν κάποιος είναι καλός σε αυτό που κάνει θα βρει τελικά το δικό του μονοπάτι, όσες δυσκολίες και αν αντιμετωπίσει! Αρκεί να έχει πίστη και θέληση.
Η αγάπη είναι αγώνας;
Η αγάπη είναι σπόρος! Είναι κάτι που είτε υπάρχει μέσα μας είτε δεν υπάρχει! Δεν πρέπει να αγωνιζόμαστε για να αγαπάμε, απλά αγαπάμε!
Το άγχος αγχόνη;
Πολύ θα έλεγα! Η δική μου ανάγκη να αντιμετωπίσω το άγχος, ώστε να χαλιναγωγήσω συναισθήματα που μπορεί να με μπλόκαραν με οδήγησαν στην ενδελεχή έρευνα του προβλήματος, πάνω στο οποίο είναι και οι μεταπτυχιακές μου σπουδές. Ξεκινώντας λοιπόν από μένα, στόχος μου ήταν και είναι να χρησιμοποιήσω τις γνώσεις που απέκτησα προκειμένου να βοηθήσω κι άλλους ανθρώπους να το αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά.
"Ο άνθρωπος που έτρεχε πολύ" μοιάζει να είναι κομμάτι από το παζλ της σύγχρονης Αθήνας. Πώς βλέπεις σαν κοινωνιολόγος τον τρόπο ζωής του ανθρώπου στα μεγάλα αστικά κέντρα και τι χάνει ή κερδίζει σε σχέση με έναν άνθρωπο που ζει και εργάζεται στην επαρχεία;
Τον άνθρωπο που τρέχει πολύ τον βλέπουμε συχνά σήμερα, κυρίως στα αστικά κέντρα και νομίζω απολύτως δικαιολογημένα. Οι άνθρωποι βρίσκονται σε έναν συνεχή αγώνα που τους κάνει πολλές φορές να χάνουν την ουσία προκειμένου να υλοποιήσουν στόχους και να αντεπεξέλθουν στις τόσες απαιτήσεις της καθημερινότητας και τους έντονους ρυθμούς της ζωής. Δεν έχω ζήσει στην επαρχία όμως πιστεύω πως για όσους ζουν εκεί η καθημερινότητα είναι αρκετά διαφορετική. Οι άνθρωποι της επαρχίας έχουν τους δικούς τους ρυθμούς, είναι πιο αυθόρμητοι, πιο ελεύθεροι και πιο κοντά στο «εμείς» και στο «μαζί». Από την άλλη αυτό που ίσως σου στερεί η ζωή στην επαρχία είναι η γρήγορη και αποτελεσματική επαγγελματική εξέλιξη, αλλά και αυτό σε συνάρτηση πάντα με τον επαγγελματικό τομέα που επιλέγει κάποιος.
Ποιο τραγούδι θα ήθελες πολύ να έχεις πει;
Είναι πραγματικά πολλά…είναι αδύνατον να επιλέξω.
Σε είχα δει με τον Γιάννη Κότσιρα στο Passport και η αλήθεια είναι πως ξεχώριζες. Πώς είναι να δουλεύεις στο πλάι ενός από τους πιο καταξιωμένους τραγουδιστές που έχουμε σήμερα;
Σ’ ευχαριστώ πολύ! Είναι πάρα πολύ ωραίο και σημαντικό! Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που έχω συνεργαστεί με τόσους καταξιωμένους καλλιτέχνες και ένας απ’ αυτούς είναι και ο Γιάννης Κότσιρας! Δουλεύοντας πλάι σ’ αυτούς τους ανθρώπους έλαβα πολύτιμα πράγματα που με βοήθησαν στην ταχύτερη επαγγελματική μου εξέλιξη.
Στην ερμηνεία τι παίζει μεγαλύτερο ρόλο για σένα;
Η ψυχή!!!!
Καλλιτεχνικά τι ετοιμάζεις και πού μπορούμε να σε δούμε;
Φέτος ήταν ένας πολύ δημιουργικός χειμώνας και έτσι συνεχίζεται και χαίρομαι πολύ για αυτό. Με τρεις πολύ αγαπημένους φίλους και σπουδαίους μουσικούς: Τον Νίκο Πασσαλίδη, τον Δήμο Πολυμέρη και τον Μάριο Μούρμουρα, κάνουμε παραστάσεις και τις ταξιδεύουμε σε όμορφους χώρους της Αθήνας και της επαρχίας. Την Παρασκευή 15 Μαΐου θα μας βρείτε στη «Ρότα», στις 16/5 στον «Ορφέα», στην Ελάτεια Φθιώτιδας και στις 29 Μαΐου θα είμαστε στο «Παραμύθι ας είναι» στον Κεραμεικό και έπεται συνέχεια… Παράλληλα ετοιμάζω και την Τρίτη δισκογραφική μου δουλειά.
"Αλισάχνη". Πρωτότυπος τίτλος. Πες μου δύο λόγια για τον τελευταίο σου δίσκο.
Βγήκε πριν από ενάμιση χρόνο περίπου και όπως λέει και ο τίτλος της ήταν ένα ξέσπασμα συναισθημάτων. Στην «Αλισάχνη» συμμετέχουν πολύ αξιόλογοι συνθέτες και στιχουργοί και τους ευχαριστώ πολύ! Τις μουσικές έχουν γράψει ο Νίκος Καλλίνης, ο Μάριος Μούρμουρας και ο Νίκος Παραουλάκης, οι δύο τελευταίοι έχουν κάνει και τις ενορχηστρώσεις των τραγουδιών, ενώ τους στίχους υπογράφουν ο Γιώργος Γκώνιας, η Δήμητρα Νεοφύτου και η Πόπη Αεράκη. Η «Αλισάχνη» μας, κουβαλάει ποικίλα συναισθήματα τα οποία προσπαθήσαμε να εκφράσουμε με μουσική λιτότητα και σηματοδοτεί μια καινούργια περίοδο της ζωής μου.
Θα θέλαμε να μας σχολιάσεις το παρακάτω.
"Έτσι είναι ο έρωτας.
Έχει δέρμα ευαίσθητο κ φλέβες αναιμικές!
Λίγο να τον γδάρεις κ θα τον δεις να χρονορραγεί ακατάπαυστα."
«Έρως ανίκατε μάχαν»
Εμφανίσεις της Σαββέρια Μαργιολά:
Παρασκευή 15/5/15 «Ρότα» art coffee community, Σόλωνος 124, Αθήνα
Σάββατο 16/5/15 «Ορφέας», Ελάτεια Φθιώτιδας
Παρασκευή 29/5/15 «Παραμύθι ας είναι», Παραμυθίας 54, Κεραμεικός
Συμμετέχουν: Νίκος Πασσαλίδης, Δήμος Πολυμέρης, Μάριος Μούρμουρας, Άννα Λάκη